- O Natsu που είναι τόσο τούμπανος εξαρχής και τους πλακώνει όλους μα όλους. Ξεκίνησε με τον Kageyama-Shikamaru, που τόσο μου είχε αρέσει στο τέλος του επεισοδίου 4 που τους νίκησε όλους αστραπιαία και είπα μέσα μου "επιτέλους ένας δυνατός και φαινομενικά cool κακός"... στα επόμενα αυτός ο κακός είχε εξατμιστεί, έχασε αμέσως την μάχη και, σαν να μην έφτανε αυτό, ήταν απλά ο τυπικός goody two shoes τύπος που απλά πήρε το στραβό μονοπάτι.
Στην μάχη με τον Eligor πάλι, που νόμιζα θα ήταν boss χαρακτήρας και θα χρειαζόταν ομαδική δουλειά για να τον ρίξουν, πάλι τα ίδια... ευτυχώς κράτησε αρκετά με την πανοπλία από αέρα και δεν έχασε με την πρώτη, όπως φοβόμουν, για να νικηθεί από μια super duper αύρα από φωτιά μετά όμως...

Δεν λέω, σαν κίνηση δεν ήταν τόσο lame, απλά μου την σπάει που ο Natsu τους έχει όλους ήδη από την αρχή, όπως είπα.
Το χειρότερο ήταν που ο άλλος πετούσε τόσην ώρα προς τους guild masters και ο Natsu τον έφτασε σε κλάσμα δευτερολέπτων με τον Happy... όπως και όταν τον έριξε στον γκρεμό και τότε ξαφνικά θυμήθηκε τον διάλογο που του είχε κάνει ο Makao όταν ήταν μικρός ότι η φωτιά έχει και άλλες χρήσεις πέρα από την καταστροφική και την έμαθε... μάλιστα, κι άλλο ξαφνικό power up.
- Η απόλυτη έλλειψη αίματος. Το λέω από τώρα, έτσι όπως πάει θα γίνει ακόμα πιο παιδικό από το κλίμα του One Piece... ακόμα και εκεί έχουμε αίμα που και που (τελευταία είναι και περισσότερο), αλλά όχι και να του πετάει ο κακός κύμα αέρα που υποτίθεται έπρεπε να τον έχει τεμαχίσει και, οκ ως πρωταγωνιστής να το αντέξει, να μην βγάλει ούτε λίγο αίμα.
- Τα αστεία ανακυκλώνονται υπερβολικά πολύ imo και αρχίζει και χάνει πολύ στον τομέα... αν βάλουμε και τα αστεία που κάνουν με τους κακούς έχουμε κι άλλο ένα μείον πιστεύω.