Spoiler:
Βασικά ξεκαθάρισα πως ο Kiba είναι αδιάφορος για τα γούστα μου μόνο, δεν περιμένω να συμφωνήσει κάποιος μαζί μου. Απρόσιτο δεν θα το έλεγα. Υπάρχουν κι άλλοι χαρακτήρες που δεν μπορείς να καταλάβεις τι έχουν στο κεφάλι τους και είναι πιο ωραία δοσμένοι κρατώντας και μυστήριο. Προφανώς εδώ δεν ήταν αυτός ο σκοπός βέβαια.
Δεν αντιλέγω ότι είχε κάποιες καλές σκηνές όπως αυτές που ανέφερες αλλά μπροστά στην επιμονή για τον Παράδεισο και όλο τον καημό για το πότε θα ξαναβρει την Cheza έχανε πολλές φορές την μεγαλύτερη εικόνα. Πιάσαμε τη μυρωδιά της Cheza; No problem guyz, παρατάμε τα πάντα χωρίς εξηγήσεις και φύγαμε μπροστά, θα με κυνηγήσουν οι άλλοι έτσι κι αλλιώς.
Πέρα από την πλάκα πάντως δεν μου άρεσε γιατί: δεν μου έσβησε ποτέ την εικόνα του "τέλειου" που είχε από την αρχή. Τιμή, περηφάνια, δύναμη, πείσμα και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Από ένα σημείο και μετά τον είχαν σαν θεό οι υπόλοιποι λύκοι. Δυσκολευόμαστε κάπως αλλά νικάμε τους πάντες. Μπαίνω στον πειρασμό αλλά δεν υποκύπτω. Η πόρτα του παραδείσου θα άνοιγε μόνο για εκείνον (that's nice). Οι στιγμές αδυναμίες που είχε ήταν ελάχιστες και πάντα τις διόρθωνε. Σπάνια συμπαθώ "τέλειους" ή "σχεδόν τέλειους" πρωταγωνιστές. Ναι, ίσως το βλέπω αρνητικά το θέμα, αλλά δεν μου έκανε καμία εντύπωση και δεν ήταν και το πιο πρωτότυπο παράδειγμα πρωταγωνιστή.
Στο τι είναι "καλά αναπτυγμένος"(Α) χαρακτήρας και τι "ευκολονόητος" (Β) ίσως δεν θα επεκταθώ αλλά σκέψου πως
α) το Α ένα δεν αναιρεί το Β, ούτε το αντίστροφο
β) το Α δεν κάνει απαραίτητα έναν χαρακτήρα συμπαθή
γ) το Β δεν καθιστά τον χαρακτήρα κακό
1. Δυσνόητος χαρακτήρας δεν σημαίνει Α, ούτε τον κάνει αυτόματα καλό χαρακτήρα
Δεν το εννοούσες έτσι βέβαια, αλλά όχι, δεν είμαστε χαζοί σαν άνθρωπο για να μπερδεύουμε δύο πολύ γενικές έννοιες όπως οι παραπάνω. Απλά ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια και είναι λογικό να συμπαθεί περισσότερο ή λιγότερο ορισμένους χαρακτήρες. Οπότε όλα γυρνάνε πίσω στον σεναριογράφο ή τον mangaka και σε ποιον βαθμό μπορεί να κάνει τους θεατές/αναγνώστες κλπ να έρθουν κοντά με τον χαρακτήρα που δημιούργησε ακόμα κι αν δεν μπορούν να ταυτιστούν μαζί του. Οι λεπτομέρειες μετά κάνουν την διαφορά.
πχ. Δώσε μου έναν χαρακτήρα πολύ καλογραμμένο, που να ταιριάζει τέλεια με την υπόθεση, να γεμίζει μέχρι και τρύπες στο σενάριο με την παρουσία του, μπορεί να παραδεχτώ ότι ήταν καλός χαρακτήρας με βάση στο πόσο βοηθούσε στην πλοκή αλλά τα παραπάνω δεν αποκλείουν την πιθανότητα να μου φανεί αδιάφορος.
Δεν διαφωνώ στα υπόλοιπα, ούτε καν στο ότι οι μεταβάσεις δεν ήταν εύκολες αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι πολλές φορές το χρησιμοποιούσαν εκεί που τους βόλευε και μου φαινόταν κάπως γελοίο.
Βασικά ξεκαθάρισα πως ο Kiba είναι αδιάφορος για τα γούστα μου μόνο, δεν περιμένω να συμφωνήσει κάποιος μαζί μου. Απρόσιτο δεν θα το έλεγα. Υπάρχουν κι άλλοι χαρακτήρες που δεν μπορείς να καταλάβεις τι έχουν στο κεφάλι τους και είναι πιο ωραία δοσμένοι κρατώντας και μυστήριο. Προφανώς εδώ δεν ήταν αυτός ο σκοπός βέβαια.
Δεν αντιλέγω ότι είχε κάποιες καλές σκηνές όπως αυτές που ανέφερες αλλά μπροστά στην επιμονή για τον Παράδεισο και όλο τον καημό για το πότε θα ξαναβρει την Cheza έχανε πολλές φορές την μεγαλύτερη εικόνα. Πιάσαμε τη μυρωδιά της Cheza; No problem guyz, παρατάμε τα πάντα χωρίς εξηγήσεις και φύγαμε μπροστά, θα με κυνηγήσουν οι άλλοι έτσι κι αλλιώς.
Πέρα από την πλάκα πάντως δεν μου άρεσε γιατί: δεν μου έσβησε ποτέ την εικόνα του "τέλειου" που είχε από την αρχή. Τιμή, περηφάνια, δύναμη, πείσμα και λοιπά και λοιπά και λοιπά. Από ένα σημείο και μετά τον είχαν σαν θεό οι υπόλοιποι λύκοι. Δυσκολευόμαστε κάπως αλλά νικάμε τους πάντες. Μπαίνω στον πειρασμό αλλά δεν υποκύπτω. Η πόρτα του παραδείσου θα άνοιγε μόνο για εκείνον (that's nice). Οι στιγμές αδυναμίες που είχε ήταν ελάχιστες και πάντα τις διόρθωνε. Σπάνια συμπαθώ "τέλειους" ή "σχεδόν τέλειους" πρωταγωνιστές. Ναι, ίσως το βλέπω αρνητικά το θέμα, αλλά δεν μου έκανε καμία εντύπωση και δεν ήταν και το πιο πρωτότυπο παράδειγμα πρωταγωνιστή.
Στο τι είναι "καλά αναπτυγμένος"(Α) χαρακτήρας και τι "ευκολονόητος" (Β) ίσως δεν θα επεκταθώ αλλά σκέψου πως
α) το Α ένα δεν αναιρεί το Β, ούτε το αντίστροφο
β) το Α δεν κάνει απαραίτητα έναν χαρακτήρα συμπαθή
γ) το Β δεν καθιστά τον χαρακτήρα κακό
1. Δυσνόητος χαρακτήρας δεν σημαίνει Α, ούτε τον κάνει αυτόματα καλό χαρακτήρα
Δεν το εννοούσες έτσι βέβαια, αλλά όχι, δεν είμαστε χαζοί σαν άνθρωπο για να μπερδεύουμε δύο πολύ γενικές έννοιες όπως οι παραπάνω. Απλά ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια και είναι λογικό να συμπαθεί περισσότερο ή λιγότερο ορισμένους χαρακτήρες. Οπότε όλα γυρνάνε πίσω στον σεναριογράφο ή τον mangaka και σε ποιον βαθμό μπορεί να κάνει τους θεατές/αναγνώστες κλπ να έρθουν κοντά με τον χαρακτήρα που δημιούργησε ακόμα κι αν δεν μπορούν να ταυτιστούν μαζί του. Οι λεπτομέρειες μετά κάνουν την διαφορά.
πχ. Δώσε μου έναν χαρακτήρα πολύ καλογραμμένο, που να ταιριάζει τέλεια με την υπόθεση, να γεμίζει μέχρι και τρύπες στο σενάριο με την παρουσία του, μπορεί να παραδεχτώ ότι ήταν καλός χαρακτήρας με βάση στο πόσο βοηθούσε στην πλοκή αλλά τα παραπάνω δεν αποκλείουν την πιθανότητα να μου φανεί αδιάφορος.
Δεν διαφωνώ στα υπόλοιπα, ούτε καν στο ότι οι μεταβάσεις δεν ήταν εύκολες αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω το γεγονός ότι πολλές φορές το χρησιμοποιούσαν εκεί που τους βόλευε και μου φαινόταν κάπως γελοίο.
