Άνοιξη, η εποχή του έρωτα, η εποχή που φέρνει μελαγχολιά στις μοναχικές ψυχές και μια ανάγκη να έρθει ποιο κοντά με το άλλο έταιρον ύμησι ...
Γι αυτό θέλω να συζητήσουμε μεριά πραγματάκια.
- Πιστεύεται πως τα ανιμε μπορούν να σας δώσουν καλές ιδέες για confesion;
- Ποιες είναι οι αγαπημένες σαν confession σκηνές από anime και ποια είναι τα αγαπημένα σας romance anime;
- Θα θέλατε να σας έκαναν έναν confession τέτοιου βεληνεκούς όπως τα anime;
- Θα σας άρεσε το έταιρον ύμιση αν βρισκόσασταν σε μια κατάσταση κινδύνουν να αυτοθυσιαζόταν για σας όπως θα έκανε και ένας χαρακτήρας anime;
- Αν είσασταν ήρωας - ηρωίδα anime πως θα θέλατε να ήταν η σκηνή του confession;
- Πιστεύετε πως είναι ο σωστός τρόπος να συμπεριφέτεται ο άντρας στο έταιρον ίμισυ όπως οι ήρωες από τα ρομαντικά ανιμε;
- Έχετε αποπειραθεί να κάνεται confession όπως έχει κάνει ή πως πιστεύεται πως θα έκανε ο αγαπημένος σας χαρακτήρας anime; Η απόπειρα οδήγησε σε αποτελέσματα;
- Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις τα ποιο τρυφέρα συναισθήματα που έχεις για τον άλλον love letter ή να του τα πεις κατάμουτρα;
Αυτά προς το παρόν:
Και για ις μοναχικές ψυχές oρίστε κάτι για μεθαδώνη:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=1kCSfeKZ4CY[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=kEXA24M2b4M[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=rtWsX5GHERM[/youtube]
Mιας και επιμένεις και σε ενδιαφέρει τόσο το θέμα ("τυχαίνει" κατά ένα διαφορετικό τρόπο να ενδιαφέρει κι εμένα), θα σου απαντήσω σοβαρά.
Αυτό που καταλαβαίνω απο το post σου είναι ότι μάλλον δεν έχεις καταλάβει τι είναι ο ρομαντισμός, είναι εξάλλου ένα πνευματικό ρεύμα που βασίζεται στην υποκειμενικότητα και το αυθόρημητο της συναισθηματικής, προσωπικής έκφρασης, άρα και δεν είναι εύκολο να οριστεί συγκεκριμένα, πόσο μάλλον όταν η ελληνική γλώσσα δεν ξεχωρίζει την έννοια "
romance" απο την έννοια "
romanticism", μιας και όμως το συγκεκριμένο θρεντ έχει να κάνει με την θέση του ρομαντισμού και του έρωτα στην τέχνη και στην πραγματική ζωή, και οι δύο έννοιες ταιριάζουν.
Αυτό λοιπόν που θα σου πω είναι ότι όπως ένας ρομαντικός καλλιτέχνης αμφισβητεί τις υπάρχουσες καλλιτεχνικές νόρμες και βάζει στη δουλειά του το ατόφιο συναίσθημα και τη ζωντανή, προσωπική φαντασία του, εκφραζόμενος ελεύθερα, έτσι και στη ζωή ο ρομαντικός άνθρωπος παίζει με την πραγματικότητα και την πλάθει όπως εκείνος θέλει για να την κάνει να ταιριάξει στα όμορφα γι' αυτόν συναισθήματα που τον έχουν καταβάλει.
Αυτό που βλέπω είναι ότι ούτε τα romance anime που παρουσιάζεις έχουν άμεση σχέση με την ρομαντική τέχνη, καθώς αναλώνονται και γίνονται προβλέψιμα, δημιουργόντας τύπους χαρακτήρων και στερεότυπα, ούτε εσύ βλέπεις τη ζωή πραγματικά ρομαντικά, γιατί προετοιμάζεις τη συμπεριφορά σου πριν καν προκύψουν οι καταστάσεις, και μιλάς για κοινότοπους τύπους όπως confessions και ιπποτικές αυτοθυσίες. Η δημιουργία στερεοτύπων και συγκεκριμένων τρόπων συμπεριφοράς "ρομαντισμού" είναι ακριβώς το αντιρομαντικό της υπόθεσης.
Η απάντησή μου λοιπόν είναι ότι δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός ρομαντισμός στο να προσπαθείς να μιμηθείς την τέχνη στη ζωή σου. Γιατί η τέχνη ως αποτέλεσμα -ένα, για παράδειγμα, anime- είναι προϊόν ένος ανθρώπου που έχει ακολουθήσει τη δική του πορεία (και καλά ότι αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα έργα τέχνης, και ειδικά αυτά που προτιμάς, όχι ότι απλά πασσάρουν ό,τι πουλάει) και έχει φτάσει στο δικό του πέρας. Η ζωή αντίθετα, είναι κάτι που το ζεις μόνο στη διαδικασία του, όχι στο αποτέλεσμά του. Δεν έχει καμία σημασία τι "αρέσει" γενικα αν πρόκειται να εκφράσεις συναισθήματα και όχι απλώς να πετύχεις ένα σκοπό. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δρας ανάλογα με τις καταστάσεις και να κάνεις αυτό που νιώθεις και να χρησιμοποιείς τις εγκεφαλικές σου ικανότητες για να κάνεις τη ζωή όσο γίνεται πιο διασκεδαστική ενδιαφέρουσα για σένα και το πρόσωπο στο οποίο προσπαθείς να διοχετεύσεις τα ρομαντικά σου συναισθήματα, καθώς αλληλεπιδράς μαζί του, μην ξεχνώντας ότι δεν είναι ούτε ρομπότ ούτε στερεοτυπικός χαρακτήρας απο άνιμε.
Τώρα το πώς ο ρομαντισμός (όπως τουλάχιστον έχει μείνει στην κοινή σκέψη) καταλήγει να ωραιοποιεί την ελεϊνή ανθρώπινη αδύναμια, να υποτιμάει τα φύλα, και ιδιώς το γυναικείο, να οδηγεί τους ανθρώπους σε τραγικά λάθη και πράξεις αναξιοπρέπειας, βουτώντας τους σε μια ηλίθια υποκειμενικότητα που δημιουργεί αυτοσκοπούς για τους οποίους ο άνθρωπος δεν μπορεί καν να εξηγηθεί, και το κατα πόσο διαφέρει ουσιαστικά από το επιφανειακό flirt και το "playing", είναι ζητήματα που σηκώνουν μεγάλη κουβέντα, και ενδιαφέρομαι να συμμετάσχω αν προκύψει.
Πάντως από τα videos που έβαλες μου άρεσε λίγο o Usui.
Φαντάζομαι πως ούτε ο ίδιος δε θα μπορούσε να αιτιολογήσει σοβαρά τα συναισθήματά του για τη μάλλον ηλίθια, σίγουρα ελεϊνά αδύναμη πρωταγωνήστρια, αλλά τουλάχιστον σε ό,τι κάνει φαίνεται να είναι τέλειος, να κρατάει την προσωπική του αξιοπρέπεια και να κυριαρχεί κάθε κατάσταση ενώ παράλληλα διασκεδάζει παίζοντας με τα προσωπικά του συναισθήματα.
Edited by Kamui, 17 March 2013 - 00:37.
