Finally someone said that!Δεν έχετε ιδέα πόσο χαίρομαι που βλέπω πόσος κόσμος έχει δει τον "Κόμη στο Διάστημα"! (LOL) Πραγματικά, όπου κι αν πάω, ειδικά σε άτομα που δεν πολυγουστάρουν τα anime (κακώς) ή τα θεωρούν ακόμα "παιδικά" (κάκιστα), hypάρω όσο μπορώ το Gankutsuou. Είναι πραγματικά εξαιρετική δουλειά και αξίζει να επενδύσει κανείς χρόνο σ' αυτήν, κι ας έχω δυο τρία προβληματάκια μαζί της.
Θα φανώ πολύ nitpicker τώρα, αλλά τι να γίνει... Μέχρι το 20ό επεισόδιο,Spoiler:Μα ξαφνικά, στη μέση του επεισοδίου 20,Spoiler:
, αρπάζει την Ευγενία και το σκάνε, και ο Andrea αποκαλύπτεται και συλλαμβάνεται! Ακριβώς πότε έγινε το transition από σκοτεινό δράμα εκδίκησης σε φαρσοκωμωδία; Κι εγώ ακριβώς έτσι ένιωσα στο 20 επεισόδιο, και νομίζω πως το 19 και ίσως το 21 ήταν εξίσου άκυρα.
Spoiler:
Να μην ήταν αυτό και δε θα είχα νιώσει κανένα urgh καθ' όλη τη διάρκεια της σειράς.
P.s. Απ' ότι φαίνεται αυτό το θρεντ θα έχει την τύχη του "Πολεμικές τέχνες" και Three kingdoms archive, κάθε φορά που πετάγεται κάποιος να πει κάτι, θα ξεφυτρώνω κι εγώ να του πω αν συμφωνώ ή όχι.
Απ' τις πιο καλές και πιο ποιοτικές σειρές που έχω δει! Μέχρι και τη μαμά μου έβαλα να δει ένα επεισόδιο κι εγώ της το μετέφραζα, μπορώ να πω ότι δεν παραπονέθηκε πολύ! (αν και μου είπε ότι η μόνη διαφορά απ' το Ντόναλντ ήταν τα χρώματα, έχασα κάθε ελπίδα συννενόησης πια όσων αφορά τα anime!
Άμα δεν άρεσε και το Gankutsuou...) Θα 'θελα σε κάποια στιγμή να διαβάσω και το βιβλίο, για να έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα της διασκευής, αλλά πιστεύω θα χαλαστώ γιατί συμπάθησα τον Albert ως πρωταγωνιστή, όπως ξένισε φαντάζομαι όσους είχαν διαβάσει πριν το βιβλίο, που δεν ήταν. (Αυτός ο Fukuyama Jun δεν έχει αφήσει πρωταγωνιστικό ρόλο για πρωταγωνιστικό ρόλο!
Μέσα σ' όλη τη σαπίλα, η ύπαρξη του Albert ως σημαντικού ήρωα ήταν μια ευχάριστη νότα. Μου θύμισε τον Shouma απ' το MPD, καλός, καλός, αλλά στη δράση άχρηστος. Περί των γεγονότων: 
Δε με χάλασαν αυτές οι πινελιές, ίσα-ίσα που είχαν τη συμβολική και λειτουργική τους σημασία, αλλά μόνο τα mecha και τα 3D στις μάχες τα βρήκα απαράδεκτα - ήταν και το μοναδικό μελανό σημείο της σειράς, αν εξαιρέσεις κι αυτό τον τρομερό παρολίγον γάμο της Ευγενίας. Δε βαριόμουν όταν μιλούσαν, βαριόμουν όταν πολεμούσαν, πώς το κατάφεραν αυτό! Από χαρακτήρες, ο Franz παίζει να ήταν κατά μακράν ο καλύτερος, λυπήθηκα πολύ που πέθανε έτσι - εντάξει, ερωτευμένος ήταν ο άνθρωπος, αλλά είχε και τα κότσια να πάει να θυσιαστεί, και την ωριμότητα να ξέρει τι να πει και πώς για το καλύτερο όλων, σε κάθε περίπτωση. Αμ δεν τον άκουγε το βλαμμένο ο Albert, γι' αυτό κι έπαθε αυτό που έπαθε, είχε πόρωση με το μπλε βαμπίρ μέχρι το τέλος! Πειράζει που πιστεύω ότι ο κόμης σε όλους (εκτός φυσικά απ' τον Albert και τους φίλους του που ήταν αθώοι) καλά έκανε; Α όχι, το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ! Και παρόλο που στο βιβλίο ο Κόμης δικαιώνεται και δεν πεθαίνει, στο βιβλίο δεν είχε ένα εξωγήινο πλασματάκι προσκολλημένο πάνω του, οπότε δεν χτύπησε άσχημα. Η Ευγενία καλή ήταν, αλλά ο Albert την ερωτεύτηκε μόνο όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν δεδομένη πια... Είχε και κάτι γονείς... Αυτό που οι γονείς είναι άθλιοι και τα παιδιά τους βγαίνουν τόσο καλά, ποτέ δε μπόρεσα να το καταλάβω! Δηλαδή απ' τον Villefort και την Danglars, περιμένεις έναν Andrea. Κατανοητό. (Dude, κοιμήθηκες με τη μάνα σου ρε φίλε!!!
) Μ' αρέσει που κι ο Villefort, όταν του 'χωσε τη βελόνα, έλεγε 'γιατί'. Ζωντανό το 'θαψες το μωρό, τι περίμενες, όταν μεγάλωνε να σου πει κι ευχαριστώ; Sore loser o Fernard - αυτό πρέπει να 'ταν πολύ σπαστικό, να 'σαι δεύτερος σε όλα. Η πλάκα είναι ότι παρόλο που φυλάκισε τον Dantes, αυτός και πάλι έκανε μεγαλύτερη περιουσία από εκείνον. Καλός βολεψάκιας και η Μερσέντες, μέχρι κι ο γιος της την κατάλαβε. Δεν κατάλαβα ποτέ τους λόγους της ψύχωσης του Albert με τον Κόμη. Η Ηaydee είχε κότσια, αλλά γιατί ήταν όλοι 'Κόμη, ω Κόμη μου' εκεί μέσα... Τέλειος ο/η Peppo, έγινε και top model!
), ο Albert δεν είπε ποτέ τίποτα τέτοιο για τον Κόμη, απλά ότι τον θαύμαζε πάρα πολύ. Κι εκεί που έμεινα λιγάκι παραπονεμένη ήταν που ποτέ δε μας είπε από που πήγαζε αυτός ο ασυγκράτητος θαυμασμός. Εντάξει, το ότι ο Κόμης ήταν γοητευτικός τύπος το καταλάβαμε - για τα δεδομένα του διαστήματος - αλλά ο Albert έκανε σα βλαμμένο από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησε. Γιατί; Από πού κι ως πού; Καλόυσαν τα γονίδια της Μερσέντες; Ήταν έτσι ο χαρακτήρας του Albert απλά; Γιατί όλοι οι άλλοι τον έβλεπαν Σατανά κι ο Albert Θεό; Ακόμα κι ύστερα απ' την εκτέλεση και το παιχνίδι που τον έβαλε να παίξει με τις ζωές των καταδικασμένων; Μήπως ο Albert έψαχνε για ένα ιδανικό και έβαλε στο μυαλό του τον Κόμη να το αντιπροσωπεύει; Υποθέσεις, υποθέσεις... 
Aλλά εν μέρει μπορεί και να οφειλόταν στο γεγονός πώς ήξερα ότι θα πεθάνει ο Franz... Παραδέχομαι όμως ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!
