50 replies to this topic

[.Therion//DCLXVI]

Pulp Fiction rulz Και το matrix το πρώτο ήταν παρα πολύ καλό σαν ιδεα! ~Το δυο στο τελος με τον αρχιτεκτονα και το τρια χμ.... που ηταν καλο το τρια αραγε

[THe_Champloo_mastahh!]

το 3 ηταν καλο στην φαση Νιο με Σμιθ! μαχη γαματη νομιζες εβλεπες κομικ! αλλα γενικα δεν μου αρεσει σαν ταινια

[Bulle]

Έβαλα όλες τις ταινίες που ήταν υποψήφιες για όσκαρ απο το 90 και την νικήτρια δίπλα στην χρονιά.Όπως βλέπετε η καλύτερη χρονιά ήταν το 94 και κανείς δεν λέει ότι απο τότε δεν έιχε καλές ταινίες αλλά τότε είχε πολλές κορυφαιές ταυτόχρονα.

1990s

1990 Dances with Wolves - Noel Travis
Ghost - Walter Murch
The Godfather Part III - Barry Malkin, Lisa Fruchtman, Walter Murch
Goodfellas - Thelma Schoonmaker
The Hunt for Red October - Dennis Virkler, John Wright

1991 JFK - Joe Hutshing, Pietro Scalia
The Commitments - Gerry Hambling

The Silence of the Lambs - Craig McKay
Terminator 2: Judgment Day - Conrad Buff IV, Mark Goldblatt, Richard A. Harris
Thelma and Louise - Thom Noble

1992 Unforgiven - Joel Cox
Basic Instinct - Frank J. Urioste
The Crying Game - Kant Pan
A Few Good Men - Robert Leighton
The Player - Geraldine Peroni

1993 Schindler's List - Michael Kahn
The Fugitive - Dennis Virkler, David Finfer, Dean Goodhill, Richard Nord, Dov Hoenig
In the Line of Fire - Anne V. Coates
In the Name of the Father - Gerry Hambling
The Piano - Veronika Jenet

1994 Forrest Gump - Arthur Schmidt
Hoop Dreams - Frederick Marx, Steve James, William Haugse
Pulp Fiction - Sally Manke
The Shawshank Redemption - Richard Francis-Bruce
Speed - John Wright

1995 Apollo 13 - Mike Hill, Daniel P. Hanley
Babe - Marcus D'Arcy, Jay Friedkin
Braveheart - Steven Rosenbloom
Crimson Tide - Chris Lebenzon
Seven - Richard Francis-Bruce

1996 The English Patient - Walter Murch
Evita - Gerry Hambling
Fargo - Ethan Coen, Joel Coen
Jerry Maguire - Joe Hutshing
Shine - Pip Karmel

1997 Titanic - Conrad Buff IV, James Cameron, Richard A. Harris
Air Force One - Richard Francis-Bruce
As Good as It Gets - Richard Marks
Good Will Hunting - Pietro Scalia
L.A. Confidential - Peter Honess

1998 Saving Private Ryan - Michael Kahn
Out of Sight - Anne V. Coates
Shakespeare in Love - David Gamble
The Thin Red Line - Billy Weber, Leslie Jones, Saar Klein
Life Is Beautiful - Simona Paggi
With the rise of digital non-linear editing systems, the award name was changed to Best Editing in 1999:

1999 The Matrix - Zach Staenberg
American Beauty - Tariq Anwar
The Cider House Rules - Lisa Zeno Churgin
The Insider - William Goldenberg, Paul Rubell, David Rosenbloom
The Sixth Sense - Andrew Mondshein
[edit]
2000s

2000 Traffic - Stephen Mirrione
Almost Famous - Joe Hutshing, Saar Klein
Gladiator - Pietro Scalia
Crouching Tiger, Hidden Dragon - Tim Squyres
Wonder Boys - Dede Allen

2001 Black Hawk Down - Pietro Scalia
The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring - John Gilbert
A Beautiful Mind - Mike Hill, Daniel P. Hanley
Memento - Dody Dorn
Moulin Rouge! - Jill Bilcock

2002 Chicago - Martin Walsh
Gangs of New York - Thelma Schoonmaker
The Hours - Peter Boyle
The Lord of the Rings: The Two Towers - D. Michael Horton
The Pianist - Hervé de Luze

2003 The Lord of the Rings: The Return of the King - Jamie Selkirk
City of God - Daniel Rezende
Cold Mountain - Walter Murch
Master and Commander: The Far Side of the World - Lee Smith
Seabiscuit - William Goldenberg

2004 The Aviator - Thelma Schoonmaker
Collateral - Jim Miller and Paul Rubell
Finding Neverland - Matt Chesse
Million Dollar Baby - Joel Cox
Ray - Paul Hirsch

2005 Crash - Hughes Winborne
Cinderella Man - Mike Hill and Dan Hanley
The Constant Gardener - Claire Simpson
Munich - Michael Kahn
Walk the Line - Michael McCusker

[kazmir]

Να σημειώσω απλά ότι ο θεσμός των Όσκαρ δεν είναι ιδαίτερα αντικειμενικός. Πολλά είναι τα παραδείγματα όπου αδικήθηκαν εξαιρετικές ταινίες και αναδείχθηκαν μέτριες. Επίσης αυτό που έχω να πω για το Hollywood γενικότερα είναι ότι έχει χάσει την αθωότητα που το χαρακτήριζε πιο παλιά κι έχει γίνει μια βιομηχανία θεάματος. Αυτό που θέλω να πω δηλαδή είναι ότι ναι βγαίνουν μερικές καλές ταινίες, χορταστικές, διασκεδαστικές κλπ, αλλά δεν είναι προβληματικό η παραγωγή τους εξ' αρχής να λαμβάνει το κέρδος και μόνο το κέρδος. Πόσο καλλιτεχνική μπορεί να είναι μια ταινία που αποσκοπεί προτίστως στο κέρδος και στην συνέχεια αν είναι και ψυχαγωγική έχει καλώς; Πόσο δημιουργική μπορεί να είναι όταν παρεμβαίνουν 500 άτομα στην δουλεία του σκηνοθέτη; Πώς περιμένουμε να δούμε διαφορετικές ταινίες όταν οι παραγωγοί λένε στους σεναριογράφους αντιγράψτε την τάδε συνταγή επιτυχίας; Αυτά κι άλλα πολλά.
Με λίγα λόγια έχει χαθεί η πρωτοτυπία και τελικά και οι ποιότητα εδώ και πολύ καιρό.

[Pastor_Of_Muppets]

επειδη μου τη σπαει να μπαινω στο φορουμ και να διαβαζω πραγματα που δεν ισχυουν,οριστε μερικες ταινιες που θα μνημονευονται στο μελλον -και βγηκαν μετα το 1994.

• The Lord of the Rings - trilogy (2001 - 2003)
• Fight Club (1999)
• The Matrix (1999)
• Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)
• Se7en (1995)
• American History X (1998)
• Requiem for a Dream (2000)
• Sin City (2005)
• Million Dollar Baby (2004)
• Braveheart (1995)
• Crash (2004)
• The Sixth Sense (1999)
• Oldboy (2003)
• The Green Mile (1999)
• Gladiator (2000)
• Trainspotting (1996)
• Magnolia (1999)
• Twelve Monkeys (1995)
• Mystic River (2003)
• Haine, La (1995)
• Mulholland Dr. (2001)

και αυτες ειναι μονο ενδεικτικες.
οποτε μην ακουω οτι δεν βγηκαν ταινιες καλες μετα το 1994!
ελεος δηλαδη.

[ville_valo]

Συμφωνω μαζι σου Pastor.Και μην ξεχνας το Insider και το φετινο The Departed

[Pastor_Of_Muppets]

Συμφωνω μαζι σου Pastor.Και μην ξεχνας το Insider και το φετινο The Departed

insider ναι.
the departed οχι!
μιλαμε διαβασα απιστευτες κριτικες!
οτι ειναι καλυτερο και απο το Goodfellas!
παω.το βλεπω.και λεω ε οχι!
το μονο που καταφερε ειναι να μην ειναι τοσο βαρετο-αν και παλι δεν τα καταφερε καλα- οσο το family affairs.δηλαδη της original ταινιας.



α και η λεξη σινεφιλ δεν νομιζω οτι ταιριαζει σαν χαρακτηρισμος για ατομα που βλεπουν ταινιες οπως αυτες τις 3 που ανεφερες.
κατα κορων ταινιες για σινεφιλ χαρακτηριζονται οι ευρωπαικες/ασιατικες και του ανεξαρτητου αμερικανικου κινηματογραφου.

[eXXentriX]

"Ενδεικτικά" είπε.....
Να πώ την αλήθεια,όλες σχεδόν οι χρονιές ,με βάση τις ταινίες που
παρατέθηκαν μου φαίνονται πιο αξιόλογες.....

Kαι ville_vallo προσωπικά μου φάνηκε μέτριο....
Ο Scorsese έχει στο ενεργητικό του πολύ καλύτερες ταινίες......(Raging Bull,Mean Streets,Taxi Driver).......

[gerund_infinitive]

IMHO, ο Scorcese -τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια- γυρίζει την ίδια ταινία ξανά και ξανά, με αλλαγμένα τα ονόματα. Θα εξαιρέσω το No Direction Home, που μου άρεσε κιόλας. Πολύ.
Τώρα για το άν "σταμάτησαν" να βγαίνουν καλές ταινίες μετά το '94, είναι σαν να λέω ότι σταμάτησαν να παίζουν καλή μπάλα μετά το '82. Από πού μπορούμε να κρίνουμε τί είναι καλή ταινία; Εισπρακτικά; "Καλλιτεχνικά"; Και δεν έπιασα αυτό το "ταινίες σινεφίλ είναι οι ευρωπαϊκές/ασιατικές/ανεξάρτητες αμερικάνικες"... Δηλαδή μια ταινία από μεγάλο studio απαγορεύεται να είναι "σινεφίλ"; Προσωπικά ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος ξέφτισε στα μάτια μου μετά τα 18, πέρασα από ένα στάδιο όπου πίστευα πως τα blockbuster ήταν πολύ πιο "ειλικρινά" από τις δήθεν καλλιτεχνικές ταινίες, μια και πρόσφεραν αυτό που υπόσχονταν (καθαρή διασκέδαση χωρίς πολλά-πολλά), και ο ασιατικός κινηματογράφος είναι εύπεπτος σε μικρές δόσεις.
Και έπαψα να ψάχνομαι για το ποιές είναι οι κορυφαίες ταινίες, είτε της χρονιάς, της δεκαετίας, ή και όλων των εποχών. Άντε, συμφωνώ, ανάμεσα στις πιό σημαντικές ταινίες ever είναι το Ugetsu Monogatari. Γιατί, επειδή το είπαν οι κριτικοί;
Αν στίψω το μυαλό μου για ταινίες που μου έμειναν αποτυπωμένες τα τελευταία 15 χρόνια (όχι απαραίτητα αυτές που μου άρεσαν τρελά, αλλά και αυτές που πιστεύω ότι είχαν/έχουν/θα έχουν αντίκτυπο), θα θυμηθώ 10 τίτλους, άντε 15. Μια ταινία τη χρονιά. Και πόσες είναι αυτές που δεν είδα; Πολλές, μια και κυρίως νοικιάζω.

Το 1994. Ψάχνοντας τη λίστα κάποιου (listfreaks), θυμήθηκα κάποιες ακόμα.
The Mask. Θα το έβλεπα ξανά ευχάριστα. Ιδιαίτερα τις σκηνές με την έτσι.
The Lion King. είχα πάει μόνος στο σινεμά (τότε πήγαινα ακόμα...) και δίπλα μου καθόταν κάποιο πιτσιρίκι. Πολλά γέλια, ειδικά όταν πέθανε ο μπαμπάς.
Hoop Dreams. Δεν το είδα ποτέ, είχε γίνει όμως μεγάλος ντόρος στο Αμέρικα.
Trois Couleurs: Rouge. 29 (έλληνες) κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν...
Four Weddings and a Funeral. Για το βίτσιο.

Άν πηγαίναμε στο 2000, τί θα θυμόμουν;
The Gladiator.
The Phantom Menace.
Crouching Tiger, Hidden Dragon.
Unbreakable.

Και σίγουρα έχω αφήσει κάποιες στην απ'έξω.

[Pastor_Of_Muppets]

IMHO, ο Scorcese -τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια- γυρίζει την ίδια ταινία ξανά και ξανά, με αλλαγμένα τα ονόματα. Θα εξαιρέσω το No Direction Home, που μου άρεσε κιόλας. Πολύ.
Τώρα για το άν "σταμάτησαν" να βγαίνουν καλές ταινίες μετά το '94, είναι σαν να λέω ότι σταμάτησαν να παίζουν καλή μπάλα μετά το '82. Από πού μπορούμε να κρίνουμε τί είναι καλή ταινία; Εισπρακτικά; "Καλλιτεχνικά"; Και δεν έπιασα αυτό το "ταινίες σινεφίλ είναι οι ευρωπαϊκές/ασιατικές/ανεξάρτητες αμερικάνικες"... Δηλαδή μια ταινία από μεγάλο studio απαγορεύεται να είναι "σινεφίλ"; Προσωπικά ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος ξέφτισε στα μάτια μου μετά τα 18, πέρασα από ένα στάδιο όπου πίστευα πως τα blockbuster ήταν πολύ πιο "ειλικρινά" από τις δήθεν καλλιτεχνικές ταινίες, μια και πρόσφεραν αυτό που υπόσχονταν (καθαρή διασκέδαση χωρίς πολλά-πολλά), και ο ασιατικός κινηματογράφος είναι εύπεπτος σε μικρές δόσεις.
Και έπαψα να ψάχνομαι για το ποιές είναι οι κορυφαίες ταινίες, είτε της χρονιάς, της δεκαετίας, ή και όλων των εποχών. Άντε, συμφωνώ, ανάμεσα στις πιό σημαντικές ταινίες ever είναι το Ugetsu Monogatari. Γιατί, επειδή το είπαν οι κριτικοί;
Αν στίψω το μυαλό μου για ταινίες που μου έμειναν αποτυπωμένες τα τελευταία 15 χρόνια (όχι απαραίτητα αυτές που μου άρεσαν τρελά, αλλά και αυτές που πιστεύω ότι είχαν/έχουν/θα έχουν αντίκτυπο), θα θυμηθώ 10 τίτλους, άντε 15. Μια ταινία τη χρονιά. Και πόσες είναι αυτές που δεν είδα; Πολλές, μια και κυρίως νοικιάζω.

Το 1994. Ψάχνοντας τη λίστα κάποιου (listfreaks), θυμήθηκα κάποιες ακόμα.
The Mask. Θα το έβλεπα ξανά ευχάριστα. Ιδιαίτερα τις σκηνές με την έτσι.
The Lion King. είχα πάει μόνος στο σινεμά (τότε πήγαινα ακόμα...) και δίπλα μου καθόταν κάποιο πιτσιρίκι. Πολλά γέλια, ειδικά όταν πέθανε ο μπαμπάς.
Hoop Dreams. Δεν το είδα ποτέ, είχε γίνει όμως μεγάλος ντόρος στο Αμέρικα.
Trois Couleurs: Rouge. 29 (έλληνες) κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν...
Four Weddings and a Funeral. Για το βίτσιο.

Άν πηγαίναμε στο 2000, τί θα θυμόμουν;
The Gladiator.
The Phantom Menace.
Crouching Tiger, Hidden Dragon.
Unbreakable.

Και σίγουρα έχω αφήσει κάποιες στην απ'έξω.

αμα πας σε dvd club θα δεις διπλα στις κατηγοριες περιπετεια,κομωδια,πορνο...κατηγορια Σινεφιλ!!!!ειμαστε πολυ γαματοι!καναμε το σινεφιλ ειδικη κατηγορια.σαν παρκινγκ για αναπηρους!
α και 1994=leon-the professional

[kenji]

το μονο που καταφερε ειναι να μην ειναι τοσο βαρετο-αν και παλι δεν τα καταφερε καλα- οσο το family affairs.δηλαδη της original ταινιας.

Σαν Infernal affairs το έχω συνατήσει μόνο το original. Όσοι δε το έχετε δει, δείτε το. Προσωπικά το βρήκα πολύ καλό, μόνο το τέλος με ξενέρωσε κάπως. Αλλά βαρετό σίγουρα όχι. Γούστα είναι αυτά.
http://imdb.com/title/tt0338564/

[Pastor_Of_Muppets]

Σαν Infernal affairs το έχω συνατήσει μόνο το original. Όσοι δε το έχετε δει, δείτε το. Προσωπικά το βρήκα πολύ καλό, μόνο το τέλος με ξενέρωσε κάπως. Αλλά βαρετό σίγουρα όχι. Γούστα είναι αυτά.
http://imdb.com/title/tt0338564/

το The Departed ειναι remake του -infernal affairs-
και ειναι εξαιρετικα βαρετο.

[boukaw7]

Ρε παιδιά για να καταλάβω δηλαδή. 1 ταινία θεωρείται επική μόνο αν είναι κοινωνική; Δηλαδή 1 κωμωδία δεν μπορεί να ανήκει στις επικές; Το λέω αυτό γιατί 2 ταινίες που μου άρεσαν πολύ και ξέφυγαν κάπως από τα κλισε του holliwood είναι οι πειρατές της Καραιβικής! Και αν και η 3η ταινία είναι το ίδιο καλή τότε μιλάμε ότι μετά από χρόνια θα έχει βγει τριλογία όπου όλα τα έργα θα αξίζουν εξίσου (όπως περίπου με star wars, indiana, l.o.t.r)

[eXXentriX]

Sorry κιόλας , (no offence)
αλλά σε ποιό σημείο ακριβώς οι πειρατές ξεφεύγουν
απο τα κλισέ / "εμπορικό" δρόμο του hollywood...??<<

a) Actors/esses...
b) Bruckheimer part...
c) 90 minutes stretched to 140-150...
d) undefined genre...
e) worse than mediocre action sequences...(mostly 1st one)
f) stupid plot twists....
g) relying too much on special effects...(mostly 2nd one)
Wowww......Την παραέθαψα τελικά....
Αλλά imho πάντα παραμένει ένα μετριότατο blockbuster.......

"Eπική" i guess , θεωρείται μία ταινία που ξεπερνά κατα πολύ
την ποιότητα του μέσου όρου των ταινιών του αντίστοιχου είδους.....
που προσφέρει μια καινοτομία , κάτι αδιανόητο για τα
δεδομένα της εποχής , and so on....

[kazmir]

Εκτός από το Hollywood, υπάρχουν ο Ευρωπαϊκός ο Ασιατικός κλπ. Καταλαβαίνω ότι το Hollywood μας έχει πλημυρίσει με τις ταινίες του, οι οποίες όμως στην πλειονότητά τους απ'όσες αναφέρθηκαν είναι ταινίες δράσης ή γλυκανάλατες κομεντί. Με άλλα λόγια βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια. Ταινίες με νευρικό μοντάζ που αν μην πολυκουράζουν τον θεατή. Η αποψή μου όμως πάνω σ'αυτό είναι ότι, από ένα σημείο και μετά συνηθίζουν τους θεατές να βλέπουν συγκεκριμένες ταινίες. Μας εκπαιδεύουν να μην πολυ-κουράζουμε το μυαλό μας και πάθουμε τίποτα. Ένω αν δούμε μια ταινιούλα καταδίωξης ή με κάποια επιφανειακά δήθεν διδάγματα και καταναλώσουμε και το ποπ κορν μας, όλα πανε κατ'ευχήν. Φαγητό fast food, ταινία fast food, διασκέδαση fast food μέχρι και τελικά κι έρωτας fast food. Δεν λέω ότι δεν έχουν βγει χορταστικές και καλές ταινίες που όλοι απολαύσαμε, αλλά λέιπει η πρωτοτυπία και έχω σχεδόν πάντα την αίσθηση ότι έχω ξαναδεί τις περισσότερες ταινίες. Όταν γράφω αυτά, δεν έχω στο νου μου μερικές ταινίες που κάπως ξεχωρίσανε λιγάκι, αλλά στην συνολικότερη παραγωγή.
Όσο για το infernal affairs, εμένα μου άρεσε, δεν έχω δει το the departer ακόμη