4 replies to this topic

[TNT]

Ας το παίξουμε λιγουλάκι κριτικοί....
Εδώ μπορείται να γράφεται μια μίνι παρουσίαση όποιου άλμπουμ σας άρεσε, σας άφησε αδιάφορους ή το μισήσατε... Δική σας επιλογή! Μόνο παρακαλώ κόσμια...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κανόνες!!!
...λίγοι και καλοί
1. Σε κάθε ποστ να συμπεριλαμβάνεται, παρακαλώ μια ΜΟΝΟ παρουσίαση άλμπουμ του οποίου ο τίτλος θα είναι εμφανής.
2. Κάθε παρουσίαση θα πρέπει να περιέχει μια λίστα με τα τραγούδια του άλμπουμ.
3. Κριτική της αρεσκείας σας... ΑΛΛΑ πάντα κόσμια
Αυτά...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Let me begin with....

Tool --- 10,000 Days



Album' s tracks:
1. Vicarious
2. Jambi
3. Wings for Marie (pt I)
4. 10,000 days (wings pt II)
5. The pot
6. Lipan conjuring
7. Lost keys (blame Hofmann)
8. Roseta stoned
9. Intension
10. Right in two
11. Vingiti tres

Πρόκειται για το καινούριο album των Tool, 2006 release.

Ας το πιάσουμε από έξω προς τα μέσα... Το πρώτο πράγμα που θα απολαύσει ο αγοραστής είναι μια πρωτότυπη θήκη με glasses για 3D viewing images... Το cd είναι γεμάτο από αυτές... Overall ένα πολύ καλό και όμορφο περιτύλιγμα...
Καθώς προχωρούμε προς το εσωτερικό βρίσκουμε ένα cd με 11 tracks (αυτά που φαίνονται πιο πάνω). Και ας συνεχίσω λε΄γοντας μια ιστορία...
...Πριν από μερικές μέρες πήρα το νέο άλμπουμ των Tool στα χέρια μου. Έφτασα σπίτι και το βαλα στο cd player. Από την πρώτη νότα ήξερα ότι αυτό που ακολουθούσε θα μου άρεσε. Τα πρώτα κόμματια ήταν δυνατά χωρίς όμως να χάνουν τίποτα σε μελωδικότητα. Έπειτα έρχεται ένας πιο αργός ρυθμός κατάλληλος για να ηρεμήσει τα πνεύματα και ακολουθεί κι ακόμη ένα κομμάτι στο ίδιο στυλ με το προηγούμενο. Το κλίμα έρχεται να ξαναναιβάσει το πέμπτο κομμάτι το οποίο έχει δυνατότερο τέμπο άπο τα προηγούμενα δυο αλλά εξακολουθεί να κινείται σε χαμηλότερους τόνους από τα 2 πρώτα. Το επόμενο είναι περισσότερο ένα intro για το 7ο που είναι κάτι μεταξύ psychedelic ballad-dialogue. H δικαίωση φτάνει με το Roseta stoned... Δυνατό κομμάτι με πολλά ωραία στοιχεία μέσα. Μια ακομη μπαλάντα για τη συνέχεια... Και έπειτα ίσως η δυνατότερη στιγμή του album... Right in two ένα υπέροχο κομμάτι λίγο πριν το τέλος, δυνατό κι αργό ταυτόχρονα. Και για το τέλος μια μίξη από ήχους ότι πρέπει για επίλογος...

Overall... είναι μια δουλειά που προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσει η μελωδική metal και η progressive σκηνή

[kienzan]

Kali idea Lura :happy2:
Λεπόν μετά τους tool που αξιώθηκαν επιτέλους να μας επισκευτούν


Ξεκινάω με μια αρχαιολογία και έπετε και συνέχεια με πιό φρέσκο υλικό
Jethro Tull---Thick as a Brick (1972)t

Track list
1.Thick as a Brick-μερος 1ο
2.Thick as a Brick-μερος 2ο
Διαρκεια: 45΄περίπου



Πρώτα ένα γρήγορο intro για τους J-Tull.
Πρόκειται για βρετανικό Rock συγκρότημα ενεργό από το 1968 έως και σήμερα.
Ουσιαστικά είναι μια One man band με ήρωα τον τραγουδιστή και συνθετη Ian Anderson.
Ο κύριος Anderson λεπών όταν συνειδητοποίησε ότι θα ήταν δύσκολο
να διακριθεί ως κιθαρίστας (λόγο του μεγάλου ανταγωνισμού) το γύρισε στο φλάουτο
Xmmmm Rock με φλάουτο εε??
Δουλεύει άραγε?




Αν δουλεύει λέει
Το thick ας a brick (5ος δίσκος του συγκροτήματος) θεωρήθηκε progresive και ιδιαιτερα πολύπλοκος για την εποχή
(Φυσικά με τα σημερινά δεδομένα μην περιμένετε τίποτε ασυγκράτητες ενορχηστρώσεις και εφέ έτσι ).
Πρόκειται για ένα κόνσεπτ άλμπουμ με το ένα και μοναδικό τραγούδι του τίτλου
στη πραγματικότητα να αποτελείται από καμια 10ria διαφορετικά τραγούδια αναμεμιγμένα :@ .
Η ίδια η μουσική είναι στο καλασικο καλο Jethro-tullικό επίπεδο και έχει
όλα τα χαρακτηριστικά του rock τον 70s(εκτος φυσικά από το φλάουτο)
Χωρίς ιδιαιτερα σκληρό ήχο και με εκλεκτές μελοδίες να είναι σπαρμένες από
δω κι απο κει σου κρατα το ενδιαφέρον από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό.
Εκτος όμως από την καλή μουσική την παράσταση κλέβει το "κολαζ" ανάμεσα στα διαφορα τραγούδια
που γίνετε ομαλά και σου δίνει την αίσθηση του ολοκληρωμένου κόνσεπτ άλμπουμ.


Σε όσους τυχερούς από εσάς πέσει στα χερια σας αυτό το Album ακόμα και αν δεν γουστάρετε τα 70s
ΜΗΝ παραλείψετε να ακούσετε την μοναδική μελωδία και στίχο από
to 6o έως το 11o λεπτό στο δευτερου μέρος του τραγουδιού



Που να πάρει γμτ#$@^ γιατί τα preview δίσκου μου βγαίνουν τόσο εύκολα σε σχέσει με τα anime review :pinch:

[Sponis]

Mία κριτική που είχα κάνει για το Dance of Death των Iron Maiden ... Τη βάζω και εδώ γιατί στο άλλο forum που την είχα βάλει έσπρωξε πολύ κόσμο να το αγοράσει



1.Wildest Dreams:Ένα απλά καλό κομμάτι για εισαγωγή στο ύφος των τελευταίων δίσκων. Τίποτα το εντυπωσιακό και εύκολο ρεφραινάκι για να το θυμόμαστε εύκολα...

2.Rainmaker:Για τη συνέχεια ένα ωραίο τραγουδάκι. Ρεφραίν που σου μένει και σε κάνει να θες να το τραγουδήσεις.Ο Βρασίδας σε καλή φόρμα στις αλλαγές.Σόλο να θυμίζει κάτι από προηγούμενες εποχές με την αλλαγή και Harris , McBrain στο βάθος να συνθέτουν ένα καθαρό maiden-ικό background.

3.No More Lies:Τραγούδι που στην αρχή συμπάθησα γιατί είναι στο στυλ που λατρεύω. Ήρεμη εισαγωγή και τα φωνητικά να δένουν κατάλληλα και όσο περνάει το κομμάτι τόσο δυναμώνει ο ρυθμός και η ένταση και τα φωνητικά ακολουθούν. Πρώτη φορά που το άκουσα με ψιλοχάλασε το "κόψιμο" που γίνεται για να μπει το ρεφραίν. Αλλά κάθε φορά που το ακούω τόσο το γουστάρω περισσότερο. Πολύ καλύτερες οι επόμενες φορές που ακούγεται το ρεφραίν και ο Bruce ακολουθεί τον ρυθμό.Τα πλήκτρα στο βάθος συμπληρώνουν ιδανικά.Έχουνμε και εδώ εναλλαγές στα σόλα (sic) κάτι πολύ ενθαρρυντικό.

4.Montsegur:Δυνατό κομμάτι με μόνο μείον για μένα το πολλές φορές επαναλαμβανόμενο βασικό ρεφραίν(at the gates ....). Είναι λίγο προς το στυλ των τελευταίων δίσκων (Brave New World...). To υπόλοιπο κομμάτι αρκετά καλό, δισολιά και εδώ , σε γενικές γραμμές περισσότερα τα θετικά από τα μειον.Tελείωμα από τα παλιά.

6.Gates Of Tomorrow:Ένα περίεργο κομμάτι. Διπλά φωνητικά στο ξεκίνημα , μετά αναλαμβάνει ο Βρασίδας να δώσει ρέστα.Θα κάνω μια τολμηρή αντιστοιχία.Παρτε βαθιά ανάσα και συνεχίστε. Το τραγούδι μου θυμίζει κάτι από στυλ Somewhere In Time εποχή περασμένο από τα τωρινά φίλτρα των Iron Maiden.Το είπα, τώρα λυποθυμάτε ελεύθερα...

7.New Frontier:Το πρώτο κομμάτι που συμμετέχει συνθετικά ο McBrain και μπίνγκο! Αρκετά ωραίο κομμάτι με ένα feeling παλιού καλού μέταλ.Ρεφραινάκι άψογο, σολάκι πολύ καλό και χωσίματα γενικά. Ένα ευχάριστο κομμάτι που ακούγεται και σου αφήνει μια όμορφη αίσθηση.

8.Paschendale:ΩΠΑ εδώ έιμαστε. Κομμάτι που σε κάνει να βρεις τους στίχους και να χαθείς μέσα στην ιστορία. Η όλη άτμόσφαιρα σε ταξιδεύει και σε κάνει να τραγουδάς κάθε στίχο και να τον νοιώθεις. Ήρεμα σημεία που ακολουθούνται από εκρήξεις. Αλλαγές άψογες μεσα στο κομμάτι , κοψίματα με μουσική που καθηλώνει, κιθάρες να σχίζουν και εσύ στη μέση του πεδίου της μάχης.Υποκλινόμαστε στον κύριο Dickinson που τραγουδάει κάθε λέξη και πρόταση με τον δικό του μοναδικό τρόπο που αγαπάμε.
Home, Far Away, From The War, A Chance To Live Again
Home, Far Away, But The War, No Chance To Live Again

9.Face In The Sand:KOMMATAΡΑ!!Εισαγωγή που καθηλώνει με κιθάρα και πλήκτρα δεμένα άψογα. Κάπου εκεί μπάινει ο αξιότιμος κύριος McBrain με τον πάντα άψογο Bruce και γίνεται της κολάσεως.Το ρεφραίν βαλμένο στο τέλος των στίχων λες και έγινε επίτηδες να μας τελειώσει. Κόψιμο και το σόλο συνοδευόμενο από πλήκτρα σε στέλνει και μετά ξανά ντου ο Βρασίδας για να μας τρελάνει τελείως. Για το τελείως συναυλιακό τελείωμα σας λέω απλώς ότι πρέπει να το ακούσετε για να καταλάβετε.

10.Age Of Innocence:Σαν να ακούω bass synth ή κάνω λάθος; Τι μου θυμίζει μήπως καλές εποχές; Μάλλον. Ωραίο κομματάκι με μελωδικό ρεφραίν και σόλο που αρέσει.Ακολουθεί μια αλλάγή και μετά πάλι στον βασικό ρυθμό για να τελειώσει ήρεμα και όμορφα.

11.Journeyman:Ο δίσκος έχει ΚΑΙ μπαλάντα. Αν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο μπαλάντα αυτό το απίστευτο ταξίδι στην μελωδία και στην ομορφιά του ήχου της κλασσικής κιθάρας. Ο Bruce μας δείχνει άλλη μια φορά ότι γουστάρει τρελά και εμείς απλώς ακολουθούμε.Στο βάθος κάποια πλήκτρα συμπληρώνουν όμορφα και το κομμάτι κυλάει άψογα.Κοντά στο τέλειο.

Αν προσέξατε πήδηξα κάποιο νούμερο.Υπήρχε λόγος...


















5.Dance Of Death:

ΕΠΟΣ

ΑΜΑΝ τι ήταν αυτό που με χτύπησε; Τέτοιο τραγούδι έχουν χρόνια να γράψουν και δεν περίμενα ότι μπορούσαν.Τραγούδι που για μένα είναι ΗΔΗ κλασσικό.Έχει όλα τα στοιχεία που κάναν τους MAIDEN Θεούς.Εξηγώ...

Εισαγωγή ήρεμη με τις κιθάρες να σε βάζουν στο βασικό θέμα. Μπουκαρει ο Βρασίδας και σου λέει ότι θέλει να σου πει μια ιστορία γαι το τι του συνέβει. Ακολουθείς... και ΖΕΙΣ την κάθε στιγμή και βρίσκεσαι μαζί του στον χορό των νεκρών. Αλλαγή ρυθμού και η εξιστόρηση συνεχίζεται. Εσύ καθηλωμένος παρακολουθείς ανήμπορος να αντιδράσεις.

Μπαίνουν οι κιθάρες με το βασικό ρυθμό , το μπάσο να καλπάζει, τα τύμπανα να δένουν όλο το κομμάτι ΑΨΟΓΑ , ο Βρασίδας να σε στέλνει και τα μυαλά σου κολλάνε στον τοίχο. Το κομμάτι πάει όλο και πιο γρήγορα και εσύ ακολουθείς.

Σόλο, δισολιά ,τρισολιά και ΚΟΛΑΣΗ και εσύ κάγκελο.

Ξανά στο τραγούδι και συ να τρέχεις να ξεφύγεις. Οι κιθάρες συνεχίζουν στο βασικό ρυθμό και συ επιταγχύνεις και στο τέλος μένεις να αναρωτιέσαι πως τα κατάφερες.

Το κομμάτι κλείνει άψογα και κλασσικά.

Χρόνια και ζαμάνια είχα να πάθω τέτοια πλάκα με κομμάτι και πιο συγκεκριμένα των MAIDEN. Υπήρχαν παντα κάποια που μου κόλλαγαν αλλά όχι έτσι. Και μόνο αυτό το κομμάτι να είχε ο δίσκος για μένα φτάνει.Μετά από πολύ καιρό έπιασα τον εαυτό μου να μαθαίνει τους στίχους και να τραγουδάει(με το δικό μου μοναδικό φαλτσοτρόπο) ολόκληρο το κομμάτι(μαζί με τα σόλο).

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη έκθεση μόνο γι'αυτό αλλά σταματάω και περιμένω και άλλες γνώμες και για το δίσκο και για το κομμάτι.

Τα λέμε...

[Sponis]

χα ... ξέθαψα το τόπικ επειδή βρήκα ένα review που είχα κάνει πριν 3 και κάτι χρόνια... Σε άλλο φόρουμ και σε τόπικ που είχε ανοιξει μέλος που βρίσκεται και εδώ υπό άλλο nick... αν θυμηθεί ας μιλήσει...

Album: Seventh Son Of A Seventh Son

Group: Iron Maiden

Year : 1988

Tracklist:

1.Moonchild
2.Infinite Dreams
3.Can I Play With Madness
4.The Evil That Men Do
5.Seventh Son Of A Seventh Son
6.The Prophecy
7.The Clairvoyant
8.Only The Good Die Young

Line Up:

Bruce Dickinson – Vocals
Steve Harris – Bass
Dave Murray – Guitar
Adrian Smith – Guitar
Nicko McBrain – Drums


Rating: 100/100 *

Για μένα προσωπικά ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ album των (ΘΕΩΝ) Iron Maiden. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή…

Όταν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80 και αρχές της δεκαετίας του 90 άρχιζα να ακούω μουσική , έψαχνα να βρω τι μου αρέσει. Τα ακούσματα από το σπίτι ήταν περισσότερο Ελληνικά λαϊκά και πολύ λίγα ξένα. Από τηλεόραση και ράδιο δεν είχαμε και πολλά. Μέχρι που μπήκε το MTV και έφερε λίγο μουσική σπίτι. Καλά όλα αυτά που άκουγα αλλά δε με ενθουσίαζε τίποτα ιδιαίτερα. Ώσπου βρέθηκε ένα ξαδερφάκι μου (να είναι καλά το παιδί ) που μου έβαλε να ακούσω ένα κομμάτι από μία κακογραμμένη κασέτα. Με το που άκουσα την εισαγωγή κάτι έκανε κλικ μέσα μου. Πολύ καλό λέω , τι είναι; “IRON MAIDEN” μου λέει , “το Seventh Son Of A Seventh Son” .

Αυτό ήταν , τις επόμενες ημέρες άρχισαν να λιγοστεύουν τα ρέστα από τα ψώνια με σκοπό να μαζέψουμε το πολυπόθητο ποσό. (τότε πρέπει να ήταν 2500 με 3000 δρχ.) Με το καλό όταν μαζευτήκανε τα χρήματα οδηγήθηκα προς το Juke Box Καλλιθέας (αν θυμάμαι καλά) για να βρω αυτό το περιβόητο «Seventh Son Of A Seventh Son». Όταν το βρήκα και το αγόρασα , πήγα σπίτι και ΧΑΘΗΚΑ μέσα στη μουσική. Το άκουγα ξανά και ξανά μέχρι να μάθω και τον τελευταίο στίχο , μέχρι να μπορώ να μουρμουρίζω και το τελευταίο riff , το κάθε σόλο και κάθε χτύπο από τα ντραμς και το μπάσο. Αυτό ήταν η πρώτη μου επαφή με MAIDEN και η στιγμή που υποτάχθηκα στο μεγαλείο τους.

Αργότερα κατάλαβα και άλλα πράγματα για το συγκεκριμένο άλμπουμ. Οι IRON MAIDEN που κατηγορήθηκαν αρκετά για τη συγκεκριμένη κυκλοφορία , έπαιζαν το METAL που οι υπόλοιποι θα δοκίμαζαν 10 χρόνια μετά. Αν και αρκετοί τότε είπαν ότι METAL με συνθεσάιζερ δε νοείτε και ότι φλωρέψαν και εμπορευματοποιήθηκαν , τώρα πρέπει να προσκυνάνε και να δηλώνουν ότι ποτέ δεν είπαν τέτοιες κουβέντες…

Track by Track

1.Moonchild (Smith/Dickinson)

Άψογη εισαγωγή (Seven deadly sins…) και μετά το συνθεσάιζερ κατά κύριο λόγο και τα υπόλοιπα όργανα από πίσω μας οδηγούν στον Βρασίδα (I am he ,the bornless one). Το τραγούδι συνεχίζει σε έναν καταιγιστικό ρυθμό και φτάνει σε ένα ρεφρέν που σου μένει από την πρώτη στιγμή. O Bruce με τη θεατρικότητα της φωνής του σε βάζει ΜΕΣΑ στο τραγούδι.

2.Infinite Dreams (Harris)

Μπαλαντοειδής εισαγωγή για το δεύτερο κομμάτι του δίσκου. Το τραγούδι κυλάει σε ήρεμο τέμπο και ο Βρασίδας κάθε στίχο τον ζει και σε κάνει και εσένα να ακολουθείς. (Someone chasing I cannot move…). Σε κάποια στιγμή ο ρυθμός αλλάζει (Even though its reached new heights) και δε μπορώ να πω ότι πια θυμίζει μπαλάντα Τρομερή δουλειά από το rhythm section πλαισιωμένο άψογα από τα συνθς για να ακολουθήσει το σόλο του κομματιού. Μετά ο Βρασίδας εκλιπαρεί για βοήθεια (help me , help me to find my true self…) , ακολουθεί δεύτερο σόλο και το τραγούδι τελειώνει ελαττώνοντας ταχύτητα και σβήνει σιγά σιγά. (Reincarnate, play the game, again and again and again…)

3.Can I Play With Madness (Smith/Dickinson/Harris)

ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ … τα λόγια περιττεύουν. Give me the sense to wonder… και τα μυαλά στα κάγκελα…

4.The Evil That Men Do (Smith/Dickinson/Harris)

Τα μυαλά δεν έχουν προλάβει να ξεκολλήσουν και τρώνε δεύτερο χτύπημα στα καπάκια (Love is a razor and I walked the line on that silver blade… ). Το μπάσο να καλπάζει και όλοι να ακολουθούν. Ριφάκι που μένει και ρεφρέν που τραγουδιέται με τον Βρασίδα να μας δείχνει τι έχει για την πλάκα του. Μη ξεχνάμε ότι είναι και ένα κλασσικό πλέον live κομμάτι…

5.Seventh Son Of A Seventh Son (Harris)

ΕΠΟΣ …

Ένα δεκάλεπτο κομμάτι που διδάσκει. Εισαγωγή που σε καθηλώνει , ρυθμός που σε χώνει στα πιο σκοτεινά μονοπάτια., μια ιστορία που θες να μάθεις πάση θυσία. Here they stand, brothers them all … και εσύ χάνεσαι. Bruce σε τοπ φόρμα και όλο το συγκρότημα Α-Ψ-Ε-Γ-Α-Δ-Ι-Α-Σ-Τ-Ο. Μετά το δεύτερο ρεφρέν ακολουθούν έξι λεπτά ασύλληπτης κόλασης. Το τέμπο ηρεμεί και γίνεται όλο και πιο εφιαλτικό , μια απόκοσμη φωνή σου λέει την ιστορία (today is born the seventh one…) και μετά αρχίζει και δυναμώνει η μουσική.
Ο ρυθμός αυξάνει ταχύτητα σταδιακά και η ατμόσφαιρα βαραίνει. Ακολουθούν σόλο και σόλο και δώστου σόλο και πάρε να ‘χεις σόλο και το έπος κάπου εκεί τελειώνει.

6.The Prophecy (Murray/Harris)

Μια ακόμα ιστορία που σε κολλάει με τη μουσική της και το ρυθμό. Αργό ξεκίνημα , καταιγίδα μετά (Now that I know that the right time has come…). Δισολιά για να μη ξεχνιόμαστε και τέλος (no one believed in my true prophecy and now it’s too late). Μια κλασσική κιθάρα μας αποχαιρετά…

7.The Clairvoyant (Harris)

… Για να μας οδηγήσει ένα μπάσο στο επόμενο κομμάτι. Ρυθμός που μένει και φτάνουμε σε ένα ρεφρέν ( there’s a time to live and a time to die) με καλπάζων
τέμπο που σε κάνει να θες να χοροπηδήσεις αλά Steve Harris. Τέλος με Βρασίδα να αναρωτιέται αν είναι περίεργο που με το που ζεις , πεθαίνεις για να ξαναγεννηθείς.

8.Only The Good Die Young (Harris/Dickinson)

Δε μπορούσε να υπάρχει καλύτερο τελείωμα για αυτή τη δισκάρα. Speed - άτο κομμάτι με όλους να δίνουν ρέστα. Και το κερασάκι στην τούρτα , το τελείωμα ανάλογο της εισαγωγής (Seven deadly sins…)

Τέλος θέλω να πω ότι αυτό ήταν το τελευταίο album με την all-star σύνθεση των IRON MAIDEN (Harris-Dickinson-Murray-Smith-McBrain) που μας χάρισε τα καλύτερα άλμπουμ τους. (Piece Of Mind – Powerslave - Live After Death – Somewhere In Time – Seventh Son Of A Seventh Son)


Με αυτά τα λόγια προσπάθησα να κάνω κάτι που δε γίνεται εύκολα ιδιαίτερα από κάποιον μη ειδικό στα γραπτά. Θεωρώ πολύ δύσκολο να περιγράψω με λόγια και φράσεις ΟΛΑ τα συναισθήματα που μου γεννιούνται ΚΑΘΕ φορά που ακούω αυτόν τον δίσκο. Επειδή είναι όμως ο αγαπημένος μου έκανα μια προσπάθεια και ελπίζω να σας άρεσε …

Τα λέμε

[6Greed9]

Ως fan των 8εων Maiden,συμφωνω απολυτα με τον I_Spawn^^Seventh Son Of A Seventh Son=Best Iron Maiden album.Anyways...τι 8α παρουσιασω εγω?Αχαααα.......Ειναι Ελληνες,respectable παγκοσμιως,τους ειδα τις προαλλες,μπλα μπλα μπλα...

Rotting Christ - Theogonia (2007)

ουτε εγω τα παω ιδιαιτερα καλα γραπτως και ειμαι και ολιγολογος so μην βρισετε^^

Tracklist:

1. Χαος Γενετο(The Sign of Prime Creation):Opener που κοβει κωλους.Μελωδικοτατο,γρηγορο,και με ελληνικο ρεφρεν που σου κολλαει κατ'ευ8ειαν στο μυαλο και τραγουδιεται ηδη στις συναυλιες απο το κοινο προκαλωντας χαος^^

ΗΤΟΙ ΧΑΟΣ ΓΕΝΕΤΩ ΕΠΕΙΤΑ ΓΑΙ
ΕΓΕΝΟΝΤΩ
ΕΡΕΒΟΣ ΕΓΕΝΟΝΤΩ ΤΑΡΤΑΡΑ
ΕΓΕΝΟΝΤΩ


2. Keravnos Kivernitos:αλλο ενα kick-ass γρηγορο κομματι για το οποιο γυριστικε και βιντεοκλιπ^^

3. Nemecic:μια απο τις καλυτερες στιγμες του αλμπουμ.Σχετικα αργο,με καποιο παραδοσιακο οργανο,το οποιο το κανει godlike^^Nemesis nemesis,come born!

4. Enuma Elish:τα riff σου χτυπανε τον εγκεφαλο ανελεητα,ιδιαιτερα πορωτικο στην αρχη,με ωραιο ρεφραιν^^

5. Phobos' Synagogue:δεν με εω8ουσιασε ιδιαιτερα.

6. Gaia Tellus:ουτε αυτο.

7. Rege Diabolicus:ενα κομματι-δυναμιτης!Με αργη εισαγωγη στην αρχη,μετα μετατρεπεται σε ενα τριλεπτο,ανελεητο,υπερπορωτικο τερας!

8. He, the Aethyr:αρκετα ωραιο,αν και σε στιγμες η κι8αρες μου 8υμιζουν λιγο το Χαος Γενετο.

9. Helios Hyperion:ωραιο κομματι με ωραιες κι8αρες^^και...

10. Threnody:μαλλον η καλυτερη στιγμη του αλμπουμ^^ωραια εισαγωγη,με ελληνικους στιχους,και το ρεφρεν κορυφαιο^^

ΘΡΗΝΟΣ ΒΑΡΥΣ EΠΕΦΤΕΙ

ΔΡΟΜΟ ΜΑΚΡΥ ΔΙΑΛΕΓΕΙ

γενικα ενα πολυ πολυ καλο αλμπουμ.Η παραγωγη ειναι σαφως καλυτερη απο τις προηγουμενες δουλειες,κα8αρη,αν και μου φαινεται πως επρεπε να ειχαν πιο ψηλα την ενταση στο μπασοXD Οι Rotting Christ δεν ειναι τυχαια απο τα καλυτερα black metal groups...για αλλη μια φορα απεδειξαν σε ολους οτι εχουν μεγαλα...ξερετε^^

9/10