15 replies to this topic

[red pyramid]

Η όλη κουβέντα ξεκίνησε με ένα φίλο ο οποίος και είναι φανατικός των Paradise lost.Είπαμε για το τελευταίο δίσκο και το πόσο πολύ έχει απήχηση στους οπαδούς ειδικά τους νεότερους και ότι μιλάμε για τη μικρότερη αλλαγή πλεύσης ήχου σε δίσκο της μπάντας.Συνεχίσαμε να λέμε για τις αλλαγές που κάνανε στη καριέρα τους και κατά πόσο επιρέασε αυτό τη δημοτικοτητά τους.Μετά το θέμα ξέφυγε εντελώς απ' τη μπάντα και φτάσαμε στο βασικό ερώτημα που βλέπετε στο τίτλο.

Τι προτειμάτε?Πειραματισμό ενός συγκροτήματος ή να έχουν ένα και μόνο χαρακτηριστικό ήχο?Προτειμάμε συγκροτήματα που καινοτομούν ή μπάντες που μένουν πιστές σε ένα ήχο?Προτειμάτε τη στάση των Iron Maiden,Manowar,κτλ ή μπάντες όπως Paradise Lost,Anathema,Primal Scream που κάνουν κάθε κυκλοφορία τους διαφορετική?Κατά πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχτούμε κάτι διαφορετικό και καινούργιο είτε απο μπάντες που ήδη γουστάρουμε είτε απο καινούργιες?

[phm]

Αν και ίσως είμαι λίγο ξεκάρφωτος και εκτός θέματος, εγώ είμαι της νοοτροπίας, γιατί να ασχολούμαστε με συγκροτήματα την στιγμή που μπορώ να ασχολούμαι με τη μουσική; Εκτός και αν κάποιο συγκρότημα μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, δεν μπαίνω στον κόπο να ασχοληθώ.

Αποτέλεσμα; Αντί να πειραματίζονται τα συγκροτήματα με το τι φτιάχνουν, πειραματίζομαι εγώ με το τί ακούω

[Damaged.Rose]

That is a tough question...

Λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι ένα συγκρότησα πρέπει να κρατάει τον βασικό ήχο, όποιος και αν είναι αυτός και ίσως να προσθέτει κάποια στοιχεία άλλου είδους μουσικής. Γενικά, είμαι λίγο της φιλοσοφίας ότι αν ένα συγκρότημα αλλάζει σε κάθε καινούργιο δίσκο το στύλ μουσικής που παίζει πολύ απλά ακολουθεί τα ρεύματα που οδηγούν στα trends της εποχής και συνοψίζοντας, εμπορευματοποιούνται (τώρα το είπα σωστά αυτό? Πάντως καταλαβαίνεται τι θέλω να πω.) Ύστερα πιστευώ ότι με το να αλλάζει ένα συκρότημα συνεχώς την μελωδία του, στο τέλος και οι ίδιοι οι fans βαριούνται.

Τέλος, δεν είναι κακό κάποιες φορές ένα συγκρότημα να πειραματίζεται, ώστε να δίνει ποικιλία στον ήχο και λόγο στους fans να συνεχίσουν να τους υποστηρίζουν. Αλλά η συνεχής αλλάγη εκφέρει κακά αποτελέσματα, κατα την γνώμη μου....

[Melkor]

Αν και ίσως είμαι λίγο ξεκάρφωτος και εκτός θέματος, εγώ είμαι της νοοτροπίας, γιατί να ασχολούμαστε με συγκροτήματα την στιγμή που μπορώ να ασχολούμαι με τη μουσική; Εκτός και αν κάποιο συγκρότημα μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, δεν μπαίνω στον κόπο να ασχοληθώ.

Αποτέλεσμα; Αντί να πειραματίζονται τα συγκροτήματα με το τι φτιάχνουν, πειραματίζομαι εγώ με το τί ακούω

ειναι και αυτο μια λυση, και μαλιστα μια καλη λυση

απο την αλλη, αν το συγκροτημα δεν πουλαει με το στυλακι που εχει, αν θελει να επιβιωσει καλα θα κανει να αλλαξει γραμμη πλευσης
καλυτερα αυτο παρα να βγαζει δισκους διασκευες **γκουχMetallicaγκουχ**

βλεποντας παντως τι ακουω εγω, βλεπω οτι ειμα ιπιστος σε καποια συγκροτηματα, τα οποια δεν εχουν αλλαξει υφος, παρα ισως ελαχιστα, και απο την αλλη κανα2 αλλα που παλιοτερα ακουγα, επειδη βλεπω μεγαλη στροφη προς κατι που προσωπικα δεν μαρεσει, τα εχω παρατησει. εχω ομως και παραδειγμα συγκροτηματος που παρολο που εκανε στροφη, συνεχιζω να το παρακουλουθω οχι με μεγαλη προσηλωση, αλλα εστω με ενα στοιχειωδες ενδιαφερον

[Shadowstrike]

χμ...πιστευω πως ενα συκροτιμα ρπεπει να εχει ενα δικο του μοναδικο στυλ..
αλλα μπορει να κανει αλλαγες και ομως να κραταει το στυλ του...
δεν ειναι ωρεο ενα συγκροτιμα να αλλαζει ριζικα στυλ εκτος αν πραγματικα πληρει τις προδιαγραφες (βλ. still remains) οπου και τοτε μια τετοια αλλαγει αξιζει πραγματικα ομως αυτο κανεις δν το ξερει μεχρι να βγαλουν το αλμουμ
οποτε ειναι δικοπο μαχαιρι αυτη η αλλαγη

[Darkchilde]

Προτιμώ την αλλαγή έστω και μικρή.

Πάρτε π.χ. τον David Bowie (από τους πιο αγαπημένους μου) ο οποίος έχει αλλάξει πάμπολλες φορές στυλ μουσικής. Μερικές φορές έχει πετύχει μερικές φορές όχι. Από το Ziggy Stardust στο Heroes είναι τελείως διαφορετικός, αλλά πάντα με εξαίσια αποτελέσματα εκείνη την εποχή. Κάποιοι πειραματισμοί την δεκαετία του '80 και κάποια στην δεκαετία του '90 δεν του βγήκαν αλλά μετά με το Earthling και Hours (διαφορετικό στυλ πάλι) έδωσε ρέστα.

Από την άλλη πάρε ένα συγκρότημα που δεν πειραματίζεται ποτέ. Που δεν αλλάζει καθόλου αλλά μένει σταθερό. Συνήθως κάποια στιγμή μετά τα πρώτα τραγούδια ή/και δίσκους προσωπικά θα τους βαρεθώ. Γιατί δεν έχουν αλλάξει τίποτα στην μουσική και τα τραγούδια τους. θα είναι σαν να ακούς το ίδιο τραγούδι συνέχεια.

[Melkor]

αληθεια ετσι ειναι, αλαλ και εσυ Darkchilde, θετεις τον πηχη παρα πολυ ψηλα. David Bowie is one of a kind. ειναι εκτος συναγωνισμου.

παντως, ευχαριστω για την πολυ καλη ιδεα... και ελεγα , ποιανου την δισκογραφια να κατεβασω next?

[keetharesh]

αληθεια ετσι ειναι, αλαλ και εσυ Darkchilde, θετεις τον πηχη παρα πολυ ψηλα. David Bowie is one of a kind. ειναι εκτος συναγωνισμου.

παντως, ευχαριστω για την πολυ καλη ιδεα... και ελεγα , ποιανου την δισκογραφια να κατεβασω next?

να κατεβασεις δισκογραφια Αmon Τobin και ΕΖ3kiel, να δεις τι θα πει πειραμα απ'το αλφα ως τ'ωμεγα.

[ghostdog]

Σημασία πάνω απ'όλα έχει η έμπνευση, αλλά βέβαια ο πειραματισμός είναι πάντα καλοδεχούμενος , ειδικά όταν είναι ειλικρινής. Οι maiden ας πούμε βγάλανε 2 NWOBHM δίσκους που φλερτάρανε με το punk, και μετά 5 δίσκους με τον dickinson που αν και είχανε κοινά σημεία υπάρχουν αρκετές διάφορες στον ήχο και στην προσέγγιση σε κάθε δίσκο. Μετά απλά άρχισαν να στερεύουν οι ιδέες...

Το κόλπο είναι πάντα το συγκρότημα να καταφέρνει να κρατάει την ταυτότητα του , όσους πειραματισμούς και να κάνει. Οι Paradise Lost το έχουν καταφέρει αυτό και γιαυτό είναι από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Ένα ακόμα ιστορικό metal group που κατάφερνε σχεδόν σε κάθε δίσκο να αλλάζει ήχο χωρίς να χάνει το στίγμα του , είναι και οι Judas Priest. Πάντως ο πειραματισμός για χάρη τοπυ πειραματισμού , δηλαδή του στυλ: "κοιτάξτε ψαχνόμαστε πολύ στη μουσική μας" ή "κάτσε να βάλουμε elocrto-pop στοιχεία μπας και βγάλουμε κανένα club-hit" δε πρέπει να υπάρχει.

Βέβαια ο δρόμος από το death-black σε πιο μελωδικά metal και Gothic μονοπάτια , είναι δοκιμασμένος και πολυταξιδεμένος. Paradise Lost, Tiamat, Sentenced, Anathema...

[Zabimaru]

φιλε σταθερη αξια λιγες φορες ο πειραματισμος πετυχαινει .Δες τοσα συγκροτηματα που αλλαζουν ηχο συνεχεια αυτο το συχαινομαι στα συγκροτημτα τουλαχιστον αλλαξε λιγο προς το καλυτερο οχι οτι να ναι.Αν αλλαξεις εντελως αλλαξε και ονομα στο συγκροτημα.Old school ftw!!!!

[Anelis]

Αν αλλαξεις εντελως αλλαξε και ονομα στο συγκροτημα.

+1

[Sponis]

εγώ είμαι πιο πολύ της "Σταθερής" άποψης...

γουστάρω maiden για ακριβώς αυτή τη μεηντενιά που μου βγάζει κάθε δίσκος. Από την άλλη η αλλαγή των Μετάλλικα δε μπορώ να πω ότι με τρέλανε... οκ τo Load & Reload μετά από αρκετά ακούσματα τα δέχτηκα. Αλλά αυτή η αποτυχία με το όνομα St.Anger δε χωνεύεται με τπτ.

Paradise Lost. άλλαξαν στυλ, φέραν καινούριο κόσμο πιο κοντά τους, έβγαλαν ωραίους δίσκους [one second] ΑΛΛΑ με το που ξαναγύρισαν στις ρίζες προσκύνησαν όλοι...

υπάρχουν όμως και συγκροτήματα που αλλάζουν ριζικά και είναι πιο επιτυχημένα έτσι. ίσως είχαν κάνει άσχημη πρώτη επιλογή...

[rebelos]

Αλλά αυτή η αποτυχία με το όνομα St.Anger δε χωνεύεται με τπτ.

για άλλη μια φορά
το St.Anger είναι μια χαρά δίσκος
κατι κομμάτια τύπου Inviseble Kid η το ομώνημο η το Frantic
είναι αρκετά καλά για να παίζονται και σε συναυλίες

[Sponis]

είναι πολύ μεγάλα σε διάρκεια χωρίς λόγο
επαναλαμβάνονται
λογω των ταπερ/ντραμς ο δισκος μοιαζει ενα κομματι

και αλλα πολλα

[dmvagos]

Πιστεύω πως από τη στιγμή που ένα συγκρότημα και γενικά ο οποιοσδήποτε τραγουδιστής καθιερωθεί σε ένα "στυλ", δύσκολα θα μπορέσει να το αλλάξει με επιτυχία. Οι hardcore fans θα το αποδεχτούν (στις πιο πολλές περιπτώσεις) αλλά μπορεί γενικότερα να απογοητεύσει πολύ κόσμο μια ξαφνική αλλαγή τέτοιου είδους. Πειραματισμοί με ένα-δυο tracks ανά cd δεν πρόκειται να επηρρεάσουν αρνητικά. Αλλά από ένα σημείο και μετά, θεωρώ είναι θέμα ταλέντου το να μπορείς να αλλάζεις και να παραμένεις το ίδιο καλός και, γιατί όχι, να βελτιώνεσαι κιόλας.