Επισης οσο για το "επι ισοις οροις"... η ζωη ειναι αδικη... τι να κανουμε, πρεπει να βρεις οποιαδηποτε ευκαιρια να ανεβεις αλλιως η αλλοι θα βρουνε ανοιγμα και θα σε ποδοπατησουν, αυτο το μάθημα μου εγινε κατανοητο υπερβολικα πολλες φορες...
Αυτό δεν είναι μάθημα, είναι απλώς μια αντίληψη. Δεν είναι η ίδια η ζωή που διδάσκει ότι αυτό που μετράει σε αυτήν είναι πάνω απ' όλα η διεκδίκιση του ατομικού συμφέροντος, αλλά ορισμένοι άνθρωποι και ένα σύστημα σκέψης και πολιτικής που προσπαθεί να δικαιολογήσει την παγκόσμια αδικία πάνω στην οποία στηρίζεται και να υποστηρίξει τις επικρατούσες δομές εξουσίας.
Δεν είναι κάτι αυτονόητο αυτή η ηλίθια νοοτροπία που επικρατεί στα σχολεία όπου αυτοί που αντιγράφουν ή σε κάθε περίπτωση διεκδικούν πάντα το πιο ευνοϊκό αποτέλεσμα με τη λιγότερη δυνατή προσπάθεια (η παπαγαλία δεν απέχει πάρα πολύ από την αντιγραφή κατά τη γνώμη μου) αντί να επικρίνονται από τον περίγυρό τους επιβραβεύονται ως εξυπνότεροι.
Και μετά βλέπεις ενήλικα άτομα σε πανεπιστήμιο, με βλέψεις για άριστα στο πτυχείο και εισαγωγή σε μεταπτυχιακά, να παραμένουν εξαρτημένα από αυτή την παιδική συνήθεια που επειδή δεν κόπηκε όσο ήταν νωρίς, τους ακολουθεί σαν αναγκαιότητα στην ενήλικη ζωή τους. Αυτή η ψευδής λογική της αναγκαιότητας είναι που δεν μας βοηθάει να αλλάξουμε σε τίποτα. "Εφόσον αντιγράφουν οι άλλοι, αν δε το κάνω κι εγώ δε θα είναι άδικο για μένα;" Λες και η τάση των άλλων να ψάχνουν σε όλα την ευκολότερη δυνατή λύση πρέπει να καθορίζει και τη δική μας συμπεριφορά. Ενώ θα μπορούσαμε να αναπληρώσουμε με περισσότερη προσπάθεια, ή την αποδοχή αυτού που μας αναλογέι. Αλλά πάνω απ' όλα πρέπει πάντα να ανεβαίνουμε, έτσι; Όσοι άνθρωποι έμειναν φτωχοί και """δεν πέτυχαν στη ζωή τους""" είναι losers γιατί δεν έμαθαν αρκετά γρήγορα πώς λειτουργούν τα πράγματα.
Νομίζω ότι η μοναδική λύση σε αυτό το ζήτημα είναι να διατίθεται κανείς να θυσιαστεί. Να αποδεχτεί ότι δε χρειάζεται να επφωελείται από την αδικία, αλλά μπορεί απλώς να πλήττεται από αυτήν, και ότι αυτό δεν είναι περισσότερο κακό από το να πλήττεται κάποιος άλλος.
Το να παλεύει κανείς για να επιβιώσει είναι λίγο διαφορετικό από το να παλεύει για να επωφεληθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ρισκάροντας όσο το δυνατόν λιγότερα από τα προνόμιά του. Και ενώ υπάρχει τόσο μεγάλη απόσταση ανάμεσα στους ανθρώπους για τους οποίους το βιοποριστικό πρόβλημα δεν τους επιτρέπει να προβληματίζονται έντονα πάνω στην ηθική και σε αυτούς που απλώς προσπαθούν "να ανέβουν", παντού βλέπω να επικρατεί η ίδια νοοτροπία. Αυτός που δεν έχει, να αποκτήσει κάποια, αλλά αυτός που έχει, να αποκτήσει οπωσδήποτε περισσότερα.
Είναι κρίμα η ίδια νοοτροπία να περνάει ιδίως στην εκπαίδευση, γιατί ειλικρινά πιστεύω ότι ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ίσως από τους λίγους οι οποίοι δε λειτουργεί με καθαρά υλιστικά δεδομένα. Πιστεύω ότι το εκπαιδευτικό σύστημα είναι από τα λίγα που μπορούν να πολεμηθούν μέσα από τα ίδια τα σπλάχνα του. Το να παρεισφρύει σε αυτό η ανασφάλεια της επιβίωσης και να καθορίζει τη λειτουργία του είναι αντιφατικό ως προς τις ίδιες του τις επιδιώξεις.
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kamui: 27 Ιούνιος 2017 - 13:52