Οι δάσκαλοι πολεμικών τεχνών του παλιού καιρού, όπως και κάθε Ιάπωνας, ήταν βαθιά θρησκευόμενοι, ή όπως οι Shinobi, εκμεταλλευόντουσαν τη δεισιδαιμονία της εποχής για να τρομάξουν τους άλλους προσποιούμενοι τους χρήστες μαγείας (majutsu, mashoku) και φορώντας κακάσχημες μάσκες όνι (δαιμόνων). Τόσο οι νίντζα, όσο οι σαμουράι, χρησιμοποιούσαν πνευματικές τεχνικές όπως διαλογισμό (meisojutsu) και βουδιστική τελετουργία/συμβολολογία, όπως οι 9 συλλαβές και τα 9 κοψίματα, τα οποία επιδεικνύει και ο Dr. Masaaki Hatsumi (o τελευταίος νίντζα, ιδρυτής του Bujinkan Dojo και κληρονόμος εννέα σχολών/ryu) σε παραδοσιακές γιορτές/τελετές περιστασιακά, αν και η επίσημη θέση της σχολής είναι πως αυτά ούτε διδάσκονται ούτε θεωρούνται γνήσιες πρακτικές της. Κάθε συλλαβή σχετίζεται με ένα ενεργειακό σημείο του σώματος (chakra point), ένα χρώμα, μια mudra, μια mantra, ένα mantala. Σχετίζονται μακρυνά με την κινέζικη αστρολογία και τις αρχαίες πρακτικές των Ταοϊστών, από τους οποίους και δανείστηκαν, εισήχθηκαν και εν τέλει διαμορφώθηκαν, όπως βρίσκονται σήμερα στον κλάδο Shingon και Vajrayana βουδισμού. Κάθε συλλαβή δίνει μια δύναμη, ή πιο σωστά, διευρύνει τις αισθήσεις και τη "διορατικότητα" αυτού που δούλεψε πάνω της με αφοσίωση, προσπαθώντας να την τελειοποιήσει κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, μιας επίπονης διαδικασίας, καθώς πρέπει να στέκεσαι εντελώς ακίνητος και να συγκεντρώνεσαι, χωρίς να αποσπάσαι, κάτι πολύ δύσκολο, τόσο δύσκολο μάλιστα που υπάρχει ολόκληρη θεότητα η επίκληση της οποίας στοχεύει στο να έχεις κάπου συγκεντρωμένο το μυαλό σου (π.χ. Χάνουμαν). Οι θρήσκοι μάλιστα και οι μύστες υποστηρίζουν πως με την πρακτική αυτήν, κάθε συλλαβή σου φέρνει στη ζωή σου καρμικές δοκιμασίες για να τις ξεπεράσεις και να αποκτήσεις κάποια αρετή (9 αρετές λέγονται και εκτός από 9 συλλαβές), ή σε κάνουν να ξαναζήσεις στον εσωτερικό σου κόσμο κάποια άσχημη εμπειρία του παρελθόντος, για να διδαχθείς από αυτήν, να την κατακτήσεις, να την υποτάξεις και να μετουσιώσεις εν τέλει τον πόνο που σου προκάλεσε, σε προσωπική ισχύ και εξέλιξη χαρακτήρα (emotional transmutation technique). Κάτι το πολύ δύσκολο για έναν σύγχρονο, επιφανειακό άνθρωπο, που πέφτει έρμαιο της ψευδοεπιστήμης των ατελείωτων ψυχολόγων, των καταθλίψεων και του αρνητισμού, που δεν έχει μάθει να κάνει ενδοσκόπηση/αποτίμηση χαρακτήρα και πράξεων και δεν μπορεί να δεχτεί με τίποτα πως μπορεί κάπου να έκανε λάθος ή να αδίκησε κάποιον.
Η εκπαίδευση κάτω από τον καταρράκτη, λοιπόν, είναι ο διαλογισμός κάτω από το τρεχούμενο, παγωμένο νερό του, που το αφήνεις να πέφτει πάνω σου, καθώς στέκεσαι ακίνητος, κάνεις ρυθμική αναπνοή σε συγκεκριμένο πλαίσιο ανάλογα με την εκάστοτε "άσκηση" και προσπαθείς να συγκεντρωθείς πλήρως στη δοκιμασία, χωρίς να αισθάνεσαι ή να σε ενοχλεί το παγωμένο νερό, το περιβάλλον, μάλιστα προσπαθείς να το νιώθεις και να πασχίζεις να αισθάνεσαι πως γίνεσαι ένα, μαζί του, καθ' όλη τη διάρκεια της φάσης. Χωρίς ρυθμική αναπνοή και απόλυτο αυτοέλεγχο είναι επικίνδυνο, καθώς μπορεί να προκληθεί στο σώμα σου κάποια βλάβη ή να πάθεις υποθερμία, γι' αυτό χρειάζονται και άλλες τεχνικές, όπως Chi-Kung, chi-gathering, αναπνοή με κατακράτηση Prana και έλεγχος αναπνοής, για καλή οξυγόνωση αίματος και επαρκείς καύσεις των μυών.
Ακόμη και μες στο κατακαλόκαιρο που η θερμοκρασία είναι άνω των 40 βαθμών, είναι κάτι το πολύ δύσκολο και ριψοκίνδυνο, σίγουρα όχι για όλους. Λόγος για τον οποίο συνήθως μόνο οι δάσκαλοι είχαν αυτήν τη συνήθεια κάποτε και φυσικά, σήμερα έχει σχεδόν εκλείψει. Όμως, όπως λέει και η πρώτη συλλαβή, "δύναμη σώματος και πνεύματος", ή όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών, "νους υγιής εν σώματι υγιή". Το να αθλείσαι χωρίς να εξασκείς το πνεύμα σου, χωρίς πίστη στο υπερβατικό, χωρίς πνευματισμό, είναι μισή δουλειά. Ιδιαίτερα σε μια κουλτούρα που η τελειομανία συνυπήρχε ανέκαθεν με την πνευματικότητα.
