6 replies to this topic

[Kurosaki_Angellust]

When Destinies Collide...
Current Players: Ninja:shinka,yasamaru,koniro shinigami:haruno-rakuen tenshi-clive graves
-----------

Τον τελευταιο καιρο πολλα συμβαινουν γυρω σου... TΟ ψιθυρος στο κεφαλι σου εχει αλλαξει απο ενα αδυνατο ψιθυρο σε μια δυνατη κραυγη. Πιος ξερει γιατι γινεται αυτο? Πιος ξερει γιατι φωναζει βοηθεια...
Εχει ησελθει στον υπνο σου, εχει στοιχειοσει τα ονειρα σου και αναστατωνει την σκεψη σου! Πρεπει να μπει ενα τελος!!

Κοιταζοντας το zanpakutou σου/ninja tools, Και τον ηλιο να ανατελει προς το μερος που σε φωναζει η φωνη.το ταξιδι ξεκιναει ο προορισμος NInja: ειναι ενα μεγαλο σπηλαιο στα περιχωρα της χωρας της φωτιας. shinigami : ενα μυστηριωδες κτηριο στο κεντρο της πολης μεσα στο οποιο νιωθεις μια περιεργη ενεργεια... both:στεκεσαι μονος σου στην εισοδο,ο καθενας βρισκεται σε διαφορετικη εισοδο για το κτηριο-σπηλια...
Πιος ξερει..., οι απαντησεις ισως βρισκονται εκει μεσα...

-----------
Tips: απλα περιγραφτε λιγο τα ταξιδι σας, πως φτασατε στο κτηριο-σπηλια(2 διαφορετικα κτηρια σε 2 κοσμους), τις σκεψεις σας. σκεφτειται καλα. περιμενω και τους 6 να απαντησουν.

Edited by Kurosaki_Angellust, 28 August 2008 - 00:45.

[RageCryX]

SHINKU
... αυτό το όραμα. "Παράξενο και όμως οικείο" σκέφτηκα καθώς ξεκίνησα την αναζήτηση του σπηλαίου που είδα στο όραμα μου. Από την άλλη ίσος οι πολλές μάχες έχουν επηρεάσει το μυαλό μου, είναι δύσκολο να ξεχάσεις φίλους να χάνονται στη μάχη, μπροστά στα μάτια σου, πάνω στα αιματοβαμμένα χέρια σου. Τον τελευταίο καιρό οι σκέψεις μου ήταν χαοτικές έτσι δεν ξέρω ακόμα για ποιό λόγο αλλά ακολούθησα αυτή τη φωνή...

Έφτασα στο σπήλαιο βράδυ, η είσοδος φαινόταν επιβλητική στα μάτια μου (ή τουλάχιστον σε ότι είχε απομείνει από αυτά) στεκόμουν εκεί όρθιος σαν κάτι να περίμενα να συμβεί, ίσος από τις λίγες φορές που ακολουθούσα τα οράματα μου και όχι τι λογική μου...

[moonheart]

Haruno

Η κραυγη βοηθειας στο μυαλο μου με στοιχειωνει.. μου θυμιζει εμενα πριν μερικα χρονια και την αναμνηση του δολοφονου μου... τον λογο της εκδικησης μου.. Νιωθω πως αν την ακολουθησω ισως να συμβει κατι κακο... παρολα αυτα το ατομο που φωναζει μου ξυπνα τοσες αναμνησεις... και τοσα συναισθηματα οικτου και οργης που προσπαθουσα τοσο καιρο να κρυψω μονο και μονο για να αφοσιωθω στην εκπαιδευση μου. Ειχα πει οτι πια θα ζω χωρις αισθηματα... κενη και με μονο σκοπο τον θανατο αυτου που προκαλεσε το δικο μ, σαν ζωο που περιμενει να του ανοιξουν το κλουβι. Ξερω οτι περασω την πορτα του κτιριου ισως να γινω αδυναμη... ερμαιο των συναισθηματων μου... αξιζει αραγε το κοπο?
"ακουει την κραυγη στο κεφαλι της πιο δυνατη απο ποτε... πεφτει στα γονατα κλαιγοντας μπροστα απο την πορτα του κτιριου... ουρλιαζει... σηκωνεται, διωχνει τα δακρυα απο τα ματια της.
Δες το σαν ενα ειδος προπονησης λεει στον εαυτο της και ετοιμαζεται να μπει"

[mihalakis21]

Yasamaru

καθως ταξιδευω ακουγεται μια γνωστη φωνη. καθως περιπλανιεμαι η φωνη γινεται ολο και πιο δυνατη και νιωθω οτι καπου την εχω ξανακουσει. ειμαι σιγουρος οτι εχω ξανακουσει αυτη την φωνη στα ονειρα μου. καθως περιπλανιεμαι στο δασος η φωνη με τραβαει σε μια απομακρυσμενη περιοχη οσπου φθανω σε μια σπηλια. η φωνη με καλει να μπω μεσα. με την ελπιδα οτι ισως καταφερω να ανακαλυψω κατι για το παρελθον μου μπαινω μεσα χωρις δευτερη σκεψη.

[Tenshi]

Rakuen Tenshi

Μετα απο τον ξεπεσμο μου και την ταπεινωση που ενιωσα αρχισα να ακουω μια φωνη βαθυα μεσα στα αδυτα του μυαλου μου.Στην αρχη δεν εδωσα και πολυ σημασια.Σκεφτομουν πως θα ειναι φωνες απο τις ψυχες που ειχα παρει στο παρελθον.Δυστυχως αργοτερα "αυτη" η φωνη αρχισε να γινετε ολο ενα και πιο δυνατη.
Δεν το αντεχα αλλο.Το κεφαλι μου πονουσε καθως αυτη η φωνη γεννουσε σκεψεις μεσα στο υποσεινηδητο μου....ζητουσε απεγνωσμενα βοηθεια.....αποφασισα πως επρεπε να το ερευνησω...ετσι ξεκινησα το ταξιδι μου....και να με τωρα...νιωθωντας μια μυστηριωδη ενεργεια μεσα σε ενα παλιο κτιριο...ετοιμαζομαι να το ερευνησω....ομως...

[gexion]

Koniro

"Φύγε" ο ψίθυρος σκίζει σαν μαχαίρι το μυαλό της την ώρα που ακονίζει τα όπλα της,στην παγωμένη πόλη.Με κρύα δάχτυλα αλλά φωτιά να καίει την καρδιά της δαγκώνει το δάχτυλο της και με το αίμα να κυλάει ζεστό επικαλείται ένα μυθικό πλάσμα,τον Φοίνικα.Πετάει πάνω από τα παγωμένα βουνά,ακολουθεί μακρινή πορεία με κατεύθυνση τη γη της φωτιάς.Ο φοίνικας προσγειώνεται βαριά μπροστά από μια σπηλιά και ιδρωμένη βγάζει τα ζεστά μάλλινα πανωφόρια της πατρίδας της και τα πετάει μακρυά.Περνάει κάτω από μια σκαλιστή είσοδο ,μέσα στη σπηλιά.Σφίγγει ένα μικρό μαχαίρι στην παλάμη της"Γιατί εδώ?"φωνάζει μες στη σιγή,κι ο αντίλαλος φτάνει εκωφαντικός στα αυτιά της

[Skiarxon]

Skiarxon

Δεν μου εφταναν ολα τα προβληματα που ειχα τωρα εχω και αυτη την φωνη να με καλει προς εκεινο το κτιριο.Και να'μαι τωρα μπροστα του.Αναρωτιεμαι τι ειναι αυτο που με τραβαει προς εκει.Το χειροτερο ειναι οτι δεν μπορω να της ξεφυγω.Αυτο ειναι το βαρος που θα πρεπει να κουβαλαω ως shinigami πλεον?Γαμωτο...Τουλαχιστον τωρα θα μπει ενα τελος η τουλαχιστον ετσι ελπιζω.