Βλακεια 3:
Εχω καψουρευτει αγρια και φερομαι σαν σπαστικο καθε φορα που τον βλεπω. Δεν μπορω να το ελενξω, ειναι σαν να μην ειμαι ο εαυτος μου. Επισης συμφωνω με οτι λεει (αν και εχουμε κοινες αποψεις, ωρες ωρες ειναι λιιιιιγο μαlακας.) Και δεν χανω ευκαιρια να τον δω.
Ουτε καν στον υπνο μου δεν ησυχαζω.
Παω σε τελειως yandere mode καθε φορα που μια κοπελα του ΜΙΛΑΕΙ. Και δεν μπορω να παψω να μιλαω για αυτον σε ατομα που εχω πει οτι τον γουσταρω.
Tωρα που το θυμηθηκα, ας τσεκαρω το facebook του just in case...
A stalker is sighted. Please join us, stalker-san.
Α, βλακεία που θυμήθηκα: ήμουν μικρή, ακόμα γυμνάσιο κι έμεινα στη θεία μου ένα Σαββατοκύριακο. Ήμααστε εγώ, ο ξάδερφός μου, η μεγάλη ξαδέρφη και η μικρή ξαδέρφη -κατά ένα χρόνο-. Η ξαδέρφη μου η μεγάλη έλειπε κι εγώ με την μικρή κάναμε βλακείες στο σαλόνι. Ξαφνικά έρχεται ο μεγάλος μου ο ξάδερφος σοβαρός σοβαρός και...αρχίζει να μας κυνηγάει μέσα στο σαλόνι. Εμείς σε υστερία -με την καλή έννοια-. Έτσι περάσαμε αρκετή ώρα μέχρι που μας έπιασε, εγώ θυσιάστηκα για την ξαδέρφη και γι αυτό με σήκωσε απ'τυος αστραγάλους ο ξάδερφος και μετά με έδεσε σε μια καρέκλα με το σκοινί από την απλώστρα για τα ρούχα...η ξαδέρφη επανέρχεται και με απελευθερώνει και για πυρομαχικά έχει μαξιλάρια! Αλλά ο ξάδερφος βγαίνει στην αντεπίθεση και πετάει κι αυτός μαξλάρια...εμείς κρυβόμαστε πίσω από τον καναπέ. Και η γλάστρα ήταν δίπλα.
Μέσα σε τρία δβασανιστηκά δευτερόλεπτα η γλάστρα is no more. Note: my aunt's favourite. Πήγαμε σούμπιτοι, αγοράσαμε χώμα, βάλαμε καινούργιο, ξαναφυτέψαμε το φυτό και η θεία, ακόμα και μετά από πέντε χρόνια και βάλε, δδεν ξέρει τίποτα.
Δεύτερη σημείωση: η ξαδέρφη μας είχε πει χαρακτηριστικά "μην τυχόν και σπάσετε τίποτα παίζονατς κανα μαξιλαροπέλεμο...".
Τρίτη σημείωση: ο ξάδερφος πουτα ξεκίνησε όλα...είναι 7 χρόνια μεγαλύτερος!
Τα ονόματα αποκρύπτονται για την προστασία προσωπικών δεδομένων...
