Πρόκειται για σειρά του HBO με πρωταγωνιστή τον Gabriel Byrne, γνωστό κυρίως για το ρόλο του στο Miller's Crossing. Τη σειρά πλαισιώνουν αρκετά γνωστά ονόματα και από τον κινηματογράφο, όπως Dianne West, Amy Ryan, Melissa George και Mia Wasikowsa, που έγινε ευρέως γνωστή αργότερα βέβαια. Ξεκίνησε να προβάλλεται το 2008 και μετρά τρεις σεζόν και 106 (43+35+28 ) τριαντάλεπτα επεισόδια. Είναι βασισμένη στην ισραηλινή σειρά BeTipul που διήρκησε δύο σεζόν και την ακολουθεί πιστά σε αυτές, ενώ η τρίτη γράφτηκε πρώτη φορά για την αμερικάνικη σειρά.
Ο ρόλος του Gabriel Byrne είναι ο Paul, μεσήλικας ψυχολόγος με την οικογένεια και το ιατρείο του στη Βαλτιμόρη. Η σειρά τον ακολουθεί στις συνεδριάσεις με τoυς ασθενείς του, καθώς και στις συνεδριάσεις με τη δική του ψυχολόγο. Στις πρώτες δύο σεζόν προβάλλονταν πέντε επεισόδια την εβδομάδα, τα τέσσερα με ασθενείς του Paul και το πέμπτο και τελευταίο με τη δική του ψυχολόγο. Στην τρίτη σεζόν τα επεισόδια περιορίστηκαν σε τέσσερα ανά εβδομάδα.
Εκτός από τις προσωπικές ιστορίες των ασθενών (που αλλάζουν κάθε σεζόν), τίθεται υπό το μικροσκόπιο η σχέση του Paul με την οικογένεια του και οι αμφιβολίες του για την αποτελεσματικότητα της ψυχοθεραπείας, καθώς και όσα άλλα ζητήματα προκύπτουν και τον αφορούν.
Η πλειοψηφία των επεισοδίων λαμβάνει χώρα στο γραφείο του Paul όπου παρακολουθούμε τη σταδιακή θεραπεία (ή όχι) των ασθενών του. Τα εξωτερικά πλάνα είναι ελάχιστα και η σειρά δεν είναι τίποτα άλλο από μια σειρά διαλόγων. Για μια μικρή γεύση γράφω λίγα πράγματα για τους ασθενείς της πρώτης σεζόν (υπάρχουν και φάτσα-κάρτα στη Wikipedia, ό,τι αφορά τους ασθενείς και γράφω παρακάτω γίνεται γνωστό από το πρώτο κιόλας επεισόδιο του καθένα, οπότε είναι περισσότερο teaser παρά spoiler):
Η σειρά έχει καλό γράψιμο, και ακόμα και αν κάποιες φορές δεν πιάνει (Frances...) δεν μπορεί κάποιος παρά να θαυμάσει έστω τη φιλοδοξία μιας τέτοιας προσπάθειας. Το σίγουρο είναι ότι θα δώσει τροφή για σκέψη, αφού ό,τι συζητείται στην πραγματικότητα αφορά τη βασική ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά. Δε γνωρίζω το παραμικρό από ψυχολογία, αλλά διαβάζω ότι το θέμα η σειρά το διαχειρίζεται με περισσή σοβαρότητα, κάτι που σημαίνει όχι pop psychology crap και όχι εύκολες λύσεις.
Την πρώτη σεζόν την είχα δει μέσα σε λίγες μόνο μέρες και τη θεωρώ τη δυνατότερη αν και είχε τη συνεδρίαση των βαρετών για μένα Amy και Jake. H δεύτερη σεζόν δεν έχει κανένα φανερό αδύναμο κρίκο, αλλά δεν κατόρθωσε να φτάσει τις καλύτερες στιγμές της πρώτης, ενώ η τρίτη έχει την Frances που ήταν υπερβολικά βαρετή από την αρχή ως το τέλος και την έβλεπα με το ζόρι. Πάντως η τρίτη σεζόν περιλαμβάνει και ένα just as planned στο τέλος, κάτι που με βρήκε απροετοίμαστο.
Υπάρχουν και σχέδια για συνέχεια, αλλά με διαφορετικό format.
Εβάλα και εικόνα για να κερδίσω το ενδιαφέρον σας.
