Αυτό μάλιστα, είναι ένα ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση!
Πιστεύω πως θα έπρεπε να το είχαμε συζητήσει ήδη, για τα όρια του metagaming που θα ανεχόμαστε. Έτσι θα ξέρουμε όλοι μας τι μας παίρνει να κάνουμε και να λέμε και τι όχι.
Αυτό που έκανα, βεβαίως και είναι meta-gaming.
Όπως είναι meta-gaming να ειπωθεί ότι κάποιος είναι περίεργα σιωπηλός, ενώ συνήθως είναι ομιλητικός (που συμβαίνει συνεχώς) ή να ισχυριστείς ότι κάποιος δεν έχει ρόλο επειδή βαριέται, ενώ όταν έχει πορώνεται και κάνει καλό RP.
Όπως είναι το να αναφέρουμε την πιθανότητα κάποιος να έχει κάποιον ρόλο που δεν έχει ειπωθεί στο story telling (πχ βόμβα).
Ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού είναι να ψυχολογήσεις σωστά τον άλλον. Προφανώς άνθρωποι που έχουν ξαναπαίξει μαζί και γνωρίζονται παρατηρούν σημεία στη συμπεριφορά κάποιου, πάντα εντός παιχνιδιού, που τον προδίδουν. Και αυτό είναι meta-gaming.
Μeta-gaming ας πούμε είναι να σκεφτείς ότι εφόσον δύο άνθρωποι postάρουν συνέχεια ο ένας μετά τον άλλον, συνεργάζονται (πχ ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα του στο πρόσφατο παρελθόν). Μeta-gaming είναι να ζητήσεις από τον γιατρό να σε σώσει, αν και δε γνωρίζεις καν την ύπαρξη ανθρώπου με τέτοια δυνατότητα.
Η ιδέα κατά τη γνώμη μου είναι να προσπαθείς να περνάς αυτά τα στοιχεία μέσω του χαρακτήρα σου.
Αν ήμουν ένας χαρακτήρας που δε θα σκότωνε ποτέ και δοξάζει τη ζωή και κληρωθώ ως δολοφόνος, θα πρέπει να παίξω σύμφωνα με τον χαρακτήρα μου και να αρνηθώ να ψηφίζω τις νύχτες; Θα πρέπει να καταδόσω τους κακούς συνεργούς μου; Σαφώς και όχι, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να εξυπηρετήσω τις απαιτήσεις του παιχνιδιού και στη συνέχεια να προσαρμόσω το RP όσο καλύτερα μπορώ. Κάποτε μάλιστα λέγαμε ότι το RP είναι προαιρετικό

Ο χαρακτήρας μου, για παράδειγμα, υπό φυσιολογικές συνθήκες και δεχόμενοι για χάρη του παραδείγματος ότι δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ρόλο (χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτα για το αν έχει ή όχι), θα καταλάβαινε ότι η επανάσταση δεν τραβάει εφόσον τρωγόμαστε μεταξύ και θα έφευγε. Αν οι άνθρωποι του Johan τον σταματούσαν, θα γινόταν σφαγή και σίγουρα δε θα μπορούσε την επόμενη μέρα να το ρίξει πάλι στην κουβέντα, οπότε θα ήταν εκτός παιχνιδιού. Επίσης, δε θα δεχόταν να έχει ρόλο δολοφόνου, διότι πριν καν μοιραστούν οι ρόλοι δήλωσε ότι επιθυμεί απόλυτα η επανάσταση να κάνει ζημιά. Θα διάλεγε πάντοτε να κατηγορήσει ανθρώπους απέναντι στα άλλα πλάσματα. Σε παρόμοια θέση σίγουρα στα τόσα παιχνίδια έχουν βρεθεί πολλοί χαρακτήρες που ο ρόλος τους στο παιχνίδι δεν συμβαδίζει με τον χαρακτήρα που υποδύονται.
Πιστεύω λοιπόν πως πρέπει να συζητήσουμε και να θέσουμε ξεκάθαρα όρια για το τι metagaming επιτρέπουμε και τι όχι.
Α! Στο D&D έχω χάσει χαρακτήρα από party λόγω του ότι ακολούθησα το RP και αρνήθηκα να συμμετάσχω σε αποστολή που ο χαρακτήρας μου δε θα δεχόταν ποτέ να πάει.
Εκεί όμως έχω τη δυνατότητα να τον αντικαταστήσω με κάτι καινούργιο όπου δε θα υπάρχει ο περιορισμός. Εδώ άμα κληρωθώ δολοφόνος τι να κάνω, να ζητήσω να αλλάξω χαρακτήρα μετά τη μοιρασιά των ρόλων; Εκ των πραγμάτων, εδώ το RP ακολουθεί τις επιταγές του ρόλου που αναλαμβάνεις.
Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη. Ξέρω ότι σε ενοχλεί, αν και προσπαθώ να το περάσω όσο μπορώ περισσότερο μέσα στον εκάστοτε χαρακτήρα μου. Εφόσον θέσουμε συγκεκριμένα όρια στα παιχνίδια μας, θα τα ακολουθήσω. Αλλά θέλω να δω τον εκάστοτε GM πως θα σβήνει τις φιτιλιές ώστε και οι επιταγές των ρόλων μας να ακολουθούνται, και να παίζουμε μόνο με βάση το RP μας, το οποίο συχνά επιτάσσει πράγματα που για να γίνουν, πρέπει να παραβούν τους κανόνες, όπως πχ να μην ψηφίσει κανέναν ή να σηκωθεί και να φύγει.
Μπορείτε να με κράξετε ελεύθερα, έχω ανοσία, αλλά είτε τώρα, είτε μετά το παιχνίδι, θέλω να επανέλθουμε στο θέμα και να ξεκαθαρίσουμε τις θέσεις μας.
Επίσης, μπορούμε να παίξουμε ένα παιχνίδι ρόλων slice of life αντί για Mystery, χωρίς κανόνες και δολοφονίες, όπου απλά υποδυόμαστε έναν ρόλο και αφήνουμε τα πράγματα να κυλήσουν και να πάρουν όποιον δρόμο θελήσουν οι παίκτες. Ίσως να είχαμε και έναν GM για να διοργανώνει ωραία events και να δίνει πάσες στους συμμετέχοντες ώστε να κάνουν κάτι και να μη βαριούνται, όταν η κατάσταση σκαλώνει. Ενδιαφέρεται κανένας;