Δεν καταλαβαίνω που βρίσκεις το ableism (ο σεξισμός btw δε ξέρω αν αναφέρεται σε μένα, αναφέρω τον ανδρικό πληθυσμό δεδομένου οτί αλλιώς δε θα μπορούσα να μιλήσω για ίσως πλειοψηφία, δεν υποννοώ κάτι συγκεκριμένο με αυτό).
Δεν ειρωνεύτηκα το παιδάκι, και νομίζω ότι χρησιμοποίησα politically correct λέξη, που αν με βοηθούσε το αρκετά προσβλητικό spoiler που καλά έκανες και έκανες edit, δε θα είχα πρόβλημα να αναθεωρήσω.
Αυτό που κριτικάρω είναι πώς χρησιμοποιούμε παιδιά με γενετικά διανοητικά προβλήματα για να δικαιολογήσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε δικές μας παράλογες κοινωνικές συμπεριφορές. Λες και το επίπεδο ευαισθησίας και πολιτισμού του να μην κορροϊδεύουμε άτομα με εκ γενετής και μη πλήρως θεραπεύσιμες αναπηρίες/αδυναμίες/αρρώστιες/whatever είναι το ίδιο με το να μιμούμαστε μη λογικές και πολιτισμένες συμπεριφορές από τέτοια άτομα.
Γιατί εκ μέρους τέτοιων ατόμων μπορεί να είναι πλήρως δικαιολογημένες και υπεράνω κριτικής, αλλά το να βλέπεις χιλιάδες "πνευματικά υγιείς" μαντράχαλους να πανηγυρίζουν για τη νίκη ενός match σε πατριωτικό πλαίσιο την ώρα που τα μέλη και οι οπαδοί της αντίπαλης ομάδας μοιάζουν φοβερά απογοητευμένοι, το βρίσκω -εκτός από βλακώδες- ρατσιστικό.
Ποιος ξέρει στο φινάλε πόσα παιδιά με σύνδρομο down μπορεί να ήθελαν να πανηγυρίσουν για την Ακτή και δεν μπόρεσαν εξαιτίας του αποτελέσματος; Παύει ο αθλητικός πατριωτισμός να αποτελεί δείγμα βαρβαρότητας; Μήπως είναι λίγο υποκριτικό το να ευαισθητοποιούμαστε υπερβολικά όταν βλέπουμε μόνο τη μία πλευρά του πράγματος;
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kamui: 26 Ιούνιος 2014 - 01:03