Tρίτο επεισόδιο και fujoshi in denial. Aπλά πέθανα από τα γέλια.


If it happens twice, it's not a coincidence!!!!!!!!
I kid, I kid...
Λοιπόν, είχα δει τα 2 πρώτα επεισόδια μερικές μέρες πριν και είπα ότι θα γράψω εδώ, αλλά τελικά δε το έκανα. Με την ευκαιρία του 3ου, το κάνω. I loooooooove this series.
Είναι γλυκήτατο, ανάλαφρο, περνάει όμορφα η ώρα και εγώ περνώ καλά, it's chamomile for the soul. 
Η μικρή είναι λατρεία, ευτυχία, sugar, spice and everything nice.
H seiyuu της δίνει ρέστα με τη προφορά της, με τη πολύ γλυκειά της αρμηνεία, και το ταλέντο της. Φτφτφτφτ, να μη τη ματιάσω.
I am sensei, sensei is me. Βλέπω τις επιλογές του, τη μανία του για δουλειά, το πόσο δύσκολο του ήταν να χαλαρώσει και λέω "να'μαι στην οθόνη!" Αν και η ζωή στο χωριό παραείναι όμορφη στη σειρά ( πού είναι τα κακέντρεχα κουτσομπολιά, ωέο; ), με κάνει να εύχομαι να ήταν και το πατρικό μου έτσι.
Οπωσδήποτε συνεχίζω και ίσως να πιάσω και το manga. Erm... there is a manga.... right? 
Μα δεν ήταν fujoshi in denial, αυτό ακριβώς σατιρίζει. Ο κόσμος αμέσως βάζει την ταμπέλα fujoshi σε οποιαδήποτε έχει διαβάσει 1 yaoi manga.
Σαν να λες ότι όλοι οι άντρες που έχουν διαβάσει ένα loli manga είναι lolicon in denial.
Oh my sweet, summer child... μόνο παρωδία δεν είναι αυτό. Αυτό που είδες είναι το χρονικό. Η ιστορία. Ο τρόπος και η γέννηση μιας fujoshi. Ναι, έτσι αρχίζει.
Αυτό με τα loli ασχολίαστο...