Πολλές ερμηνίες μπορούν να δωθούν. Ουσιαστικά είναι μια φιλοσοφική συζήτηση σε σχέση με το άλογον της βίας και τη ματαιότητα ενός κόσμου όπου ανόητοι και παντελώς ανεπιτήδειοι άνθρωποι έχουν τον έλεγχο αμέτρητων ανθρώπινων ζωών, τις οποίες τείνουν να αφαιρούν χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Πιο συγκεκριμένα, θεωρώ ότι γίνεται παραλληλισμός με τον Joffrey αλλά και τον παλιό mad king. Ο Tirion αναφέρεται στο συναίσθημα του πόνου που νιώθει όταν βλέπει ανυπεράσπιστες ζωές να χάνονται, όσο ασήμαντες και ανίκανες να προστατέψουν τον εαυτό τους κι αν είναι αυτές οι ζωές. Το ίδιο συναίσθημα που οδήγησε τον Jaime να σκοτώσει το βασιλιά του. Το ίδιο συναίσθημα που τροφοδότησε το μίσος του Tirion για τον Joffrey, για του οποίου το θάνατο κατηγορείται. Η συζήτηση ενισχύει το δέσιμο ανάμεσα σε δύο αδέρφια που έχουν λειτουργήσει ως πιόνια του ίδιου παράλογου συστήματος, σε εντελώς διαφορετικούς μεν ρόλους, αλλά που και οι δύο αναγνωρίζουν το ίδιο συναίσθημα, αδυνατούν όμως να κάνουν κάτι για να αλλάξουν τον κόσμο.
Θεωρώ ότι οι σκηνές πριν την τελική μάχη θα μπορούσαν ίσως να γυριστούν λίγο καλύτερα για να θέσουν ένα πιο σοβαρό και λιγότερο rushing mood, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πολύ rewarding. Είχαμε επίδειξη wushu spear mastery και μια groundbreaking αλλά ρεαλιστική ανατροπή. Προσωπικά μου είναι αδύνατον να σοκαριστώ ιδιαίτερα ή να ανακατευτώ από κάτι τέτοιο, αλλά οκ, ήταν διασκεδαστικό, ιδίως βλέποντας την ανεκτίμητη έκφραση του Tirion μετά από το "comeback". Δεν είμαι 100% σίγουρος για το αν όντως θα μπορούσε εύκολα να τον αποτελειώσει, δεδομένης της δύναμης που απέμενε στον Clegane παρά τον τραυματισμό του, αλλά και τη σιγουριά όλων ότι ήταν εν τέλει αδύνατον να ηττηθεί, αλλά σίγουρα η μανία και η αλαζονία του Oberyn έκανε τα πράγματα πολύ ευκολότερα για τον αντίπαλό του.
Ενδιαφέρων χαρακτήρας πάντως ο Oberyn. Δε θα έλεγα ότι τον συμπάθησα εξαρχής, αλλά με εντυπωσιάζει αυτή η θέλησή του για δικαιοσύνη αλλά και η αφοσίωσή του στη μάχη παρά το σεξουαλικό εθισμό του. Δε θα έλεγα ότι τον λυπήθηκα πάρα πολύ, δεδομένου ότι πήρε την εξομολόγησή που περίμενε, αλλά εξαιτίας δικού του λάθους δεν τον ωφέλησε στο να κρατήσει τη ζωή του. Ποιο το νόημα, βέβαια; Μια ζωή χαμένη σε έναν κυκέωνα απολαύσεων που προφανώς δεν του προσέφεραν ποτέ αυτό που θα έσβηνε τη φωτιά μέσα του. Που μάλλον ο ίδιος δεν ήθελε ποτέ να σβήσει, γι' αυτό και η διάθεση για φαντασμαγορικά σόου μέχρι τέλους.
Να φανταστώ επίσης ότι ο θάνατός του θα είναι αφορμή για ρίξη ανάμεσα σε Martel και Lannister? Ευκαιρία λοιπόν να δούμε και περισσότερους από τους Martel.
Ο Τυριον δε γλιτωνει... 
Ο Τυριον δε γλιτωνει... 
. Σιγα να πηγαιναν καλα τα πραγματα για μια μια φορα σε αυτη τη σειρα. Αντιο oberryn με το που σε συμπαθησα πεθανες και πως πεθανες...Στη τελευταια σκηνη ο τυριον ηταν ετοιμος να λυποθημησει και εγω μαζι του. Το βουνο πεθανε τελικα?
