ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΙΚΩΝ
Το παρακάτω κείμενο έχει γίνει για να πανικοβάλλει όσους θέλουν να μάθουν Ιαπωνικά.
Τα Ιαπωνικά είναι μια γλώσσα που δεν έχει καμία σχέση με τις άλλες γλώσσες. Όσοι μιλούν Ιαπωνικά είναι είτε Ιάπωνες (μη ανθρώπινη κατηγορία δίποδου οργανισμού) είτε υπεράνθρωποι (βλέπε ορισμό του Νίτσε). Η γλώσσα αυτή δεν έχει απολύτως καμία λογική και στηρίζεται στην τύχη και την απομνημόνευση. Θα προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα στην τάξη, κάνοντας μια λίστα με τις 10 εντολές... εε... 10 κακά της μοίρα μου και όλων των υπολοίπων Ιαπωνομαθών.
1. Η ιαπωνική γλώσσα είναι άναρχη γιατι δε μας λέει ΠΟΙΟΣ διάολο κάνει τι. Π.χ. στα ελληνικά λέμε, τρέχω, τρέχεις, τρέχει, κτλ, και καταλαβαίνουμε ΠΟΙΟΣ κάνει τι από την καταραμένη κατάληξη που σα ζώα καθόμαστε και αποστηθίζουμε από το δημοτικό. Στα Ιαπωνικά υπάρχει μόνο ένας τύπος ρήματος για όλα τα πρόσωπα και τους αριθμούς. Είτε κάνω κάτι εγώ είτε εσύ, καμία διαφορά. Χρειάζεσαι μαντικές ικανότητες για να καταλάβεις ποιος ενεργεί για αυτό και στην Ιαπωνία υπάρχουν πολλοί μάντεις. Για να λένε ποιος κάνει τι.
2. Λένε ότι οι Ιαπώνες φαίνονται σα γυναίκες. Αυτό είναι λογικό. Δεν υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε αρσενικό και θηλυκό στα Ιαπωνικά. Λες στα ελληνικά μαθητής για το αγόρι, μαθήτρια για το κορίτσι. Στα Ιαπωνικά υπάρχει ένα και για τα δυο. Είτε είναι αρσενικό είτε θηλυκό είτε ερμαφρόδιτο, το ίδιο και το αυτό.
3. Μήπως σας φαίνονται όλοι οι Ιάπωνες ίδιοι; Καθόλου παράξενο, γιατί στην Ιαπωνία κανένας δε νοιάζεται αν είσαι ένας, δύο, τρεις ή χίλιοι δεκατρείς. Στα Ιαπωνικά δεν υπάρχει διάκριση σε ενικό ή πληθυντικό (ούτε λόγος φυσικά για δυικό). Οπότε είτε λες μαθητής είτε μαθητές δεν έχει διαφορά. Αν το συνδυάσουμε με το προηγούμενο χαρακτηριστικό (βλ. 2) τότε θα δούμε το χάος που μπορεί να δημιουργηθεί. Γιατί τα 1. Ο μαθητής τρέχει. 2. Η μαθήτρια τρέχει 3. Οι μαθητές τρέχουν. 4. Οι μαθήτριες τρέχουν είναι όλα ακριβώς το ίδιο στα Ιαπωνικά. Δεν ενδιαφέρει τους Ιάπωνες ποιος κάνει τι αλλά αν γίνει κάτι.
4. Η σειρά των λέξεων είναι ανάποδη. Σε καμία ανθρώπινη γλώσσα δε θα δεις να υπάρχει το ρήμα στο τέλος όπως στα Ιαπωνικά. Μιλάνε, μιλάνε μιλάνε, και δεν καταλαβαίνεις τι διάολο κάνουνε μέχρι να πουν το ρήμα στο τέλος. Βέβαια μέχρι να το πουν παίζει να έχεις ξεχάσει τι έλεγαν στην αρχή. Αλλά σα να μην έφτανε αυτό, για να κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα οι Ιάπωνες αποφάσισαν να βάλουν την άρνηση στο τέλος!! Σαν να λέμε «τρώω δεν». Δηλαδή μπορεί να σου λένε ένα κάρο πράγματα και στο τέλος μόνο σου πουν ότι ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ!! Κυκλόφορεί η φήμη ότι αυτό το κουσούρι βγήκε από κάποιον που είπε στους Ιαπώνες το ρητό «Η αρχή είναι πάντα δύσκολη» για αυτό και οι Ιάπωνες άρχισαν να γράφουν από το τέλος. Δυστυχώς με το πέρασμα των καιρών ξέχασαν ότι έπρεπε να διαβάζουν από το τέλος και έτσι πέρασε και στις μέρες μας αυτή η γιαπωνέζικη παραξενιά.
5. Στα ελληνικά, όπως και στις άλλες ανθρώπινες γλώσσες υπάρχουν οι αντωνυμίες, εγώ, εσύ, αυτός κτλ που χρησιμοποιούνται αντί των ονομάτων για ΕΥΚΟΛΙΑ. Οι Ιάπωνες φυσικά δεν αρκούνται μόνο σε ένα αλλά έχουν εκατομμύρια αντωνυμίες για κάθε περίπτωση. Π.χ. διαφορετικό εγώ αν μιλάμε σε ανώτερο, διαφορετικό εγώ αν μιλάμε σε κατώτερο, διαφορετικό αν μιλάμε σε ίσο, διαφορετικό εγώ αν είμαστε δάσκαλοι, διαφορετικό εγώ αν είμαστε ιερείς, διαφορετικό εγώ αν είμαστε θεοί κοκ. Φυσικά όλο αυτό το τσίρκο ισχύει και για το εσύ. Διαφορετικό εσύ αν εσύ είσαι ανώτερος, διαφορετικό αν είσαι κατώτερος κοκ. Αλλά και πάλι δεν τέλειωσε το βασανιστήριο. Όλες αυτές οι αντωνυμίες διαφέρουν ανάλογα με τη ΔΙΑΘΕΣΗ μας προς τον άλλο. Αν δηλαδή είμαστε ουδέτεροι προς τον άλλο χρησιμοποιούμε άλλο εσύ, ενώ διαφορετικό να είμαστε φιλικοί ή εχθρικοί κοκ. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό αυξάνει τις αντωνυμίες με γεωμετρικό ρυθμό με αποτέλεσμα και οι ίδιοι οι Ιάπωνες να μπερδεύον τα μπούτια τους σε αυτό το θέμα. Έτσι, οι αντωνυμίες που κανονικά υπάρχουν για να διευκολύνουν, στα Ιαπωνικά υπάρχουν για να μπερδεύον για αυτό και αρκετοί Ιάπωνες λένε το ίδιο όνομα ξανά και ξανά, γιατί είναι ευκολότερο το να πεις ένα όνομα με μήκος πραγματικού σιδηροδρόμου τύπου Χατζηπαπαδελικαρανικολοδημητρογεωργιαδακοπουλογλάκης παρά να αποφασίσεις ποια αντωνυμία είναι η σωστή. Το μόνο θετικό της υπόθεσης είναι ότι μπορείς να δημιουργήσεις τις δικές σου αντωνυμίες και να τις χρησιμοποιείς άνετα, ασχέτως αν ο άλλος τις καταλάβει η όχι.
6. Τα Ιαπωνικά είναι η πιο ύπουλη γραφή του κόσμου. Αυτό το υπογράφω. Ο λόγος είναι απλός: Ποτέ δεν είσαι σίγουρος αν κάτι το έχεις γράψει σωστά! Υπάρχουν 4 (ΤΕΣΣΕΡΙΣ) γραφές στα Ιαπωνικά που μπορεί να χρησιμοποιειθούν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ. Ποτέ δεν είσαι σίγουρος πια γραφή πρέπει να επιλέξεις για να γράψεις κάτι, άσε που ο καθένας μπορεί να επιλέξει όποια θέλει. Άλλη για τα ουσιαστικά, άλλες τις ξένες λέξεις, άλλη για τις κινέζικες λέξεις, άλλη για τις αντωνυμίες ή τις καταλήξεις. Παίζει να τις χρησιμοποίεις και τις 4 μαζί για να γράψεις μια λέξη. Για όσους δεν έχουν αυτοκτονήσει μέχρι τώρα θα ξεκινήσω από την απλή. Τα ωραία μας λατινικά γράμματα, (26 τον αριθμό) που χρησιμοποιούνται και στον ανθρώπινο κόσμο. Από δω και πέρα ξεκινάνε τα δύσκολα. Αυτά τα γράμμα δεν έχουν ΚΑΜΙΑ απολύτως λογική στην προφορά. Ο κάθε Ιάπωνας τα προφόρει όπως θέλει και φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με την προφορά που έχουν στις άλλες γλώσσες. Με αυτή γράφουν συντομογραφίες είτε είναι από ξένες λέξες είτε από Ιαπωνικές. Μετά έχουμε τις λεγόμενες Ιαπωνικές γραφές Κάνα, δύο τον αριθμό. Η μία λέγετε Χιραγκάνα (όχι Χιναγιάνα) και μοιάζει με μουντζούρες και χρησιμοποιείται για να γράψουμε τις καταλήξεις, ενώ η άλλη που χρησιμοποιείται κυρίως για να γράψουμε τις ξένες λέξεις, τα φυτά, τα ζώα, ή τα επιφωνήματα λέγετε Κατακάνα (όχι Κατάνα) και μοιάζει με τη Γραμμική Β. (Ο Βέντρις ήξερε Γιαπωνέζικα!!) Αυτές οι γραφές αποτελούνται από φωνήεντα και συνδιασμούς συμφώνων και φωνηέντων αλλά όχι σύμφωνα! Αυτό σημαίνει ότι ποτέ μα ποτέ δε θα δεις παραπάνω από δύο σύμφωνα συνεχώμενα στα Ιαπωνικά (εκτός από το «Ν»). Οι Ιάπωνες είναι αναγκασμένοι να βάζουν έξτρα φωνήνεντα για αυτό και το μέγεθος των λέξεων υπερδιπλασιάζεται. Για παράδειγμα, η λέξη «στιλπνός» (δισύλλαβη) στα Ιαπωνικά θα γίνει εξασύλλαβη!!! Το τραγικό αποτέλεσμα αυτού του παραδείγματος είναι «ΣΟΥΤΙΡΟΥΠΟΥΝΟΣΟΥ». Η τελευταία γραφή είναι κινεζική και λέγεται κάντζι. Αυτή τη γραφή τη μάθανε οι Ιάπωνες από τους Κινέζους, γιατί δυστυχώς δεν είχαν τότε την ευκαιρία να μάθουν από τους Έλληνες το αλφάβητο. Η γραφή κάντζι είναι στην ουσία ζωγραφική. Π.χ. το ένα το γράφεις 一, το δύο二, το τρία三 κτλ. Υπάρχει δηλαδή ένα γράμμα για κάθε λέξη. Υπάρχουν εύκολα γράμματα που γράφεις με δυο ή τρεις γραμμές, αλλά υπάρχουν και άλλα που θέλουν καμιά τριανταριά και βάλε. Δείτε π.χ. αυτό → 鸞, για να πάρετε μια γεύση. Σα να μην έφτανε αυτό το μαρτύριο, ενώ στα κινέζικα το κάθε γράμμα έχει μια προφορά στα Ιαπωνικά έχει συνήθως 2 (ή ακόμα χειρότερα παραπάνω... το κοντέρ μπορεί να γράψει καμιά δεκαριά) ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΦΟΡΕΣ. Το πως θα το προφέρες εξαρτάται από τα συμφραζόμενα, και πρέπει να ξέρεις άψογη Ιαπωνική και Κινεζική ιστορία για να κρίνεις ποια είναι η σωστή προφορά κάθε φορά. Στην Ιαπωνία πρέπει να ξέρεις 2000 τέτοια γράμματα για να μπορείς να διαβάσεις εφημερίδα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι όλη σου η ζωή μένει στις εφημερίδες. Η κάθε επιστήμη έχει τα δικά της γράμματα για αυτό ένας π.χ. ιστορικός δεν μπορεί να διαβάσει ένα μαθηματικό βιβλίο ή ένας πολιτικός ένα βιβλίο γεωγραφίας. Επίσης υπάρχουν πάρα πολλές ανώμαλες προφορές που επέλεξαν οι Ιάπωνες γιατί ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΑΝΕ. Δεν είναι αστείο. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει τη δική του προφορά για το κάθε γράμμα. Αυτό το χάος ισχύει κυρίως στα ονόματα. Για αυτό οι Ιάπωνες δεν ξέρουν ποτέ πως να διαβάσουν το όνομα των άλλων! Το όνομά μου είναι έτσι και το το γράφω έτσι. Γιατί; Γιατί έτσι μου αρέσει! Όπως καταλαβαίνετε ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πως λένε τον άλλον αν δε σου το πει. Αυτός είναι και ο λόγος που δε νοιάζονται για το ποιος κανει τι. Γιατί μέχρι να βρουν ποιος κάνει και μέχρι να αποφασίσουν πως λέγεται, έχουμε ξημερώσει.
7. Το πιο σαδιστικό πράγμα για όσους μαθαίνουν Ιαπωνικά είναι η ομόηχες λέξεις. Π.χ. στα ελληνικά λέμε αφτί και αυτή. Ακούγονται όμοια αλλά γράφονται διαφορετικά. Στα ελληνικά και στις άλλες ανθρώπινες γλώσσες αυτές οι περιπτώσεις είναι μετρημένες και λίγο πολύ γνωστές σε όλους. Στα Ιαπωνικά όμως π.χ. για το «σι» μπορεί να υπάρχουν πάνω από 200 διαφορετικά νοήματα. Το καθένα μπορεί να γράφεται διαφορετικά, αλλά όταν μιλάς δεν υπάρχει καμία διαφορά. Π.χ. το 詩 (ποίημα) 市(πόλη) 死(θάνατος) 史(ιστορία) 四(τέσσερα) καθώς και άλλα χίλια μύρια άσχετα πράγματα προφέρονται ΟΛΑ ΤΟ ΙΔΙΟ, δηλαδή «σι». Σκεφτήτε δηλαδή πόσο αστείο είναι να παιδεύεσαι να κάνει ένα και μόνο γράμμα με καμιά τριανταριά γραμμές και όλο αυτό το εικαστικό δημιούργημα να προφέρεται απλά «σι». Αυτό το κουσούρι το έχουν και οι κινέζοι, μόνο που στα κινέζικα υπάρχουν διαφορετικοί τόνοι για να ξεχωρίζεις το καθέ γράμμα, ενώ οι τεμπελχανάδες οι Ιάπωνες δε στρωθήκαν να μάθουν το σωστό τονισμό από τους κινέζους και για αυτό δεν τονίζουν τις λέξεις καθόλου και έτσι έγινε αυτό το μπάχαλο. Υπάρχει όμως και η πιο ύπουλη εκδοχή του. Λέξεις με ελαφρώς διαφορετικό νόημα να προφέρονται το ίδιο αλλά να γράφονται διαφορετικά. Π.χ. το ΤΣΟΥΚΟΥ στα Ιαπωνικά μπορεί να σημαίνει κολλάω, τρυπάω, φτάνω, δουλεύω, τελειώνω, δαιμονίζω ή ότι άλλο μπορεί να βάλει η ανθρώπινη φαντασία και όλα αυτά προφέρονται το ίδιο αλλά γράφονται διαφορετικά. Για αυτό οι Ιάπωνες όχι μόνο δεν μπορούν να καταλάβουν ποιος κάνει τι, αλλά ακόμα και ΤΙ στα κομμάτια ακριβώς κάνει. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα οι Ιάπωνες να μη μιλάνε αλλά να γράφουνε.
8. Αν νομίσατε ότι οι Ιάπωνες έχουν ένα ορισμένο σύστημα γραφής είστε γελασμένοι. Οι Ιάπωνες μπορούν να γράψουν από αριστερά προς δεξιά, όπως αυτό το κείμενο, αλλά και από πάνω προς τα κάτω. Παλαιότερα οι γιαπωνέζοι δεν είχαν ούτε τεφτέρια, ούτε τραπέζια (τα τραπέζια και γενικά τα έπιπλα σπανίζουν στην Ιαπωνία λόγω της υγρασίας για αυτό και οι Ιάπωνες κάνουν τα πάντα κατάχαμα) για αυτό και έγραφαν σε κομμάτια ξύλου πάνω στο μηρό τους. Λόγου του σχήματος του μηρού τους, οι Ιάπωνες συνήθησαν να γράφουν καθέτως. Αργότερα βέβαια όταν χάσανε τον πόλεμο από τους Αμερικάνους, άρχισαν να γράφουν ΚΑΙ ανθρώπινα, χωρίς όμως να εγκαταλήψουν τις κακές συνήθιες του παρελθόντος. Επίσης ως κατάλειπο του παρελθόντος (βλ. εποχή χωρίς τεφτέρια) οι Ιάπωνες έχουν την τάση να γράφουν όλες τις λέξεις κολλητά γιατί δε θέλανε να σπαταλήσουν χώρο! Έτσι οι λέξεις ενώνονται και ενώνονται και κάνουν ένα τεράστιο τρένο. (Γενικά οι Ιάπωνες έχουν μανία με τα τρένα)
9. Από όλα τα παραπάνω μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι Ιάπωνες δε χρησιμοποιούν την ομιλία. Όταν είναι αναγκασμένοι να επικοινωνήσουν, γνωρίζοντας τη βέβαιη αποτυχία του γλωσσικού τους εργαλείο (ένας Θεός να το κάνει εργαλείο), μιλάνε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΙΓΑ έτσι ώστε να μην τους ακούσει ο άλλος και καταλάβει ότι δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τίποτα. Για να καταλάβεις ομιλία Ιάπωνα χρειάζεσαι να έχεις συνηθίσει να ακούς κατσαρίδες να γελάνε και μυρμήγκια να λένε ανέκδοτα. Αλλά το σημαντικότερο είναι να έχεις χτυπήσει τουλάχιστον κανένα 10ωρό ύπνο πριν, γιατί μάλλον θα σκυλοβαρεθείς γιατί δεν υπάρχει ουδεμία πιθανότητα να καταλάβεις το νόημα της ομιλίας και μάλλον θα σε πάρει ο ύπνος.
10. Τελευταίο και καλύτερο για το τέλος. Οι Ιάπωνες είναι αφάνταστα ΒΑΡΕΤΟΙ στην ομιλία τους, Μπορείς να μαντέψεις τι θα πουν πριν καν ανοίξουν το στόμα τους. Λένε όλοι ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ανούσια πράγματα και δε διαφωνούν ποτέ μεταξύ τους. Στην Ιαπωνία το να διαφωνείς είναι έγκλημα με ποινή το θάνατο. Για αυτό φτάνει να έχεις ένα φίλο Ιάπωνα. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσεις διαφορετική άποψη. Και εκεί που έχεις ξεσκιστεί να μάθεις όλο αυτό το βασανιστικό τερατούργημα που λέγεται Ιαπωνική γλώσσα για να μπορέσεις να συζητήσεις κάτι βαθύ, ένα βουδισμό Ζεν να πούμε ή έστω κάτι για σαμουράι, νίντζα, χαρακίρι βρε αδερφέ, θα δεις ότι οι Ιάπωνες δεν έχουν ιδέα ούτε για ιστορία, ούτε για θρησκεία, ούτε για φιλοσοφία, ούτε για πολιτική, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ!!! (Καταραμένο μπέηζμπωλ!!) Αλλά και να είχαν έστω ένα απειροελάχιστο δείγμα γνώσης για όλους τους παραπάνω λόγους που ανέφερα, η επικοινωνία φαντάζει απίθανη και και η προσπάθεια επίτευξής της βρήσκεται πρώτη υποψήφια για νέο βασανιστήριο στην κόλαση. (Κατά μια άλλη άποψη, ήταν η ποινή που σκόπευε να επιβάλλει ο Δίας στον Προμυθέα, αλλά τελευταία στιγμή τον ευσπλαχνίστηκε και τον καταδίκασε στο παραδοσιακότερο και σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Ο.Η.Ε. φάγωμα του συκωτιού)
Όλα αυτά τα ενδιαφέροντα πράγματα έχουν γραφεί για να σατυρίσουν τις δυσκολίες της Ιαπωνικής γλώσσας με υπερβολή αλλά και αγάπη από ένα μαζοχιστή εραστή της Ιαπωνική γλώσσας εδώ και 8 χρόνια.
Edited by ATANASHIOSU, 21 October 2008 - 18:48.
). Για να μην παρεξηγηθώ κιόλας, αυτό που είπα δεν έχει καμία σχέση με εθνικιστικές μαλ****ς, ίσα-ίσα που είναι πολύ αντικειμενικό. Έχει πολύ εξήγηση το θέμα, οπότε απλά θα αναφερθώ στις πηγές της άποψης αυτής, συγγράματα επί συγγραμάτων στη γλωσσολογία (
), θεωρία φωνητικής, και την Ιαπωνέζα φιλόλογο που έτυχε να το συζητήσω όταν είχε έρθει στο πανεπιστήμιο για κάτι σεμινάρια, και συμφώνησε μαζί μου. 
(laughed my heart out)
