Πολύ emotional chapter, ο Oda απέδωσε καλά τα συναισθήματα του Luffy... θέλω πολύ να δω πως θα συνεχιστεί το flashback στα επόμενα.
Την Dadan την περίμενα εντελώς αλλιώς, όχι τόσο λόγο εμφάνισης (αν και την ήθελα καλύτερη από μια Kokoro no2) αλλά, πέρα από το ότι αρχικά νόμιζα ήταν άντρας (όπως όλοι φαντάζομαι), είχα την εντύπωση ότι ένα είδος sensei τους ήταν (για να τους μάθει πως να πολεμάνε/ζουν) ή ένας φίλος τους και όχι foster parent. Ελπίζω να εξελιχθεί σε άτομο που αξίζει να θυμόμαστε σαν χαρακτήρα... παίζει και να πέθανε τελικά για να μην ξανακούσαμε τπτ γι' αυτήν και να δούμε άλλο ένα συγκινητικό flashback, μακάρι.
Άντε ο Luffy να συναντηθεί και με την Boa, πολύ το αναμένω, όχι μόνο από άποψη του ότι ίσως πάει μαζί του να ψάξει το υπόλοιπο πλήρωμα, αλλά και ότι μπορεί να του μάθει να χρησιμοποιεί το haki.
Το cover μου θύμισε επίσης πόσο μου λείπει το υπόλοιπο πλήρωμα, αυτή η σειρά ανάσα δεν μας αφήνει να πάρουμε τελικά.