13 replies to this topic

[vectrapearl]

Eχω καίρο να κάνω κάνα κάλο review και μιας και δεν έχω κάτι φρέσκο είπα να ανεβάσω αυτό το κομμάτι που το έγραψα κάποια στίγμη σε ένα note στο pc μου μια μέρα αφού τερμάτισα και το τελευταίο souls παιχνίδι και μη έχοντας τίποτα άλλο να κάνω έκατσα να γράψω για το ταξίδι αυτό που άρχισε και τελείωσε πόλυ ξαφνικά και μετά απο χρόνια ξανάρχησε και δεν νομιζώ να τελειώσει πότε..

enjoy...!!! 


Βρισκόμαστε κάπου στο 2006 ένα απόγευμα σαββάτου στο σπίτι του φίλου μου και συζητάμε για τι άλλο?games.

O τύπος είχε και εχει τρέλα με την συλλογή απο games.όλα τακτοποιημένα σε ράφια και με αλφαβητική σείρα.Το ματί μου πέφτει σε ενα εξώφυλο που δεν είχα ξαναδεί.

Ρωτάω τι είναι αυτό ?

Για να πάρω την απάντηση που έμελλε να αλλάξει πολλά πράγματα στην gaming πορεία μου απο εκεί και πέρα.

-Αυτό άστο καλύτερα.δεν είναι για σένα.πολύ δύσκολο και εσύ δεν κάνεις για αυτά.action rpg και ένα από τα ποιό δύσκολα πού έχουν βγεί.

Tο εξώφυλο έγραφε.Demons Souls!

Οκ,ήμουν από αυτούς πού πέρναγε την ώρα του με hack n slash games και casual rpg.Αλλά να μού την πει ετσι ο άλλος?Ότι τι?Δέν έχω τα skills για να παίξω ένα παιχνίδι?Πόσο δύσκολο να είναι?

Όσο δύσκολο και αν είναι δεν βρέθηκε ακόμα παιχνίδι πού να μην τερμάτισα και μάλιστα αν όχι με όλα ,σχεδόν όλα τα  trophies.

Παίρνω το παιχνίδι του λέω ένα ξερό γειά και με αποχαιρετά με ένα σαρδίνιο χαμόγελο πού ακόμα και τώρα το θυμάμαι.

 

Επιστροφή στο σπίτι,άνοιγμα κονσόλας,μέσα το dvd και πάμε.

Κατάρευση.Αποτυχία.Rage.2 ώρες είχα χάσει περισσότερες φορές από ότι μπορούσα να μετρίσω.Βλέπεις εκεινη την εποχή το online game ήταν κατί όχι πολύ διαδεδομένο(με τον τρόπο που το έκαναν τα souls τουλάχιστων).Και αυτά τα καταπληκτικά μικρά tips άλλων παιχτών όπως "tressure ahead", "secret door"."jump for loot",με αποτέλεσμα ένα ακόμα κατακόκκινο ΥΟU DIE στην οθόνη μού δέν έκαναν και πολύ καλό στήν ψυχική μού ηρεμία.

 

Αφού είχαν περάσει 2 ώρες και δέν είχα καταφέρει να περάσω καλά καλά τούς απλούς εχθρούς,τα καταφέρνω και φτάνω σε μία πόρτα.Ανοίγω και εμφανίζεται ένας demon σάν πολυκατοικία και παρατηρώ μπάρα ενέργειας απο κάτω όσο ήταν η τηλεόρασή μου.!!!

 

Αυτό ήταν.κλείσιμο κονσόλας και επιστροφή στό σπίτι τού κολλητού για παράδοση παιχνιδιού.Άνοιξε την πόρτα τού έδωσα το dvd και έφυγα χωρίς να πω κουβέντα.

Η έναρξη του παιχνιδιού με το logo FROM SOFTWARE θα με στοιχειώνει για πάντα!

 

2018 μάρτιος.

Το ps plus δίνει δωρεάν το bloodborne.Είχα δει πρίν χρόνια το trailer στήν Ε3 και είχα καταενθουσιαστεί.

Αλλά γιατί το είχα ξεχάσει αυτο καί δέν το είχα παίξει?O well.. Δέν πειράζει.Κατέβασμα καί έναρξη..

Μάυρη οθόνη.Japan studios,FROM SOFTWARE...........wait what?FROM SOFTWARE....

Θεέ μού είπα απο μέσα μού!here we go again!

 

Όλα πέρασαν απο μπροστά μού.Το Demons Souls,το χαμόγελο τού φίλου μου,η ώρες πού σπατάλησα τότε.Όλα.Αλλά γιά κάποιο λόγο δέν το έκλεισα.Μάλλον η ηλικία.Όσο να το κάνεις είχαν περάσει χρόνια και είχα παίξει και άλλα απαιτητικά παιχνίδια.Θα τα καταφέρω.

Και ξεκίνησα.Πού να ήξερα ο δύσμοιρος!

 

120 ώρες + παιχνιδιού έκλεισα στο bloodborne. η 10 σίγουρα παίχτικαν μεταξύ του πρώτου lantern και του cleric beast!για όσους δέν καταλαβαίνουν το σημείο αυτό σε έναν πού έχει παίξει πχ Dark Souls θα τού έπερνε βαριά βαριά ενα 2ωράκι και αυτό γιατί θα έπρεπε να εξοικειωθεί με μηχανισμούς πού ειχαν αλλάξει λίγο από τα Souls!

Τερματισμός καί τίτλοι τέλους!

 

Πήρα θάρος!

Αυτό ήταν !Θα παίξω τα πάντα.

Λίγους μήνες μετά ανοίγω το store και κατεβάζω Dark Souls 1 remastered,Dark Souls 2 scollar of the first sin,Dark Souls 3 με τα 2 DLC(τολμηρός).Μήνες ολόκληρους.Έχανα,εκνευριζόμουν,έχανα souls, αλλά εκεί..Κάτι με τράβαγε να μήν τα παρατάω.Έπιανα τον εαυτό μού να θέλει να πάει σπίτι και να ανοίξει την κονσόλα.Να σκέφτομαι τι έκανα λάθος και δέν έβγαζα αυτό το boss?Από εκείνη την στροφή δέν είχα πάει!Τι να είχε εκεί?

Dodge,parry,counter attacks.πράγματα πού δέν είχα σκεφτεί ότι θα χρησιμοποιούσα τόσο πολύ σε ένα παιχνίδι.Και εδώ έπρεπε να τα κάνω μαστερ!

Ικανοποίηση.κάθέ φορά πού καθάριζα μία περιοχή!Πού έβρισκα ένα loot πού αν δέν είχα τήν θέληση και τήν υπομονή να σκουπίσω όλη τήν περιοχή δέν θα το έβρισκα!

Xαρά όταν έβρισκα ένα co-op sign έξω απο ένα boss και επιτέλους θα είχα πιθανότητες να το περάσω.
Ενιωθα γίγαντας κάθε φόρα πού έπεφτε ένα boss.

Αυτό το συναίσθημα πού έπεφτε το boss και ήμουν ευτυχισμένος γιά 5 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ.Ναί 5.Γιατί αμέσως με έπιανε πάλι το άγχος και ο τρόμος του τι θα δω στήν επόμενη στρόφη....

πόσες ωρες με ατελείωτα pvp με άλλους παίχτες.?

Αμέτρητο διάβασμα στα item discriptions για να καταλάβω το lore του παιχνιδιού.
 

Μαγεία.Και όλα αυτά από το Demon Souls πού δέν κατάφερα να βγάλω ούτε το πρώτο boss τότε!

 

Ένα μέγαλο ευχαριστώ στήν FROM SOFTWARE.

Πού άλλαξε τον τρόπου μού και την σκέψη μού στο gaming.καμία φόρα γελαώ με το πόσο τρόμο μού προκαλούσε ένα τόσο άπλης γραμματοσειράς logo σάν το δικό τής και το πόσο πολύ το ευχαριστιέμαι κάθε φορά πού το βλέπω τώρα πία!

 

Κλείνοντας θέλω να πω σε όλους εσάς πού δέν έχετε παίξει τα souls μόνο ένα πράγμα.μήν φοβάστε τίποτα.η δυσκολία είναι έκει γία να σας επιβραβεύσει.και μόνο γιά αυτό.

Παίξτε τα.Και ευχαριστήστε με μετά!

 

ΥΓ.1.Το Demon Souls δέν το έπαιξα πότε.και δέν έχω σκοπό!

ΥΓ.2.Ο φίλος μου δεν έπαιξε πότε κανένα Dark souls παιχνίδι και αμφιβάλω αν τέρματισε ποτέ το demon souls..αλλα δεν το παραδέχεται ακόμα και τώρα.Λέει οτι δεν προλάβαινε μιας και έβγαιναν άλλα παιχνίδια ενδιάμεσα που ήθελε ποιό πολύ να παίξει!
 

ΥΓ.3.Σας αποχαιρετώ με μία εικόνα πού μόνο γαλήνη και ηρεμία μπορεί να προσφέρει.και όποιος κατάλαβε....είναι πόλυ τυχερός!

Edited by vectrapearl, 08 February 2019 - 13:11.

[Kamui]

Είναι ευχάριστο να βλέπω ανθρώπους να συνδέονται και να ζουν τόσο έντονα την εμπειρία ενός τέτοιου παιχνιδιού, αλλά υπάρχει κάτι που με προβληματίζει ως προς τους περισσότερους fans του Dark Souls που έχω γνωρίσει/διαβάσει/παρακολουθήσει στο internet. To Souls series είναι υπερβολικά γνωστό για τη δυσκολία και τα πολύπλοκα game mechanics του, και όχι αρκετά γνωστό για τη θεματική και καλλιτεχνική του διάσταση.

 

Προφανώς ο καθένας βιώνει το παιχνίδι ανάλογα με το δικό του χαρακτήρα και τα δικά του βιώματα και δεν υπάρχει κάποιο "πρέπει" σε αυτό. Απλά νομίζω ότι αξίζει τουλάχιστον να παρατηρηθεί και να αναφερθεί (όπως έχουν κάνει μερικοί reviewers) ότι το dark souls είναι ουσιαστικά μια αλληγορία πάνω στην κατάθλιψη. Ίσως και να είναι το πρώτο AAA game που να αναλαμβάνει ένα θέμα που να αντιπροσωπεύει μια τόσο "συγκεκριμένη" (or not) μερίδα ανθρώπων, διαπερνώντας πολλά θεματικά και σεναριακά κλισέ, και σχεδιάζοντας έναν κόσμο και ένα gameplay που ουσιαστικά να αποτελεί μια συμβολική δήλωση πάνω στη ζωή. Αναρωτιέμαι αν η τεράστια δημοτικότητα αυτού του παιχνιδιού οφείλεται έστω και λίγο σε αυτή του την καινοτομία, ή αν απλώς έγινε τόσο γνωστό λόγω του μύθου της "ακραίας δυσκολίας" που χτίστηκε γύρω από αυτό.

 

Εν πάει περιπτώσει, έχοντας παίξει μόνο το Dark Souls 1 και βρισκόμενος στη μέση του 2 SoFS, το Dark Souls δεν έπαψε να με συναρπάζει κυρίως μέσω της άκρως μοναχικής και μελαγχολικής ατμόσφαιρας που χτίζει, και το πόσο αρμονικά έχει εντάξει το gameplay και το lore μέσα σε αυτήν. Ουσιαστικά είσαι ένας άνθρωπος που είναι ήδη νεκρός, δε γνωρίζει τίποτα για το παρελθόν του ούτε μπορεί να αντιληφθεί το μέλλον του. Ό,τι μαθαίνει, το μαθαίνει εξερευνώντας στα τυφλά έναν εντελώς μάταιο κόσμο όπου όλοι, εξίσου χαμένοι με αυτόν, γελάνε σαρκαστικά με τη μάταια προσπάθειά του να βρει ένα στόχο. Δεν είσαι ο ήρωας του σύμπαντος, δεν περιμένει κανείς τίποτα από εσένα, παρά μόνο μέσα από κάποιες αμφιλεγόμενες προφητείες που πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να εκπληρώσεις. Το σύμπαν αδιαφορέι για εσένα. Αυτό φαίνεται και στο γεγονός της ελάχιστης βοήθειας και προσανατολισμού που σου δίνει το παιχνίδι ως προς το τι πρέπει να κάνεις. Ο θάνατος είναι ένα αναπόφευκτο στάδιο αυτής της προσπάθειας. Είναι ένα ταξίδι θανάτων, μέσα από τους οποίους παλεύεις για να διατηρήσεις ό,τι ελάχιστο έχει μείνει από την ανθρωπιά σου. Για να μη γίνεις απόλυτα κενός, όπως τα πλάσματα που σκοτώνεις, ξανά και ξανά, χωρίς κανένα σκοπό.

 

Παραθέτω μερικά σχετικά βίντεο, χωρίς να τα συμμερίζομαι απόλυτα:

 

Spoiler:

Youtube Video

 

Youtube Video

 

Youtube Video

 

Νομίζω ότι όταν ένα τέτοιο παιχνίδι γίνεται τόσο ευρέως γνωστό, μια μεγάλη πλειοψηφία του χώρου των video games καταλήγει να το "κανιβαλίζει". Είναι τόσο γνωστό για την "άδικη" και "εκνευριστική" δυσκολία του, γιατί πολύ απλά ο περισσότερος κόσμος δεν καταλαβαίνει το design του. Το Dark Souls δεν είναι ένα τρομακτικά δύσκολο παιχνίδι. Απλώς εντάσσει το θάνατο και την απώλεια μέσα στο σχεδιασμό του. Δεν είσαι ο ήρωας που σκοτώνει minions και νικάει bosses με προκαθορισμένα objectives. Είσαι ένας από αυτούς. Πρέπει να ξεπερνάς μονίμως τον εαυτό σου για να αναμετρηθείς με ένα σύμπαν που είναι εκ των πραγμάτων πολύ ισχυρότερο από εσένα. Το παιχνίδι σου δίνει όλα τα αντικείμενα που χρειάζεσαι για να ανταποκριθείς σε κάθε συνθήκη. Πρέπει πρώτα να τα βρεις. Έπειτα, πρέπει απλώς να σκέφτεσαι πώς θα τα αξιοποιήσεις. Επίσης, πρέπει μονίμως να προσέχεις, να μην επαναπαύεσαι, και να βελτιώνεις τα skills σου, γιατί το grinding και το looting δεν μπορεί να σώσει έναν ανίκανο παίκτη από το θάνατο. Εν τέλει, το παιχνίδι σου δίνει την ιδιότητα να κάνεις summon npcs στους αρχηγούς, καθώς και να συνεργάζεσαι με άλλους παίκτες, με αμφίβολες συνέπειες, με κόστος μία μικρότερη ανταμοιβή ψυχών. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να το βγάλει κανείς. Το θέμα είναι πώς το ζεις.

Για αυτό και νομίζω ότι είναι πολύ καλύτερα να παίζει κανείς αυτό το παιχνίδι χωρίς να διαβάζει πολλά για αυτό στο internet. Από τη μια μου δημιουργεί την ανάγκη γιατί δεν ξέρω που παν τα τέσσερα, από την άλλη, αυτό χαλάει τη μαγεία. Το internet είναι γεμάτο εύκολες λύσεις και spoilers. Η μαγεία του παιχνιδιού είναι να αναγνωρίσεις πώς αυτό είναι πιο δυνατό και πιο έξυπνο από εσένα, και σιγά σιγά να παλεύεις για να το κατανοήσεις και να το ξεπεράσεις. Επιμένω ότι τα Dark Souls δεν είναι υπερβολικά δύσκολα παιχνίδια. Απλώς καταργούν την παράδοση του hand-holding σύγχρονων παιχνιδιών όπως Assasin's Creed, Uncharted, κτλ, που χειρίζεσαι χαρακτήρες που μπορούν να κάνουν υπερβολικά δύσκολα πράγματα με υπερβολικά εύκολα controls. Επιστρέφει πιο κοντά στη λογική των παλιών arcade games, που αναπλήρωναν τη μικρή τους διάρκεια με τις πολλές προσπάθειες που σε αναγκάζουν να κάνεις μέχρι να γίνεις καλός. Είναι απλώς ένα παιχνίδι που απαιτεί αφοσίωση, προσοχή και χρόνο. Δεν είναι για αυτούς που βιάζονται να πάνε στο επόμενο, γιατί βομβαρδίζονται από παντού με πληροφορίες.

 

Τέλος, θέλω να παραθέσω ένα τελευταίο βίντεο που αποδεικνύει πώς στην ίδια εμετικά κανιβαλιστική οπτική του παιχνιδιού οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η φήμη ότι το Dark Souls 2 είναι μακράν το χειρότερο της σειράς. Ακούστε τι λέει ο τύπος από το 1:15 μέχρι το 1:45. Άτομα σαν και αυτόν κάνουν reviews για παιχνίδια και επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Ήμαρτον.

 

Youtube Video

 

Δείτε αν θέλετε και το υπόλοιπο βίντεο ως μια ένδειξει των κριτηρίων βάσει των οποίων βγήκε ένα τέτοιο συμπέρασμα.

 

Γενικά νομίζω ότι πρόκειται για μια σειρά παιχνιδιών που δεν είναι για όλους, όχι μόνο λόγω της δυσκολίας της, αλλά κυρίως λόγω του θέματός της. Η δυσκολία είναι μέρος αυτού του θέματος, καθώς και διάφορες "αδυναμίες" του παιχνιδιού όπως οι ελλειπείς πληροφορίες, οι προσωπικότητες των npcs και το δυσνόητο lore. Όσο περισσότεροι ασχολούνται και μιλάνε και γράφουν για αυτό, τόσο περισσότερο φθείρεται η υγεία του παιχνιδιού κατ' εμέ. Δεν έχω παίξει το Dark Souls 3 και παρά τα ανεπανάληπτα visuals και την υπέροχη αισθητική, μου φαίνεται ότι σε επίπεδο gameplay τείνει όλο και περισσότερο να ανταποκριθεί σε ένα ευρύτερο κοινό και αυτό κάπως με ξενίζει. Anyway, θα τα παίξω με το δικό μου pace, προσπαθώντας να μάθω όσο λιγότερα για αυτά όσο μου επιτρέπουν οι πειρασμοί.

[1451]

Του παιχνιδιού το gameplay δεν μου αρέσει, μου αρέσει όμως το lore. Έβλεπα τα videos του vaati παλιά, παρέχει καλά insights σε κάποια πράγματα. Γενικά ο βασικός χαρακτήρας σαν κορόιδο μου φαίνεται αφού

Spoiler:

θυσιάζεται για να ζήσουν οι άλλοι.

[vectrapearl]

και καπωε ετσι ερχεται ο kamui και σου ανατιναζει τον εγκεφαλο...ομολογω οτι το βιντεο για την καταθληψη δεν το ειχα δει,ειχα ακουσει για την συσχετηση ειχα διαβασει και λιγο αλλα μετα το αναλυσες και εσυ και χαζεψα τωρα...θα το ψαξψ λιγο παραπανω...
 

 

 

 To Souls series είναι υπερβολικά γνωστό για τη δυσκολία και τα πολύπλοκα game mechanics του, και όχι αρκετά γνωστό για τη θεματική και καλλιτεχνική του διάσταση.

Για μενα ειναι αρκετα λαθος αυτο που εγινε με την σειρα...ναι ειναι δυσκολο..αλλα αν το παιξεις θα δεις οτι ο μιγιαζακι σε βοηθαει στην πραγματικοτητα..Π.Χ.καθε mob και καθε boss εχει ενα delay στο moveset του...ετσι ωστε να εχεις χρονο να αντιδρασεις,να μαθεις το pattern του...
Για την θεματικη και καλλιτεχνικη πλευρα τους τωρα...δεν νομιζω οτι δεν μιλανε για αυτο...στο bloodborne για παραδειγμα το εκθειαζαν...τα textures το depth of field και το level design τον soulsborne παιχνιδιων ειναι μνημιωδεις...

 

 

 

σχεδιάζοντας έναν κόσμο και ένα gameplay που ουσιαστικά να αποτελεί μια συμβολική δήλωση πάνω στη ζωή. Αναρωτιέμαι αν η τεράστια δημοτικότητα αυτού του παιχνιδιού οφείλεται έστω και λίγο σε αυτή του την καινοτομία, ή αν απλώς έγινε τόσο γνωστό λόγω του μύθου της "ακραίας δυσκολίας" που χτίστηκε γύρω από αυτό.

Πιστευω λιγο απο ολα....αν και σε μεγαλυτερο βαθμο το δευτερο....βλεπεις ο κοσμος των video game εχει ερθει σε μια ποιο mainstream κατασταση και απο εκει που σε δειχναν με το δαχτυλο αν ελεγες οτι εισαι gamer τωρα ειναι cool και ολοι λιγο πολυ θελουν να λενε οτι ασχολουντε με το Gaming..ακομα και μεσω κινητου(ελεος δλδ)..αυτο εχει σαν αποτελεσμα  τα περισσοτερα video games να καταπινονται αμασητα και χωρις ιχνος προσπαθειας για κατα νοηση στο τι ακριβως ειναι αυτο που μολις επαιξες...με αποτελεσμα να χανεται η ουσια και να μενει το επιφανιακο του πραγματος οπως πχ στα souls η δυσκολια.

 

 

 

Εν πάει περιπτώσει, έχοντας παίξει μόνο το Dark Souls 1 και βρισκόμενος στη μέση του 2 SoFS, το Dark Souls δεν έπαψε να με συναρπάζει κυρίως μέσω της άκρως μοναχικής και μελαγχολικής ατμόσφαιρας που χτίζει, και το πόσο αρμονικά έχει εντάξει το gameplay και το lore μέσα σε αυτήν. Ουσιαστικά είσαι ένας άνθρωπος που είναι ήδη νεκρός, δε γνωρίζει τίποτα για το παρελθόν του ούτε μπορεί να αντιληφθεί το μέλλον του. Ό,τι μαθαίνει, το μαθαίνει εξερευνώντας στα τυφλά έναν εντελώς μάταιο κόσμο όπου όλοι, εξίσου χαμένοι με αυτόν, γελάνε σαρκαστικά με τη μάταια προσπάθειά του να βρει ένα στόχο. Δεν είσαι ο ήρωας του σύμπαντος, δεν περιμένει κανείς τίποτα από εσένα, παρά μόνο μέσα από κάποιες αμφιλεγόμενες προφητείες που πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να εκπληρώσεις. Το σύμπαν αδιαφορέι για εσένα. Αυτό φαίνεται και στο γεγονός της ελάχιστης βοήθειας και προσανατολισμού που σου δίνει το παιχνίδι ως προς το τι πρέπει να κάνεις. Ο θάνατος είναι ένα αναπόφευκτο στάδιο αυτής της προσπάθειας. Είναι ένα ταξίδι θανάτων, μέσα από τους οποίους παλεύεις για να διατηρήσεις ό,τι ελάχιστο έχει μείνει από την ανθρωπιά σου. Για να μη γίνεις απόλυτα κενός, όπως τα πλάσματα που σκοτώνεις, ξανά και ξανά, χωρίς κανένα σκοπό.

Α ρε κερατα θα με κανεις να τα ξαναπαιξω ολα απο την αρχη!!!!!

 

 

 

Δεν έχω παίξει το Dark Souls 3 και παρά τα ανεπανάληπτα visuals και την υπέροχη αισθητική, μου φαίνεται ότι σε επίπεδο gameplay τείνει όλο και περισσότερο να ανταποκριθεί σε ένα ευρύτερο κοινό και αυτό κάπως με ξενίζει

Εδω κανεις ενα μικρο λαθακι...αλλα καταλαβαινω μιας και δεν το εχεις παιξει...το DS3 ειναι παρα πολυ ωραιο και εχει σχεδον τα παντα που εκαναν το DS1 αυτο που ειναι....και μερικες φορες και ακομα παραπανω...σε επιπεδο δυσκολιας εχει πραγματα που ειναι και 1-2 level παραπανω απο το DS1...Δεν θα ελεγα ουτε στο ελαχιστο οτι εγινε ποιο βατο για το ευρυτερο κοινο....


για ολα τα υπολοιπα που ειπες συμφωνω σε ολα....
οσο για το DS2 ειμαι απο αυτους που το απολαυσαν...ειχα ακουσει οτι απο τα 3 ηταν το χειρωτερο,αλλα πραγματικα το κατα ευχαριστηθικα...και ποτε δεν καταλαβα προς τι ολος αυτος ο χαμος....οκ ειχε καποιες καινοτομιες που δεν υπηρχαν στο 1 αλλα για μενα αυτο ηταν καλο..σαν στορυ ηταν μια χαρα τα boss fights υπεροχα(αν και ισως ποιο ευκολα αλλα αυτο μπορει να ειναι γιατι το επιασα καπακια απο το 1 ..δλδ την επομενη μερα ακριβως....και μπορει να ηταν θεμα συνηθειας)η τοποθεσιες και το level design μια χαρα....
απλα ισως επειδη δεν συμετειχε ο μιγιαζακι στην παραγωγη επεσε το fan base να το θαψει...

Edited by vectrapearl, 09 February 2019 - 13:54.

[Kamui]

και καπωε ετσι ερχεται ο kamui και σου ανατιναζει τον εγκεφαλο...ομολογω οτι το βιντεο για την καταθληψη δεν το ειχα δει,ειχα ακουσει για την συσχετηση ειχα διαβασει και λιγο αλλα μετα το αναλυσες και εσυ και χαζεψα τωρα...θα το ψαξψ λιγο παραπανω...

Αν θέλεις δες και τα τρία βίντεο που παραθέτω, υπάρχουν πολλά ακόμα αν δεις τα recommended. Γενικά κάθε ένα έχει μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα οπτική.

 

 

Για μενα ειναι αρκετα λαθος αυτο που εγινε με την σειρα...ναι ειναι δυσκολο..αλλα αν το παιξεις θα δεις οτι ο μιγιαζακι σε βοηθαει στην πραγματικοτητα..Π.Χ.καθε mob και καθε boss εχει ενα delay στο moveset του...ετσι ωστε να εχεις χρονο να αντιδρασεις,να μαθεις το pattern του...
Για την θεματικη και καλλιτεχνικη πλευρα τους τωρα...δεν νομιζω οτι δεν μιλανε για αυτο...στο bloodborne για παραδειγμα το εκθειαζαν...τα textures το depth of field και το level design τον soulsborne παιχνιδιων ειναι μνημιωδεις...

 

Το Βloodborne έτυχε μάλιστα να το συναντήσω σε μια περιοδική έκθεση με θέμα τα video games στο Victoria and Albert Museum στο Λονδίνο. Ήταν από τα ελάχιστα ΑΑΑ games που συμμετείχαν στην έκθεση, καθώς τα περισσότερα ήταν πειραματικά indie games με κοινωνικο-πολιτικό και ερωτικό περιεχόμενο, προσπαθώντας να δείξουν τις αλλαγές που συμβαίνουν στα βίντεο games και πώς αυτά συνδέονται όλο και περισσότερο με συζητήσεις που αφορούν την πραγματική ζωή όπως οι έμφυλες ταυτότητες, ο ρατσισμός, οι ηλικιωμένοι, ο καπιταλισμός κ.α.
Αυτό που θυμάμαι ήταν ότι το κείμενο της έκθεσης για το Bloodborne εστίαζε πάλι κυρίως σε τεχνικά σημεία που αναφέρεις και όχι τόσο σε θεματικά. Όταν λέω θεματικά και καλλιτεχνικά εννοώ ζητήματα που δεν αφορούν τόσο την τεχνική κατασκευή, αλλά το πώς ένα παιχνίδι καθίσταται έργο τέχνης καθώς συνδιαλέγεται με τη ζωή και τον άνθρωπο, πώς αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ως τέχνη με σύγχρονα εικαστικά κριτήρια.

 

Εδω κανεις ενα μικρο λαθακι...αλλα καταλαβαινω μιας και δεν το εχεις παιξει...το DS3 ειναι παρα πολυ ωραιο και εχει σχεδον τα παντα που εκαναν το DS1 αυτο που ειναι....και μερικες φορες και ακομα παραπανω...σε επιπεδο δυσκολιας εχει πραγματα που ειναι και 1-2 level παραπανω απο το DS1...Δεν θα ελεγα ουτε στο ελαχιστο οτι εγινε ποιο βατο για το ευρυτερο κοινο....

 

Αυτό που με ξενίζει κυρίως είναι το ότι φαίνεται να έχουν ανεβάσει την ταχύτητα του combat, και ιδίως του rolling. Μου φαίνεται ότι οι μάχες μοιάζουν πιο arcade-y από τα προηγούμενα και ότι ενθαρρύνεται περισσότερο το roll spam. Τα designs επίσης στρέφονται όλο και πιο πολύ προς το over the top high fantasy και λιγότερο σε έναν κάπως ιστορικίζοντα πυρήνα που έχουν τα προηγούμενα. Όχι ότι αυτό είναι κακό ή άσχημο, απλώς μου φαίνεται κάπως σαν μια προσπάθεια να εντυπωσιάσουν και να παρουσιάσουν έναν πιο "fantasy" κόσμο. Η ατμόσφαιρα ίσως γίνεται πιο μακάβρια από ποτέ, απλώς δεν ξέρω αν καταφέρνει το παιχνίδι να σου τη μεταδώσει εξίσου μέσα από το gameplay. Δεν κρίνω, απλώς μια εντύπωση από video.
 

για ολα τα υπολοιπα που ειπες συμφωνω σε ολα....
οσο για το DS2 ειμαι απο αυτους που το απολαυσαν...ειχα ακουσει οτι απο τα 3 ηταν το χειρωτερο,αλλα πραγματικα το κατα ευχαριστηθικα...και ποτε δεν καταλαβα προς τι ολος αυτος ο χαμος....οκ ειχε καποιες καινοτομιες που δεν υπηρχαν στο 1 αλλα για μενα αυτο ηταν καλο..σαν στορυ ηταν μια χαρα τα boss fights υπεροχα(αν και ισως ποιο ευκολα αλλα αυτο μπορει να ειναι γιατι το επιασα καπακια απο το 1 ..δλδ την επομενη μερα ακριβως....και μπορει να ηταν θεμα συνηθειας)η τοποθεσιες και το level design μια χαρα....
απλα ισως επειδη δεν συμετειχε ο μιγιαζακι στην παραγωγη επεσε το fan base να το θαψει...

Προσωπικά τα περισσότερα boss fights τα έπαιξα κατευθείαν με phantom καθώς έτσι κι αλλιώς το παιχνίδι καθιστά πολύ σημαντικότερο τον παράγοντα τoυ humanity και την οικονομία που κάνεις στα effigies. Προσωπικά ως προς αυτό μου αρέσει περισσότερο από το πρώτο. Άσε που κάποιοι npcs σε ανταμείβουν αν τους χρησιμοποιήσεις ως phantoms, οπότε γενικά το είδα περισσότερο σαν μια πιο ξεχωριστή εμπειρία παρά σαν easy mode. Γενικά νομίζω ότι οι αρχηγοί θεωρούνται λιγότερο ιδιαίτεροι, αλλά πχ το παράδειγμα του chariot ήταν πάρα πολύ ωραίο κατ' εμέ.

Αυτό που με προβληματίζει αυτή τη στιγμή είναι το ότι κόλλησα στη Mytha the Baneful Queen, καθώς προσπάθησα επανειλλημένα να τη νικήσω μέσα στο poison pool και χωρίς phantom. Ξέρω τι πρέπει να κάνω για να τη νικήσω εύκολα, αλλά το θέμα είναι ότι αν δεν το είχα δει στο internet δεν θα το έβρισκα, το παιχνίδι δεν σε βοηθάει αρκετά να το ανακαλύψεις. Είναι σαν να επαναπαύτηκαν στο ότι όλοι θα ψάξουν στο internet για το τι πρέπει να κάνεις και να μην έδωσαν σημασία στον παίκτη που θα προσπαθήσει να τα βγάλει πέρα χωρίς βοήθεια. Γενικά νομίζω ότι η σχέση που έχει αυτό το παιχνίδι με το διαδίκτυο περισσότερο κακό κάνει στην εμπειρία και την κατασκευή του παρά καλό. Δε νομίζω ότι θα έβρισκα τη λύση αν δεν έψαχνα, για αυτό και σκοπεύω να αφήσω την περιοχή και να επιστρέψω αργότερα μήπως τελικά καταφέρω να τη νικήσω με το poison. Είναι το πιο δίκαιο.

[Yurishizu]

Δεν εχω παιξει κανενα παιχνιδι της εταιρειας αλλα βλεποντας ποσο εκθειαζουν τη σειρα σκεφτομαι να παρω το Dark Souls Trilogy οταν κυκλοφορησει (μαλλον την ανοιξη).

 

Τελευταια παντως επαιζα Assassin's Creed Origins κι Odyssey που νομιζω μοιαζει λιγο το συστημα με το dodge και δε μου φανηκε ιδιαιτερα δυσκολο. Ελπιζω μην απογοητευτω.


 

Edited by Yurishizu, 10 February 2019 - 19:52.

[Hazuki]

Άντε ρε παιδια κανα compilation να τα χουμε όλα μαζεμένα.

[Petran79]

Δεν εχω παιξει κανενα παιχνιδι της εταιρειας αλλα βλεποντας ποσο εκθειαζουν τη σειρα σκεφτομαι να παρω το Dark Souls Trilogy οταν κυκλοφορησει (μαλλον την ανοιξη).
 
Τελευταια παντως επαιζα Assassin's Creed Origins κι Odyssey που νομιζω μοιαζει λιγο το συστημα με το dodge και δε μου φανηκε ιδιαιτερα δυσκολο. Ελπιζω μην απογοητευτω.

Εγω λιγο επαιξα το DS1 και το παρατησα. Το ιδιο εκανα και με τη Bayonetta & DMC. To AC1 λιγο επαιξα και αυτο ενώ το δυο το παρατησα στην εισαγωγη με τους σαλτους στις σκεπες που εχανες σε 3-4 δευτερολεπτα.

Τι μ.... ες ειναι αυτα!

[Yurishizu]

Το Bayonetta δε το εχω παιξει. Απο DMC ολα μεχρι το 4. Οσο για τα AC τα τελευταια δεν ειναι οπως τα πρωτα, ειδικα το Odyssey προσπαθησαν να το κανουν πιο RPG.

 

Εγω φοβαμαι μη ξενερωσω απο τα γραφικα των Dark Souls. Ειναι παιχνιδια προηγουμενης γενιας. Μπροστα στο Sekiro που κυκλοφορει φετος η εταιρεια πρεπει να ειναι καπως ξεπερασμενα.

Edited by Yurishizu, 14 February 2019 - 18:09.

[Hazuki]

Μάλλον έρχεται demon souls remaster 

 

Youtube Video

[vectrapearl]

ΝΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  


και φυσικα θα το παρω δεν ταν συζηταμε αυτα!!!  

 

Edited by vectrapearl, 27 February 2019 - 12:05.

[Hazuki]

1oν) Κυκλοφόρησε το boxset με την τριλογία

2ον) Διάβαζα λίγο την ιστορία της From software και είδα ότι έχει κάνει και τα Otogi, που αν θυμάμαι καλά είχαν παρόμοιο gameplay

Βέβαια είναι για το πρώτο Xbox οπότε αν δεν έχεις την κονσόλα δεν μπορείς να τα παίξεις μιας και που δεν υπάρχει stable emulator.

[vectrapearl]

1oν) Κυκλοφόρησε το boxset με την τριλογία

 

ποιο λες ?
αυτο με 450 ευρω???γιατι δεν παιζει ουτε μια στο εκατομμυριο να ασχοληθω ειναι σχεδον γελοια η τιμη!

[Hazuki]

Δεν ξέρω ποιο λες αλλά είδα στο public ότι βγήκε ένα boxset με τα τρία παιχνίδια. Retail συσκευασία με ένα χαρτόνι για να τα κρατάει όλα μαζί. Τιμή γύρω στα 70€ μπορεί και λιγότερο.