Ο «άρχοντας» της καλλιτεχνικής φρικαλεότητας έφτασε στο ζενίθ του με την συγκεκριμένη ταινία, η οποία απαγορεύτηκε στην Ν. Κορέα λόγω "ανήθικης, αντικοινωνικής έκφρασης, απεικόνισης σεξουαλικών σχέσεων ανάμεσα σε μέλη οικογενείας κτλ και εικόνες και μεθόδους έκφρασης που περιλαμβάνουν περιεχόμενο επιζήμιο για τους νέους, όσο αναφορά την θεματολογία, την βία. τον τρόμο και τον κίνδυνο μιμητικών συμπεριφορών." Ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να κόψει 21 σκηνές για να ξαναθέσει την ταινία στην Επιτροπή Διαβάθμισης Μέσων Ψυχαγωγίας Κορέας (ΚΜΡΒ), πριν καταφέρει τελικά να τον αφήσουν να την προβάλει στους κινηματογράφους της χώρας του.
Μια γυναίκα ανακαλύπτει πως ο σύζυγός της την απατάει και για να τον εκδικηθεί ξεσπάει στο γιο τους, ευνουχίζοντας τον και στη συνέχεια τρώγοντας το αποκομμένο μέλος προτού διαφύγει μέσα στη νύχτα. Ο ντροπιασμένος και συγκλονισμένος πατέρας, αρχίζει, από κει και πέρα να περνά το χρόνο του αναζητώντας πληροφορίες στο διαδίκτυο για μεταμοσχεύσεις πέους. Ο γιος, ο οποίος πέφτει θύμα σχολικού εκφοβισμού λόγω της κατάστασής του, καταλήγει να συμμετάσχει σε έναν ομαδικό βιασμό της πρώην ερωμένης του πατέρα του.
Όσο κυλάει η ιστορία, ο γιος συνειδητοποιεί πως του προκαλεί ηδονή να αυτοτραυματίζεται, ένα πάθος που μοιράζεται με τη προαναφερθείσα, η απελπισία του πατέρα τον οδηγεί σε ακραίες λύσεις για να βοηθήσει τον γιο του και η μητέρα κάποια στιγμή επιστρέφει στο σπίτι.
Ο προφανής σκοπός του Κιμ Κι Ντουκ ήταν να σοκάρει το κοινό του και προφανώς τα κατάφερε σε απόλυτο βαθμό. Όλες σχεδόν οι πράξεις και έννοιες που θεωρούνται φρικτές από την κοινωνία βρίσκονται εδώ, συμπεριλαμβανομένων αυτοακρωτηριασμού, μισογυνισμού και Οιδιπόδειων συμπλεγμάτων. Επιπλέον, την αίσθηση της διαστροφής που ξεχειλίζει από την ταινία, εντείνει και η σχεδόν παντελής έλλειψη διαλόγου, μια τακτική την οποία χρησιμοποίησε ο Κιμ ώστε να αναγκάσει τον θεατή να συγκεντρωθεί στις φρικτές εικόνες.
Παρόλα αυτά, πίσω από τα σοκαριστικά χαρακτηριστικά κρύβονται κάποια εξαιρετικά δριμέα σχόλια για την σύγχρονη κοινωνία και τον τρόπο που αντιμετωπίζει θέματα σεξουαλικότητας, απιστίας και παράνοιας, τα οποία βέβαια, παρουσιάζονται μέσω του μοναδικού αφηγηματικού στυλ του Κιμ Κι Ντουκ.
Και οι τρεις πρωταγωνιστές της ταινίας είναι εκπληκτικοί στους ρόλους τους, έχοντας προφανή καλλιτεχνική ελευθερία από τον σκηνοθέτη. Ο Τσο Τζάε Χιουν υποδύεται άψογα τον απελπισμένο και σε συνεχή αγωνία πατέρα και ο Σέο Γιουνγκ Τζου είναι εξαιρετικός ως αθώος νέος που προσπαθεί να αποδεχτεί την σεξουαλικότητά του αλλά καταλήγει να ενδίδει στην αχρειότητα μετά το σοκ του ευνουχισμού του. Την παράσταση πάντως κλέβει η Λι Έουν Γου, η οποία είναι απολύτως πειστική ως εκδικητική, παρανοϊκή μητέρα και ως σεξουαλικά ανήθικη ερωμένη (παίζει και τους δύο ρόλους). Γενικότερα, το επιτελείο των ηθοποιών είναι από τα πιο δυνατά στοιχεία της ταινίας.
Πρoφανώς το Moebius είναι μια πάρα πολύ δύσκολη ταινία να παρακολουθήσει κάποιος, γεγονός που ενισχύεται και από τον εμφανή μικρό προϋπολογισμό της.(Προσωπικά διαπίστωσα με έκπληξη πως είχα ιδρώσει παρακολουθώντας κάποιες σκηνές αν και δεν είμαι καθόλου ξένος στην κινηματογραφική απεικόνιση βίας). Παρόλα αυτά, αν κάποιος μπορέσει να ξεπεράσει το σοκ, θα ανακαλύψει ένα εντυπωσιακό δείγμα του γκροτέσκου. Να σημειώσω τέλος πως είναι από τις ελάχιστες, σύγχρονες ταινίες του Κιμ που δεν έχουν προβληθεί στη χώρα μας, για ευνόητους λόγους.
Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική περιγραφή, με βίντεο και εικόνες εδώ:
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από sinkazama82: 20 Ιανουάριος 2016 - 19:12
