Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo
- - - - -

Solanin

Drama Movie Asano Inio Takahiro Miki Zewafest

  • Please log in to reply
2 replies to this topic

#1 iristella

iristella

    Heelchou!

  • Administrators
  • 10,437 posts

Posted 26 April 2014 - 21:35

 deltadeltadeltadelta.jpg

 

H συγκεκριμένη ταινία βασίζεται σε ένα από τα αγαπημένα μου manga τ@ Asano Inio και παραδόξως δεν έχω δει να γίνεται συζήτηση ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο στα πλαίσια της κοινότητας. Θεωρώντας το κρίμα και άδικο αποφάσισα να κάνω αυτό το θέμα στο οποίο θα μιλήσω περισσότερο για την ταινία αλλά λίγο πολύ πιστεύω θα δοθεί και μία πολύ καλή ιδέα και για το manga το οποίο ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό πιστά.

Γυρισμένη το 2010 με σκηνοθέτη τον Takahiro Miki η ταινία περιλαμβάνει ένα μεγάλο και ομολογουμένως πολύ ζωντανό cast ηθοποιών με τους Αοι Μιyazaki και Κengo Kora στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, πλαισιομένοι από τους Τakao Handa, Arata Iura, Kenta Kiritani, Yoichi Kondo και Natsuki Okamoto.


 PicMonkeyCollage.png

Η ταινία εστιάζει σε μία παρέα ανθρώπων λίγο μετά τα 20. Ομολογουμένως μία πολύ σημαντική στιγμή για όλους του ανθρώπους γενικότερα. Εϊναι η στιγμή εκείνη που έχοντας οι περισσότεροι απομακρυνθεί σε κάποιο βαθμό από το προστατευτικό κουκούλι το οποίο ονομάζεται οικογένεια έρχονται για πρώτη φορά αντιμέτωποι με την αβεβαιότητα για το μέλλον, τις επιλογές τους στην ζωή, την σκληρή πραγματικότητα της αυτοαμφισβήτησης, πολλές φορές την τραγωδία  και την πρόκληση του αυτοπροσδιορισμού. Ερωτήματα του στυλ : "που βαδίζω;" "τι άνθρωπος είμαι;" και ποιο σημαντικό "τι άνθρωπος θέλω να γίνω;" αρχίζουν και απασχολούν αν όχι για πρώτη φορά τουλάχιστον πιο έντονα σε σχέση με το παρελθόν δεδομένου ότι αποτελούν πρακτικά και τα πρώτα βήματα προς την ενηλικίωση. Μία ενηλικίωση η οποία δεν είναι απαραίτητο ότι θα έρθει με το πέρασμα του 18ου έτους σαν να γυρίζει κανείς κάποιο διακοπτάκι, αλλά είναι μία διαδικασία η οποία είναι διαρκής και συμβαίνει σταδιακά. Οι περισσότεροι δεν μπορούμε να καθορίσουμε επακριβώς το πότε σταματήσαμε να ειμαστε παιδιά και περάσαμε στην ενηλικίωση. Εϊναι ο αποχωρισμός του παρελθόντος, ο αποχωρισμός προσώπων και καταστάσεων και είναι κάτι το οποίο ουσιαστικά δεν σταματά ποτέ να μας απασχολεί.

Ανάλογες προκλήσεις αντιμετωπίζει και η κεντρική χαρακτήρας της ιστορίας η Meiko η οποία εργάζεται ως υπάλληλος γραφείου, έχοντας τελειώσει το πανεπιστήμιό της. Μέχρι στιγμής έχει ακολουθήσει την πορεία που υποτίθεται ότι πρέπει να έχει ένας άνθρωπος αλλά νιώθει ότι κάτι δεν πηγαίνει σωστά. Η δουλειά της δεν την ικανοποιεί, νιώθει αποξενωμένη από τους συναδέλφους της και ότι δεν την εκφράζει αυτό το οποίο κάνει σε αυτήν την φάση της ζωής της, οπότε παίρνει μία γενναία απόφαση - ιδιαίτερα θαραλλέα αν αναλογιστούμε την Ιαπωνική πραγματικότητα -  να παραιτηθεί και να προσπαθήσει να οδηγήσει την ζωή της εκεί που θέλει.

Σύντομα πρόκειται να ανακαλύψει ότι είναι ένα πολύ δυσκολότερο έργο αυτό που ανέλαβε από ότι είχε φανταστεί αρχικά γιατί πρέπει να κάνει το πρώτο και δυσκολότερο βήμα. Να αναγνωρίσει την κατεύθυνση στην οποία θέλει να κινηθεί. Όλη αυτή η διαδικασία θέτει σημαντικό βάρος τόσο στην δική της ψυχολογική κατάσταση όσο σε αυτήν του συντρόφου της Taneda  ο οποίος είναι ερασιτέχνης μουσικός που δουλεύει περιστασιακά και δημιουργεί τριβές και εντάσεις στην μεταξύ τους σχέση
. Ερχεται λοιπόν από το πουθενά σχεδόν μία κατάσταση που και οι δύο οφείλουν να λάβουν κάποιες αποφάσεις οι συνέπειες των οποίων θα καθορίσουν ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή τους.

PicMonkeyCollage2.png

Σε επίπεδο θεματολογίας και μόνο η ταινία είναι make it or break it. Μιλάει για ένα κομμάτι της ζωής το οποίο έχει γενική απήχηση οπότε είτε θα βγει προσωπικό και ρεαλιστικό είτε θα βγει γενικολογία πασπαλισμένη με διδακτικές μπαρούφες.

Το ταλέντο του mangaka είναι αυτό το οποίο καθαρά κατά τη γνώμη μου περνάει την ιστορία στην πρώτη κατηγορία και όχι στην δεύτερη. Σαν δημιούργημα προσφέρει γενικά πολύ αμφίσημες απαντήσεις ή και καθόλου (ανάλογα με το πώς θα εκλάβεις αυτά τα οποία σου λέει). Η επιτυχία του οφείλεται στο γεγονός ότι παρά το ότι τονίζει ότι πρόκειται για μία και μόνο αποσπασματική ματιά στις ζωές των χαρακτήρων, κατορθώνει όχι μόνο να πείσει και να κάνει τον αποδέκτη να ταυτιστεί αλλά και στο να δώσει μία πληρότητα και μία ιδέα για το τι θα ακολουθήσει μετέπειτα. Υπάρχει λόγος για τον οποίο επέλεξε αυτήν την στιγμή να εστιάσει στους συγκεκριμένους χαρακτήρες. Τα γεγονότα τα οποία βλέπουμε στην ταινία (και το manga) κρύβουν δυναμικές οι οποίες είχαν σχηματιστεί πριν από αυτήν  και δημιουργούν δυναμικές οι οποίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν πολύ μετά από το εξεταζόμενο πλαίσιο. Είναι όμως το συγκεκριμένο πλαίσιο το οποίο αποτέλεσε την κορύφωση και το σημείο μηδέν στο οποίο καθορίστηκαν οι πρωταγωνιστές.

Η αφήγηση του Inio ακολουθεί της Αριστοτελικες αρχές της αφηγηματικής τεχνικής. Έχουμε μία "σοβαρή έλλειψη" που στην περίπτωσή μας είναι η  αδυναμία να αποφασίσει κανείς για το μέλλον του, μία αδυναμία η οποία παρουσιάζεται στους περισσότερους χαρακτήρες της σειράς, έχουμε την στιγμή της αναγνώρισης αυτής της αδυναμίας και παράλληλα έχουμε και το γύρισμα της τύχης (για προφανείς λόγους δεν θα επεκταθώ πάνω στο τελευταίο). Όλο το παραπάνω δημιουργεί μία σταθερή και δυνατή δομή πάνω στην οποία στηρίζεται η ευρύτερη ιστορία.

Youtube Video


Αξίζει λοιπόν κανείς να διαβάσει το manga ή να δει την ταινία;

 

 tumblr_mi677rnDHM1qaadkko1_500.gif
*i think that says it all*


Noμίζω με τα παραπάνω λίγο πολύ καταλήξαμε στο ότι το original material είναι κάτι το οποίο αξίζει κανείς να το διαβάσει / απορώ γιατί δεν τρέχετε ήδη και είναι μία πολύ καλή βάση για την ταινία να στηριχτεί. Προφανώς όμως για να δει κανείς μία ταινία δεν αρκει το καλό πρωτότυπο υλικό. Ξέρουμε άλλωστε πολλές ιστορίες εκτέλεσης στα πέντε μέτρα όπου πραγματικά είναι να τραβάει κανείς τα μαλλιά του. Είναι και θέμα πραγματοποίησης της ιδέας και ταλέντου στην μεταφορά στην μεγάλη οθόνη.


Αναφορικά με την ταινία τώρα είναι προφανές από την πρωτη στιγμή ότι ο σκηνοθέτης δεν είναι  Park Chan-Wook για να ξεπεράσει το πρωτότυπο ειδικά όταν είναι φτιαγμένο τόσο καλά όσο το συγκεκριμένο. Η ταινία μου δίνει την εντύπωση ότι σκηνοθετικά έχει επίγνωση του περιορισμού αυτού και γι αυτό ακολουθεί το πρωτότυπο υλικό τόσο πιστά, σαν να φοβάται να πάρει ελευθερίες και να αποκκλίνει δημιουργικά. Παρόλαυτά όμως ειδικά αν λάβουμε υπόψιν ότι είναι και από τις πρώτες δουλειές του σκηνοθέτη είναι μία πάρα πολύ καλή προσπάθεια με ωραία production values, που απεικονίζει πειστικά την καθημερινότητα χωρίς να φαίνεται φτηνό σαχλό ή κλισέ.  

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ερμηνεία της Αoi Miyazaki ως Meiko ήταν καταπληκτική. Νομίζω είχε πάρα πολύ καλή αντίληψη του ρόλου και του έργου σαν σύνολο και κατόρθωσε να βγάλει όλα εκείνα τα συναισθήματα και να ανταπεξέλθει στην πρόκληση να στηρίξει το βάρος της ιστορίας (πράγμα που κάνει ο χαρακτήρας λογοτεχνικά). Το έτερόν της ήμιση Κengo Kora στον ρόλο του Taneda ήταν αξιοπρεπέστατος αλλά θα μπορούσε να ήταν καλύτερος. Επισκιαζόταν σε μεγάλο βαθμό από την συμπρωταγωνίστριά του. 
Άπειρη αγάπη για τον Yoichi Kondo ως Kenichi Kato και τον Kenta Kiritani ως Jiro Yamada αν και ο τελευταίος imo ήταν λίγο υπερβολικά bishounenish για το πώς τον είχα φανταστεί. Σαν cast όμως έδεσαν πάρα πολύ καλά και έβγαζαν την αίσθηση της παρέας. 

Προσωπικά δεν καταλαβα ποτε πέρασε η ώρα, δεν βαρέθηκα καθόλου ακόμη και σε σημεία που ίσως θα μπορούσαν να είχαν παραληφθεί. Έβγαζε ένα απίστευτα όμορφο συναίσθημα σαν ταινία και δεδομένου ότι δεν είμαι ιδιαίτερα well versed στο dorama κομμάτι νομίζω μπορώ να πω με μία άλφα σιγουριά ότι θα την σύστηνα σε ταινιόφιλους γενικά. Πολύ ωραία μουσική επένδυση με το κομμάτι από το οποίο τιτλοφορείται η ταινία να έχει γραφτεί από τ@ ίδι@ τ@ mangaka.

Fun fact το Solanin αναφέρεται στην ουσία solanine η οποία είναι δηλητηριώδεις ουσία που παράγεται στις πατάτες όταν πρασινίζουν. Εϊναι μία αναφορά στα λαχανικά τα οποία στέλνει η μαμά της πρωταγωνίστριας τα οποία συνεχώς πάνε στράφι και χαλάνε αμαγείρευτα.

Μπορείτε να κατεβάσετε την ταινία από το Bakabt ή γενικότερα γνωστά μέρη. Είναι πολύ εύκολο να βρεθεί.


 PicMonkeyCollage3.png
 



#2 Shiro_Tamori

Shiro_Tamori

    Ryu

  • Members
  • 207 posts
  • LocationDeni-Kai Dojo, Greekugan

Posted 23 May 2014 - 16:21

Βλέπεται με ευχαρίστηση και αφήνει μια αίσθηση κάθαρσης στο τέλος. Αξιοπρεπές slice of life γενικότερα.


Edited by Shiro_Tamori, 23 May 2014 - 16:21.

dragonclan21.jpg
You all know your destiny, deny it at your own peril.
Togashi Yokuni

 


#3 LuluChan92

LuluChan92

    Lulu the Berserker

  • Members
  • 519 posts

Posted 23 May 2014 - 18:25

Έχοντας διαβάσει το manga σχετικά πρόσφατα, φοβάμαι λίγο να δω την ταινία. Κυρίως επειδή θυμάμαι υπερβολικά καλά τι παίζει, αλλά κι επειδή έχω συνηθίσει ν' απογοητεύομαι από τα live action... ίσως όμως να κάνω την υπέρβαση (κάποια στιγμή σύντομα κι όσο προλαβαίνω)~





Also tagged with one or more of these keywords: Drama, Movie, Asano Inio, Takahiro Miki, Zewafest