Μη ξεχνας και το Σεφερλη, μεγαλος σκηνοθέτηςΜα τι βλέπεις στο σινεμά τόσο συχνά; Όλο Αμερικανιές βάζουν! Μπέργκμαν και τέτοια...
Εγω μπεργκμαν μονο την ηθοποιό ηξερα, προφαμως κ δν εχω δει ταινίες του.
Edited by GhostPrince, 10 May 2020 - 22:44.
Posted 10 May 2020 - 22:23
Μη ξεχνας και το Σεφερλη, μεγαλος σκηνοθέτηςΜα τι βλέπεις στο σινεμά τόσο συχνά; Όλο Αμερικανιές βάζουν! Μπέργκμαν και τέτοια...
Edited by GhostPrince, 10 May 2020 - 22:44.
Posted 10 May 2020 - 23:57
Είναι πάντως πολύ γνωστότερος (θέλω να πιστεύω) από την ηθοποιό. Θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης όλων των εποχών από αρκετά ευρύ κοινό. Αν η Αμερική είχε τον Orson Welles, δεν μπορώ να φανταστώ κάποιο αντίστοιχα μεγάλο όνομα. Προσωπικά δεν είμαι μεγάλος φαν, αλλά ο μισός Ευρωπαϊκός κινηματογράφος ουσιαστικά είναι μπεργκμανικός, η επίδρασή του είναι τεράστια. Ίσως βέβαια αυτή του Hollywood να είναι τόσο μεγαλύτερη στο μη κινηματογραφόφιλο κοινό που όντως μια ηθοποιός (που ο μόνος λόγος που την ξέρω είναι η συνωνυμία με το σκηνοθέτη) ίσως είναι γνωστότερη από έναν τεράστιο σκηνοθέτη με παγκόσμια επιρροή.
Posted 11 May 2020 - 00:50
Posted 11 May 2020 - 01:14
Edited by GhostPrince, 11 May 2020 - 01:15.
Posted 11 May 2020 - 06:40
Posted 11 May 2020 - 08:09
Είναι που αυτοί οι Κινέζοι είναι όλοι ίδιοι και δεν τους ξεχωρίζουμε.
Πέρα από την πλάκα τυχαίνει εν μέρει να συμφωνώ. Επειδή ο Ιαπωνικός πολιτισμός έχει πολλές ιδιαιτερότητες είναι συχνά άβολο για εμάς να προσαρμοστούμε στους ιδιαίτερους μανιερισμούς τους και τον τρόπο που σκέφτονται και μιλάνε. Υπάρχει συνήθως μια ακραία τυπολατρεία η οποία ούτως ή άλλως είναι σημαντικό μέρος της κουλτούρας τους και για αυτό τη δείχνουν κιόλας. Τελευταία που δε βλέπω άνιμε μου είναι δυσκολότερο να επανέλθω ή να απολαύσω ιαπωνικές ταινίες γιατί μου λείπει ο αυθορμητισμός και η πιο φιλοσοφική σκέψη. Το Shoplifters που πήρε πέρυσι Χρυσό Φοίνικα ήταν καλό αλλά με ξάφνιασε που πήρε τόσο μεγάλο βραβείο.
Anyway είναι κι αυτοί μια σημαντική παράδοση απλά νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια είναι κάπως πτωτική η πορεία, σε αντίθεση με τον Νοτιοκορεάτικο που δέχεται πολύ ευκολότερα υποδοχή από το δυτικό κοινό και νομίζω ότι έχει και πολύ πιο πρωτότυπες και οικουμενικού ενδιαφέροντος ιδέες. Βέβαια αδυνατώ να καταλάβω πώς το Parasite σάρωσε τόσα βραβεία με τόσες καλές συμμετοχές ακόμα και στα Oscar, μάλλον υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα συμφέροντα από πίσω και μετά από έναν αιώνα αμερικανοκεντρισμού που αγνωοούσε και περιθωριοποιούσε λίγο-πολύ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη ξαφνικά αποφασίζουν να αναδείξουν τη συγκεκριμένη ταινία. Λες και τόσα χρόνια δεν υπήρχε καλός ασιατικός κινηματογράφος, το Parasite περίμεναν. Προσωπικά μου άρεσε αλλά μετά βίας την άφησα εκτός του φετινού top ten μου (που αφορούσε βέβαια ταινίες που έκαναν εδώ πρεμιέρα φέτος, όχι αρχικό release). Νομίζω ότι το Burning ίσως να μου άρεσε λίγο περισσότερο.
Posted 11 May 2020 - 08:20
Posted 11 May 2020 - 08:49
Στον Ιαπωνικο κινηματογραφο αλλα και στις σειρες, μπορουμε να δουμε την επιρροη της γενικης κουλτουρας της κοινωνιας τους που ειναι βασισμενη στο να μην ξεχωριζεις απο τους υπολοιπους.
Αυτο δημιουργει την αισθηση του "επιπεδου", σεναριου που ειναι απλο καθημερινο, χωρις ιδιαιτερη εξελιξη στην ιστορια.
Οι Ιαπωνες επισης δεν ειναι και πολυ καλοι ηθοποιοι σε αντιθεση πχ με τους Κορεατες, οποτε δυσκολα θα επαιζε μια Ιαπωνικη σειρα η ταινια στο νετφλιξ και θα ειχε επιτυχια, και δεν αναφερομαι στις παλιες σινεφιλ ταινιες τυπου Κουροσαουα.
Πολλες φορες επισης οι Ιαπωνες στις ταινες και τα ντοραμα, συνδιαζουν την κωμωδια με το δραμα (το κανουν και οι Κορατες) και ξενιζει το δυτικο κοινο.
Θυμαμαι μια φορα τον Kleidokrator που βγηκε απο μια προβολη ταινιας απο την Ιαπωνικη πρεσβεια και ελεγε "τιναφτορε, απο την αρχη μεχρι το τελος ενα επιπεδο πραγμα, δεν ξαναβλεπω Ιαπωνικες ταινιες"
i aku the shape-shifting master of darkness...
Posted 11 May 2020 - 10:51
εχω επιχειρησει πολλες φορες να δω dramas στο kissasian αλλα τα βαριεμαι και τα κλεινω.
γενικα, παιζουν ολοι με τον ιδιο τροπο, λενε τα ιδια πραγματα.
ακομη και τα πλανα ειναι σχεδον ιδια σε καθε σειρα λες και ο σκηνοθετης ειναι ο ιδιος.
και αυτο το ειδος που πολλες φορες ονομαζουν slice of life ειναι κουραστικο. οκ να υπαρχει κωμωδια με δραμα μαζι. αλλα να ειναι συγκεκριμενοι σε αυτο που θελουν να δειξουν.
πολλες φορες αισθανομαι οτι βλεπω ενα βαρετο ντοκυμαντερ. και νομιζω κατι αναλογο σε χειροτερη κατασταση υπαρχει και στην ελληνικη τηλεοραση και μυθοπλασια.
προσπαθουμε στις σειρες να δειξουμε την καθημερινοτητα μας με αποτελεσμα να μην εχει ενδιαφερον. επισης, πολλοι ηθοποιοι προσπαθουν να "παιξουν ρεαλιστικα" οπως ειναι στην καθημερινοτητα τους με αποτελεσμα να εχουν ολοι μονοτονες αντιδρασεις γιατι νομίζουν ότι ετσι λειτουργουν/με στην αληθινη ζωη μας.
Edited by Erudinam, 11 May 2020 - 10:53.
Posted 11 May 2020 - 12:22
Edited by GhostPrince, 11 May 2020 - 12:37.
Posted 11 May 2020 - 12:36
εγω μιλαω για τις καθημερινες σειρες της ελληνικης τιβι που παιζονται τα τελευταια χρονια οτι βλεπεις παντου ιδιο παιξιμο. και πολλες φορες κατι αναλογο σε πολυ καλυτερη κατασταση, βλεπω και στην ιαπωνια.
τι ιαπωνεζικες ταινιες εχεις να μου προτεινεις αγαπητε?
Posted 11 May 2020 - 12:50
Απο τις πιο αγαπημενες μου ειναι το Cyborg Girl
Θα τσεκαρω να σου πω και αλλες γιατι δε θυμαμαι τιτλους
i aku the shape-shifting master of darkness...
Posted 11 May 2020 - 13:07
Edited by GhostPrince, 11 May 2020 - 13:09.
Posted 11 May 2020 - 13:15
επισης θα ηθελα κατι σε στυλ my boss my hero (korean movie)
δηλαδη σκοτεινο/δραματικο με στοιχεια κωμωδιας.
Posted 11 May 2020 - 15:17