Η Κορέα δεν φημίζεται ιδιαίτερα για την ανεξάρτητη παραγωγή animation παρόλο που τόσοι Κορεάτες ανιματέρ δίνουν ένα χέρι βοήθειας σε πολλές ιαπωνικές, αμερικάνικες και ευρωπαϊκές παραγωγές κινουμένων σχεδίων.
Όταν όμως μια κορεάτικη ταινία κερδίζει το βραβείο καλύτερης ταινίας animation μεγάλου μήκους για το 2002 στο Φεστιβάλ Animation της Ανσύ, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη.
Ο λόγος για την 80λεπτη ταινία Mari Iyagi ή My Beautiful Girl, Mari .
Σκηνοθετημένη από τον Lee Seong-Gan είναι η πρώτη του απόπειρα στις ταινίες μεγάλου μήκους, μιας και είναι γνωστός για τις μικρού μήκους ταινίες animation, που κάποιες όπως οι O-Nu-Ri και Bicycle Trip προβλήθηκαν σε διάφορα φεστιβάλ . Η ταινία έχει μερικά αυτοβιογραφικά στοιχεία από τη ζωή του σκηνοθέτη.
Η υπόθεση έχει ως εξής:
Ένας υπάλληλος γραφείου στη Σεούλ, ο Nam-woo, συναντά τυχαία έναν παιδικό του φίλο, τον Joon-ho. Μετά από μια εγκάρδια συζήτηση ο Joon-ho του ανακοινώνει πως θα λήψει για 3 χρόνια λόγω εργασίας και του δίνει ένα αποχαιρετιστήριο δώρο το οποίο του είχε δωρίσει ο Nam-woo όταν ήταν παιδιά. Ο πρώτος τελευταία δεν είναι συγκεντρωμένος στη δουλειά του και ονειροπολεί. Και μετά τη συνάντηση με τον παιδικό του φίλο, ξεκινά η ταινία που δείχνει στο θεατή με έναν πραγματικά μαγικό και αξέχαστο τρόπο τις αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας και της χαμένης του αθωότητας του Nam-woo, που αναγκάστηκε να εγκαταλήψει το παραθαλάσσιο ψαροχώρι του για να μετακομίσει στην αποπνικτική Σεούλ.
Ξεδιπλώνονται πτυχές της ζωής του όπως το ότι είναι ορφανός από πατέρα και ζει με την ρεαλίστρια γιαγιά και τη μητέρα του, η οποία προς απαγοήτευσή του έχει βρει κάποιον άλλον, η στενοχώρια του που ο Joon-ho θα μετακομίσει στη Σεούλ, οι τριβές με την οικογένειά του, η γάτα του, Yo, που σε αυτήν βρίσκει παρηγοριά έστω και αν διαμαρτύρεται η γιαγιά του που τη φέρνει στο σπίτι, το σχολείο του....Του αρέσει να είναι μόνος για να ξεφύγει από τη μουντή πραγματικότητα. Όμως το πιο σημαντικό για αυτόν έρχεται απροσδόκητα όταν σε έναν φάρο, καθώς ψάχνει τη γάτα του, ξαφνικά μεταφέρεται σε έναν άλλον ονειρικό κόσμο, όπου συναντά μια αμίλητη λευκοντυμένη κοπέλα, τη Mari. Κάθε φορά που θέλει να ξεφύγει από τις θλίψεις που του προκαλεί ο πραγματικός κόσμος, μεταφέρεται εκεί σε έναν κόσμο που θα σημαδέψει για πάντα την παιδική του ηλικία.
Η ταινία αυτή θυμίζει σε πολλά σημεία αυτές του Studio Ghibili, ιδίως το My Neighbour Totoro, Kiki's Delivery Service και Whisper of the Heart. Όμως έχει κάτι το ξεχωριστό και δεν τις αντιγράφει καθόλου . Γιατί το animation είναι μοναδικό και δεν υπάρχει σε καμία άλλη ευρωπαϊκή, αμερικάνικη ή ιαπωνική παραγωγή. Τριδιάστατο animation και χρώματα παστέλ ενώνονται δημιουργώντας έναν ονειρικό και νοσταλγικό κόσμο που δεν θα αφήσει ασυγκίνητους όσους θεατές δεν ξέχασαν την παιδική τους ηλικία, ιδίως όταν ζουν μέσα στη ρουτίνα της πόλης. Θυμίζει αρκετά και την ταινία Beyond the Clouds.
Ήδη από το πρώτο λεπτό που δείχνει ένα γλάρο να πετά μπροστά στα γκρίζα και μουντά κτίρια της Σεούλ, συνοδευόμενος από το υπέροχο συγκινητικό μουσικό κομμάτι, φαίνεται πόσο έντονα μπορεί μια ταινία να γίνει ένα με το θεατή. Από τις πιο συγκινητικές εισαγωγές που έχω δει σε ταινία.
Το να περιγράψεις μια τέτοια ταινία είναι περιττό, καθώς πρέπει να τη δεις για να την αισθανθείς και να την καταλάβεις. Γιατί είναι μια ταινία που δεν περιγράφει την παιδική ηλικία ξερά και σχολαστικά, προσθέτοντας χιλιες δυο λεπτομέρειες. Η παιδική ηλικία αποτελείται από αναμνήσεις και αισθήματα οπτικά και ακουστικά. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να τα μεταδώσει η ταινία και το καταφέρνει κατά ένα μεγάλο βαθμό.
Τα σκηνικά είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα και τέτοια λεπτομέρεια δε θα βρείτε αλλού. Η χρωματική ζωντάνια όλης της ταινίας την κάνουν από τις καλύτερες. Σε κάνει να αισθανεσαι ότι πραγματικά βρίσκεσαι στο παρελθόν και ζεις ένα όνειρο, ιδίως όταν μεταφέρεται στον φανταστικό κόσμο.
Η ηχητική επένδυση δεν θα μπορούσε παρά να συνεισφέρει στη μαγική ατμόσφαιρα. Από την εισαγωγή μέχρι τις ονειρικές σκηνές είναι ένα με το εικαστικό αποτέλεσμα.
Η ταινία ίσως να είναι πιο οικεία στους Κορεάτες θεατές, μιας και περιέχει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία της κορεατικής κοινωνίας στην ύπαιθρο, όπου δεν έχει βιομηχανοποιηθεί ακόμη πλήρως, όπως τη σκληρή ζωή και τις δυσκολίες των ψαράδων αλλά και τον αντίκτυπο που έχει στον πρωταγωνιστή η απουσία του πατέρα, μιας και η κορεάτικη κοινωνία, ιδίως στην ύπαιθρο, είναι πατριαρχική. Αυτά ωστόσο δεν αναλύονται διεξοδικά παρά λειτουργούν επιπρόσθετα και γίνονται σε κάποια σημεία και αυτά μέρος της μαγείας της ταινίας.
Για αυτό και δεν αναπτύσσεται περισσότερο η σχέση του Nam-woo με την οικογένειά του ή το φίλο του και τα άλλα παιδιά στο σχολειο, μιας και περισσότερο έμφαση δίνεται στη φαντασία του και στη με άψογο τρόπο αλλαγή του περιβάλλοντος από το πραγματικό στο ονειρικό. Όσο συχνότερα καταφεύγει εκει, τόσο δε θέλει να φύγει. Οπότε δεν υπάρχει μια κεντρική ιστορία αλλά αυτό δε σημαίνει πως τα πάντα παρουσιάζονται επιφανειακά, αν επιφανειακά σημαίνει να τα βλέπεις όλα παροδικά χωρίς να επηρρεάζεσαι. Η ταινία δεν ανήκει στις εγκεφαλικές, όπως πχ το Ghost in the Shell, η οποία επίσης χρησιμοποιεί λεπτομερή και ρεαλιστικά γραφικά, αλλά έχουν τη λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη που απευθύνεται διαφορετικά στους θεατές.
Αυτός είναι ο λόγος που η ταινία θα σας φανεί σαν μία ανάμνηση. Για να την νιώσετε θα πρέπει φυσικά να έχετε ζήσει την παιδική σας ηλικία, για αυτό περισσότερο από ενήλικες θα κατανοηθεί και θα εκτιμηθεί. Λίγες ταινίες θα μπορούσαν να εκφράσουν τόσο ωραία και συγκινητικά τί σημαίνει να ενηλικιώνεσαι και να αφήνεις πίσω σου τις αναμνήσεις που σε διαμόρφωσαν και τελικά πόσο πολύτιμες είναι αυτές όσο ασήμαντες και να ήταν τότε.
Είναι μπορώ να πω μια μοναδική εμπειρία θέασης και την συγκαταλέγω ως μια από τις καλύτερες και συγκινητικότερες ταινίες που έτυχε να δω .
Αν θέλετε να δείτε μια ταινία που να σας κάνει να σκεφτείτε και να αναλογιστείτε βαθιά μέσα σας τί σημαίνει να ονειρεύεσαι και να αναπολείς το παρελθόν σου, ιδίως σε έναν κόσμο που δεν επιτρέπει τέτοιου είδους εκδηλώσεις μιας και θεωρούνται δείγματα αδυναμίας, τότε δείτε την και δεν θα χάσετε.
Αν από την άλλη επιζητάτε κάτι πιο εύπεπτο και θεωρείτε ότι οι ταινίες animation προωρίζονται για τις μάζες και πρέπει να σε ψυχαγωγούν πάση θυσία και με κάθε τρόπο και πρέπει να έχουν και το ανάλογο φθηνό πολλές φορές animation, τότε δεν είναι και η πιο κατάλληλη επιλογή.
Μοναδική και πραγματικό καλλιτεχνικό αριστούργημα, δείχνει πως το κορεάτικο animation αρχίζει να βρίσκει το δρόμο του, προσφέροντας τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Υπάρχουν και άλλες καλές κορεάτικες ταινίες πέραν από τη Wonderful Days.
Είδα σε DVD την κορεάτικη έκδοση export με αγγλικούς υπότιτλους και γλώσσα κορεάτικη ή κινέζικη (καντονέζικη διάλεκτος), χωρίς επιπρόσθετα. Aλλά υπάρχει και η κορεάτικη έκδοση με σχόλια στα κορεάτικα και διάφορες άλλες σκηνές, αλλά μιας και δεν ξέρω κορεάτικα δε θα χρησίμευε στο να καταλάβω την ταινία. Υπάρχει και η γαλλική έκδοση που περιέχει γαλλική μεταγλώττιση αλλά ούτε και αυτή έχει τίποτα επιπλέον.
Αναμένεται και σε DVD η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους του σκηνοθέτη με τίτλο Yobi, the Five-tailed Fox που από τα τρέιλερ δείχνει αρκετά ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη.