Το είδα πριν από λίγο καιρό...Είχα προσπαθήσει να το δω πριν ένα χρόνο αλλά μάλλον δεν ήμουν στην κατάλληλη φάση γιατί μου φάνηκε αργό και κουραστικό τότε...Τώρα το ξαναέπιασα από την αρχή και το είδα μονορούφι μέσα σε μια βδομάδα...Ομολογώ πως η άποψη μου άλλαξε τελείως για τη σειρά καθώς δεν την βρήκα καθόλου αργή, ίσα ίσα πήγαινε με έναν πολύ ωραίο ρυθμό που σε άφηνε να αφομοιώνεις αυτά που έβλεπες και ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα με επισόδεια όπως το "who wants to be in jeopardy" και " eternal smile" που ήταν τίγκα στα ναρκωτικά και το σουρεαλισμό και απογείωσαν τη σειρά...
Σε γενικές γραμμές μου άρεσε πάρα πολύ και δεν το θεώρησα και ιδιαίτερα δύσκολο στην κατανόηση...Ναι σίγουρα υπήρχαν κάποια σημεία που έπρεπε να δώσεις ιδιαίτερη προσοχή αλλά και να μην καταλάβαινες την παραμικρή λεπτομέρεια δεν χάνεις αυτά που μπορεί να σου δώσει...Πάλι σε βάζει σε κάποιες σκέψεις και όπως διάβασα από κάποιον εδώ μέσα σημασία έχει το ταξίδι...Αλλά και σε σκέψεις να μη σε βάλει, πάλι μιλάμε για ένα άρτια σκηνοθετημένο και δομημένο έργο, με υπέροχη μουσική και σχέδιο που το απολαμβάνεις ακόμα και αν μείνεις στην επιφάνεια των γεγονότων...
Για τέλος απλά να πω ότι η Pino ήταν ένα υπέροχο πλάσμα και απλά τη λάτρεψα...Έβγαζε περισσότερο συναίσθημα από οποιονδήποτε άλλο ήρωα της σειράς και την έκανε πιο ανθρώπινη και νομίζω για μια ακόμη φορά ότι η ειρωνία είναι εμφανής...
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από mono: 10 Απρίλιος 2010 - 18:41