Υou're welcome, JoHnAroC.
Και μένα μ'αρέσει το τόπικ για χαλαρή συζητησούλα και με μια δόση χιούμορ. Γιατί χωρίς το χιούμορ, τότε μια συζήτηση περί θρησκείας μπορεί να καταλήξει σε σφαγή (Πολιτική, ποδόσφαιρο, θρησκεία! Τρεις απλοί και σίγουροι τρόποι για να ξεκινήσετε ένα flame war σε χρόνο μηδέν!)
Aν και δεν είμαι Βουδιστής - δεν έχω την υπομονή για διαλογισμούς κλπ - ο Βουδισμός έχει πολλά στοιχεία που μ'αρέσουν. Η προσωπική πορεία και υπεθυνότητα του κάθε ανθρώπου, η ιδέα μιας όλο αυξανόμενης πνευματικής φώτισης, η έλλειψη φόβου, τιμωρίας και Κόλασης (με ζερζεβούληδες να σε τρουπάνε με τρίαινες ενώ ψήνεσαι σε ένα καζάνι μαζί με πατατούλες και καροτάκια και να μη μαλακώνεις ποτέ να σε φάνε και να ησυχάσεις και συ κι όλοι οι πεινασμένοι διαόλοι της Κόλασης).
Αν και η ιδέα του "κάρμα" στο Βουδισμό (δηλαδή του νόμου της ανταπόδωσης που είναι και νόμος του φυσικού σύμπαντος αν το σκεφτεί κανείς) η οποία συνδυάζεται και με τη δοξασία των πολλών μετενσαρκώσεων είναι εντελώς "μεταφυσική", τελικά είναι πιο ανθρώπινη και δίκαια από την αιώνια Κόλαση.
Αφήνοντας έξω τα περί μετενσάρκωσης, η "αμαρτία" στο Βουδισμό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια αρνητική πράξη ή προσκόλληση που θα σε εμποδίζει από την πορεία σου προς τη φώτιση. Δηλαδή ο καθένας έχει απόλυτα την ευθύνη των πράξεών του χωρίς κάποιον τιμωρό Θεό από πάνω, ούτε απειλές αιώνιας τιμωρίας...
Και η μετενσάρκωση χρησιμεύει στο οτι η ανταπόδωση μπορεί να υπάρχει σε επόμενη ζωή, είτε καλή είτε κακή. Αλλά μπορεί να είναι και σε αυτή τη ζωή που είναι και η σημαντικότερη.
Στον Ινδουισμό βέβαια με τις κάστες και όλα αυτά η μετενσάρκωση απέκτησε το ρόλο ενός τρόπου να εξουσιάζονται οι "πιστοί" και ποτέ να μην κάνουν κάτι να καλυτερεύσουν τις ΤΩΡΙΝΕΣ ζωές τους, εξασφαλίζοντας έτσι την παντοτινή εξουσία των βραχμάνων ιερέων και της κάθε "ανώτερης" κάστας.
(Τώρα είσαι παρίας και θα μείνεις για πάντα παρίας. Αλλά αν είσαι πιστός, στην επόμενη ζωή μπορεί και να γεννηθείς έως και βραχμάνος, δηλαδή σε καλύτερη κάστα).
Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις στο Βουδισμό (αν και κανείς Βουδιστής δε θα σκεφτεί να αποκαλέσει τις άλλες "αιρέσεις") και παρ'όλο που με κουράζουν όλοι αυτοί οι παράξενοι όροι στα Σανσκριτικά (samsara, dharma, samadhi, vipassana κλπ) έχει μια απίστευτα πλούσια φιλοσοφία, αν και προτιμώ τη σχετική απλότητα του Ταοισμού, που είναι εντελώς άλλο καπέλο πάλι.
Και εκεί ο Θεός δεν είναι πρόσωπο αν και υπάρχει σαν μια εντελώς αφαιρετική έννοια, αλλά το αιώνιο Ταό είναι το κομμάτι του "Θεού" που οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν και ενυπάρχει μέσα στη φύση. Xωρίς όμως να είναι ιδιαίτερα Πανενθειστική ή Πανθειστική θρησκεία (εκτός από τον folk Taoism πολλά στοιχεία και όντα του οποίου βρίσκουμε και σε πάρα πολλά anime/manga).
Εκεί βρίσκεται και το γνωστό μας yin-yang. H απόλυτη ισορροπία των αντιθέτων (όπου η έννοια αντίθετο είναι απλά ένας συμβολισμός και όχι απτή πραγματικότητα) το καθένα από τα οποία είναι ίσο και εμπεριέχει και κομμάτι του αντιθέτου του. Τέλεια ιδέα!