1317 replies to this topic

[miko-chin]

Διάβασα το Taiyou no Ie, το οποίο είναι ένα ιδιαίτερα συγκινητικό shoujo που αφορά την οικογένεια και τις σχέσεις μεταξύ γονιών/παιδιών, αδερφών με αδερφές, τα πάντα όλα! Αλλά την ίδια στιγμή έχει πολύ αστείες σκηνές, ένιωθα την ψυχική διαταραχή να έρχεται γιατί μια έκλαιγα μια γελούσα.

Επίσης διάβασα το Otokonoko Zukan της αγαπημένης Yokoyama Mayumi, η οποία ότι κι αν έχει γράψει με κάνει να γελάω απίστευτα.Ενώ οι ιστορίες της δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο, το χιούμορ της είναι κορυφαίο!

Τέλος το Orange δεν είναι πλέον σε hiatus, θα συνεχιστεί τον Φεβρουάριο του 2014, i need a moment 

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από miko-chin: 28 Οκτώβριος 2013 - 13:11

[elean]

Αλήθεια θα συνεχιστεί; Επιτεεεεεεεεεεεεεελουυυς!!!!!!!

[Itachi Akatsuki]

Χθες το βραδυ αρχισα να διαβαζω το Νoblesse!Διαβασα τα 15 πρωτα chapters συγκεκριμενα.
Ενταξει ενα πραγμα θα πω αν και ειναι νωρις ακομα

Spoiler:

ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΜΑΤΟ.

Μια ερωτηση θελω να κανω σε οσους το εχουνε διαβασει (αν και θα την κανω και στο αντιστοιχο θρεντ μαλλον) περιεχει καθολου μαχες?

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Itachi Akatsuki: 05 Νοέμβριος 2013 - 16:29

[DoB]

Χθες το βραδυ αρχισα να διαβαζω το Νoblesse!Διαβασα τα 15 πρωτα chapters συγκεκριμενα.
Ενταξει ενα πραγμα θα πω αν και ειναι νωρις ακομα

Spoiler:

ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΜΑΤΟ.

Μια ερωτηση θελω να κανω σε οσους το εχουνε διαβασει (αν και θα την κανω και στο αντιστοιχο θρεντ μαλλον) περιεχει καθολου μαχες?

 

Δεν ξέρω, χέζουν οι αρκούδες στο δάσος; (pardon me για την αγοραία γλώσσα)

 

Εννοείται βρε. Τράβα συνέχισε.  

[1451]

Πέτυχα στα ιντερνετς το The Gamer (manhwa είναι βέβαια, πιστεύω ταιριάζει να αναφερθεί στο παρόν thread).

 

Κάνει το αντίστροφο από ιστορίες με gamers που μεταφέρονται σε gameworlds. Φέρνει τους κανόνες ενός τυπικού mmo rpg για να τους εφαρμόσει στο δικό μας κόσμο. Έτσι, δραστηριότητες όπως τα ψώνια δίνουν xp και ανταμοιβές πέρα των ψωνίων.

Μια ανάλαφρη ιστορία που στα αρχικά κεφάλαια αναλώνεται στο να εισάγει τον αναγνώστη στους κανόνες των μαχών, υφέρπει κι ένα μυστήριο που αποτελεί και τον σκελετό της βασικής πλοκής.

[Tea-chan]

Και μόλις έφτασα up to date με το Shokugeki no Soma. Αυτό δε πρέπει να το διαβάζει κανείς χωρίς να έχει φαγητό κοντά του. Διασκεδαστικό manga μαγειρικής, όπου σε κρατάνε περισσότερο οι συνταγές και το σχέδιο, παρά οι χαρακτήρες (η πρωταγωνίστρια είναι άκρως αντιπαθούσα και ο πρωταγωνιστής καλπάζει να τη φτάσει σε flatness)* ή η ιστορία (κλισέ shounenιά). Α, και το γεγονός ότι οι αντιδράσεις των δοκιμαστών του φαγητού είναι foodgasms όνομα και πράγμα, το κάνει ακόμη πιο διασκεδαστικό. 

 

 

* τουλάχιστον υπάρχει η Megumi. Τί καλά το manga να ήταν γ'αυτήν και όχι για τον Soma. Τουλάχιστον ο κύριος χαρακτήρας θα είχε κανένα character development.

[zennith666]

Και μόλις έφτασα up to date με το Shokugeki no Soma. Αυτό δε πρέπει να το διαβάζει κανείς χωρίς να έχει φαγητό κοντά του. Διασκεδαστικό manga μαγειρικής, όπου σε κρατάνε περισσότερο οι συνταγές και το σχέδιο, παρά οι χαρακτήρες (η πρωταγωνίστρια είναι άκρως αντιπαθούσα και ο πρωταγωνιστής καλπάζει να τη φτάσει σε flatness)* ή η ιστορία (κλισέ shounenιά). Α, και το γεγονός ότι οι αντιδράσεις των δοκιμαστών του φαγητού είναι foodgasms όνομα και πράγμα, το κάνει ακόμη πιο διασκεδαστικό. 

 

 

* τουλάχιστον υπάρχει η Megumi. Τί καλά το manga να ήταν γ'αυτήν και όχι για τον Soma. Τουλάχιστον ο κύριος χαρακτήρας θα είχε κανένα character development.

Μία φορά έκανα το λάθος και διάβασα το καινούριο chapter πεινασμένος.Τα σουβλάκια που παρήγγειλα δεν με χόρτασαν ποτέ!Η  περιγραφή της μαγειρικής είναι άπαιχτη.

[Vampire Princess]

Αυτη την περίοδο διαβαζω το "Hirunaka no Ryuusei" της Yamamori Mika και έχω να πω, ότι είναι από τα καλύτερα shoujo manga(και το αγαπημένο μου shoujo), για μενα τουλάχιστον, που δεν είμαι και πολύ φαν των shoujo και κουράζομαι με τη κλασσική cliche πλοκή. Εκπληκτικό σχέδιο, ειδικά η ικανότητα της mangaka να σχεδιάζει τα μάτια, αιχμαλωτίζει τα συναισθήματα των χαρακτήρων. Αρχικά, η πλοκή είναι αρκετά cliche, αλλά όσο εξελίσσεται η ιστορία, διαφοροποιείται δραματικά από τα υπόλοιπα shoujo, μς μια όχι και τόσο τυπική ηρωίδα, ούτε εκνευριστική. Δεν ακολουθει τον cliche δρόμο, μέχρι τώρα τουλαχιστον και το love triangle, σε σκοτώνει(με την καλή έννοια), στην κυριολεξία , με τον secondary guy(δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερος secondary guy) να υπερτερεί για μένα τουλαχιστον, δραματικά σε όλα, σε εξέλιξη χαρακτήρα, ωριμότητα χαρακτήρα, σχέσης και χημείας με την ηρωίδα(είναι για την ακρίβεια ο αγαπημένος μου χαρακτηρας  ).Το manga δεν έχει ολοκληρωθεί ακομα, έχουν βγει μέχρι τώρα 56 μεταφρασμένα, από τα 58. Για τους λάτρεις των shoujo και όχι μόνο, το συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Vampire Princess: 15 Δεκέμβριος 2013 - 21:31

[Itachi Akatsuki]

Tελικα το The Breaker το ειχα παρεξηγισει ειναι πολυ καλο!
Σχεδον το τελιωσα στο chapter 60 κατι ειμαι.

[luffy1908]

Tελικα το The Breaker το ειχα παρεξηγισει ειναι πολυ καλο!
Σχεδον το τελιωσα στο chapter 60 κατι ειμαι.

Που να δεις και τη συνεχεια. (το Breaker the new waves) Ειναι πολυ καλυτερο απο το αρχικο.

[pasxaleas]

Που να δεις και τη συνεχεια. (το Breaker the new waves) Ειναι πολυ καλυτερο απο το αρχικο.

Για μέμα το αρχικό είναι κλάσσης ανώτερο, το καινούριο έχει τις στιγμές του αλλά προσπαθεί πολύ ο συγγραφέας να το κάνει endless shounen στο στυλ των αντίστοιχων ιαπωνικών και για αυτό κουράζει πολύ και σέρνεται το story.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από pasxaleas: 16 Δεκέμβριος 2013 - 05:00

[Petran79]

καιρο ειχα να  διαβασω κατι απο Mohiroh Kitoh

δεν ηξερα οτι σχεδιασε και τον τριτο αγγελο στην ταινια Evangelion: 2.22 You can not advance

 

το Noririn ειναι αρκετα ενδιαφερον. δεν ασχολειται ουτε με υπερφυσικα φαινομενα και εξωγηινες δυναμεις ή παραλληλα συμπαντα και τελος του κοσμου, οπως στα Narutaru, Βokurano

 

το θεμα της σειρας ειναι η ερασιτεχνικη ποδηλασια. και ο ιδιος ο δημιουργος ομολογει φανατικος ποδηλατης και το manga προπαγανδιζει φανερα υπερ της ποδηλασιας.

αυτο ομως δεν θα ηταν αρκετο για να το κανει ενδιαφερον. οι χαρακτηρες και η ψυχολογιας τους, οπως και στα προηγουμενα εργα του, ειναι αρκετα ρεαλιστικοι και το ιδιαιτερο σχεδιο βοηθαει σε αυτο.

διαθετει την ποιοτικη αφηγηση των προηγουμενων εργων του, συν το οτι αυτη τη φορα ειναι περισσοτερο ανθρωπινο και αισιοδοξο.

 

επισης αναλυει με λεπτομερειες το καθε ποδηλατο, οπως και τους διεθνεις  κανονες κατασκευης τους. Μιας και ειναι αποφοιτος ενος απο τα κορυφαια τεχνολογικα ινστιτουτα της Ιαπωνιας, δεν με εκπλησει που καταφερνει κατι τοσο δυσνοητο να το αναπτυσσει και να το σχεδιαζει με τοσο απλο και λεπτομερη τροπο.

 

μου αρεσε και η αλλαγη του πρωταγωνιστη, απο εναν μισανθρωπο που μισει τα ποδηλατα και τους ποδηλατες, σε εναν παθιασμενο ποδηλατη που ανακαλυπτει τι εχασε που παρελειπε το ποδηλατο τοσα χρονια.

το manga, λογω και της ηλικιας του πρωταγωνιστη, ενδεικνυται για 30ρηδες. και οντως εχει μια ποιοτητα που δεν την βρισκεις σε manga για μικροτερες ηλικιες.

 

αν προτιματε τα ποδηλατα απο τα αμαξια, θα σας αρεσει. αν οχι, ισως σας μεταπεισει. παντως αξιζει.

[pasxaleas]

Τελείωσα το hoshi no samidare είχα ακούσει τόσο καλά σχόλια που αφού είχα αρχίσει να το διαβάζω δεν μου έκανε τόσο εντύπωση στα πρώτα chapters αλλά σιγά σιγά it grew on me που λενε και στο χωριό μου και έγινε απο τα αγαπημένα μου με τον τρόπο που διαχειρίστηκε κάποια πράγματα και το τέλος του.

[Itachi Akatsuki]

Αφου τελιωσα το The Breaker πριν καμποσες εβδομαδες (2-3) αρχισα το The Breaker: New Waves (πριν 2 εβδομαδες) και ειμαι στο chapter 80 περιπου.
Η αληθεια ειναι πως μεχρι στιγμης δεν μπορω να πω πιο απο τα 2 ειναι "καλυτερο" μονο οτι το New Waves εχει εναν πιο shonen "αερα" απο το 1ο και οτι εχει περισσοτερη δραση.
Περισσοτερα μολις το τελιωσω!

[adamsbankai]

Πριν καμια βδομάδα αφού τελείωσα όλα τα διαθέσιμα του The Gamer και του Shinrei Tantei Yakumo έπεσα καταλάθος πάνω στο Kingdom και είπα να το ξεκινήσω!

Καλά το μανγκα αυτό δεν υπάρχει! Σε μερικές μέρες διάβασα και τα 303 chapters του και πραγματικά δεν υπήρξε στιγμή που να νιώσω ότι με κούρασε ή ότι το βαρέθηκα! Ξεπέρασε κατα πολύ τις προσδοκίες μου όταν το πρωτοξεκίνησα.

Δεν μπορώ να σκευτώ κάποιο στοιχείο που να λείπει από αυτό. Έχει όλο το βάθως για να πάει το πλότ άλλα 300+ chapters χωρις να κουράσει μέσα από σταθερές και όχι βιαστικές εξελίξεις στην ιστορία και στους χαρακτήρες.

 

ΤΟ συστήνω ανεπιφύλακτα ιδικά σε όσους αρέσει η κινέζικη ιστορία!