164 replies to this topic

[roriconfan]

Αυτό το thread είναι βασικά δικοί μου μονόλογοι γύρω από ότι έχω μαζέψει ανά τα χρόνια για τα Ανιμέ. Σας προειδοποιώ ότι είναι βασισμένα στις εντυπώσεις μου, οπότε πολλά σημεία θα είναι προκατειλημμένα και με βεβιασμένο συμπέρασμα. Αποσκοπεί να διδάξει τους καινούριους otaku χωρίς να τους πρήζει με πολλές ανούσιες λεπτομέρειες. Οι ήδη πεπειραμένοι είστε ελεύθεροι να σχολιάζετε τυχών ελλείψεις, παρερμηνείες, λάθη που βρίσκετε ότι έκανα και να μου προτείνετε αλλαγές ή προσθήκες από κείμενα που έχετε ήδη βρει αλλού. Εννοείται ότι θα αναγράφεται το όνομα σας σε κάθε προσθήκη ή αλλαγή που γίνεται.Καλώς ή κακώς, αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο για το αν κάτι αξίζει να αλλάξει, είμαι εγώ. Σε λα βι.Κάθε μερικές μέρες θα προσθέτω μερικές σελίδες παραπάνω από τις σημειώσεις μου. Αν το θέμα έχει πέραση και, πρώτα ο θεός, κάποτε ολοκληρωθεί, μπορεί να το μετακινήσουμε σε κάποιο άλλο σημείο του forum και να ανατρέχουμε ή προτείνουμε άλλους τμήματα του για καλύτερη κατανόηση διαφόρων πτυχών των Ανιμέ. Κάτι σαν μικρή βιβλιοθήκη δηλαδή.Ξεκινάω με ιστορικά γεγονότα……………………………………………………………………………………..…………………………………….
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝΕ ΤΑ ANIME


1000-1799: Η πρώτη περίοδος της εξέλιξης των Anime. Ξεκινάνε σαν προχειροφτιαγμένες εικονογραφήσεις με αφαιρετικό, ερωτικό και κωμικό ύφος. Χρησιμοποιούνται σαν γελοιογραφίες ή σαν φθηνό πορνογραφικό υλικό. Ήταν δηλαδή κάτι σαν τις καλλικατζούρες που γεμίζουμε τα βιβλία μας όταν βαριόμαστε και σχεδιάζουμε ότι να ’ναι για να σκοτώσουμε ευχάριστα την ώρα μας. Ήταν επίσης κάτι σαν τα σημερινά πορνοπεριοδικά Playboy και Penthouse.

• Η Ιαπωνία είχε από την αρχή της ιστορίας της και μέχρι τον 15ο αιώνα ασταμάτητους και πολύνεκρους εμφυλίους πολέμους. Εκείνα τα χρόνια δεν μπορούσες ούτε για περίπατο να πας χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να σκοτωθείς.
• Το απολυταρχικό σύστημα διακυβέρνησης της Ιαπωνίας σπάνια ήταν δίκαιο και με συμπόνια προς τους αδύναμους. Οι ισχυροί μπορούσανε να ποδοπατάνε τους αδύναμους όποτε θέλανε και κανείς δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι’ αυτό.
• Η Ιαπωνία παραμένει αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο μέχρι τον 17ο αιώνα και δεν θέλει σχέσεις με κανένα άλλο λαό, αποκαλώντας κάθε μη-Ιάπωνα βάρβαρο και κατώτερο. Ο μέσος Ιάπωνας ήταν τότε ξενόφοβος, μισαλλόδοξος και ρατσιστής.

Με τόσο σκοτεινό παρελθόν υπ’ όψιν, ήταν επόμενο τα περισσότερα Anime να έχουνε επηρεαστεί και να είναι βίαια, σεξουαλικά και ανήθικα.

1800-1899: Τα Cartoons ξεκινάνε σαν γελοιογραφίες στις ευρωπαϊκές εφημερίδες. Πέρα από την εύθυμη διάθεση που είχαν, πολλά καταλήξανε να είναι φτηνό μέσο προπαγάνδας καθώς με το χιούμορ πείθανε τον λαό να αποφεύγει ως χαζά οτιδήποτε κοροϊδεύανε.
Συγχρόνως, η κατάσταση της Ιαπωνίας άλλαξε ριζικά όταν οι άπληστες χώρες της Ευρώπης άρχισαν να εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους της Άπω Ανατολής. Έχοντας μείνει ακόμα στον μεσαίωνα από άποψη τεχνολογίας και όπλων, οι χώρες που αντισταθήκανε, όπως η Κίνα και η Ινδία, πάθανε πολλές καταστροφές από τους (κατά τ’ άλλα) πολιτισμένους Δυτικούς. Οι Ιάπωνες συνθηκολογούνε και επιτρέπουνε με μαύρο δάκρυ να κάνουν οι Δυτικοί εμπόριο μαζί τους (κοινώς, στήνουν κώλο) για να αποφύγουν έναν πόλεμο που σίγουρα θα έχαναν.

Ξεκινάει μια γρήγορη «εκδυτικοποίηση» της Ιαπωνίας με τον παραδοσιακό τρόπο ζωής να μπασταρδεύεται πάρα πολύ από ξενόφερτα ρούχα, έθιμα και τεχνολογικά μέσα. Ανάμεσα σε αυτά που οι Ιάπωνες πήρανε από τους Δυτικούς ήταν και η δυτική χρήση της σκιτσογραφίας. Χρησιμοποιούνε τα Manga (την λέξη που χρησιμοποιούνε για τα σκίτσα) σε περιοδικά για προπαγάνδα. Πολλοί ηγέτες χρησιμοποιούσανε την σκιτσογραφία σε αυτή την περίοδο για να εξυψώνουνε το ηθικό των κατοίκων και για να αυξάνουνε το μίσος για τους ξένους και σε ότι θεωρούσανε εχθρικό και επιζήμιο για την χώρα. Όμως πηγαίνοντας παραπέρα, τα βάζουνε και σε σχολικά βιβλία όπου έχουνε και διδακτικό ύφος (κάτι που στην Δύση δεν έγινε γιατί η σκιτσογραφία θεωρούνταν χόμπι τεμπέληδων).

Η Ιαπωνία περνάει μια περίοδο μεγάλων προσδοκιών και βαθιάς αγανάκτησης. Μέσα σε έναν αιώνα οι Δυτικοί έχουνε με την βία, εμπλακεί σε όλες τις εσωτερικές υποθέσεις της Ιαπωνίας. Για λόγους συνεργασίας και ομαλής προόδου, καταργήσανε τον θεσμό των σαμουράι, αλλοιώσανε τον παραδοσιακό τρόπο ζωής με ξενόφερτα έθιμα και ρούχα και γενικώς ταπεινώσανε την περηφάνια του μέσου Ιάπωνα. Έτοιμοι για αντεπίθεση, οι Ιάπωνες διδάσκουν την επιστροφή στο παρελθόν, την απαγόρευση των ξένων επιρροών και την απόλυτη προσήλωση στα ήθη, στα έθιμα και στην πίστη του ουράνιου αυτοκράτορά τους. Οι ηγέτες της Ιαπωνίας σκοπεύανε να δημιουργήσουνε μια ισχυρή αυτοκρατορία που θα έφτανε μέχρι την Ινδία και θα περιλάμβανε μόνο μέλη της ‘κίτρινης φυλής’. Γι’ αυτό και προετοίμαζαν ψυχολογικά τους υπηκόους τους, βομβαρδίζοντας τους με ιδανικά περηφάνιας, ρατσισμού και πολεμικής διάθεσης. Ήταν μια περίοδος που κάθε προσωπική επιθυμία έπρεπε να καταπιεστεί και οι ηγέτες υπόσχονταν μια περίοδο μεγάλης ευδαιμονίας αν αφοσιωνόταν ο καθένας στο κράτος με όλο του το είναι.
Τα υψηλά ιδανικά και τα όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο είναι συχνό στοιχείο που έχουνε τα Anime. Αυτό το στοιχείο ξεκίνησε από την προπαγάνδα του τότε καιρού.

1900-1939: Τα κινούμενα σχέδια δημιουργούνται σαν πάντρεμα του κινηματογράφου με την σκιτσογραφία. Τα Cartoons (η λέξη που χρησιμοποιούνε οι Ευρωπαίοι για τα κινούμενα σχέδια), όπως κάθε τι καινούριο, στην αρχή ήταν άχρωμα, βουβά και κακοφτιαγμένα. Συγχρόνως, δημιουργούνται τα Anime (η λέξη που χρησιμοποιούνε σήμερα οι Ιάπωνες για τα κινούμενα σχέδια) σαν απομίμηση των δυτικών κινούμενων σχεδίων (τους έμεινε κι αυτό μαζί με τα υπόλοιπα στην εκδυτικοποίηση).
Ο σκιτσογράφος Walt Disney κάνει την διαφορά. Δίνει χρώμα, φωνή και ποιότητα στα κινούμενα σχέδια φτιάχνοντας παιδικές ταινίες που ήταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή τους.

1940-1959: Η δεύτερη περίοδος της εξέλιξης των Anime. Ο σκιτσογράφος Osamu Tezuka δίνει τα βασικά χαρακτηριστικά στην σχεδίαση των Manga (μεγάλα μάτια, μεγάλο, ανέμελο μαλλί, δραματικές ιστορίες) βασισμένος στους χαρακτήρες του Walt Disney (ω ναι, όλοι οι χαρακτήρες των Anime έχουν προγόνους τον Μίκυ Μάους και τον Ντόναλντ Ντακ). Χρησιμοποιεί τεχνικές κίνησης και κινηματογραφικές λήψεις που κάνουν τις ιστορίες του πολύ πιο ενδιαφέροντες και αγωνιώδεις από τις ξερές, μιας λήψης ιστορίες που υπήρχαν μέχρι τότε.
Εν τω μεταξύ, το ναυτικό της Ιαπωνίας αναπτύχθηκε σε ένα από τα ισχυρότερα του κόσμου ενώ χιλιάδες ήταν αυτοί που ήταν διαθετημένοι να γίνουνε ‘καμικάζι’ και να πεθάνουνε ένδοξα πέφτοντας πάνω σε εχθρικούς στόχους (δεν υπήρχαν ακόμα τηλεκατευθυνόμενοι πύραυλοι). Η Ιαπωνία ξεκινάει το μεγαλεπήβολο σχέδιο της και συμμαχεί με την χιτλερική Γερμανία στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξεκινάει ταυτόχρονα πόλεμο με την Κίνα, την Σοβιετική Ένωση και την Αμερική και φαινομενικά είναι αήττητη… μέχρι που οι Αμερικάνοι φτιάχνουν την Ατομική Βόμβα.
Η Ιαπωνία περνάει μια περίοδο μεγάλων απογοητεύσεων και απελπισίας. Όλα τα όνειρα που κάνανε οι Ιάπωνες για μια καινούρια περίοδο ευδαιμονίας, πελαγώσανε. Οι βασικοί λόγοι ήταν:

• Χάσανε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο
• Καταστράφηκε το τρανό ναυτικό τους, το καμάρι της περηφάνιας τους
• Η χώρα τους καταλήφθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της από ξένο εισβολέα
• Βομβαρδιστήκανε από ατομική βόμβα
• Χάσανε τον θεσμό του αυτοκράτορα, που τον είχαν σαν προστάτη της χώρας

· Όλη τους η αφοσίωση στην χώρα και στην παράδοση περνώντας αμέτρητες στερήσεις δεν τους απέδωσε τίποτα. Ο πόλεμος για την δημιουργία της τρανής αυτοκρατορίας κατέληξε σε πανωλεθρία.

Αυτή η κατάσταση ήταν που έκανε τα Anime να έχουν εξ’ αρχής έντονο το στοιχείο του δράματος και του θανάτου, σαν αντικατοπτρισμό της κατάστασης που επικρατούσε στην Ιαπωνία.
Η Αμερική από την άλλη, περνούσε μια περίοδο ευδαιμονίας και γι’ αυτό τα Cartoons αντικατοπτρίζανε την δικιά της κατάσταση, δηλαδή ήταν εξ’ αρχής ευχάριστα.

[Zoro]

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΑΝΙΜΕ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Volume I

Author:Roriconfan

Loli(pop) Sucker Publishing

Price:Priceless

Edited by Zoro, 05 October 2008 - 03:16.

[Tea-chan]

Να γίνει stiky!!! Όπως και δήποτε!!!!

[Kenny]

[citation needed]

Πολύ καλό κείμενο για αρχή, αλλά χωρίς links-παραπομπές σε άλλα sites για ιστορικά γεγονότα ή όρους-κλειδιά, είναι ελλειπές.

[Zauk-Lain-]

[citation needed]

Πολύ καλό κείμενο για αρχή, αλλά χωρίς links-παραπομπές σε άλλα sites για ιστορικά γεγονότα ή όρους-κλειδιά, είναι ελλειπές.

Θα συμφωνησω με τον Κenny ειναι ενα αρκετα καλο κειμενο για αρχη...Επισης θα σου προτεινα τα links στα οποια αναφερετε ο kenny να τα βαλεις ολα στο τελος σαν Βιβλιογραφια...Απο που πηρες τις πληροφοριες σου ETC ETC...Συνεχισε περιμενουμε κιαλο...

[dragoness_crysta]

Πολυ καλη προσπαθεια ενημερωσης!!!! Αλλα πραγματι ενα δυο λινκς τα χρειαζεται!!..

[roriconfan]

Παραπονεθήκατε που δεν έχω βιβλιογραφία. Αν θέλετε να ξέρετε, έχω και μάλιστα πρώτη, πρώτη στην αρχική σελίδα της έκθεσης μου (αμέσως κάτω από το όνομα μου, χεχεχε!) Απλά δεν την ανάφερα γιατί δεν την θεώρησα απαραίτητη. Αφού όμως το κάνατε θέμα, πάρτε την.

Οι πληροφορίες αυτού του κειμένου, συγκεντρωθήκανε από προσωπικές εντυπώσεις και από τα εξής βιβλία:

ANIME from Akira to Princess Mononoke, by Susan J. Napier
Πολύ αναλυτικό και ψαγμένο

ANIME EXPLOSION, by Patrick Drazen
Όχι τόσο ψαγμένο αλλά πολύ αναλυτικό

MANGA, 60 years of Japanese Comics, by Paul Gravett
Πολύ καλό για τα ιστορικά του στοιχεία

MANGAnoSekai, της Αγγελικής Ματζαβινού
Προχειροφτιαγμένο και φλύαρο.

Manga: Φαντασία και Πραγματικότητα, της Μυρτώς Τσελέντη
Επίσης προχειροφτιαγμένο και φλύαρο.

Με την σειρά τους, και αυτά τα βιβλία έχουνε την δική τους βιβλιογραφία αλλά έτσι πάει μακριά η βαλίτσα…
Όσο για links, δεν βασίστηκα σε κάποια ιστοσελίδα, οπότε άστε τες.

Και τώρα συνεχίζω με περισσότερες πληροφορίες.
……………………………………………………………………………………

1960-1969:
Δημιουργούνται τα πρώτα έγχρωμα Anime. Οι σειρές του Osamu Tezuka κάνουν θραύση στην Ιαπωνία, δημιουργώντας τους πρώτους οπαδούς του είδους (γνωστούς ως Otaku).

Σε αντίθεση με την Δύση, τα κωμικά και αναρχικά Manga πουλάνε πολύ περισσότερο από τα διδακτικά και επιμορφωτικά περιοδικά. Ο λόγος είναι ότι ο λαός δεν αρεσκόταν με ευχάριστες ιστορίες ενώ η χώρα ακόμα ανάρρωνε από τον πόλεμο. Επίσης, ποτέ οι Ιάπωνες δεν το παίζανε ηθικοί και πουριτανοί για να απαγορεύουνε παντελώς κάθε «μη πολιτικά ορθή» άποψη. Σιγά, σιγά, οι εκδότες παρατάνε τους ηθικούς περιορισμούς και λόγω λαϊκής απαίτησης εκδίδουν ιστορίες όλο βία, γυμνό, ανωμαλίες και σεξ.

Ξεκινάει η προώθηση των Anime σε άλλες χώρες (μέχρι τότε ήταν όλα περιορισμένα στην Ιαπωνία και μόνο). Η μοναδική προώθηση που μπορούσε να γίνει εκείνο τον καιρό σε άλλη χώρα ήταν μόνο στην Αμερική, καθώς μόνο εκεί υπήρχαν πολλοί άνθρωποι με τηλεόραση και πολλά τηλεοπτικά κανάλια με κενό χρόνο που έπρεπε κάπως να γεμίσει. Οι σειρές προβάλλονταν σε προχωρημένες ώρες, ξεκινώντας το πρώτο, μικρό ενδιαφέρον άλλων χωρών γι’ αυτά.

Διαφορά Δύσης – Ανατολής

Δύση

Στην Δύση, από την αρχή της δημιουργίας των Cartoons και μέχρι και σήμερα, οι πιο ποιοτικές δουλειές παραμένουν αυτές του Walt Disney. Καμία άλλη εταιρία δεν μπόρεσε ποτέ να τον συναγωνιστεί.

• Αν ένα Cartoon δεν είναι της εταιρίας του Walt Disney, σπάνια αξίζει.
• Τα περισσότερα παιδιά αποκαλούνε όλα τα κινούμενα σχέδια «Μίκυ Μάους».

Ήταν επόμενο ότι όλα τα στάνταρτ στα Cartoons οριστήκανε από τον Walt Disney και τους συνεχιστές του. Ορίστηκε εξ’ αρχής ότι τα κινούμενα σχέδια στην Δύση:

• θα προορίζονταν μόνο για παιδιά.
• θα πρέπει να είναι πάντα διδακτικά, ψυχαγωγικά και πολιτικά ορθά (δηλαδή θα δείχνουν μόνο ευχάριστα και ιδανικά θέματα που δεν κριτικάρουν ή θίγουν τον δυτικό τρόπο ζωής).
• θα πρέπει να μην βασίζονται πολύ στην πραγματικότητα (εξίσου και τα ζωάκια που μιλούσανε).

Μετά από μερικές δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου, βιδώθηκε στα μυαλά όλων των Δυτικών ότι τα κινούμενα σχέδια υπάρχουν μόνο για να ψυχαγωγούνε τα παιδιά. Οι ενήλικες τα παρακολουθούσανε μόνο σαν ευχάριστα παραμυθάκια. Αν ένας ενήλικας έβλεπε κινούμενα σχέδια συνεχώς (δεν έχανε επεισόδιο) απλά γιατί του άρεζαν πολύ, τον αποκαλούσανε ανώριμο ή χαζοχαρούμενο (κλασική ατάκα: Τι ρε, κοτζάμ μαντράχαλος ακόμα Μίκυ Μάους βλέπεις; Μεγάλωσε πια !).

Ανατολή

Αντιθέτως στην Ιαπωνία, πέρα από την σχολή σχεδίασης του Osamu Tezuka, δημιουργηθήκανε πολυάριθμες άλλες. Δεν είχε μόνο μια εταιρία πάντοτε την πρωτιά, όπως στην Δύση.

Η Δύση μπορούσε να προβάλει μια σειρά ή μια ταινία σε δεκάδες χώρες και είχε έτσι μεγάλο κοινό (αρά και κέρδος). Η Ιαπωνία αντιθέτως είχε μόνο μια χούφτα υποανάπτυκτες χώρες στο πελατολόγιο της. Η βιομηχανία των Anime θα είχε χρεοκοπήσει αν είχε περιοριστεί μόνο στο παιδικό κοινό, καθώς θα ήταν μικρό σε αριθμό. Οπότε, κάθε σχολή δημιούργησε τα δικά της στάνταρτ στα Anime και έφτιαχνε κινούμενα σχέδια που απευθύνονταν σε διαφορετικές ηλικίες και σε διάφορα κοινωνικά στρώματα.

Γι’ αυτό και τα Anime έχουνε όλων των ειδών θέματα, όχι μόνο διδακτικά, ψυχαγωγικά και πολιτικά ορθά.
Κάθε Ιάπωνας ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου μπορεί να βρει κάτι που να ταιριάζει στα γούστα του. Υπάρχουν Anime για όλα τα θέματα που μπορείς να φανταστείς (και για ότι δε μπορείς !).

Εκείνα τα χρόνια η Ιαπωνία πήγαινε κατά διαόλου και οι σχεδιαστές εμφυσούσανε τις κοινωνικές συνθήκες της χώρας τους στα έργα τους, αντί να πουλάνε μόνο κρατική προπαγάνδα και υψηλά ιδανικά. Αυτή είναι και η κύρια διαφορά με την Δύση, καθώς οι Δυτικοί φτιάχνανε έργα που δεν πατούσανε πολύ στην πραγματικότητα ή που μόνο εξιδανικεύανε την χώρα τους.

• Σε μεγάλο βαθμό, σχεδόν όλές οι δουλειές που φτιάχνανε στην Ιαπωνία δεν ήταν πολιτικά ορθές (δεν δείχνανε μόνο ευχάριστα αλλά και δυσάρεστα θέματα που κριτικάρουνε ή θίγουνε τον Ιαπωνικό τρόπο ζωής).

• Το ύφος των Anime ήταν εξ’ αρχής διαφορετικό από αυτό των Cartoons καθώς συχνά είχε πολύ βία και δράμα (επειδή δεν απευθυνόταν μόνο σε παιδιά) που στα Cartoons του Walt Disney ήταν απλά αδιανόητο (επειδή απευθυνόταν μόνο σε παιδιά και έπρεπε να είναι ευχάριστο για να μη προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα στα αθώα μυαλουδάκια τους).

Γιατί πετύχανε τα Anime στην Δύση

Πως γίνεται να άρεσε κάτι τόσο διαφορετικό και σχετικά ανήθικό στους Δυτικούς; Μα γιατί τα μεταγλωττισμένα Anime στην Αμερική περνούσανε από λογοκρισία και ρετουσάρισμα προτού προβληθούνε στην τηλεόραση.
· αλλάζανε τα ονόματα των χαρακτήρων και των περιοχών ώστε να ακούγονται δυτικά. Οπότε ιστορίες που συνέβαιναν στην Ιαπωνία, στην Αμερικάνικη εκδοχή συνέβαιναν στην Αμερική. Έτσι δίνανε μια δήθεν οικεία αίσθηση στο κοινό.
· το σχεδιαστικό ύφος των Anime δεν έδειχνε ότι οι χαρακτήρες ήταν Ιάπωνες. Στην Δύση, οι σκιτσογράφοι απεικονίζανε σε σκίτσο τους Άπω Ανατολίτες με πολύ σχιστά μάτια και πολύ κίτρινο δέρμα. Οι Ιάπωνες σκιτσογράφοι σχεδιάζανε τους χαρακτήρες στα Anime σαν Ευρωπαίους, δηλαδή με ροζ δέρμα και στρόγγυλα μάτια. Οι αμερικάνοι ακόμα μισούσανε αρκετά την Ιαπωνία καθώς ήταν εχθρός τους στον 2ο Παγκόσμιο και φυσιολογικά αντιπαθούσανε κάθε τι Ιαπωνικό. Οι παραγωγοί των καναλιών αποκρύψανε την ιαπωνική καταγωγή των Anime, ξεγελώντας τους αμερικάνους να αγαπήσουνε κάτι που φυσιολογικά θα αντιπαθούσανε.

Ιαπωνικοί Χαρακτήρες που δεν μοιάζουν με Ιάπωνες

Από την αρχή ακόμα, οι ήρωες στα Anime δεν σχεδιάζονταν σαν Ασιάτες. Δεν είχαν ούτε σχιστά μάτια, ούτε κίτρινο δέρμα. Ίσα, ίσα μάλιστα μοιάζανε περισσότερο σαν Ευρωπαίοι με μεγάλα μάτια και έξαλα μαλλιά. Αυτό ακούγεται παράξενο αφού έτσι παρουσιάζει τους κλασσικούς «ξενόφοβους, μισαλλόδοξους και ρατσιστές» Ιάπωνες να προτιμάνε την Ευρωπαϊκή εμφάνιση παρά την δικιά τους Ασιατική. Όμως τελικά, αυτό ακριβώς ήταν το στοιχείο που έκανε τα Anime τόσο αγαπητά και διαδεδομένα.
· Οι Ιάπωνες ήταν ξενόφοβοι, μισαλλόδοξοι και ρατσιστές σε όλη τους την ιστορία. Μετά την ήττα τους στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ξαφνικά συνειδητοποίησαν ότι μόνο αν εκσυγχρονίζονταν θα μπορούσανε να ξαναγίνουνε ισχυροί. Μέσα σε λίγα χρόνια γίνανε εντελώς ξενομανείς και αντιγράφανε οτιδήποτε ξενόφερτο στην προσπάθεια τους να φτάσουνε και να ξεπεράσουνε την Δύση. Γυρίζοντας στάση 180 μοίρες, πλέον τα ξένα ήταν αρεστά και τα ντόπια αδιάφορα. Οπότε και η Ευρωπαϊκή εμφάνιση των χαρακτήρων στα Anime ήταν πολύ πιο αρεστή από την Ιαπωνική.
· Τα κινούμενα σχέδια έγιναν δημοφιλή στην Ιαπωνία γιατί παρείχανε έναν εναλλακτικό τρόπο εξιστόρησης. Αντίθετα από την Αμερική, όπου οι κινηματογράφοι έχουνε γερούς προϋπολογισμούς, η βιομηχανία ταινιών στην Ιαπωνία είναι μικρή αγορά που πάντα έπασχε από προϋπολογισμό, τοποθεσία, και περιορισμούς λήψης. Και αυτά δεν ήταν προβλήματα που μπορούσαν να λυθούν χορηγώντας περισσότερα χρήματα, καλύτερη οργάνωση ή καλύτερους ηθοποιούς. Η θεματολογία του Ιαπωνικού κινηματογράφου ήταν απλά πάρα πολύ περιορισμένη. Δεν γινόταν να γυρίζουνε ταινίες σε άλλες ηπείρους μιας και Ιάπωνες υπήρχαν λόγω της φυλετικής τους απομόνωσης μέχρι τότε μόνο στην Ιαπωνία. Ιάπωνες στο Παρίσι, για παράδειγμα, ήταν μια ξεκάρφωτη ιδέα. Λευκοί όμως στην Ζιμπάμπουε δεν ήταν γιατί οι λευκοί μπορούσανε να πάνε παντού. Ακόμα και ταινίες με φανταστικό περιεχόμενο, όπως μεσαιωνικά έπη και διαστημικές περιπέτειες είχαν ταυτιστεί με λευκούς ηθοποιούς και φαινόταν άσχετο να υπάρχει έστω και ένας Ασιάτης. Οπότε η μικρή ποικιλία των σεναρίων και των τοποθεσιών, μαζί με τον χαμηλό προϋπολογισμό, έκανε τον Ιαπωνικό κινηματογράφο υποτονικό. Η Ευρωπαϊκή εμφάνιση των χαρακτήρων στα Anime από την άλλη, επέτρεψε στους σχεδιαστές να δημιουργούνε ιστορίες, χαρακτήρες και τοποθεσίες που δεν χρειάζονταν να μοιάζουν Ιαπωνικής καταγωγής. Οπότε ακόμα και μια ταινία κινουμένων σχεδίων με ιππότες που μιλάνε Ιαπωνικά ήταν πολύ πιο αποδεκτή από το αν ήταν με πραγματικούς Ασιάτες ηθοποιούς. Το ίδιο ισχύει για κάθε άλλο θέμα ή σενάριο που μπορείτε να σκεφτείτε.

Τι σημαίνει Κινηματογράφος και τι Κινούμενα Σχέδια

Στην Δύση, από την αρχή της δημιουργίας τους ακόμα, υπήρχε καθαρός διαχωρισμός μεταξύ Κινηματογράφου και Κινουμένων Σχεδίων. Η εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση και θεματολογία μεταξύ τους κατάληξε να σημαίνει στην Δύση τα εξής:

• Ο Κινηματογράφος:

Είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας που απευθύνεται κατ’ εξοχήν σε ενήλικες.
Έχει μεγάλο κόστος κατά την παραγωγή του.
Έχει μεγάλη θεματολογία.
Αποσκοπεί στο να ψυχαγωγήσει το κοινό του παρουσιάζοντας υπαρκτές / καθημερινές ή και φανταστικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης.

• Τα Κινούμενα Σχέδια:

Είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας που απευθύνεται κατ’ εξοχήν σε παιδιά.
Έχουν μικρό κόστος κατά την παραγωγή τους.
Έχουν περιορισμένη / απλή θεματολογία.
Αποσκοπούν στο να ψυχαγωγήσουν το κοινό του παρουσιάζοντας ευχάριστες και εξιδανικευμένες πτυχές της ανθρώπινης φύσης.

Από την άλλη, λόγω των διαφορών μεταξύ του προϋπολογισμού και της θεματολογίας που μπορούσανε να έχουνε οι Ιαπωνικές ταινίες (βλέπε προηγούμενο θέμα) ο κινηματογράφος κατάληξε να σημαίνει στην Ιαπωνία τα εξής:

• Ο Κινηματογράφος:

Είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας που απευθύνεται κατ’ εξοχήν σε πατριώτες / συμπατριώτες.
Έχει μικρό κόστος κατά την παραγωγή του.
Έχει περιορισμένη / απλή θεματολογία.
Αποσκοπεί στο να ψυχαγωγήσει το κοινό του παρουσιάζοντας υπαρκτές / καθημερινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, που συχνά ήταν δραματικές και εξιδανικευμένες.

• Τα Κινούμενα Σχέδια:

Είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.
Έχουν πολύ μικρό κόστος κατά την παραγωγή τους.
Έχουν μεγάλη θεματολογία.
Αποσκοπούν στο να ψυχαγωγήσουν το κοινό του παρουσιάζοντας υπαρκτές / καθημερινές ή και φανταστικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης. Το ύφος τους είναι όλων των ειδών (όχι μόνο ευχάριστο).

Οπότε για τους Δυτικούς τα Κινούμενα Σχέδια είναι συνώνυμα των παραμυθιών. Ενώ για τους Ιάπωνες τα Κινούμενα Σχέδια είναι συνώνυμα της επιστημονικής φαντασίας και του εναλλακτικού (διαφορετικού / αλλόκοτου δηλαδή) κινηματογράφου.

[Petran79]

μιας που ασχολησαι με αυτα ριξε μια ματια εδώ

Superflat Japanese Postmodernity

εξηγει με κοινωνιολογικές και φιλοσοφικές μεθόδους πως διαμορφώθηκαν οι otakus εντος Ιαπωνίας.

[dragoness_crysta]

Τωρα με τις βιβλιογραφιες ειναι πολυ πιο ολοκληρωμενο....πολυ καλη ερευνα και σε ευχαριστουμε που την εβαλες!!!!....

[zade]

1940-1959: Η δεύτερη περίοδος της εξέλιξης των Anime. Ο σκιτσογράφος Osamu Tezuka δίνει τα βασικά χαρακτηριστικά στην σχεδίαση των Manga (μεγάλα μάτια, μεγάλο, ανέμελο μαλλί, δραματικές ιστορίες) βασισμένος στους χαρακτήρες του Walt Disney (ω ναι, όλοι οι χαρακτήρες των Anime έχουν προγόνους τον Μίκυ Μάους και τον Ντόναλντ Ντακ). Χρησιμοποιεί τεχνικές κίνησης και κινηματογραφικές λήψεις που κάνουν τις ιστορίες του πολύ πιο ενδιαφέροντες και αγωνιώδεις από τις ξερές, μιας λήψης ιστορίες που υπήρχαν μέχρι τότε.
Εν τω μεταξύ, το ναυτικό της Ιαπωνίας αναπτύχθηκε σε ένα από τα ισχυρότερα του κόσμου ενώ χιλιάδες ήταν αυτοί που ήταν διαθετημένοι να γίνουνε ‘καμικάζι’ και να πεθάνουνε ένδοξα πέφτοντας πάνω σε εχθρικούς στόχους (δεν υπήρχαν ακόμα τηλεκατευθυνόμενοι πύραυλοι). Η Ιαπωνία ξεκινάει το μεγαλεπήβολο σχέδιο της και συμμαχεί με την χιτλερική Γερμανία στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξεκινάει ταυτόχρονα πόλεμο με την Κίνα, την Σοβιετική Ένωση και την Αμερική και φαινομενικά είναι αήττητη… μέχρι που οι Αμερικάνοι φτιάχνουν την Ατομική Βόμβα.
Η Ιαπωνία περνάει μια περίοδο μεγάλων απογοητεύσεων και απελπισίας. Όλα τα όνειρα που κάνανε οι Ιάπωνες για μια καινούρια περίοδο ευδαιμονίας, πελαγώσανε. Οι βασικοί λόγοι ήταν:

• Χάσανε τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο
• Καταστράφηκε το τρανό ναυτικό τους, το καμάρι της περηφάνιας τους
• Η χώρα τους καταλήφθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της από ξένο εισβολέα
• Βομβαρδιστήκανε από ατομική βόμβα
• Χάσανε τον θεσμό του αυτοκράτορα, που τον είχαν σαν προστάτη της χώρας

Εδω θα ηθελα να κανω μια παρατηρηση η οποια νομιζω πως κανει λιγο πιο κατανοητο το ρολο του αυτοκρατορα στην Ιαπωνια .

Η Ιαπωνια ηταν εκεινη την χρονικη περιοδο μια κατεξοχην Σιντοϊστική χωρα ,πραγμα που σημαινε πως ο υψιστος "θεος" (ειναι η πιο κατατοπιστικη εκφραση) ήταν ο Αυτοκρατορας. Ο κατηχημενος Ιάπωνας στρατιωτης θεωρουσε υψιστη τιμη να δωσει τη ζωη του για τον αυτοκρατορα -τον υψιστο Σιντοϊστικό ΘΕΟ .Στην διαρκεια του Β' παγκοσμιου πολεμου περιπου 1.500.000 Ιάπωνες στρατιωτες σκοτώθηκαν στην μάχη . Σχεδον ολοι τους θεωρουσαν ατιμωτικο να παραδοθουν . Εντουτοις , ως επακολουθο της ηττας της Ιαπωνίας ο τοτε αυτοκρατορας Χιροχίτο υποχρεώθηκε να αποκυρήξει τον ισχυρισμό του ότι είναι ΘΕΟΣ . Αυτος ακριβως ειναι ο λογος για τον οποιο η υποβαθμιση του θεσμου του αυτοκρατορα αποτελεσε σοβαρο πληγμα στην Ιαπωνια .

Ακολουθει προσωπικη γνωμη
Πιστευω πως αυτη η λατρεια που εκφραζοταν στο προσωπο του αυτοκρατορα -ενος οντος με δυναμεις ανωτερες του απλου ανθρωπου - εχει αφησει ανεξιτιλα σημαδια στα ανιμε . Εξηγουμαι : Πολλες φορες σε διαφορα ανιμε εμφανιζεται το φαινομενο που ονομαζεται Μεσσιανισμος , δηλαδη η αναγκη του απλου ανθρωπου να στραφει σε εναν σωτηρα για καθοδηγια και βοηθεια αντι να αντιμετωπισει την κατασταση εμπιστευομενος στην λογικη και τις ικανοτητες του . Ο σωτηρας αυτος συνηθως εχει εξαιρετικες ικανοτητες , κατα πολυ ανωτερες του μεσου ανθρωπου και για καποιον αναξηγητο λογο , προσπαθει να "σωσει" τους απλους και ταλαιπωρημενους ανθρωπους .Μερικες φορες μαλιστα αυτος ο σωτηρας δεν προερχεται απο την Γη αλλα απο καποιο μερος του διαστηματος (πχ Dragonball-Goku και τα Evas-Evangelion ) ,προφανης ομοιοτητα με τον Χριστο (και τον αυτοκρατορα-ΘΕΟ) ο οποιος κατεβηκε απο τον ουρανο για να σωσει τους ανθρωπους . Νομιζω πως αυτο το καταλοιπο του
Σιντοισμου ειναι πολυ διαδεδομενο στα περισσοτερα αnime μερικα απο τα οποια μαλιστα στηριζουν ολη την πλοκη τους στο παραπανω.

[roriconfan]

L, ευχαριστώ για το link αλλά ήταν υπερβολικά κουλτουριάρικο και εν τέλει δεν περιέγραφε κάτι που δεν το γνώριζα ήδη και που δεν το περιλαμβάνω στην έκθεση. Κατά τ’ άλλα όμως δεν πήγε και χαμένο αφού μου έδωσε έμπνευση για να γράψω στο anidb το review του PomPoko. Και επειδή δεν χάνω ευκαιρία για αυτοπροβολή, να το λινκ για όποιον ενδιαφέρεται.

http://anidb.net/perl-bin/animedb.pl?show=animeatt&aid=334&attid=5899

Zade, η θεωρία σου είναι λανθασμένη. Ο Μεσσιανισμός είναι καθαρά ξενόφερτο στοιχείο στα ανιμέ. Ο αυτοκράτορας δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά.

Γιατί σε όλα τα προπολεμικά έργα με σαμουράι (και ταινίες, και βιβλία), ο ήρωας ήταν περήφανος να υπακούει τυφλά τις θεϊκές διαταγές του αυτοκράτορα χωρίς ποτέ να αμφιβάλει αν αυτά που κάνει είναι λανθασμένα. Γιατί ο αυτοκράτορας ήταν σαν θεός και είχε κάτι σαν το αλάνθαστο του Πάπα. Ο λόγος του δεν εκλαμβανόταν απλά σαν διαταγή. Ήταν κάτι σαν παραμόρφωση της κοσμικής πραγματικότητας.

Για παράδειγμα, στην ταινία 7 Σπαθιά, ο αυτοκράτορας δέχτηκε απόπειρα δολοφονίας. Οπότε, για να σώσει το τομάρι του, διέταξε την καταστροφή όλων των χωριών που διδάσκουν πολεμικές τέχνες. Οι κακοί στην υπόθεση ήταν κυνηγοί επικηρυγμένων που αντί να απαγορεύουν τις πολεμικές τέχνες, απλά σκοτώνανε τους πάντες επειδή δήθεν αντισταθήκανε στην θεϊκή εντολή και μετά ζητούσανε αμοιβή για κάθε άνθρωπο που σκοτώνανε. Οι καλοί στην ιστορία προσπαθούσανε να προστατέψουνε τα γυναικόπαιδα ενός χωριού που θεληματικά σταμάτησε τις πολεμικές τέχνες. Σε όλη την ταινία οι μεν σκοτώνανε τους δεν, συνεχώς κλαίγανε και ωρύονταν για την κατάσταση που φτάσανε αλλά ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ! Ούτε ένα «Μα τι λαλακίες λέει τούτος; Τι νταμπλά μας προκάλεσε;» δεν είπανε. Η εντολή του αυτοκράτορα ήταν σαν νέα τάξη πραγμάτων, σαν ο κόσμος ολάκερος να άλλαξε και αυτοί δεν μπορούσανε να κάνουνε τίποτα άλλο από το να υπακούσουνε, να χτυπιούνται και να κατηγορεί ο ένας τον άλλον.

Μεταπολεμικά όμως, κάθε ήρωας ήταν μόνος του. Δεν υπάκουγε εντολές από ανωτέρους. Όλοι οι ήρωες που πιλοτάρανε τεράστια ρομπότ ή είχανε υπερδυνάμεις, πολεμούσανε για το καλό των ανθρώπων της Ιαπωνίας και όχι επειδή τους το διέταξε ο αυτοκράτορας. Αυτό είναι στερεότυπο των Αμερικανικών ηρώων, παράγωγο μιας φιλελεύθερης και δημοκρατικής κουλτούρας. Αρά, δεν κολλάει πουθενά ο αυτοκράτορας με τον Μεσσιανισμό. Κολλάει με την μοιρολατρία και την αναγκαστικά παθητική και υπάκουη στάση που έπρεπε να δείχνουν οι αδύναμοι θνητοί προς τους ισχυρούς ηγέτες που είχαν δήθεν θεϊκή καταγωγή.

Αυτά με τα σχόλια σας ως τώρα. Συνεχίζω τα ιστορικά στοιχεία.
………………………………………….

1970-1989: Η τρίτη περίοδος της εξέλιξης των Anime.
· Τα Anime σχεδιάζονται με πιο λεπτομερή και ανθρωπόμορφο τρόπο με την βοήθεια υπολογιστών (όχι μόνο με το μολύβι και το πινέλο). Το κεφάλι όμως παραμένει χαριτωμένα παιδιαρίστικο, όπως και πριν.
· Δημιουργούνται σειρές με βάθος στο σενάριο και χαρακτήρες με περίπλοκο παρελθόν που τους κάνει πιο αληθοφανείς από τους χάρτινους χαρακτήρες των Cartoons (δε θα καταλαβαίνανε από αυτά τα μικρά παιδάκια στη Δύση κι ας τα βάζανε).
· Επιτρέπεται ως έναν μεγάλο βαθμό να δείχνουνε στις mainstream σειρές γυμνό και σεξ (το γνωστό σε όλους τους Otaku, fan service ξεκινάει εδώ).

Στην Αμερική δημιουργείται το ’70 η δορυφορική τηλεόραση. Χιλιάδες κανάλια είχανε ατελείωτες ώρες για να γεμίσουν τα προγράμματα τους και καλύπτανε τον νεκρό χρόνο τους με Anime (ήταν εύκολο και φθηνό να πάρουνε τα δικαιώματα προβολής από την ξελιγωμένη για διαφήμιση Ιαπωνία). Τα Anime γίνονται έτσι γνωστά σε πολλούς αλλά λίγοι είναι αυτοί που τα δίνανε σημασία ή επιβράβευση.

Το ‘80 δημιουργείται το βίντεο που επιτρέπει σε όποιον θέλει να αγοράσει την σειρά και να την βλέπει όποτε θέλει στο σπίτι του. Προς το τέλος της δεκαετίας κυκλοφορούνε και οι εγγράψιμες κασέτες που επιτρέπουν σε όποιον θέλει να γράφει από την τηλεόραση την σειρά που του αρέσει. Ξεκινάει η παγκόσμια διακίνηση των Anime μέσω βιντεοκασετών.

Κάπου εδώ δημιουργούνται και οι πρώτες λέσχες Otaku όπου μαζεύονται και ανταλλάσσουν απόψεις (και πειρατικές σειρές).

Πολιτισμικές Αντιδράσεις και Επιδράσεις της Δεκαετίας του ‘70

Η Ιαπωνία περνούσε μια περίοδο πολιτισμικών αντιδράσεων. Οι νέοι:
· βλέποντας την αποτυχία του παραδοσιακού τρόπου ζωής, ακολουθήσανε την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από τους γονείς τους. Θεωρούνε την προσήλωση στο παρελθόν, στα ήθη, στα έθιμα και στην πίστη σε έναν επίγειο προστάτη παρωχημένα και επιζήμια.
· αφομοιώνανε αμέσως κάθε ξένη επιρροή (κοινώς, κλέβανε ιδέες) και δουλεύανε σαν τρελοί. Μέσα σε 10 χρόνια η χώρα είχε ανορθωθεί παντελώς και με βαριά βιομηχανία έκανε εξαγωγές σε όλο τον κόσμο με κύριο συνεργάτη τον πρώην εχθρό της, την Αμερική.
· γίνονταν αντιδραστικοί στους γονείς και στους καθηγητές που προσπαθούνε να τους μεταδώσουν τον παλιό τρόπο ζωής (οι νεανικές συμμορίες είχανε ρίξει την χώρα σε χάος).
· απαιτούνε ισότητα. Οι γυναίκες που μέχρι τότε επιβαλλόταν να ήταν άβουλες, παίρνουν πρωτοβουλίες και ζητάνε εργασία. Δεν επιθυμούνε γάμο με συνοικέσιο ή μια ζωή στο σπίτι, μαγειρεύοντας και μεγαλώνοντας παιδιά (ότι αφήσανε όρθιο οι νεανικές συμμορίες, το αποτελείωσαν οι φεμινίστριες).
Ήταν μια περίοδος που κάθε προσωπική επιθυμία επικρατούσε του εθνικού χρέους και που οι ισχυροί θεσμοί της οικογένειας, της εθνικής ταυτότητας και της σχέσης αντρών - γυναικών, χάσανε την παραδοσιακή μορφή τους.

Αυτή η κατάσταση επέδρασε στα Anime δίνοντας:
· τα εξωφρενικά στοιχεία των κωμικών σειρών όπου κριτικάρεται και γελοιοποιείται ο παραδοσιακός τρόπος ζωής.
· στις θηλυκές χαρακτήρες δυναμισμό, θέληση και αντίδραση (λόγω της ισότητας των φύλων), κάνοντας τες πολύ σεξουαλικές και συγχρόνως απρόσιτες και τρομακτικές στους άντρες που πλέον έχουνε χάσει την κυριαρχία τους πάνω στο αντίθετο φύλο.
· το χαρακτηριστικό της ελεγείας, της λύπης που προκαλεί η αλλαγή με το πέρασμα του χρόνου και της εφήμερης χαράς όπως η νεότητα, ο έρωτας και η ομορφιά. Αυτό προκλήθηκε από την απότομη αλλαγή που έπαθε η Ιαπωνία και έκανε πολλούς να νιώθουνε ότι ο πολιτισμός τους έχασε την παιδική του αθωότητα.

1990-1999: Η τέταρτη περίοδος της εξέλιξης των Anime. Ήταν μια δεκαετία που μάστισε την Ιαπωνία ο πληθωρισμός, η κρίση των ηθών, η απότομη εξέλιξη της τεχνολογίας, το χάσμα των γενεών και άλλα περίεργα, κι αυτό πέρασε και στα Anime. Οι σχεδιαστές ξαφνικά το γυρίζουν στην φιλοσοφία φτιάχνοντας σειρές που προβληματίζουν, με θέματα γύρω από την αξία της ανθρώπινης ζωής, της ψυχής και της έλλειψης εθνικής ταυτότητας. Οι ταινίες Akira και Ghost In The Shell πείθουν πολύ κόσμο ότι τα Anime δεν είναι μόνο για παιδιά και το φανατικό κοινό τους δεκαπλασιάζεται. Η Δύση κυριολεκτικά έμεινε με ανοικτό το στόμα βλέποντας αυτά τα «Μίκυ Μάους για μικρά παιδιά» να μελετάνε με τόσο καταπληκτικό τρόπο, τόσο σοβαρά θέματα.

Δημιουργείται το CD και προς το τέλος της δεκαετίας το DVD που επιτρέπει να αποθηκεύεις περισσότερο υλικό με καλύτερη ποιότητα και με μικρότερο όγκο. Χάρη στο Internet, δημιουργούνται sites και forums όπου Otaku απ’ όλο τον κόσμο μπορούνε να έρχονται σε επικοινωνία μεταξύ τους.

Δημιουργούνται τα Anime Conventions, μέρη όπου οι Otaku μαζεύονται για να αγοράσουν τις τελευταίες σειρές (σε αντίθεση με τις λέσχες που οργανώνονταν ερασιτεχνικά από Otaku, τα Anime Conventions οργανώνονται επίσημα από τις ίδιες τις εταιρίες παραγωγής).

Πολιτισμικές Αντιδράσεις και Επιδράσεις της Δεκαετίας του ‘90

Η Ιαπωνία περνάει μια περίοδο κοινωνικών αντιδράσεων. Έχει αφομοιώσει σε τεράστιο βαθμό τον δυτικό καπιταλιστικό τρόπο ζωής και σταδιακά λησμονεί την παράδοση της (όπως κι εμείς στην Ελλάδα). Περνώντας απότομα από μια περίοδο τρομακτικής ανάπτυξης (χάρη στις αντιγραφές τους και τις ασταμάτητες εξαγωγές τους) σε μια περίοδο τρομακτικής οικονομικής κρίσης (λόγω της φούσκας με τα χρηματιστήρια παγκοσμίως, όπως είχε γίνει και στην Ελλάδα), οι νέοι έχουν απογοητευθεί από τα πάντα και (όπως κι εμείς στην Ελλάδα) δεν έχουν στόχους. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει γίνει εφιάλτης (όπως και στην Ελλάδα) και η κοινωνία ασφυκτικά απαιτητική (τα διαζύγια, οι αυτοκτονίες και οι σεξουαλικές διαστροφές πέφτουν σύννεφο. Όπως και στην Ελλάδα. Βλέπετε πόσο μοιάζουμε.

Αυτή η κατάσταση επέδρασε στα Anime δίνοντας:
· το στοιχείο του πανταχώς παρόντος σχολείου και των μαθημάτων (λόγω των ατελείωτων απαιτήσεων του σημερινού τεχνοκρατικού και υλιστικού κόσμου)
· την ψυχοπλακωτική φιλοσοφία που μελετάει την αξία της ψυχής και της ζωής στον σημερινό κόσμο (λόγω της απάνθρωπης αντιμετώπισης της σύγχρονης κοινωνίας)
· την σεξουαλική διαστροφή στα hentai (λόγω της ψυχολογικής καταπίεσης που προκαλεί η ασφυκτική κοινωνία)
· την καταστροφή του κόσμου (λόγω της απογοήτευσης που άφησε η οικονομική κρίση)

2000 – σήμερα: Τα Anime σήμερα:

· μπορούνε να γίνονται εξ’ ολοκλήρου σε υπολογιστή και δεν έχουνε κανένα περιορισμό στο τι δείχνουνε (όπως παρανοϊκό σενάριο, γενετικά όργανα και αληθοφανή ξεκοιλιάσματα).

· είναι γνωστά σε όλο σχεδόν τον κόσμο χάρη στην συνεχή διαφήμιση τους. Δυστυχώς, πολύ διαφήμιση υπάρχει για τα hentai (το σεξ πουλάει, τι να κάνουμε) και τώρα οι περισσότεροι νομίζουνε ότι η Ιαπωνία κάνει μόνο ανωμαλιάρικες τσόντες με κινούμενα σχέδια. Οι περισσότεροι πλέον νομίζουν ότι τα Cartoon είναι κινούμενα σχέδια για φυσιολογικά παιδάκια και τα Anime είναι κινούμενα σχέδια για σεξουαλικά ανώμαλους (κάτι που ως έναν μικρό βαθμό είναι αλήθεια).

· Χάρη στο γρήγορο Internet (ISDN, ADSL), μπορείς να κατεβάζεις πολλά Anime, δωρεάν στον υπολογιστή σου (και αλίμονο αν σε πιάσουν να τα διακινείς επί πληρωμή !).

· Μέχρι το τέλος του 20ου αιώνα, τα Cartoons παραμένανε μόνο για παιδιά ενώ κάθε Anime απευθυνότανε σε διαφορετικό κοινό. Γι αυτό και όσοι Δυτικοί μεγαλώσανε βλέποντας μόνο Cartoons, η εντύπωση τους όταν βλέπουνε Anime είναι κάτι σαν: «Παναγιά μου, είναι όλο βία και σεξ! Είναι του Σατανά! Ου! Ου!». Ενώ όσοι Ιάπωνες μεγαλώσανε βλέποντας μόνο Anime, η εντύπωση τους όταν βλέπουνε Cartoons είναι: «Μόνο παραμυθάκια είναι; Τίποτα άλλο δεν υπάρχει; Τι ξενέρωτοι αυτοί οι Δυτικοί !».Από τις αρχές του 21ου αιώνα όμως, αρχίσανε να δημιουργούνται Cartoons που να απευθύνονται σε πιο ώριμο κοινό ή έχουν πιο ψαγμένο σενάριο (χαρακτηριστικές Αμερικάνικες σειρές είναι οι Dexter’s Lab, Simsons, Futurama, South Park και Family Guy). Όσοι γεννηθήκανε μετά το 1990, δεν ζήσανε τις εποχές που τα δύο είδη είχανε πραγματικά μεγάλες διαφορές και πιθανώς σήμερα δεν τα θεωρούνε τόσο διαφορετικά μεταξύ τους.

Το Μέλλον για τα Anime: Τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα:
· Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ιαπωνία, προκαλεί περικοπές στα πάντα (ακόμα και στα κονδύλια για τα Anime).
· Οι φρέσκιες ιδέες έχουν στερέψει και οι καινούριες σειρές αν και έχουν φοβερά γραφικά και ήχο, είναι στο σύνολο τους πολύ ξερές και μουντές. Αυτές πάλι που ξεχωρίζουνε είναι χάρη στο απροσάρμοστο ύφος τους παρά για το θέμα τους.
· Τα περισσότερα παιδιά πλέον δεν έχουν χρόνο ή όρεξη να παρακολουθούνε κινούμενα σχέδια. Tα σχολεία και τα φροντιστήρια τρώνε τον περισσότερο χρόνο τους. Προτιμούνε να ασχολούνται με βιντεοπαιχνίδια, με το Internet και με κινητά τηλέφωνα.
Αν δεν κάνουν πάλι το μπαμ κάποιοι πρωτοπόροι (κοινώς, να μπούνε στην πέμπτη περίοδο της εξέλιξης των Anime), το είδος κινδυνεύει να γίνει βαρετό στα επόμενα χρόνια.

[roriconfan]

Τι; Ούτε ένα σχόλιο; Δεν διαβάζετε καν αυτά που γράφω ή απλά δεν τα σχολιάζετε; Πείτε δύο αράδες να ξέρω ότι όλα πάνε καλά.
……………………….

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
ΟΙ ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΙ (MANGAKA) ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝΕ ΕΠΟΧΗ

OsamuTezuka: Ο πρώτος που τα ξεκίνησε όλα. Είχε ως ίδαλμα τον WaltDisney αλλά αντί να γίνει ένα αντίγραφο του, έφτιαξε κάτι εντελώς προσωπικό και ξεχωριστό. Έδωσε στα Anime τα βασικά χαρακτηριστικά τους στην σχεδίαση και στην πλοκή. Χάρη στο πάθος του για δημιουργία, τον μιμηθήκανε όλοι οι υπόλοιποι και τα Anime γίνανε αυτό που είναι σήμερα. Τα πιο διάσημα έργα του:
· Astroboy
· Kimba The White Lion
· RibonNoKishi
· Metropolis

GoNagai: Αν θέλετε να κατηγορήσετε κάποιον για τις ανωμαλίες στα Anime, με αυτόν να ξεκινήσετε. Ξεκίνησε όλα τα περίεργα και τα διεστραμμένα στερεότυπα στις τηλεοπτικές σειρές και ήταν από τους πρώτους που τα διαφήμιζε. Αν και η δουλειά του είναι γενικώς αφελής και προχειροφτιαγμένη, η πρωτοποριακή του σταδιοδρομία του έδωσε θέση στην ιστορία. Τα πιο διάσημα έργα του:
· Devilman
· Mazinger Z
· ShamelessSchool

HayaoMiyazaki: Ο καλύτερος στον τομέα των παιδικών ταινιών με ώριμο ταμπεραμέντο. Οι χαρακτήρες στις ταινίες του και οι κόσμοι που φτιάχνει είναι απλά καταπληκτικοί. Έγινε σύμβολο της ποιοτικής δουλειάς και της γουστόζικης φαντασίας. Τα πιο διάσημα έργα του:
· Nausicaa Of The Valley Of The Wind
· Princess Mononoke
· Spirited Away
· Howl’sMovingCastle

KatsuhiroOtomo: Διάσημος για τις ζοφερές και αιματοβαμμένες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας του. Ικανός να σχεδιάσει εκατομμύρια σελίδες μόνος του, με καταπληκτική λεπτομέρεια στα κτήρια και στις εκρήξεις. Φοβερός στα σενάρια που αφοράνε την καταπίεση των ισχυρών, την αντίδραση των νέων και τις αποκαλυπτικές δυνάμεις. Το πιο διάσημο έργο του:
· Akira

MasamuneShirow: Ο καλύτερος στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας και της φιλοσοφικής ανησυχίας. Τα έργα του έχουν καταπληκτικά όμορφες μηχανές, πεντάμορφες υπάρξεις και πολύ ψαγμένο σενάριο. Το πιο διάσημο έργο του:
· Ghost In The Shell

HideakiAno: Θα ήταν άγνωστος αν δεν είχε τρελαθεί. Του ήρθε η όρεξη να κάνει την πιο παράξενη και αξιοσημείωτη σειρά Anime όλων των εποχών. Το διάσημο έργο του:
· NeonGenesisEvagelion
AkiraToriyama: Διάσημος για εξωφρενικές ιστορίες γεμάτες χιούμορ και επικές μάχες πολεμικών τεχνών. Τα πιο διάσημα έργα του:
· Dragon Ball Ζ
· Dr. Slump

CLAMP: Μια ομάδα τεσσάρων γυναικών που ασταμάτητα φτιάχνουν τις πιο ρομαντικές και συγχρόνως ενδιαφέρουσες ιστορίες. Τα πιο διάσημα έργα τους:
· Magical Knight Rayearth
· X
· CardCaptorSakura
· Chobits

RumikoTakahashi: Μια γυναίκα που έχει φτιάξει τις πιο πρωτότυπες και διασκεδαστικές ρομαντικές και κωμικές ιστορίες. Τα πιο διάσημα έργα της:
· Inu Yasha
· Ranma ½
· Urusei Yatsura
· Maison Ikkoku

SatoshiKon:O πιο καινούργιος που ξεχωρίζει. Οι ιστορίες του είναι γεμάτες με φιλοσοφία, κοινωνικά μηνύματα και κάμποση παράνοια. Τα πιο διάσημα έργα του:
· Perfect Blue
· Millennium Actress
· Tokyo Godfathers
· Paprika

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
ΤΑ 10 ΑΝΙΜΕ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝΕ ΕΠΟΧΗ

Όταν λέω «αφήσανε εποχή» εννοώ ότι μείνανε στην ιστορία για τις καινοτομίες τους. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και τα καλύτερα.

1963: Astroboy. Η πρώτη σειρά Anime που προβλήθηκε στην Αμερική και ξεκίνησε την προώθηση τους. Είναι παιδική σειρά με χιούμορ, διδακτικό ύφος και λίγο ψυχοπλάκωμα, έργο του πρώτου απ’ όλους, OsamuTezuka. Με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει χαζή και αδιάφορη αλλά για τους Ιάπωνες έχει τόση ιστορική αξία, όση έχουν για εμάς οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

1985: Roboteck. Η πρώτη σειρά Anime που έγινε με την επιτομή της τότε τεχνολογίας και είχε καταπληκτικό σενάριο. Έκανε Otaku, πολλούς που ήταν λάτρεις της τεχνολογίας. Πρόκειται για σειρά δράσης με εκπληκτικά αεροσκάφη, τεράστια διαστημόπλοια, διαπλανητικούς πολέμους και… ρομαντικές σχέσεις (λίγο άσχετο, αλλά υπάρχει). Οι χαρακτήρες είναι χάρτινοι αλλά κατά τα άλλα ενδιαφέροντες. Με τα σημερινά δεδομένα, έχει παρωχημένα γραφικά και απλοϊκό σενάριο αλλά με εξαίρεση τα Gundam, καμία άλλη σειρά με παρόμοιο ύφος δεν κατάφερε ποτέ να την φτάσει.

1991: Akira. Η ταινία που όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους της Αμερικής, έπεισε εκατομμύρια ότι τα Anime δεν είναι μόνο για παιδιά. Πρόκειται για πολύ ψυχοπλακωτική και απαισιόδοξη ταινία, γεμάτη μεταφυσική, επαναστατικές τάσεις και πάρα πολύ θάνατο. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο κόμιξ του KatsuhiroOtomo (που είναι και πολύ καλύτερο από την κινηματογραφική εκδοχή). Με τα σημερινά δεδομένα, έχουνε βγει ταινίες με πολύ περισσότερη βία και ψυχοπλάκωμα, αλλά κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι αν δεν ήταν το Akira σαν πρωτοπόρο, κανείς δεν θα είχε τολμήσει για πολλά χρόνια να φτιάξει κάτι με παρόμοιο ύφος.

1994: Ghost In The Shell.Άλλη μια ταινία που όταν προβλήθηκε στους κινηματογράφους της Αμερικής, έπεισε άλλα τόσα εκατομμύρια ότι τα Anime είναι ψαγμένα. Πρόκειται για πολύ ψυχοπλακωτική ταινία, γεμάτη επιστημονική φαντασία, ανατολίτικη φιλοσοφία και πάρα πολύ βαθυστόχαστες μεταφυσικές ανησυχίες που συσχετίζουν την θρησκεία με την τεχνολογία. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο κόμιξ του MasamuneShirow (που είναι και πολύ καλύτερο από την κινηματογραφική εκδοχή). Με τα σημερινά δεδομένα, δεν υπάρχει σειρά ή ταινία με παρόμοιο ύφος που καν να την φτάνει σε ποιότητα. Βλέπεται δύσκολα λόγω του ψαγμένου ύφους της και πιθανώς να μη καταλάβετε λέξη από ότι γίνεται (απόδειξη του πόσο καλή είναι !).

1995: NeonGenesisEvagelion. Η σειρά Anime που έμεινε στην ιστορία για το πιο τρελό και παράλληλα ψαγμένο σενάριο της. Φανταστείτε ότι ακόμα προσπαθούνε να καταλάβουνε τι στον κόρακα συμβαίνει στην ιστορία. Πρόκειται για σειρά με πολύ ψυχοπλάκωμα, θρησκευτικούς συμβολισμούς, εφηβικά δράματα, μάχες με τεράστια ρομπότ και συνομωσίες για το τέλος του κόσμου (πως τα χωρέσανε όλα αυτά σε μια μόνο σειρά, ένας Θεός ξέρει). Έργο του HideakiAno, ο οποίος είχε μόλις βγει από ψυχιατρείο. Δε θα καταλάβετε πολλά αν δεν ψάξετε το νόημα πίσω από το κάθε τι που συμβαίνει αλλά σίγουρα θα μείνετε άφωνοι.

1995: SailorMoon. Η σειρά Anime που μετέτρεψε παγκοσμίως δεκάδες εκατομμύρια κοριτσάκια, σε φανατικούς Otaku. Πρόκειται για σειρά με έφηβα κορίτσια που με μαγικές δυνάμεις πολεμάνε κακούς δαίμονες και κυνηγάνε όμορφα αγόρια αναζητώντας ρομαντικές σχέσεις. Αφελής σειρά για έφηβα κορίτσια αλλά παραμένει μέχρι σήμερα η μεγαλύτερη και καλύτερη στην κατηγορία των σειρών με μαγικά κορίτσια (ακόμα κι εμένα που είμαι αγόρι, μου άρεσε).

1996: DragonBall Ζ. Η σειρά Anime που τράβηξε πολλά αγόρια, αρχικά για το χιούμορ και έπειτα για τις εκπληκτικές μάχες της. Πρόκειται για σειρά δράσης με εκπληκτικές και άκρως υπερβολικές μάχες πολεμικών τεχνών. Τρανό παράδειγμα σειράς που αν και είναι αφελής, σε πορώνει μέχρι αηδίας με την ατμόσφαιρα και την πλοκή της.

1997: Pokemon. Η σειρά Anime που κόλλησε παγκοσμίως, εκατοντάδες εκατομμύρια παιδάκια στην πώρωση των βιντεοπαιχνιδιών και στα Anime. Πρόκειται για σειρά με παιδιά που εκπαιδεύουν χαριτωμένα τερατάκια και τα βάζουνε να πολεμάνε με άλλα τερατάκια σε πρωταθλήματα για την ανάδειξη του καλύτερου εκπαιδευτή. Παιδική και αφελής σειρά που όμως έχει διαφημιστεί πιο πολύ και από την CocaCola και έχει πουλήσει τα έντερα της. Τρανό παράδειγμα της δύναμης της διαφήμισης και ευχάριστη εισαγωγή σε αυτούς που πρωτοβλέπουν Anime.

2002: Naruto. Το Anime που τράβηξε τα αγόρια της νέας γενιάς, όπως έκανε πριν το DragonBall. Πρόκειται για σειρά δράσης με εκπληκτικές και εγκεφαλικές μάχες με νίντζα. Είναι γεμάτη με εφηβικά δράματα και κοινωνικοπολιτικά μηνύματα. Γίνεται γελοίο από κάποια στιγμή και μετά αλλά στο σύνολο του είναι φοβερό.

2005: Final Fantasy VII – Advent Children. Η ταινία Anime που έκανε Otaku όλο τον ανδρικό πληθυσμό που γουστάρει φουτουριστικά οχήματα, σούπερ-κουλαριστούς χαρακτήρες και σκοτεινό σενάριο. Πρόκειται για την συνέχεια του σεναρίου του ομώνυμου βιντεοπαιχνιδιού για το Playstation, ενός RPG που αποθεώθηκε και θεωρείται μέχρι και σήμερα από τα καλύτερα Ιαπωνικά παιχνίδια όλων των εποχών. Με την επιτομή της τεχνολογίας τρισδιάστατων γραφικών δημιουργήθηκε αυτή η ταινία που άλλοι λατρέψανε επειδή ήταν η συνέχεια του παιχνιδιού και άλλοι επειδή είχε απίστευτα γραφικά και μάχες. Κυριολεκτικά άνοιξε τον δρόμο για μια ατελείωτη λίστα από ταινίες με παρόμοιο ύφος και θεματολογία και αποκαλέστηκε «Anime για όσους δεν γουστάρουν άλλα χαζοχαρούμενα παιδάκια με έξαλλο μαλλί».

[phm]

Η Ιαπωνία περνάει μια περίοδο κοινωνικών αντιδράσεων. Έχει αφομοιώσει σε τεράστιο βαθμό τον δυτικό καπιταλιστικό τρόπο ζωής και σταδιακά λησμονεί την παράδοση της (όπως κι εμείς στην Ελλάδα). Περνώντας απότομα από μια περίοδο τρομακτικής ανάπτυξης (χάρη στις αντιγραφές τους και τις ασταμάτητες εξαγωγές τους) σε μια περίοδο τρομακτικής οικονομικής κρίσης (λόγω της φούσκας με τα χρηματιστήρια παγκοσμίως, όπως είχε γίνει και στην Ελλάδα), οι νέοι έχουν απογοητευθεί από τα πάντα και (όπως κι εμείς στην Ελλάδα) δεν έχουν στόχους. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει γίνει εφιάλτης (όπως και στην Ελλάδα) και η κοινωνία ασφυκτικά απαιτητική (τα διαζύγια, οι αυτοκτονίες και οι σεξουαλικές διαστροφές πέφτουν σύννεφο. Όπως και στην Ελλάδα. Βλέπετε πόσο μοιάζουμε.

Μόνο που δεν μοιάζουμε καθόλου στην εργατικότητα

Το Μέλλον για τα Anime: Τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα:
· Η οικονομική κρίση που μαστίζει την Ιαπωνία, προκαλεί περικοπές στα πάντα (ακόμα και στα κονδύλια για τα Anime).
· Οι φρέσκιες ιδέες έχουν στερέψει και οι καινούριες σειρές αν και έχουν φοβερά γραφικά και ήχο, είναι στο σύνολο τους πολύ ξερές και μουντές. Αυτές πάλι που ξεχωρίζουνε είναι χάρη στο απροσάρμοστο ύφος τους παρά για το θέμα τους.
· Τα περισσότερα παιδιά πλέον δεν έχουν χρόνο ή όρεξη να παρακολουθούνε κινούμενα σχέδια. Tα σχολεία και τα φροντιστήρια τρώνε τον περισσότερο χρόνο τους. Προτιμούνε να ασχολούνται με βιντεοπαιχνίδια, με το Internet και με κινητά τηλέφωνα.
Αν δεν κάνουν πάλι το μπαμ κάποιοι πρωτοπόροι (κοινώς, να μπούνε στην πέμπτη περίοδο της εξέλιξης των Anime), το είδος κινδυνεύει να γίνει βαρετό στα επόμενα χρόνια.

Κι εγώ πήγα να κάνω μια νύξη για τα σημερινά anime σε ένα άλλο thread αλλά έφαγε ignore

Τι; Ούτε ένα σχόλιο; Δεν διαβάζετε καν αυτά που γράφω ή απλά δεν τα σχολιάζετε; Πείτε δύο αράδες να ξέρω ότι όλα πάνε καλά.

Εγώ πάντως τα διαβάζω (Για την ακρίβεια δεν είχα δει το προηγούμενο update οπότε δεν έκανα κάποιο σχόλιο). Και φαντάζομαι κι άλλοι, οπότε συνέχισε

[himawarinosekai]

1985: Roboteck. Η πρώτη σειρά Anime που έγινε με την επιτομή της τότε τεχνολογίας και είχε καταπληκτικό σενάριο.

Μήπως εννοείς το Macross; γιατί το Robotech είναι ειδική μίξη τριών σειρών που προϋπήρχαν, και κυκλοφόρησε για το αμερικάνικο κοινό κατ' αρχήν.

[roriconfan]

Μήπως εννοείς το Macross; γιατί το Robotech είναι ειδική μίξη τριών σειρών που προϋπήρχαν, και κυκλοφόρησε για το αμερικάνικο κοινό κατ' αρχήν.

Όχι, εννοώ το Roboteck. Είναι πασίγνωστο γιατί πήγε ενωμένο και νερωμένο στην Αμερική. Δεν ήταν η κανονική σειρά που έκανε τον σάλο αλλά ήταν η παραποιημένη εκδοχή της. Τα εύσημα σε αυτό πάνε.