Και από την άλλη, είναι το πρώτο arc που δυνατοί κακοί γίνονται fodder, Bleach style, και φεύγουν μονόχιτοι, που η πλοκή είναι βαρετή, αναμενόμενη και ανακυκλωμένη, που οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι χάρτινοι καρτουνίστικοι καλοί επί το πλείστον, που ο super mastermind-world noble-shickibuckai-underworld dealer Dofla την παθαίνει επειδή μόνο και μόνο πρέπει να την πάθει γιατί δεν κάνει κάποια πολύ λογικά πράγματα με την δικαιολογία ότι είναι shonen, που ο Law φοράει plot armor πιο παχύ και από πρωταγωνιστή επειδή είναι fan favorite, που οι μισοί Straw Hats έχουν να φανούν ενάμιση χρόνο. Είναι το arc που κατάφερε να δείξει τον Sabo σαν #2 του Revolutionary Army, τον καινούριο Admiral και εναν κακό που εμφανίστηκε και hypeάρετε εδώ και δώδεκα χρόνια και αντί να λέμε όλοι πόσο γαμάτο είναι και πόσο τέλειος είναι ο Oda, καθόμαστε να βρίσκουμε λεπτομέρειες για να πούμε "ε δεν ήταν τόσο κακό, τελικά". Με το υλικό που είχε στα χέρια του ο Oda στην αρχή του arc θα μπορούσε να έχει φτιαχτεί ένα arc καλύτερο του Enies Lobby, όχι αυτή η προχειρότητα που πήραμε. Είναι το arc που ακόμα και η τελική του μάχη μας κάνει να λέμε "ας τελειώνουμε, πάμε για άλλα".
Το πρόβλημα πολλών με το arc δεν είναι ότι είναι κακό, αλλά το ότι είναι "αδικαιολογήτως" μέτριο, συν το γεγονός ότι κατέστρεψε έναν "αγαπημένο" κακό, τον Doflamingo.
