162 replies to this topic

[usopp-san!]

ναί ρε συγνώμη αλλά ξέρεις η δύναμη τησ συνήθειας........

[kakashi sensei]

δυσκολη αποφαση.το καθε ειδος εχει τα δικα του πλην και συν.το καλυτερο δυτικο που εχω παιξει ειναι το mass effect.το καλυτερο ιαπωνικο το panzer dragoon saga (το shenmue δεν θεωρειται rpg με την στενη εννοια των rpg).

[Alarenon]

Δυτικα all the way! Εχοθν πολυ πιο προσεγμενο backstory, ωραια γραφικα και ο λογος που κυριος τα προτιμω ειναι για την ελευθερια που σ δινουν στην τροποποιηση των χαρακτηρων και του σεναριου + τους τρομερους διαλογους. Τα ιαπωνικα εχουν εχοθν προσεγμενο σεναριο , λλα το ανελεητο power-up των χαρακτηρων ωστε να απολαυσεις μερικα cutscenes που προχωρουν την πλοκη μπροστα, οπως και το βαρετο κατεμε turned-based system τους με απομακρινει απο το ειδος.

[Gaia]

Ιαπωνικα --> Square Enix --> Respect

Τιποτε αλλο.

[Kenny]

Δυτικά --> Psygnosis --> Respect

Τίποτε άλλο.

(Αν και φοβάμαι ότι αποτυγχάνουμε να συζητήσουμε έτσι.)

...

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν διχάζομαι και τόσο μεταξύ ιαπωνικών/δυτικών, όσο παλιών/νέων. Παλιά FTW.

[Cougar]

Κρίμα που δεν υπάρχει επιλογή "και τα 2", γιατί έχουν διαπρέψει πολλά και από τις δύο μεριές...

[Namida]

Ρε παιδία ντροπή! Αναφέραμε ελάχιστα τη SEGA
Οι σειρές Shining
Shining force, 1,2,3. Ειδικά το 3 (Saturn) στην Ιαπωνία είχε 3 διαφορετικά σενάρια, που μπορούσε κάποιος να παίξει ξεχωριστά, αλλά αν τα επαίζες και τα 3, οι ενέργειες που έκανες στο καθένα, επιρεάζαν την πλοκή στα επόμενα (σενάριο, χαρακτήρες, αντικείμενα κλπ). Π.χ. στο πρώτο σενάριο μπορείς να ελευθερώσεις έναν χαρακτήρα. Αν το κάνεις, τον επιλέγεις στο δεύτερο σενάριο. Αμερική και Ευρώπη κυκλοφόρισε μόνο το πρώτο σενάριο
Shining in the darkness-Shining the holy arc.
Shining Soul στο GBA
Επίσης είναι υπεύθυνη και για τη σειρά Phantasy star
Με τα τελευταία δεν έχω ασχοληθεί ακόμα, αλλά τα shining είναι καλά!
Το Panzer dragoon saga αναφέρθηκε και πιο πάνω
Επίσης δεν έχουμε αναφέρει
Batten Kaitos Nintendo
Lunar (δεν θυμάμαι εταιρία)

[kakashi sensei]

Π.χ. στο πρώτο σενάριο μπορείς να ελευθερώσεις έναν χαρακτήρα. Αν το κάνεις, τον επιλέγεις στο δεύτερο σενάριο. Αμερική και Ευρώπη κυκλοφόρισε μόνο το πρώτο σενάριο

και ομως υπαρχει μια ομαδα που εχει μεταφρασει το 2ο σεναριο και το prenium disc (το 3ο οπου ναναι τελειωνει).εγω δεν αντεξα και επαιξα και τα 3.

[Namida]

και ομως υπαρχει μια ομαδα που εχει μεταφρασει το 2ο σεναριο και το prenium disc (το 3ο οπου ναναι τελειωνει).εγω δεν αντεξα και επαιξα και τα 3.

Και γω τα έχω πάρει και τα 3, και το premium (γύρω στα 250€ πήγε το μαλλί σύνολο, αλλά είναι σφραγισμένα), όμως ελπίζω να μάθω τόσο καλά ιαπωνικά, ώστε να μπορέσω να τα παίξω χωρίς οδηγό.
Αναφέρω άλλα 2 για να είμαι τελείως εκτός θέματος
Kartia-Atlus
Legaia
Από την άλλη δυτικό RPG δεν μπορώ να παίξω με τίποτα. Δοκίμασα το Fable, αλλά ήταν σαν να παίζεις πιο περίπλοκο ζέλντα (λατρεύω τα ζέλντα), όχι RPG

[roriconfan]

Άντε, ώρα να πω κι εγώ την γνώμη μου. (oh, nooo!!!!)

Από άποψη γραφικών και ήχου, βάζω τα Δυτικά RPG ως τους καθαρούς νικητές. Τα Ιαπωνικά δεν πιάνουνε μια μπροστά τους. Φυσικά, υπάρχουνε και εξαιρέσεις. Και το FinalFantasy 7 ήταν όταν βγήκε αριστούργημα στον οπτικό τομέα (των pre-rendered) ενώ το πολύ πρόσφατο EternalSonata δεν είναι απλά όμορφο. Είναι ποίηση!

Από άποψη ατμόσφαιρας, βάζω τα Ιαπωνικά ως νικητές με μεγάλη διαφορά. Τα Δυτικά είναι αρκετά μουντά συνήθως. Μου δίνουνε τις περισσότερες φορές την εντύπωση ότι είναι ένας generic κόσμος με μεσαιωνικά κάστρα ή διαστημόπλοια, όπου generic χαρακτήρες κινούνται για να σφάξει ο ένας τον άλλον. Φυσικά, το ίδιο συχνά ισχύει και για τα Ιαπωνικά, όπου ένα μάτσο τρέντυ ντυμένα παιδάκια πάνε να σώσουνε τον κόσμο από κάποιον κακό. Αλλά όταν προσπαθούνε οι παραγωγοί, μας δίνουνε όχι απλά όμορφα παρουσιασμένα τοπία και καλή μουσική αλλά και πραγματική εμβάθυνση στο παιχνίδι. Το PlanetscapeTorment για παράδειγμα, είναι ατμοσφαιρικότατο για Δυτικό κι ας μην έχει σούπερ γραφικά. Αλλά βλέπω ότι τα Ιαπωνικά να το καταφέρνουνε αυτό πολύ καλύτερα. Το Persona 2 δεν με ρούφηξε απλά. Μου παρουσίασε έναν πραγματικά πιστευτό κόσμο από μόνο του. Σε αντίθεση με τα Δυτικά που στην καλύτερη περίπτωση να είναι με έναν ζώντα κόσμο, τα Ιαπωνικά σε κάνουν όχι απλά να τον αισθάνεσαι αλλά και να τον «συναισθάνεσαι».

Από άποψη σεναρίου, τα Ιαπωνικά είναι ο αδιαμφισβήτητος νικητής. Ενώ τα Δυτικά είναι σχεδόν πάντα «ο σούπερ πολεμιστής που πάει να σώσει τον κόσμο», τα Ιαπωνικά είναι πολλά μα πολλά περισσότερα από αυτό. Δεν είναι προβλέψιμα, και συνήθως όχι απλοϊκά δοσμένα. Κάτι που μου την δίνει στα Δυτικά, είναι που όλες οι ανατροπές που έχουν είναι ο βασικός χαρακτήρας να βρίσκει την χαμένη του μνήμη ή ο καλύτερος σύμμαχος του να τον προδίδει. Το έχω βαρεθεί. Στα Ιαπωνικά, είναι πολλά περισσότερα μυστήρια που μπορεί να κρύβονται. Φυσικά, μπορεί κάποιος να πει ότι τα Δυτικά έχουνε πάρα πολύ περίπλοκα φτιαγμένους κόσμους, με εκατοντάδες τοποθεσίες, χιλιάδες NPC και αχανείς περιοχές. Αλλά τι να τα κάνεις όλα αυτά αν στην τελική πρέπει απλά να σώσεις τον κόσμο; Καλό σενάριο να υπάρχει κι ας γίνονται όλα και μέσα σε μια τραπεζαρία.

Από άποψη πλοκής, δηλώνω ισοπαλία. Τα Ιαπωνικά έχουνε πάρα πολύ γραμμική ιστορία και δεν επιτρέπουνε σχεδόν καθόλου επιρροή πάνω στο γενικό σενάριο. Επίσης οι υποαποστολές που έχουνε ωχριούνε μπροστά στα Δυτικά. Από την άλλη, τα Δυτικά έχουνε υπερβολικά μικρή διάρκεια στην κεντρική ιστορία. Οι υποαποστολές διαρκούνε το δεκαπλάσιο της κεντρικής ιστορίας και πολλά μπορείς να τα τερματίσεις σε μερικές ώρες αν αποφύγεις τα έξτρα. Και εδώ έρχεται η ισοπαλία. Στα Δυτικά το σενάριο οι χαρακτήρες χρωματίζονται μόνο αν παίξεις τις υποαποστολές και όχι από την ιστορία ενώ στα Ιαπωνικά χρωματίζονται από την ίδια την κεντρική ιστορία. Οπότε ανάλογα με τα γούστα του παίκτη, και οι δυο τρόποι έχουνε ισάξια χρηστικότητα.

Από άποψη χαρακτήρων, Ιαπωνικά με τα χίλια. Τα Δυτικά είναι φίσκα με πόζερους και τέλεια πλασμένους μεσσίες που ήρθαν για να σώσουνε τον κόσμο από κάποιον δαίμονα ή εξωγήινο. Ψεύτικοι και σπαστικοί σχεδόν όλοι τους (πάλι καλά που το DevilMayCry δεν είναι RPG!). Στα Ιαπωνικά, οι χαρακτήρες είναι προβληματικοί και ατελείς, όπου πιο πολύ σημασία έχει να λύσουνε τα ψυχολογικά τους παρά η σωτηρία του κόσμου.

Από άποψη επιρροής του παίχτη στην εξέλιξη του χαρακτήρα, δηλώνω ισοπαλία. Στα Δυτικά, μπορείς να επηρεάσεις την εμφάνιση του, τις επιλογές του, τις πράξεις του και γενικά να τον πλάσεις όπως θέλεις στα γούστα σου. Στα Ιαπωνικά, δεν μπορείς να τον κάνεις τίποτα και απλά παρακολουθείς παθητικά την γραμμική εξέλιξη του. Αν και φαινομενικά τα Δυτικά κερδίζουνε εδώ, η αισθητική των χαρακτήρων είναι διαφορετική.
-Στα παιχνίδια που πλάθεις τον χαρακτήρα (π.χ. Fable), ο χαρακτήρας είναι προέκταση του παίκτη και προβολή των γούστων του. Κατά κανόνα, όσοι πλάθουνε τον χαρακτήρα τους όπως θέλουνε, τον μετατρέπουνε σε μια μηχανή θανάτου που (σύμφωνα με την μόδα της εποχής) είναι ειρωνικός, απαθής, σεξουλιάρης και γενικώς κλάην-μάην. Επειδή οι περισσότεροι που παίζουνε παιχνίδια είναι ανώριμα παιδάκια στην εφηβεία τους, παράγονται μόνο χαρακτήρες τύπου Dragonball (όλο μόστρα και μούρη και καθόλου περιεχόμενο). Φυσικά όποιος είναι καλός στο roleplay μπορεί να φτιάξει ενδιαφέρον χαρακτήρες αλλά πόσοι τέτοιοι να υπάρχουνε;
-Στα παιχνίδια που δεν πλάθεις τον χαρακτήρα, ο παίκτης ταυτίζεται με τον χαρακτήρα στο παιχνίδι. Κοινώς, γίνεται άλλος άνθρωπος και βιώνει την ιστορία άλλου. Οπότε αντί να βγαίνει κάθε πόθος στη φόρα, βιώνεις τους πόθους και τα δράματα άλλων.
Οπότε ανάλογα με τα γούστα του παίκτη, και οι δυο τρόποι έχουνε ισάξια χρηστικότητα.

Από άποψη gameplay, τα Δυτικά βγαίνουνε εύκολα νικητές. Το inventory δεν είναι απλά 99 θέσεις για κάθε αντικείμενο. Οι μάχες δεν είναι random και turn-based. Τα στατιστικά, ο εξοπλισμός και η στρατηγική στην μάχη παίζουνε πολύ μεγαλύτερο ρόλο από ότι το level του χαρακτήρα. Σόρι, δε μπορώ να βρω καλό Ιαπωνικό παιχνίδι με λογικό ή πιστευτό τρόπο παιχνιδιού (και όχι, του FF7 δεν είναι πιστευτό). Φυσικά, αν το τραβήξω παραπέρα, στα Δυτικά το φαινόμενο του powerplayer είναι πολύ πιο έντονο από ότι στα Ιαπωνικά. Πολλοί παίζουνε για να μπορούνε να νικάνε τον τελευταίο τελικό με δυο χτυπήματα και ξεχνάνε να απολαύσουνε την ιστορία και τους χαρακτήρες. Αλλά αυτό είναι απλά η άποψη μου.

Και τελειώνω με μια αυτοπροβολή. Έχω παίξει όλα τα RPG σε SNES, PSX και PS2 εκτός από το GRIMGRIMOIRE. Για όσους θέλουνε προτάσεις για το τι να παίξουνε, αυτό είναι το προσωπικό μου τοπ 12 Ιαπωνικών RPG. Και είναι και με σειρά λατρείας!

Αν κάποιος πεταχτεί και πει «το τάδε γιατί δεν το έχεις;», έχω έτοιμα τα επιχειρήματα μου.

Final Fantasy 7
Final Fantasy 10
Xenosaga & Xenogears (Τα βάζω μαζί λόγω κοινού σεναρίου)
Suikoden (Όλα μαζί)
Kingdom Hearts (Και τα 3)
Persona 2 (Το 1 δεν το έχω παίξει. Ας ελπίσουμε ότι και το 3 είναι εξίσου καλό.)
Shadow Hearts (Μόνο τα 2 πρώτα. Το 3 είναι ΑΙΣΧΟΣ!!!)
Eternal Sonata
Odin’s Sphere
Chronotrigger & Chronocross (Τα βάζω μαζί λόγω κοινού σεναρίου. Μα που πήγε το Break;;
Legend Of The Dragoon (Κάποιοι Έλληνες ετοιμάζουνε την ανεπίσημη συνέχεια του)
Lunar (Και τα δύο. Δεν έχω παίξει το prequel.)

[Namida]

Το Odin’s Sphere δεν είναι RPG. Action παιχνίδι είναι πιστεύω. Ειδικά για το Fable που λες, που ξανακούστηκε σε ρεαλιστικό παιχνίδι, να ρίχνεις βέλη στο κεφάλι των απλών ανθρώπων, και να συνεχίζουν να περπατούν;

[roriconfan]

Το Οdin's Sphere είναι action/rpg. Το καταχάρηκα που δεν είχε turn based μάχες. Το Fable το ανέφερα σαν παράδειγμα παιχνιδιού που τροποποιείς τον ήρωα ανάλογα με το τι κάνεις. Όχι σαν ρεαλιστικό παιχνίδι. Καλά, οι NPC που δεν γερνάνε είναι όλα τα λεφτά!

[Adventurer]

Τα Ιαπωνικα σιγουρα υπερτερουν απο αποψη σεναριου και χαρακτηρων, αλλα παρα ταυτα ψηφιζω Δυτικα RPG γιατι την ατμοσφαιρα τους τη λατρευω περισσοτερο απο οτιδηποτε αλλο! Επισης λατρευω τους Dungeon&Dragon κοσμους ενω οι αναχρονισμοι των Ιαπωνικων (βλεπε μαχη ενας με σπαθι με εναν με πιστολι) με ξενερωνουν αγριως. Τελος, στα Δυτικα μπορεις να κατασκευαζεις εσυ τους χαρακτηρες με την κλαση που θελεις (rogue, mage, fighter etc) κατι που εκτιμαω δεοντως και ανεβαζει κατα πολυ το Replayability.

Δεν λέω,τα δυτικα όπως είπες γραφικάρες και gameplay αλλά σπάνια συναντάς κάποιο στο οποίο να έχεις πάνω από ένα κύριο χαρακτήρα.

Εγω στα περισσοτερα που εχω παιξει ελεγχω ομαδα χαρακτηρων

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν διχάζομαι και τόσο μεταξύ ιαπωνικών/δυτικών, όσο παλιών/νέων. Παλιά FTW.

Αυτο ξαναπεσ'το.

[Namida]

Λοιπόν, επειδή ζήλεψα, θα γράψω και γω κάποια από τα RPG που μου άρεσαν, και ελπίζω να μην βγαίνω εκτός θέματος. Αν βγαίνω, μπορούμε να μετονομάσουμε και πάλι το θρεντ σε "δυτικά vs ιαπωνικά RPG - Οι δέκα τίτλοι που σημάδεψαν τη ζωή σας"
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παίξει πάρα πολλά, κάποια έχω ξεκινήσει και δεν τα έχω ολοκληρώσει. Με τυχαία σειρά
Grandia - Grandia II (PS/saturn-PS2/Dreamcast)
Το πρώτο μου άρεσε περισσότερο σαν σενάριο, αλλά ήταν πολύ κουραστικό να ανεβαίνεις level. Το δεύτερο είχε πολλά σημεία στα οποία μπορούσες να ανεβάσεις του χαρακτήρες. Και στα δύο όμως αυτό που μου άρεσε περισσότερο είναι το σύστημα μάχης. Random battles, που όμως βλέπεις από πριν τον εχθρό και μπορείς να τον αποφύγεις. Real time, που όμως σταματάει το χρόνο όταν κάνεις τις επιλογές σου. Και επιπλέον, αν συγχρωνιζόσουν σωστά, μπορούσες να πετύχεις και ωραία combo, που δεν επέτρεπαν στους εχθρούς να επιτεθούν καθόλου! Το 3 το έχω πάρει ιαπωνικό, αλλά δεν το έχω παίξει ακόμα. Παραδώξος το έχει φτίαξει η Square Enix.
Final Fantasy VII (PS)
Από τα πρώτα RPG που έπαιξα (ντροπή μου που δεν είχα ξεκινήσει πιο παλία). Δεν ήξερα πως παίζεται ένα RPG, έτσι απλός προσπάθησα να το τερματίσω, χωρίς να νοιάζομαι για τα extra. Θέλω πάρα πολύ να το ξαναρχίσω, για να το απολαύσω αυτή τη φορά
Shadow Heart from the new world (PS2)
Εύκολο, απλό και με combo. Για να περάσουν ευχάριστα μερικές ώρες. Ωστόσο έχει και κάποια επιπλέον πραγματάκια να κάνεις, αν έχεις όρεξη. Συνδιάζει χιούμορ, αμερική του μεσοπολέμου και παραφυσικές δυνάμεις. Εμένα μου άρεσε πολύ.
Shining The holy arc (Saturn)
RPG με προοπτική πρώτου προσώπου. Αρκετό ψάξιμο, ωραία spell, ωράια γραφικά για την εποχή του. Εντυποσιακές επιθέσεις, και το σύστημα των pixies, νεραϊδούλες και τρόλς που βρήσκεις σκορπισμένα σε όλο τον κόσμο του παιχνιδιού, και σε βοηθούν, κάνοντας επίθεση πριν από σένα. Πραγματικά ξεχωρίζει.
Shining force III (Saturn)
Από τα καλύτερα παιχνίδια όλων των εποχών. Strategy RPG με πολλούς χαρακτήρες, και σενάριο που ολοκληρώνεται σε 3 διαφορετικά παιχνίδια (σενάρια). Το κύκνειο άσμα του Saturn ίσως. Αν είχε κυκλοφορίσει νωρίτε, η πορεία της κονσόλας ίσως να ήταν διαφορετική. Και η πλάκα είναι ότι έπαιξα και το II στο mega drive, αφού είχα τερματίσει το III, και ήταν εξίσου καλό, αν σας ενδιαφέρει το gameplay, και όχι τα γραφικά
Pokemon (GB/GBA/DS)
Το ίδιο ακριβώς σενάριο σε όλα, τα ίδια γραφικά, αλλά είναι εθιστικό. Σε κάνει να μην μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου! Στο παιχνίδι έχεις τη δυνατότητα να φτίαχνεις ομάδες από 6 χαρακτήρες, που ο καθένας μπορεί να έχει 4 επιθέσεις. Όμως μπορείς να κάνεις τόσους πολλού συνδιασμούς σε ομάδες και επιθέσεις που πορώνεσε. Ναι έχει απλοϊκό gameplay, και απλοϊκό σενάριο αλλά είναι εθιστικότατο!!!
Super Mario RPG (Snes/GBA/DS?N64)
Δεν είναι καθαρά RPG, καθώς κάποια έχουν και στοιχεία platform, για αυτό τα βάζω όλα μαζί. Απευθύνονται κυρίως στους fan της Nintendo, και είναι καλά. Στον υπόλοιπο κόσμο δεν ξέρω αν μπορεί να αρέσουν, όμως για τα nintendo fanboys είναι must. Δεν έχω τερματίσει κάποιο, αλλά όποιο και να έχω ξεκινήσει μου άρεσε.
More to come. Pls μην σβύσετε αυτό το ποστ, γράφω τόση ώρα. Mods have mercy

[roriconfan]

Axa! Θα γράψω ένα σύγγραμμα και θα σχολιάσω αύριο τα παιχνίδια σου Namida.