η ιστορια ξεκίνησε χαλαρά και ωραια μεχρι περίπου το chapter 40. Μεχρι εκείνο το ρημαδι το chapter, ο Neuro έλυνε φόνους στο Τσακ μπαμ και εγω το διάβαζα επειδη είχε πλακα και ενδιαφέρον. Σημειώστε οτι το διάβαζα αραιά και που. Οταν βαριομουν.
Μολις έφτασα στο chapter 40κατι, τ πράγματα άρχισαν να σοβαρεύουν και να χαλάνε. Το Arc με τον Χ μου αρεσε πολυ γιατί ήταν η πρώτη φορά που ο Neuro με τη Yako πραγματικα ήταν σε κίνδυνο. Η ιστορια απέκτησε ενδιαφέρον και τοτε ήταν που παρουσιάστηκε ο main villain. Ο Χ σαν χαρακτήρας με ενδιέφερε παρα πολυ και, παρόλο που ήταν κακός, δεν μπορούσα να τον μισησω. Το ολο concept με τις αλλαγές μορφών και τα κουτιά απλα με τράβηξε κι άλλο. Μετα απο την ήττα του, έχουμε ενα άλλο arc. Του Hal.
Το arc του Hal με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο σοβαρό θα ήταν το μανγκα απο εκει και περα. Ήταν μια πιο μεγαλη απειλή που παραλίγο να σκοτώσει το Neuro και να καταλαβει τον κόσμο μέσα απο brainwashing images. Ολα αυτα για έναν εγωιστικό λόγο: την δημιουργία του love interest του απο το μηδέν σε έναν ψηφιακό κόσμο. Είχε και συγκινητικες και στεναχωρες στιγμές. Ο,τι θα επρεπε να περιμένω απο τον Matsui δηλαδη.
Μετα απο το arc αυτο, τα πράγματα ηρεμούν αλλα ξαναχαλάνε λιγο πιο μετα με τη δεύτερη επίθεση του X η οποία φυσικα αποτρέπεται. Στο τελος όμως μαθαίνουμε την αληθινή του ταυτότητα και προσωπικά σοκαρίστηκα. Συνειδητοποίησα οτι ο Χ δεν ήταν το main villain. Είχαμε την εμφάνιση ενός αλλού villain, ενός χειρότερου. Του Sicks (το όνομα του ειναι pun ελεος δηλαδη xDD) ο οποίος ειναι απλα κακός. Δεν εχει motive. Ειναι απλα κακός. Κι αυτο τον βοηθάει. Η μεγαλύτερη απειλή για τον Neuro. Ο Neuro πρεπει να προστατέψει την ανθρωπότητα γιατί αλλιώς θα χάσει την πηγή των puzzles του. Μετα απο σοκαριστικα chapters με σκηνές που με έκαναν να καταλάβω πόσο σκοτεινό μυαλό εχει ο Matsui, έχουμε την πραγματική αποκάλυψη του Χ και τον θάνατο του sasazuka. Ο sasazuka πέθανε. Πέθανε. ΠΕΘΑΝΕ. Σχεδόν έκλαψα. Ήταν ο αγαπημένος μου χαρακτήρας και το να τον βλεπω να καρφώνεται απο τον kouhai του (!!), ο οποίος αποδεικνύεται οτι ειναι ο Χ, με πόνεσε απίστευτα. Ειδικά αυτο το διπλό καρέ που έδειχνε τις αναμνήσεις του ήταν απλα πανέμορφο. Ακομα δεν εχω χωνέψει το γεγονός οτι πέθανε ετσι. Φοβόμουν μη πεθάνουν κι άλλοι καλοί χαρακτηρες! Ο Godai για παράδειγμα.
Τα τελευταια chapters δείχνουν πόσο δυνατός ειναι ο δεσμός δαίμονα-ανθρώπου οι οποίου συνεργάζονται για να σκοτώσουν τον Sicks. Ο Χ γίνεται καλός πριν πεθάνει απο τον ιδιο του τον εαυτό και αυτο ειναι κατι που εκτίμησα.
Το φιναλε. Ο Neuro διαμελίζει τον Sicks και κανει bond με την Yako πριν ξαναγυρίσει στον κόσμο των δαιμόνων για να μην πεθάνει. Το φιναλε μου αρεσε πολυ. Ο Neuro δεν πεθαίνει, επιστρέφει στον κόσμο των ανθρώπων για καινούργια μυστήρια και ολα τα cinnamon rolls μου ζουν (εκτός απο τον sasazuka ;-

. Το μόνο που με ξένισε ήταν το γεγονός οτι ο Sicks και το δεξί του χέρι επιβιώνουν κάπως (??) και ειναι έτοιμοι να τα ξανακάνουν σκατα. Πιστευω οτι καλύτερα θα ήταν απλα να είχαν πεθάνει και τελος xD