Μαπα ηταν οι γατες ρε συ Νταζ
Εντάξει, ο καθένας κρίνει σύμφωνα με τα γούστα του.

Εμένα μου άρεσε αρκετά (αν όχι πολύ) το arc, παρ' όλο που ήταν ημιμεταβατικό, ψιλοξεκάρφωτο και διαδραματιζόταν σ' ένα παράλληλο σύμπαν που πιθανότατα δεν θα παίξει κάποιον (σημαντικό) ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Ένα ευχάριστο (και ενδιαφέρον)... διάλειμμα, που ανέδειξε την Wendy και (λίγο) τον Gajeel, ενώ πρόσθεσε έναν χαρακτήρα στο καστ (το γατουλίνι του Gajeel). Και το κυριότερο, βρήκε έναν τρόπο να εξηγήσει την ομοιότητα του Jellal με τον Mystogan.
ΥΓ. Και τα γατουλίνια καλούλια ήταν...
