6162 replies to this topic

[Petran79]

δεν φταίει τελείως ο Κούμπο αν οι συντάκτες του Jump είναι τόσο ανίκανοι και άφησαν να ξεφύγει η κατάσταση.

[1451]

Οι Shunsui και Yamamoto απέφυγαν να κάνουν bankai για να αποφύγουν τη πρόκληση φθοράς στους συμμάχους τους αφού καί των δυο οι δυνάμεις δεν ξεχωρίζουν φίλο από εχθρό και σκοτώνουν τα πάντα στην ακτίνα δράσης τους.

Μου άρεσε πώς εξηγείται η ασθένεια του Ukitake, είχε το χέρι μέσα του όλον αυτόν τον καιρό. Λογικό να κάνει το σώμα του ασθενικό. Η θυσία του ήταν από τις μεγαλύτερες και το χειρότερο είναι πως ήταν για έναν μάταιο σκοπό, απλά έπαιξε το ρόλο του στην ιστορία του Kubo και αφανίστηκε.

 

Μεγάλο κενό όντως η απώλεια εξήγησης για τον spirit king, ο ακρογωνιαίος λίθος των τριών κόσμων υπήρχε... γιατί βόλευε την ιστορία και τίποτα άλλο.

Edited by 1451, 22 August 2016 - 12:45.

[Kenobi-sensei]

δεν φταίει τελείως ο Κούμπο αν οι συντάκτες του Jump είναι τόσο ανίκανοι και άφησαν να ξεφύγει η κατάσταση.

 

Συμφωνώ αλλά πιστεύεις ότι πρέπει να είσαι ο Τσέχοφ για να αποφύγεις τέτοια λάθη.

 

Naruto spoiler

Spoiler:

 Θύμαμαι αντίστοιχα το επεισόδιο που αποκαλύπτεται  ο Obito στο Naruto και στα panel ο Kishi εχει μπερδέψει ηλικίες και τα έχει κάνει αχταρμά.

[SirJim]

Sorry guys που αργω για τα party κάθε φορά, αλλα αυτό εδώ είναι ψόφιο.
Δε φταίω εγώ, το είχε σκοτώσει ο rori πριν πολλά χρονια...
Στο προηγούμενο party είχε πιο πολύ πλάκα.

Edited by SirJim, 22 August 2016 - 18:45.

[adamsbankai]

Χαίρομαι που έφτασε στο τέλος επιτέλους. Δεν το εσωζε με τίποτα.

[Osama Bin Laden]

Soooooo, το Bleach τελείωσε και τώρα που έχω χρόνο και ίντερνετ επιτέλους, θα πω δυο λόγια για την σειρά συνολικά. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο Soul Society, ότι είναι να πούμε για αυτό το arc έχει ήδη χιλιοειπωθεί.

 

 

The Arrancar Arc

 

To arc που όσο πήγαινε γινόταν χειρότερο. Η εισαγωγή στην Karakura ήταν καλύτερη από το Hueco Mundo, που ήταν καλύτερο από το Fake Karakura, που ήταν καλύτερο από το Deicide. Εδώ ήταν που άρχισαν να φαίνονται τα προβλήματα του Kubo, οι τρύπες, οι μάχες χωρίς λογική κλπ, αλλά γενικά η φάση παλευόταν. Τα Arrancars, τόσο σαν εμφάνιση όσο και σαν θεματολογία, χαρακτήρα κλπ, είναι μακράν το αγαπημένο μου κομμάτι της σειράς. Το πρόβλημα ήταν το εξής. Αντίθετα με το Soul Society arc, όπου τον Kubo τον ένοιαζαν οι ανταγωνιστές του καθώς ήταν το προβλεπόμενο μελλοντικό περιφεριακό καστ της σειράς, εδώ ήταν προφανές ότι δεν έδινε δεκάρα για τους "κακούς". Δεν τον ένοιαζε αν έχουν άθλιες μάχες, δεν τον ένοιαζε αν έχαναν εξίσου άθλια... Οι περισσότεροι ήταν one trick ponies για να "τικάρει" στην λίστα τις προβλεπόμενες μάχες, ενώ ξεχνούσε μονίμως αυτά που τσαμπούναγε πριν για power levels μόνο και μόνο για να ξεμπερδεύει. Οι χαρακτήρες εδώ ήταν χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη είχε τους λίγους που μέτραγαν, οι άλλη αυτούς που δεν μέτραγαν. Στην πρώτη ήταν ο Ulquiorra, o Grimmjow, o Aizen, o Gin, ίιιισως ο Tousen. Στην δεύτερη ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Το θέμα ήταν ότι πέρα από την δικιά του προσωπική προτίμηση (του Kubo), δεν υπήρχε κανένας λόγος που ο Ulquiorra και ο Grimmjow δέχτηκαν ειδικής μεταχείρησης από τους άλλους Espada. Δεν ήταν ούτε οι δυνατότεροι, ούτε οι πιο σημαντικοί από άποψη background, τίποτα. Δεν έτυχαν ειδικής μεταχείρησης επειδή ήταν fan favorites, έγιναν fan favorites επειδή είχαν ειδική μεταχείρηση... Οι μάχες τους, η μάχη του Gin και η μάχη του Tousen ήταν οι καλύτερες του arc. Του Aizen... όχι, απλώς όχι, για προφανείς λόγους:

 

Spoiler:

 

 

Όσο για τους υπόλοιπους, ειδικά οι τρεις πρώτοι (Starrk, Barragan, Hallibel) έμειναν απλώς ως τα πιο ενδιαφέροντα arrancar concepts της όλης ιστορίας που δεν υπήρχε σχέδιο να πάνε πουθενά. Οι μάχες τους είναι, κατά την γνώμη μου, από τις χειρότερες τις σειράς.

 

Παρ'όλα αυτά σαν σύνολο το ευχαριστήθηκα, κυρίως γιατί ο Kubo, με όλα τα προβλήματα, είπε ακριβώς την ιστορία που ήθελε να πει. Δεν βιάστηκε, έβαλε τα πάντα στην θέση τους και το αποτέλεσμα ήταν σε γενικές γραμμές καλό και ας απογοήτευε σε σημεία. Μόνο μεγάλο παράπονο το γεγονός ότι ο μεγάλος και τρανός Aizen, μακράν ο πιο σημαντικός χαρακτήρας της σειράς, με διαφορά από τους καλύτερούς της, ο μέγας δολοπλόκος που τα πάντα είναι μέρος του σχεδίου του, ο τύπος που νίκησε τους πάντες ΜΟΝΟΧΙΤΟΥΣ, παρ'όλο τον σαματά που έκανε δεν προκάλεσε στο τέλος καθόλου ζημιά. Τίποτα. Nothing. Nada. Ούτε την Momo δεν σκότωσε. Έλεος δηλαδή. Για αυτό, το βραβείο του καλύτερου ανταγωνιστή της σειράς πάει σε έναν άλλο τύπο, ντυμμένο στα μαύρα, με πυκνά μουστάκια που φαινόταν να μην δίνει δεκάρα για τίποτα, χωρίς όμως να μας το θυμίζει κάθε πέντε λεπτά... Αλλά περισσότερα για αυτόν αργότερα.

 

 

Fullbring Arc

 

Με διαφορά το χειρότερο κομμάτι της σειράς. Πιστεύω πραγματικά ότι αυτό ήταν η αιτία που έπεσε τόσο το Bleach και όχι το Thousand Year Blood War. Τι να πρωτοπώ; Οι Fullbringers δεν είχαν λόγο ύπαρξης, θα μπορούσαν απλώς να μην υπάρχουν και τίποτα δεν θα άλλαζε. Ο Kubo θα μπορούσε να εξηγήσει τις δυνάμεις του Sado με άλλον τρόπο και να βρει αλλιώς να επαναφέρει στον Ichigo τις δυνάμεις του. Οι Χcution ήταν αδιάφοροι χαρακτήρες που δεν θυμάται κανείς, η πλοκή ένα βαρετό χάλι... Το αστείο είναι ότι στο τέλος ήρθαν απλώς Deus Ex Machina οι Captains και επανέφεραν τον Ichigo. Ήταν εμμέσως σαν να παραδέχετε και ο ίδιος ο Kubo ότι όλη αυτή η ιστορία ήταν ανούσια.

 

Η μεγαλύτερη όμως ζημιά που προκλήθηκε εξαιτίας του Fullbring Arc είναι το ότι το απείρως πιο σημαντικό Thousand Year Blood War arc στερήθηκε σωστής εισαγωγής και build-up. Το γεγονός ότι ο Ichigo είχε χασει τις δυνάμεις του και είχε σταματήσει να ασχολείτε με τα υπερφυσικά ήταν τέλεια ευκαιρία ώστε να πάρει τα ηνία για λίγο ο, με τιτανοτεράστια διαφορά πιο ριγμένος χαρακτήρας της σειράς, Ishida και να δούμε από την πλευρά του το πως, εξαιτίας μια αφορμής, αρχίζει να ερευνεί ώστε να ανακαλύψει ότι αυτος και ο Ryuken δεν είναι οι τελευταίοι Quincy, οι οποίοι εδώ και άπειρα χρόνια απλώς κρύβονται ετοιμάζοντας κάτι μεγάλο, και το πως ο μυστήριος αρχηγός τους έχει σχέδια για αυτόν. Έτσι, το TYBW arc θα άρχιζε όπως ακριβώς και τώρα, με τον Ishida εξαφανισμένο και τους Wandenreich να εμφανίζονται με το τελεσίγραφό τους στην Seireitei. Δεν χρειαζόταν καν να αποκαλύπτει πολλά ώστε να διατηρήσει την αίσθηση του μυστηρίου, μόνο τα απαραίτητα ώστε να φάει hype ο κόσμος για την Αόρατη Αυτοκρατορία.

 

Είναι φως φανάρι ότι ο Yhwach είναι ένας χαρακτήρας σχεδόν τόσο παλιός όσο ο Zangetsu και οι Quincy, δεν είναι δηλαδή κάτι που σκέφτηκε πρόσφατα. Γιατί δεν έκανε σωστό build-up σε ένα arc που είχε ρίξει τόση πολλή δουλειά δεν θα καταλάβω ποτέ.

 

Anyway, πάμε στο τελευταίο arc, το φοβερό και τρομερό

 

 

Thousand Year Blood War Arc

 

Θα πω, καταρχήν, ότι αυτό το arc είναι το αγαπημένο μου κομμάτι της ιστορίας. Ναι, σε σημεία ήταν ένα χάλι τεραστίων διαστάσεων, αλλά σαν σύνολο το ευχαριστήθηκα περισσότερο και από το Soul Society arc (δεν σημαίνει ότι το θεωρώ καλύτερο πάντως). Μου άρεσε που οι κακοί ήταν αποτελεσματικοί, μου άρεσε που προκάλεσαν πολλή ζημιά, μου άρεσε που ο Ichigo ήταν κομπάρσος, και κυρίως μου άρεσε το που πήγαινε συνολικά η ιστορία με τον Yhwach, τον Soul King και όλη την φάση, μέχρι που έπεσε τσεκούρι και τα πράγματα πήραν τον κατήφορο. Anyway, bullet points incoming;

 

Τα θετικά

 

- Ο Yhwach. Με διαφορά το καλύτερο στοιχείο του τελευταίου arc. Ο Yhwach δεν ήταν ο main villain που θέλαμε, αλλά ήταν σίγουρα αυτός που χρειαζόμασταν. Ναι, δεν ήταν χαρισματικός ή τρολ όπως ο Aizen, αλλά ήταν ήρεμος, μεθοδικός και πάνω από όλα, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ. Δεν τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμη όπως είχε συμβεί με τον Aizen, αλλά με κάθε σκηνή που εμφανιζόταν τον παραδεχόμουν όλο και περισσότερο. Μου άρεσε απίστευτα το "γραμμένους όλους στα αρχίδια μου σας έχω γιατί δεν αξίζει να ασχοληθώ μαζί σας, τώρα πάρτε δρόμο γιατί θέλω να παίξω playstation 2" στυλ του πολύ περισσότερο από τον blabbermouth Aizen και είναι γενικά αρκετά σπάνιο να βλέπεις έναν main shonen κακό να είναι μονίμως αγέλαστος, μουντός και συγκεντρωμένος. Δεν είναι τυχαίο πιστεύω ότι κανείς δεν έχει να πει κάτι αρνητικό για αυτόν όταν αναφέρετε στο arc πέρα του "ο Aizen ήταν καλύτερος". Η μάχη του με τον Ichibei ήταν η καλύτερη μάχη του arc και ίσως η αγαπημένη μου της σειράς. Επίσης, θα μείνω για πάντα με την απορία για ποιον λόγο ο τύπος γερνούσε ολοένα και περισσότερο όσο προχωρούσε η ιστορία αλλά δεν βαριέσε...

 

-Το πρώτο Invasion. Το ευχαριστήθηκα όσο τίποτα άλλο και με hypάρισε τρελά για το τι θα συνέβαινε μετά. To pacing ήταν στα καλύτερά του και ήταν πολύ αναζογωονητικό να βλέπεις τους shinigami να τρώνε τόσο πολύ ξύλο για πρώτη φορά.

 

-Το κομμάτι της ιστορίας από την λήξη του δεύτερου Invasion έως το τσεκούρι (βασικά από το σημείο που ο Yhwach, ο Hashwald και οι SS ανεβαίνουν στο Royal Realm). Ναι, ήταν το κομμάτι με τα περισσότερα φάουλ, αλλά ήταν επίσης και το κομμάτι στο οποίο περίμενα πως και πως κάθε εβδομάδα να βγει τσάπτερ. O Yhwach ήταν ανίκητος και πάντα ένα βήμα μπροστά, οι καλοί έτρεχαν και δεν έφταναν και ήθελα να δω όπως-και-δήποτε τι θα γίνει.

 

-Κάποιοι από τους secondary κακούς δεν ήταν άσχημοι (Hashwald, Askin, Bazz-B κ.α.), αλλά κλασσικά δεν ασχοληθήκαμε καθόλου μαζί τους. Κάπου αχνοφενόταν ένα background ιστορίας, αλλά μέχρι εκεί.

 

-To πόσο περίπλοκη είχε γίνει ξαφνικά η πλοκή. Ο Yhwach και ο Soul King, και τα άκρα του Soul King και οι Quincys και τι ρόλο βαράνε και omg, Kubo what are you doing, omg Kubo STAHP και και... και μείναμε με τις απορίες.

 

Τα αρνητικά

 

-Το δεύτερο Invasion. Ήταν, κατά την γνώμη μου, ένα χάλι τεράστιων προδιαγραφών. Οι μάχες του, εκτός από μία (Komamura vs εκείνη με τις εκρήξεις) ήταν κακές, χαρακτήρες έγιναν fodderized απλώς για να γίνουν και γενικά δεν μου άρεσε καθόλου. Ξεφόυσκωσε αρκετό από το hype που είχαν κερδίσει οι Sternritter στο πρώτο Invasion.

 

-H Royal Guard. Με εξαίρεση τον Ichibei ήταν η απόλυτη απογοήτευση.Τέσσερις τύποι που υποτίθεται ότι ο καθένας είναι στο επίπεδο του Yamamoto έφυγαν off-panel. C'mon Kubo, that was not nice and you know it.

 

-Το πως ξεφορτώθηκε χαρακτήρες όπως την Unohana και τον Ukitake. Ήταν πολύ μα πολύ πρόχειρο.

 

-Το γεγονός ότι ο Byakuya δεν πέθανε.

 

- Το ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί σωστά όλο αυτόν τον όγκο χαρακτήρων (καλών και κακών). Εδώ με δέκα Espada τα ψιλοείχε κάνει μαντάρα. Τώρα έχασε την μπάλα.

 

-Τα bankais. Οι ιδέες ήταν καλές, η παρουσίαση απαράδεκτη. Επίσης, το γεγονός ότι δεν τα είδαμε όλα.

 

-Οι ηλίθια OP δυνάμεις των κακών που ήταν τόσο OP που ο Kubo ξεκάθαρα δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Ειδική αναφορά στον Gremmy, του οποίου η δύναμη δεν είχε απολύτως καμία λογική και τους "this-isn't-even-my-final-form" elites. Α, ναι, και το Almighty του Yhwach που πολύ βολικά σταμάτησε να δουλεύει στο τέλος. Πάλι καλά που είχε φροντίσει ο Kubo και υπήρχε το Auswahlen σαν plot device, αλλιώς... κλαφ'τα...

 

-Το όλο Ichigo vs Ishida subplot. Παρουσιάστηκε τόσο μα τόσο τσαπατσούλικα που δεν μπόρεσα ούτε καν να απογοητευτώ όταν δεν έγινε σοβαρή μάχη.

 

-Το πόσο περίπλοκη είχε γίνει ξαφνικά η πλοκή. Όπως περίμεναμε πολλοί, ο Kubo δεν μπόρεσε να την διαχειριστεί. Είχαν μαζευτεί τόσα μα τόσα πολλά ερωτήματα που ήταν αδύνατο να απαντηθούν όλα και αντί να αρχίσει να τα απαντάει λίγο-λίγο κάθε φορά που είχε την ευκαιρία να το κάνει, προτίμησε να τα αφήσει όλα για το τέλος και... κάηκε.

 

-Το rushed φινάλε. Well, δεν θα πω κάτι παραπάνω για αυτό πέρα του ότι είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχω βιώσει όσο καιρό διαβάζω manga.

 

 

Γενικά, πιστεύω ότι αυτό ο arc μάζεψε πολύ περισσότερο hate από όσο του άξιζε. Ήταν τέλειο; Ούτε καν. Ήταν καλό; Όχι, αλλά το συζητάμε. Σίγουρα δεν ήταν τόσο κακό όσο γενικά το θεωρούν. Υπήρχαν καλές ιδέες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και για κάθε μία τέτοια ίσως υπήρχαν δύο που δεν πετύχαιναν. Ο Kubo προσπάθησε να καταπιεί περισσότερο από όσο μπορούσε να μασήσει και αυτό το πλήρωσε.

 

Δεν βαριέσε. Yhwach rules. Μόνο το editorial τσεκούρωμα ήταν ικανό να τον νικήσει τελικά. Κάτι είναι και αυτό.

 

----------------------

 

Γενικά όλη η σειρά είχε την ατυχία να πέσει σε έναν κακό συγγραφέα όπως ο Kubo. Κατάφερε να φτιάξει ένα από τα καλύτερα settings που έχω δει ποτέ σε shonen και μετά δεν ήξερε τι να το κάνει, ντύνοντάς το με ένα χαλβά mary-sue πρωταγωνιστή και πλοκές με αρχική καλή προοπτική που κατέληγαν στον γάμο του καραγκιόζη. Μου θυμίζει πολύ τον Mashima στο ότι και οι δύο είναι πολύ καλοί στο να σετάρουν ένα arc αλλά απαράδεκτα κακοί στο να το αναπτύσσουν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Δεν είναι τυχαίο που τα καλύτερα σημεία της ιστορίας του Bleach είναι αυτά στα οποία ο συγγραφέας κάνει set-up την πλοκή (Soul Society, Arrancars' attack on Karakura, First Invasion).

 

Τελοσπάντων, Kubo καλη ξεκούραση και αν αποφασίσεις ποτέ να αρχίσεις άλλη σειρά, εδώ είμαστε να της δώσουμε μια ευκαρία. Μετά από 15 χρόνια serialization το κέρδισες, πιστεύω. Αν έβαζες άλλον να γράφει την ιστορία ενώ εσύ ασχολείσαι με τα όμορφα σχεδιάκια σου θα ήταν ακόμη καλύτερα, αλλά ...δεν βαριέσε.

 

[1451]

Ο Aizen δεν αντιπαθούσε τη Momo για να τη σκοτώσει, την έβλεπε ως εργαλείο περαίωσης εκείνου του σταδίου του σχεδίου του. Ούτε και τους shinigami μισούσε απαραίτητα, τους έβλεπε απλά ως εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί.

Η διαφορά του με τον μελανοχιτώνα βρίσκεται στο κίνητρο που ήταν η δυσαρέσκεια από τη σαπίλα της Soul Society (σαν ένας Yagami Light) και όχι η εκδίκηση έστω κι αν ήταν δίκαια (σαν του Zero).

 

Η προέλευση των δυνάμεων των Sado, Inoue και Ichigo είναι ένα μεγάλο μπέρδεμα. Νόμιζα πως επειδή το hogyoku ήταν μέσα στη Rukia, εκπλήρωσε την ευχή τους να αποκτήσουν δύναμη. Όμως ο Ichigo ήταν ήδη quincy, fullbringer και shinigami οπότε ως τί του χρησίμευσε το hogyoku. Ίσως η επαφή με τη Rukia από μόνη της να ήταν αρκετή για να αφυπνιστούν οι ήδη υπάρχουσες δυνάμεις του.

Οι Chad και Inoue είναι πιο πιθανό να είναι fullbringers αν και δεν διευκρινίζεται πουθενά (εκτός κι αν ξεχνώ κάτι) αν επιτέθηκε στις μητέρες τους κάποιο hollow.

 

Ο δε Chad, κατά τη διάρκεια του Arrancar Arc, παρατηρεί πως οι δυνάμεις του μοιάζουν περισσότερο με hollow.

Η Inoue τελικά, παραμένει το μεγάλο μυστήριο αφού είναι σχεδόν σίγουρο πως απέκτησε τη δύναμή της από το hogyoku. Ή ίσως ο Ichigo να είναι σαν εκείνον τον Quincy που δίνει δυνάμεις σε όσους τις επιθυμούν σαν τον Jugram. Άραγε αυτό σημαίνει πως όταν πεθάνουν θα τις συλλέξει ξανά; Μακάβριο.

Edited by 1451, 31 August 2016 - 09:30.

[Black Kaiser]

Συμφωνώ με τον 1451. Ο μόνος που φαινόταν να μισεί ο Aizen ήταν ο Soul King. Την Momo την επέλεγε είτε λόγω σαδισμού είτε λόγω στρατηγικής (να κάψει τον εγκέφαλο του Hitsugaya). Και οι δυνάμεις του Chad-Inoue ως fullbringers ήταν σχεδόν retcon από αυτό που είχε εξηγήσει ο ίδιος ο Aizen ως προιόν της Hougyoku όσο βρισκόταν μέσα στη Rukia στο πρώτο-πρώτο arc.

Και μιας και κάνουμε reviews ολόκληρης της σειράς, παρακάτω ακολουθεί ένα σύντομο δικό μου, ανά arc και αυτό:

 

Spoiler:

Agent of the Shinigami arc

Εδώ και λίγες εβδομάδες έχω ξεκινήσει re-reading και θυμήθηκα έπειτα από καιρό τα πρώτα-πρώτα chapters. Το συγκεκριμένο arc οι περισσότεροι το περιγράφουν σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν το Bleach ως "υπόμονή, μέχρι να μπεις στο Soul Society arc", αλλά νομίζω πως η περιγραφή αυτή λιγάκι το αδικεί. Δεν ξέρω αν είναι επειδή το διάβασα αμέσως μετά το τέλος της σειράς προερχόμενο από ένα arc- μαραθώνιο μαχών, αλλά μου φάνηκε πάρα πολύ διασκεδαστικό και ιδιαίτερα "ζωντανό". Ήταν πολύ ωραίο που είδα ξανά τους χαρακτήρες στις καθημερινές τους ασχολίες (σχολίο κλπ) και πως αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους. Το highlight είναι φυσικά η σχέση/αλληλεπίδραση Ichigo-Rukia αλλά ακόμα και οι επιμέρους σχέσεις (Yuzu-Karin-Isshin, Tatsuki-Orihime, Keigo-Mizuiro κλπ) είχαν τη φάση τους. Η σειρά έχει το μοτίβο "τέρας της εβδομάδας" και τα hollow παρότι τα ίδια δεν έχουν κάποιο ενδιαφέρον (ειδικά αν τα συγκρίνεις με αυτά που θα δούμε μετά), δημιουργούν κάποιες ωραίες ιστορίες. Εκείνη με τον αδελφό της Orihime αλλά ειδικά η ιστορία με τίτλο "Memories in the Rain" όπου ο Ichigo συναντά τον Grand Fisher, το Hollow που έχει μερίδιο στη δολοφονία της μητέρας του αξίζαν. Καλή ήταν και η ιστορία με τον Ishida. Γενικά το arc έχει χιούμορ, ζωντάνια αλλά χωλαίνει στις μάχες. Highlight είναι ο KON αλλά και ο μυστηριώδης, τότε, Urahara και το crew του.

Soul Society arc

Μακράν το καλύτερο της σειράς και υποθέτω πως είναι και από τα καλύτερα arc σε shonen γενικά. Ειπώθηκε πως ο Kubo δεν είναι και τόσο καλός συγγραφέας, αλλά την ιστορία του SS arc αυτός την έγγραψε! Το arc είναι το κορυφαίο γιατί συνδιάζει άριστα:
--World building. Εισάγει την Soul-Society & Seiretei, μέρη από τα χωριά στα διάφορα districts του Rukongai, το weird σπίτι-base των Shiba, τους δαιδαλώδεις δρόμους της Seiretei, το υπόγειο δίκτυο της, τον λόφο εκτέλεσης, τα διάφορα barracks των squads και το enclave του Central 46 κλπ. Επίσης μαθαίνουμε και για την οργάνωση της Soul Society (13 Squads, Captains, vice-captains & seated officers), για τα Kido & Onmitsukido corps, για τις 4 μεγάλες οικογένειες κλπ. Όσα καινούρια πράγματα δεν είδαμε σε όλη την υπόλοιπη σειρά, είδαμε εδώ.
-- New characters. Τι να πεις για αυτόν τον τομέα. Ανέκαθεν το Bleach ήταν γνωστό για το μεγάλο cast του και για δευτερεύοντες χαρακτήρες που είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον και από το main cast. Ε όλα από εδώ ξεκίνησαν. Να αναφέρω τους 13 captains, τους 13 vicecaptains, seated officers που έγιναν reccuring characters (Hanatarou, Akon), Yoruichi, Kukaku, Kaien και Ganju και πόσοι ακόμα. Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά.
-- Πλοκή. Παρότι η πλοκή ουσιαστικά είναι ένα τυπικό save the damsel (Rukia) in distress, το ενδιαφέρον παραμένει πάντα στο ανώτατο επίπεδο. Και αυτό γιατί μαζί με το world building που πάντα βοηθά στο να κρατά την προσοχή ενός αναγνωστή, η σειρά εισήγαγε ακόμα ένα στοιχείο: το μυστήριο. Το "Ποιός σκότωσε τον Aizen-taicho" story που "έτρεχε" δίπλα από την καταδικασμένη προσπάθεια του Ichigo &co να σώσουν τη Rukia, ήταν όλο το ζουμί του arc. Και επειδή είχα την τύχη να μην spoilerιαστώ, το απολαυσα όσο δεν πήγαινε. Τα End of Hypnosis chapters και το κορυφαίο plotwist στο τέλος του αποτελούν τα αγαπημένα μου κεφάλαια σε ολόκληρο το Bleach. Πέρα από τα δύο κύρια stories, διαβάσαμε και ένα σωρό υπο-ιστορίες, κυρίως προσωπικές (της Rukia με τον Kaien, της Soi-Fon με τη Yoruichi, του Hitsugaya και της Hinamori) χωρίς να φανούν κουραστικές (αν και μερίδιο σε αυτό μπορεί να έχει το γεγονός πως διάβαζα το arc όλο μαζί, και όχι chapter-chapter.)
-- Μάχες. Εισαγωγή των concepts των shikai και bankai. H εποχή που τα bankai τα είχαν μόνο captains και πραγματικά μετρούσαν. Πέρα από τις μάχες των Chad&Inoue με κάποιους random shinigami, αδυνατώ να σκεφτώ μια μάχη που δεν μου άρεσε. Ichigo vs Byakuya είναι το highlight των μαχών εκείνου του arc.

Bounto arc

Just kidding

Arrancar arc

Αυτό είναι το μεγαλύτερο arc του Bleach και κατα πάσα πιθανότητα αυτό κατά τη διάρκεια του οποίου οι περισσότεροι έπιασαν να διαβάζουν σειρά. Προσωπικά, το Bleach ξεκίνησα να το διαβάζω όταν η ιστορία είχε φθάσει στη τελευταία μάχη του Ιchigo με τον Grimmjow. Θα μπορούσες να το σπάσεις σε επιμέρους arcs, αλλά με το Arrancar arc θεωρώ και εγώ όλη την ιστορία από την στιγμή που ο Ichigo γύρισε από τη Soul Society σπίτι του ως και την ήττα του Aizen. Μέσα σε αυτό δηλαδή είναι:

- Το πρώτο κομμάτι είναι οι εισβολές των arrancar στη Karakura που τελειώνουν με την απαγωγή της Orihime και η εισαγωγή των Vizards στην ιστορία.
- H (καταδικασμένη πάλι) εισβολή του Ichigo και co στο Hueco Mundo για να σώσει την Orihime, οι captains που εισβάλλουν με την σειρά τους και αυτοί, μέχρι και την είσοδο του Aizen στην fake Karakura.
- Τα Turn Back the Pendulum κεφάλαια.
- Η μάχη της Fake Karakura.
- Tα Deicide κεφάλαια.

Αυτή η ιστορία είχε τρομερές προοπτικές. Πρώτα από όλα, μετά τους shinigami, ο Kubo είχε την ευκαιρία να εξερευνήσει τον κόσμο των Hollow. Κάτι που έκανε. Εισήγαγε το concept των υβριδίων (arrancars), τα επίπεδα των menos (Vastolorde, Adjuchas, Gillian) και μόλις η ιστορία μεταφέρθηκε στο Hueco Mundo μάθαμε και μερικά πράγματα για την ζωή των πλασμάτων αυτών: την ανιμαλιστική και χαοτική φύση του κόσμου αυτού, το πως τρέφονται τα μικρά hollows με reishi, το πότε ένα Gillian γίνεται Adjuchas και το ότι μόνο κάποια από αυτά έχουν το potential να γίνουν Vastolorde, το κυνήγι του Aizen για τους τελευταίους, την υποτυπώδη οργάνωση που είχε το Las Noches με τους Espada και το πόσο γρήγορα αλλάζανε θέσεις αυτοί και άλλα πολλά.
Αν και εδώ υπήρχε world building από τον Kubo αλλά σε αντίθεση με τη Soul Society, απέτυχε να το αποδώσει τόσο καλά. Σε αυτό έπαιξε ρόλο πως το μισό αρκ ήταν πραγματικά μονάχα μάχες. Ένας τεράστιος μαραθώνιος μαχών όπου πήραν μέρος οι Ichigo & παρέα του, οι captains, vice-captains, o Ιkkaku & Yumichika, οι Vizards, o Aizen, Gin, Tousen, Espada, Privaron Espada, οι fracciones και κάποιοι random ημι-arrancars. Ένα battlefest κατα τη διάρκεια του οποίου δεν υπήρχε κάτι που να το αντισταθμίζει, όπως υπήρχε στο Soul Society arc. Υπήρχαν κάποιες πραγματικά κουραστικά μεγάλες μάχες (η μάχη του Szayel Apporo κράτησε μια αιωνιότητα -για αυτό μάλλον και η τιμωρία του από τον Mayuri μετά- και κάποιες κουραστικά αδιάφορες μάχες (οι μάχες των fracciones του Barragan..zzzzzzz)
Και σε αυτό είχαμε την είσοδο αρκετών χαρακτήρων στη σειρά, αλλά μόνο λίγοι πραγματικά ξεχώρισαν. Κάποιοι από τους Vizards, δύο από τους Espada (οι Grimmjow και Ulquiorra) και η Neliel. Προσωπικά μένω ευχαριστημένος και από τον Nnoitra. Οι υπόλοιποι Espada ήταν εκεί μόνο για να τους πολεμήσουν και να τους νικήσουν οι shinigami.
Το κυριότερο μοτίβο αυτού του arc ήταν το Transcendence, η έννοια της Υπέρβασης των ορίων δύναμης. Τα υβρίδια hollow-shinigami (arrancars και vizards), ο Αizen με το Hougyoku και o Ichigo με το Final Getsuga Tensho, όλοι αυτοί αντιπροσώπευσαν αυτό το μοτίβο. Ουσιαστικά ολόκληρος ο πόλεμος έγινε για να σπάσει τα όρια του ο Aizen προτού εισβάλλει στο Royal Realm. Θα ήμουν ευχαριστημένος από το πως ο Ichigo τον ξεπέρασε μονάχα αν μέχρι και το τέλος της σειράς μαθαίναμε περισσότερα για το final getsuga tensho, για το πως ήξερε την τεχνική ο Isshin και το πότε το χρησιμοποίησε.
Highlights του arc ήταν τα κεφάλαια Turn Back the Pendulum και η μάχη του Aizen vs everyone. Καλύτερη μάχη μάλλον η τελευταία του Ιchigo με τον Ulquiorra ενώ μου άρεσε και αυτή του Tousen με Kommamura/Hisagi. Η πιο facepalm μάχη ήταν το πως κατάφερε και ηττήθηκε ο Espada #9 από τη Rukia. Plot-Armor στα καλύτερα του.

Fullbring ar(gh)c

Ouch.
Αυτό ήταν το "άντε τελείωνε" arc. Για να πω την αμαρτία μου, στην αρχή το βρήκα λίγο refreshing. Έπειτα από τόσες και τόσες μάχες, επιτέλους βλέπουμε λιγάκι τους χαρακτήρες να κάνουν και κάτι άλλο πέρα από το να κραδαίνουν ένα σπαθί και να κοπανάνε κάποιον. Αυτό το arc εισήγαγε το concept του pantheism, έκανε retcon στις δυνάμεις του Chad και της Orihime από προϊόντα της Hougyoku σε fullbrings (σημείωση: ειδικά της Orihime έφαγαν τρελό nerf. Από εκεί που ήταν godlike όπως είχε αναφέρει ο Aizen, κατέληξαν σε απλή και generic healing power.) αλλά και τον θεσμό του shinigami αντιπροσώπου που ως τότε νομίζαμε πως ήταν μόνάχα άτυπα ο Ichigo.
Για την ίδια την πλοκή δεν έχω τίποτα να πω. Οι νέοι χαρακτήρες πέρα λιγάκι από τον Ginjo, τον Tsukishima ήταν παντελώς αδιάφοροι. Για τις μάχες, lol. Μου αρέσει που η Soul Society έστειλε και captains για να αντιμετωπίσουν αυτούς. Περισσότερο για την ποζεριά και το καινούριο τους στυλ είδαμε Kenpachi και Byakuya. Βαρεμάρα γενικά.

Το highlight του arc ήταν το memory gambit του Ginjo αλλά και η συζήτηση περί της ηθικής της Soul Society. Γενικά η παρουσίαση τou Gotei-13 ως έναν "γκρι" θεσμό και όχι ως καθαρά καλοί, ήταν ένα από τα γεμάτα potential σημεία της σειράς αλλά εγκαταλήφθηκε πλήρως (Δεν πειράζει Ishida που ο Mayuri δολοφόνησε το παππού σου και τους τελευταίους από το είδος σου. Περασμένα-ξεχασμένα.)

The Thousand-Year Blood War Arc

Και αυτό το arc μπορεί να σπάσει σε 3 κομμάτια.

- To πρώτο invasion (αρχικά σε Hueco Mundo) και το aftermath του.
- Το δεύτερο invasion (έπειτα στο Royal Realm) μέχρι το σημείο που ο Kubo δέχτηκε το "You are fired" memo.
- Η κηδεία της σειράς.

Έπειτα από τους shinigami και τους arrancars, σειρά πήρανε οι Quincy. Σε αυτό το arc υπήρχαν κάποια πολύ ενδιαφέροντα γεγονότα.

Πρώτα από όλα η εισαγωγή του Yhwach ως ο νέος κακός αυτοκράτορας των Quincy. Not bad at all. Πέρα από την εμφάνιση και το χαρακτήρα του που ευτυχώς δεν ήταν rip-off του Aizen, είχε και ενδιαφέρον παρελθόν. Με την γέννηση του ως τυφλό, κουφό παιδί, την παλαιά του κόντρα με τον Yammamoto και την παλιά φρουρά των shinigami, και την αποκάλυψη πως είναι ο γιος του Soul King. Υπήρχε δηλαδή το έδαφος για έναν ενδιαφέρον κακό που θα οδηγούσε σε μια ωραία ιστορία (Κάθε ιστορία "είναι" ο κακός της. Τέλος.). Και αν αναλογιστούμε πως είχε να κοντραριστεί με τον Aizen, τότε δεν τα πήγε καθόλου άσχημα ως ο κεντρικός ανταγωνιστής του τελευταίου arc. Μέχρι και το Almighty κατάφερε να είναι πιο OP από τις ψευδαισθήσεις του Koyoka Suigetsu.
Δεύτερον, το πρώτο invasion όπου είδαμε τους shinigami για πρώτη φορά να τα βρίσκουν σκούρα και μάλιστα να χάνουν και τον Captain-Commander. Αυτό κυρίως συνέβη επειδή οι Quincy είχαν ένα κρυφό όπλο, τα μετάλλια που έκλεβαν τα bankai. Είχε ειπωθεί πως ένας shinigami σε bankai μορφή γίνεται 10x δυνατότερος. Αν του το κλέψεις και μάλιστα το χρησιμοποιήσεις εναντίον του, έχεις τρομερό πλεονέκτημα. Για αυτό και όταν ο Urahara βρήκε cure, τα πράγματα ισορρόπησαν.
Τρίτο, επιτέλους είδαμε το Royal Realm, τον Soul King και τη Zero Squad.
Τέταρτο, κάποιες πολύ ωραίες μάχες όπου είδαμε ορισμένα από τα εναπομείναντα bankai.

Nevertheless,το arc δεν ήταν καλό. Πρώτα από όλα ήταν πάλι ένα battlefest. Και ενώ με την εισόδο των Quincy και του Royal Realm στη σειρά, υπήρχε χώρος για την ανάπτυξη μιας ιστορίας η οποία να "σπάει" κάπως την μονοτονία των μαχών, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Με το που ξεκίνησε το κάθε invasion, είχαμε μάχη μέχρι εσχάτων. Στη πραγματικότητα είχαμε μόνο ψίχουλα actual πλοκής (απορώ που την βρήκες πολύπλοκη, Osama ) κυρίως με ό,τι είχε να κάνει με τον Soul King.  Ακόμα αυτό ήταν τρομερά underwhelming. Το concept των άκρων του Soul King είχε το ενδιαφέρον του αλλά δεν μάθαμε πολύ λίγα για αυτό. Ο Kubo είχε χάσει τη φαντασία του σε αυτό το σημείο. Μάχες και μόνο μάχες, χωρίς καθόλου world building. Μάχες μόνο στην ίδια τη Seiretei. Πήγαινε και πουθενά αλλού άνθρωπε! Βάλε την Zombie-Sternritter, να μολύνει τους υπόγειους διάδρομους της Seiretei ώστε μια ομάδα των shinigami να πάει να την βρει εκεί (σε horror τύπου μάχη), βάλε έναν άλλο Sternritter να προσπαθήσει να απελευθερώσει τους φυλακισμένους της Maggots Nest ή της Muken ώστε η μάχη εναντίον του να έχει κάποιο στοιχείο πλοκής, ή βάλε έναν άλλο να πολεμήσει σε ένα καινούριο μέρος κάπου στη Soul Society ώστε να μάθουμε περισσότερα για τον χώρο αυτόν. Ακόμα και το Royal Realm ήταν bland.
Για τους νέους χαρακτήρες, κάποιοι από αυτούς είχαν το ενδιαφέρον τους. Ξεχωρίζω Bazz-B, Hashwald, Notd ... αυτούς. Δηλαδή τους ελάχιστους τους οποίους έδειξε κάποιο background. Τον As Notd τον έβαλα μάλλον για το design. Meh, δηλαδή. Το ίδιο και οι Royal Guards που τόσο hype είχαμε φάει. Επίσης είναι μεγάλη απογοήτευση που ο Kubo δεν καταδέχτηκε να μας δώσει ένα flashback για να δούμε του πως ηττήθηκε ο Yhwach στον προηγούμενο πόλεμο, ή ένα flashback για τον διωγμό των Quincy 200 χρόνια πριν το παρόν. Ειδικά το τελευταίο έπρεπε να αναφερθεί και αναφέρεται από τους Quincy αλλά σχεδόν όλοι τους πήγαν στον πόλεμο 100% επειδή ήταν φανατικοί υποστηρικτές του αρχηγού τους και τίποτα άλλο. Κανέναν δεν φαινόταν να τον οδηγεί η εκδίκηση για τον διωγμό του είδους του.
Να προσθέσω πως στο γράψιμο αυτόυ του αρκ είχαμε παρέμβαση απ'έξω. Και δεν εννοώ μόνο το τέλος αλλά και το σημείο όπου ο Byakuya πέθανε και αναστήθηκε έπειτα από τα death-threats που έλαβε ο συγγραφέας. Και δεν είναι φήμη. Hell, όλο το arc μπορεί και να πήγε downhill έπειτα από αυτό το γεγονός. Ο Byakuya δεν προσέφερε τίποτα στη πλοκή από εκεί και πέρα, ενώ αντίθετα με τον θάνατο του θα είχαν ένα shot σε άνάπτυξη χαρακτήρα οι Renji και Rukia. Αλλά φευ.

Και φθάνουμε στο "τέλος" της σειράς, που ό,τι και να γράψεις είναι λίγο. Ο θάνατος του Haswald σε δύο chapters, το asspull βέλος, o Ginjo & Tsukishima να έχουν τέτοια επιρροή στην ήττα του Yhwach, η ίδια η ήττα του Yhwach. Ας το αναλογιστούμε λίγο: ο Yhwach σκοτώθηκε επειδή τον έκοψε ο Ichigo με το σπαθί του. Στη σειρά που η Hiyori έχει μείνει κυριολεκτικά μισή και τελικά έζησε δίχως κουσούρι, ο Yhwach πέθανε έτσι από slashια. Επίσης, πως στο διάολο δεν έσπασε και τη δεύτερη λεπίδα του Ichigo και wait γιατί υπήρχε και άλλη λεπίδα κάτω από τη πρώτη λεπίδα του Ichigo; Εξηγήθηκε ποτέ αυτό; Καλά, για την χρησιμοποίηση του Aizen ούτε λόγος. Ο Shunshui τον ελευθέρωσε για να βοηθήσει αλλά δεν τον πήρε στο Royal Realm και τον άφησε δεμένο στη καρέκλα του.Yeah.

Αλλά από τη στιγμή που υπήρξε το memo των προϊστάμενων (ή κάτι άλλο που δεν γνωρίζουμε), η αλήθεια είναι πως το τέλος δεν χωρά κριτική. Η αλήθεια είναι ακόμα και χωρίς το κόψιμο, το Bleach δεν θα είχε ωραίο τέλος, θα είχε όμως ένα φυσιολογικό τέλος. Μεγάλο κρίμα που για μια ναυαρχίδα του WSJ, δεν του το δώσανε.
Highlight του arc ήταν τα κεφάλαια του πως ο Ιsshin γνώρισε τη Masaki, η μάχη του Yhwach με τον Ichibei, η επίσκεψη του Shunshui στα έγκατα της γης για να βρει τον Aizen και οι κατάρες των Ichiruki shippers στα social media μετά το τελευταίο chapter.

H σειρά με την οποία μου άρεσαν τα arc ήταν:
1) Soul Society arc (μακράν)
2) Arrancar arc
3) Thousand-Year Blood War arc
4) Agent of the Shinigami arc
5) Fullbring arc

...

100) Kubo just end it Arc.

Γενικώς, imo ενώ το Bleach είχε ένα πολύ ενδιαφέρον setting (θεριστές θανάτου, hollows κλπ), με πολύ ωραίο concept μαχών (σπαθιά με δυνάμεις) και potential για τη δημιουργία καινούριων πλούσιων κόσμων, ο Kubo τα πήγε πολύ μέτρια. To pacing της σειρά, ενώ του έχουν σύρει τα μύρια όσα, πραγματικά δεν είναι καθόλου άσχημο. Γνωρίζω πως το υλικό που είχαμε κάθε εβδομάδα ήταν λίγο, αλλά για εμένα περισσότερη σημασία έχει μια ιστορία όταν την διαβάζεις ολόκληρη να κυλά ομαλά παρά να έχω την εβδομάδα αρκετό να διαβάσω αλλά το ολικό pacing να είναι σαν να πηγαίνει flash-forward. Μπορεί να του έκανε καλό να ήταν μηνιαίο manga και όχι εβδομαδιαίο. Κλείνοντας, θα θυμάμαι τα καλά της σειράς και δεν θα ξεχάσω τις καλές εποχές, τις ατέλειωτες θεωρίες (οι οποίες πάντα ήταν άστοχες γιατί στη πλοκή είτε κυριαρχούσε πάντα η πιο απλοϊκή εξήγηση είτε επειδή ο Kubo δεν ασχολούταν) και τις συζητήσεις όποτε κάτι καλό γινόταν. Και συγχώρώ όσους είχαν μετατρέψει κάποτε το thread σε πεδίο flame-war και spam για το πόσο καλύτερο ήταν το One Piece και το πόσο λευκά ήταν τα background του Kubo. Αυτά τα ολίγα.

[Osama Bin Laden]

(απορώ που την βρήκες πολύπλοκη, Osama )

 

Wait, τώρα το πρόσεξα αυτό.

 

Εννοώ ότι για πρώτη φορά στο TYBW Arc είχαμε επιτέλους περίπλοκη background πλοκή. Η ενεργή πλοκή ήταν το συνηθισμένο bloodfest, αλλά αυτό από πίσω στηριζόταν σε πάρα πολλά background plots που προσωπικά δεν είχα συνηθίσει να υπάρχουν στην σειρά.

 

1) Ο Soul King και τα άκρα του, από τα οποία μάλιστα τα περισσότερα ήταν ΕΝΑΝΤΙΟΝ του ίδιου του Soul King. Ti είναι ο Soul King; Γιατί είναι ένα φυλακισμένο ανύμπορο πράγμα;

2) Ο Yhwach, το πως και γιατί είναι γιος του Soul King. Γιατί ο Soul King χρειάζεται γιο in the first place; Γιατί ο γιος μισεί τον πατέρα; Γιατί ο γιος εμφανώς γερνάει όσο περισσότερο πλησιάζει τον πατέρα;

3) Τα γεγονότα πριν 1000 χρόνια, οι original squads. Γιατί ο Yamamoto δεν σκότωσε τον Yhwach;

4) Ο ρόλος του Ishida. Γιατί επέζησε του Auswahlen;

 

Μπορώ να συνεχίσω αλλά φαντάζομαι καταλαβαίνεις τι εννοώ.

 

Στο Arrancar Arc αντίστοιχα, τo μόνo background plot αντίστοιχης βαρύτητας που είχαμε ήταν αυτό για τους Visored. Κατά τα άλλα, τίποτα. Αυτό εννοούσα όταν έλεγα ότι είχε περίπλοκη πλοκή. Όχι ότι αυτό που βλέπαμε ήταν περίπλοκο, αλλά ότι αυτό που ΔΕΝ βλέπαμε ήταν, για πρώτη φορά στην σειρά, περίπλοκο. Τόσο μυστήριο, τόσα αναπάντητα ερωτήματα, έβλεπες να γίνονται πράγματα και ρωτούσες "γιατί". Ακόμα και τον Yhwach δεν μπορούσα να τον θεωρήσω "κακό" μέχρι να εξηγηθούν κάποια πράγματα ώστε να καταλάβουμε γιατί πραγματικά συμβαίνουν όλα.

 

 

Όσο για την Momo αναφέρομαι στο γεγονός ότι όταν o Aizen απόκαλύφθηκε ως ο κακός πίσω στο SS arc, την διαπέρασε με το σπαθί του στο στήθος και φαινομενικά την σκότωσε μόνο και μόνο για να την δούμε αργότερα μια χαρά.

[Kenobi-sensei]

Osama και τα 4 που ειπες τα ειχα ξεχάσει. Και αυτό είναι το κρίμα. 

Πάντως η πλοκή στο τελευταίο arc φαίνοταν ενδιάφερουσα που φοβάμαι μήπως ήταν απλό bait. 
Δυστυχώς πάντως δεν ολοκληρώθηκε.

[valadorn]

 

Θα μου λείψουν και οι συζητήσεις που είχα για την σειρά και εδώ και αλλού. Και αυτό το thread έχει μια ιστορία. Κάποτε έπεφτε τρομερό bashing εναντίον της σειράς και επιλήφθηκε του θέματος ένα Τσάι, άλλοτε έγραφα μόνος μου άλλοτε -όποτε γινόταν κάτι κουλ και ενδιαφέρον- έγραφαν πολλά άτομα ωραίες θεωρίες.

Ωραια λογια. Για κατι τετοια ειχε νοημα το forum για μενα, ειδικα τα χρονια που ημουν νεργος και τα manga της πανω-κατω γενιας μας ηταν στα πανω τους.

 

 

 

Άσχετο και το Bleach και το Naruto βάλανε το τελευταίο chapter να έχει ίδιο με το πρώτο.

Ναι εμετικο, μη χασει ο Kubo σχεδιο διαφυγης #2

 

 

 

Τα αρνητικά

 

-Το δεύτερο Invasion. Ήταν, κατά την γνώμη μου, ένα χάλι τεράστιων προδιαγραφών. Οι μάχες του, εκτός από μία (Komamura vs εκείνη με τις εκρήξεις) ήταν κακές, χαρακτήρες έγιναν fodderized απλώς για να γίνουν και γενικά δεν μου άρεσε καθόλου. Ξεφόυσκωσε αρκετό από το hype που είχαν κερδίσει οι Sternritter στο πρώτο Invasion.

 

-H Royal Guard. Με εξαίρεση τον Ichibei ήταν η απόλυτη απογοήτευση.Τέσσερις τύποι που υποτίθεται ότι ο καθένας είναι στο επίπεδο του Yamamoto έφυγαν off-panel. C'mon Kubo, that was not nice and you know it.

 

-Το πως ξεφορτώθηκε χαρακτήρες όπως την Unohana και τον Ukitake. Ήταν πολύ μα πολύ πρόχειρο.

 

-Το γεγονός ότι ο Byakuya δεν πέθανε.

 

- Το ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί σωστά όλο αυτόν τον όγκο χαρακτήρων (καλών και κακών). Εδώ με δέκα Espada τα ψιλοείχε κάνει μαντάρα. Τώρα έχασε την μπάλα.

 

-Τα bankais. Οι ιδέες ήταν καλές, η παρουσίαση απαράδεκτη. Επίσης, το γεγονός ότι δεν τα είδαμε όλα.

 

-Οι ηλίθια OP δυνάμεις των κακών που ήταν τόσο OP που ο Kubo ξεκάθαρα δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Ειδική αναφορά στον Gremmy, του οποίου η δύναμη δεν είχε απολύτως καμία λογική και τους "this-isn't-even-my-final-form" elites. Α, ναι, και το Almighty του Yhwach που πολύ βολικά σταμάτησε να δουλεύει στο τέλος. Πάλι καλά που είχε φροντίσει ο Kubo και υπήρχε το Auswahlen σαν plot device, αλλιώς... κλαφ'τα...

 

-Το όλο Ichigo vs Ishida subplot. Παρουσιάστηκε τόσο μα τόσο τσαπατσούλικα που δεν μπόρεσα ούτε καν να απογοητευτώ όταν δεν έγινε σοβαρή μάχη.

 

-Το πόσο περίπλοκη είχε γίνει ξαφνικά η πλοκή. Όπως περίμεναμε πολλοί, ο Kubo δεν μπόρεσε να την διαχειριστεί. Είχαν μαζευτεί τόσα μα τόσα πολλά ερωτήματα που ήταν αδύνατο να απαντηθούν όλα και αντί να αρχίσει να τα απαντάει λίγο-λίγο κάθε φορά που είχε την ευκαιρία να το κάνει, προτίμησε να τα αφήσει όλα για το τέλος και... κάηκε.

 

-Το rushed φινάλε. Well, δεν θα πω κάτι παραπάνω για αυτό πέρα του ότι είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχω βιώσει όσο καιρό διαβάζω manga.

 

 

Γενικά, πιστεύω ότι αυτό ο arc μάζεψε πολύ περισσότερο hate από όσο του άξιζε. Ήταν τέλειο; Ούτε καν. Ήταν καλό; Όχι, αλλά το συζητάμε. Σίγουρα δεν ήταν τόσο κακό όσο γενικά το θεωρούν. Υπήρχαν καλές ιδέες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ και για κάθε μία τέτοια ίσως υπήρχαν δύο που δεν πετύχαιναν. Ο Kubo προσπάθησε να καταπιεί περισσότερο από όσο μπορούσε να μασήσει και αυτό το πλήρωσε.

 

Δεν βαριέσε. Yhwach rules. Μόνο το editorial τσεκούρωμα ήταν ικανό να τον νικήσει τελικά. Κάτι είναι και αυτό.

 

----------------------

 

Γενικά όλη η σειρά είχε την ατυχία να πέσει σε έναν κακό συγγραφέα όπως ο Kubo. Κατάφερε να φτιάξει ένα από τα καλύτερα settings που έχω δει ποτέ σε shonen και μετά δεν ήξερε τι να το κάνει, ντύνοντάς το με ένα χαλβά mary-sue πρωταγωνιστή και πλοκές με αρχική καλή προοπτική που κατέληγαν στον γάμο του καραγκιόζη. Μου θυμίζει πολύ τον Mashima στο ότι και οι δύο είναι πολύ καλοί στο να σετάρουν ένα arc αλλά απαράδεκτα κακοί στο να το αναπτύσσουν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Δεν είναι τυχαίο που τα καλύτερα σημεία της ιστορίας του Bleach είναι αυτά στα οποία ο συγγραφέας κάνει set-up την πλοκή (Soul Society, Arrancars' attack on Karakura, First Invasion).

 

Τελοσπάντων, Kubo καλη ξεκούραση και αν αποφασίσεις ποτέ να αρχίσεις άλλη σειρά, εδώ είμαστε να της δώσουμε μια ευκαρία. Μετά από 15 χρόνια serialization το κέρδισες, πιστεύω. Αν έβαζες άλλον να γράφει την ιστορία ενώ εσύ ασχολείσαι με τα όμορφα σχεδιάκια σου θα ήταν ακόμη καλύτερα, αλλά ...δεν βαριέσε.

Ειναι σαν να εχεις καθαρογραψει τις σκεψεις μου. Εξαιρετικο ποστ μπομπερ!

[Black Kaiser]

Bleach - Special One-Shot Chapter - New Breathes from Hell

 

Oh come on, now we want more. Αποκλείεται να είναι one-shot και τέλος. Το chapter ήταν ξεκάθαρα το 1ο ενός νέου arc, τόσα πολλά νέα πράγματα σε 70+ σελίδες.

Spoiler:

Το σύστημα είναι τελείως χάλια τελικά. Εξορίζουν τους νεκρούς captains στη Hell επειδή το reishi τους είναι τόσο πολύ δεν μπορεί να ανακυκλωθεί πίσω στον κόσμο των ζωντανών; Aizen και Ywach κρατούσαν ως τώρα την Hell κλειστή; Πόσοι χαρακτήρες πέρα από τον Ukitake και Szayel είναι εκεί τώρα; Υποθέτω όσοι ήταν ισχυροί και τώρα νεκροί, o Yamamoto, η Unohana, ο Gin, o Tousen, και άλλοι Espada ή κάποιοι από τους Sternritter; Zanpakuto που είναι νύχια; Blackest Night vibes, πάντως. Υποθέτω πως θα δούμε και άλλο στο μέλλον.

 

Edit: Feels like necroposting

Edited by Black Kaiser, 09 August 2021 - 19:04.

[MPVNsf123]

Οι περισσότεροι περίμεναν ένα slice of life chapter και ήρθε απ' το πουθενά ολόκληρο arc. Εγώ διατηρώ χαμηλές προσδοκίες, αλλά βλέπω τον Kubo αρκετά ορεξάτο, ειδικά αν έχει όσο χρόνο θέλει και βγάζει chapters μηνιαία (ή και λιγότερα συχνά).