Τίτλος: Chironupp no Kitsune - Οι αλεπούδες του νησιού Τσιρόνουπ - The foxes of Chironupp Island -
Είδος: Παιδική Λογοτεχνία (Διασκευή του ομώνυμου βιβλίου του Ηiroyuki Takahashi)
Έτος παραγωγής: 1987
Διάρκεια: 72 λεπτά
Παραγωγή: Group Tac
Σκηνοθεσία: Tetsuo Imazawa
Επιμέλεια: Tsuneo Maeda
Σενάριο: Zenzo Matsuyama
Σχέδιο χαρακτήρων: Fukuo Yamamoto
Σκηνοθετης animation: Fukuo Yamamoto, Hiroshi Azuma
Βοηθοί σκηνοθέτη: Keiko Imazawa, Kiyoshi Matsumoto
Key Animators:
Keiko Imazawa, Toshiyuki Inoue, Takashi Saijo, Jushi Mizumura, Takeo Kitahara, Jin Hasegawa, Yumi Machida
Tomihiko Okubo, Kazuko Kozu, Yoshiji Kigami, Shigetaka Kiyoyama, Nobumichi Kawamura
Yoshiyuki Hane, Masayuki Hirooka, Mitsuru Aoyama, Yoshiyuki Momose
Βοηθοί παραγωγής: Studio Junio, Takao Kosai
Περίληψη (συνδιασμός αφήγησης ταινίας και βιβλίου):
Στο μικρό και ακατοίκητο νησί Chironupp (αλεπουδονήσι στη γλώσσα Άινου, Urup κανονική ονομασία), βόρεια του Χοκκάιντο στις Κουρήλες νήσους, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι ψαράδων που προσεύχεται σε ένα άγαλμα του Jizo, προστάτη άγιου των παιδιών και της ζωής, βρίσκει μπροστά του ένα μικρό αλεπουδάκι που ξέφυγε από την επίβλεψη των γονιών του. Το εξημερώνουν και δένουν μία κορδέλα με ένα κουδουνάκι στο λαιμό του. Όμως όταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζει στις ακτές του νησιού ,τα πράγματα αλλάζουν ριζικά για όλους!
Βασισμένη η ταινία στο ομώνυμο παιδικό βιβλίο του Hiroyuki Takahashi (τίτλος πρωτοτύπου Chironupp no kitsune, 1975) στο οποίο επίσης ανέλαβε και την εικονογράφηση, μας αφηγείται μια ιστορία που κάθε άλλο παρά χαρούμενη είναι, παρά τις πρώτες εντυπώσεις που προκαλούν αρχικά οι εικόνες.
Η ταινία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι νατουραλιστική και αυτό την κάνει ιδιαίτερη. Στην αρχή μας παρουσιάζει μια συνηθισμένη χειμωνιάτικη μέρα από τη ζωή μιας αλεπούς. Ίσως από τις πιο εντυπωσιακές εισαγωγές σε ταινία. Σε συνδυασμό με το τραγούδι που ακούγεται, βλέπεις το φυσικό κόσμο του νησιού να ζωντανεύει μπροστά σου. Το animation της αλεπούς και των άλλων ζώων είναι πολύ ρεαλιστικό. Σε ένα σημείο της επιτίθεται μια κακοδιάθετη αρκούδα που θέλει να την κάνει μεζέ. Όμως τη σώζει κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ο υποψήφιος γαμπρός της! Έτσι γνωρίζεται με το άλλο φύλο και οδηγούμαστε από το χειμώνα στην άνοιξη. Το τοπίο του νησιού έχει αλλάξει. Η ομορφιά της άνοιξης αντικαθιστά το λευκό χειμωνιάτικο φόντο.
Στη φωλιά της αλεπούς, μετά το ειδύλλιο, έχουν γεννηθεί δύο πανέμορφα αλεπουδάκια. Το ένα, η Μικρούλα, είναι συνεχώς περίεργο και χώνεται εκεί που δεν το σπέρνουν. Το άλλο, ο αδελφός της, είναι πιο κοντά στους γονείς του και δεν ξεμυτίζει εύκολα. Ιδιαίτερη έμφαση όμως δίνεται στο θηλυκό αλεπουδάκι, τη Μικρούλα. Έτσι την αποκαλεί η μάνα της. Είναι πολύ ζωηρή και παιχνιδιάρα, αλλά και περίεργη και άφοβη, πράγμα επικίνδυνο για οποιοδήποτε ζώο, αλλά ιδίως για μια αλεπού.‘Έτσι όλη η αλεπουδοοικογένεια ξεκινά να εξερευνήσει το νησί μαζί. Ώσπου καταλήγουν σε έναν λόφο και η Μικρούλα κρύβεται πίσω από το άγαλμα του Jizo και ξετρυπώνει μπροστά στο ζευγάρι των ψαράδων. Και αυτοί ξαφνιάζονται, όχι τόσο από την ξαφνική εμφάνιση, όσο το ότι είναι πολύ φιλική μαζί τους, σε αντίθεση με την οικογένειά της που τους κοιτάει διστακτικά από μακριά. Τελικά το ζευγάρι, άνθρωποι βιοπαλαιστές που παλεύουν μόνοι τους με τη θάλασσα κάθε μέρα, αποφασίζει να υιοθετήσει τη μικρή. Και πράγματι δεν μετανιώνουν! Το αλεπουδάκι τους κάνει να γελάνε με τα τερτίπια και τα καμώματά του, ενώ οι γονείς του ανησυχούν. Οι μέρες περνoύν και όλα κυλούν ήρεμα.
Το πρώτο μισό της ταινίας είναι γενικά εύθυμο. Περιγράφει τα διάφορα συμβάντα με πρωταγωνίστρια τη Μικρούλα. Προκαλεί τόσο στους γονείς της, όσο και στους ψαράδες, μεγάλους μπελάδες.
Ώσπου μια νύχτα πιάνει μια άγρια τρικυμία στο νησί, τόσο δυνατή που τα κύματα βγαίνουν στη στεριά και παρασέρνουν τόσο τη βάρκα, όσο και την καλύβα των ψαράδων. Όμως η Μικρούλα δεν φαίνεται. Μπρος στον πανικό τους αναγκάστηκαν να την αφήσουν στην καλύβα!
Ως εκ θαύματος όμως το κουτάβι βγαίνει ζωντανό από την τρικυμία και τρέχει στην αγκαλιά της γιαγιάς. Εκείνη την ώρα εμφανίζεται και η οικογένειά του, καλώντας το. Οι ηλικιωμένοι καταλαβαίνουν πως στην κατάσταση που είναι δεν μπορούν να κρατήσουν το ζώο και το διώχνουν για να πάει στους γονείς του και τον αδελφό του. Σαν ενθύμιο φοράει στο λαιμό του την κόκκινη κορδέλα με το κουδουνάκι.
Για καλή τους τύχη όμως εμφανίζεται ένα πλοίο του πολεμικού ναυτικού και αποβιβάζει στρατιώτες. Ο λόγος; Ξέσπασε ο πόλεμος! Το ζευγάρι χαίρεται για την βοήθεια για να απεγκλωβιστεί από το νησί, από την άλλη όμως αμφιβάλλει για το λόγο της παρουσίας των στρατιωτών. Και έχουν δίκιο να ανησυχούν! Οι στρατιώτες κυνηγάνε αλεπούδες για το δέρμα τους και το αλεπουδονήσι είναι ο καταλληλότερος τόπος για να τις πιάσουν.
Από εδώ και έπειτα τα πράγματα παίρνουν μια δραματική τροπή! Η ταινία σοβαρεύει. Γίνεται σπαρακτική! Το ευτυχισμένο και αστείο πρώτο μισό, δίνει τη θέση του σε μια ζοφερή πλοκή για το τί μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, αποκτηνωμένος τόσο από τον επικείμενο πόλεμο, όσο και για τη μανία του να σκοτώνει οτιδήποτε, μη λογαριάζοντας αν έχει παιδιά ή οικογένεια. Οι αλεπούδες δεν είναι παρά μόνο η αρχή για το τι θα επακολουθήσει στον πόλεμο.
Όσοι έχετε αγωνία για το τι θα συμβεί, δεν έχεται παρά να συνεχίσετε να διαβάζετε. Οι υπόλοιποι μπορείτε να δείτε την ταινία ή να διαβάσετε το βιβλίο.
Εντυπώσεις και παρατηρήσεις:
Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από ένα πραγματικό γεγονός. Ο συγγραφέας είχε επισκεφθεί το νησί το 1944 και σε ένα μέρος είχε δει να είναι γεμάτο παγίδες. Σε μια από αυτές είδε το σκελετό μιας μικρής αλεπούς. Το βιβλίο ήταν ο δικός του τρόπος να εκφράσει την οργή του για το στήσιμο παγίδων από τους λαθροθήρες.
Το βιβλίο βέβαια ως παιδικό, είναι πολύ πιο σύντομο και περιεκτικό, συνοδευόμενο από τις υπέροχες ζωγραφιές του συγγραφέα. Η ταινία από την άλλη προσθέτει περισσότερα πράγματα τόσο από τη ζωή των αλεπούδων και των ψαράδων, όσο και από τη δραματική καταδίωξη στο τέλος.
Η ποιότητα της ταινίας είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα. Για νατουραλιστική ταινία θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι και το ευκολότερο, μιας και το animation γίνεται με το χέρι και όχι με υπολογιστή. Για αυτό υπάρχουν διακυμάνσεις. Μόνο 3 σκηνές μου φάνηκαν εντυπωσιακές και ρεαλιστικότατες. Αυτή που ένας αετός κυνηγά τα αλεπουδάκια, η σκηνή που η Μικρούλα παλεύει με τα κύματα και αυτή που η μητέρα της προσπαθεί να την προστατέψει από την κουκουβάγια. Οι υπόλοιπες σκηνές είναι καλές, αλλά δεν είχαν κάτι που να ενθουσιάσει το μεγαλύτερο σε ηλικία κοινό.
Επίσης, το σχέδιο έχει κάποια προβλήματα. Με ρεαλιστικό animation θα περίμενε κανείς και ρεαλιστικό σχέδιο. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Οι δημιουργοί αντί να ακολουθήσουν έστω το σχέδιο του βιβλίου, προτίμησαν να κάνουν τους χαρακτήρες ανθρωπόμορφους και τα αλεπουδάκια τόσο γλυκά που να καταντάν γλυκανάλατα . Πχ αλεπού με γυναικεία ματοτσίνορα από πού και ως πού; Μήπως έβαλε και γκαρνταρόμπα στο λαγούμι της η κυρά Μαριώ; Καταλάβαμε ντε πως είναι γένους θηλυκού!
μόνο μια σκηνή μοιάζει με αυτή του βιβλίου. εδώ βλέπετε το εξώφυλλο του βιβλίου
και η μόνη σκηνή στην ταινία:
Το βιβλίο είναι λιγότερο γραφικό σε σχέση με την ταινία. Οι όποιοι θάνατοι πάντοτε υπονοούνται και ποτέ δεν δείχνονται με τόσο βίαιο και έντονο τρόπο όπως εδώ. Ούτε στο κείμενο, αλλά ούτε και στις εικόνες. Εξαίρεση βέβαια η τελευταία σκηνή, που είναι όντως πετυχημένη και χωρίς βία. Νιωθει κανείς πως η ταινία θα μπορούσε να είναι το ίδιο καλή και χωρίς αυτές τις σκηνές, που περισσότερο σοκάρουν παρά διαπαιδαγωγούν όπως στο βιβλίο. Το βιβλίο βέβαια απευθύνεται και σε μικρότερες ηλικίες σε αντίθεση με την ταινία, αλλά και πάλι, τόσες σοκαριστικές σκηνές θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Η ταινία Gongitsune, την οποία προτείνω παρακάτω, καταφέρνει και διατηρεί μεγαλύτερη ισορροπία σε αυτό. Δείχνει και τη διαφορά προσέγγισης ενός συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας που γνωρίζει καλύτερα πως να απευθύνεται στο κοινό του, δηλ. τα παιδιά. Δυστηχώς στον κόσμο των anime λίγες είναι οι εξαιρέσεις. Βρήκα την ταινία καλή αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Τώρα που διάβασα το βιβλίο και είδα τις ζωγραφιές, κατάλαβα αυτό που λείπει από την ταινία. Ωστόσο το ότι μας δίνει μια γεύση της φυσικής ομορφιάς του νησιού, θα πρέπει σίγουρα να μετράει στα συν. Σίγουρα επισκέφθηκαν οι συντελεστές το νησί για πληροφορίες.
μερικές άλλες πολύ όμορφες εικόνες από το βιβλίο:
και εδώ:
Μουσική:
Η μουσική είναι και αυτή σε καλά επίπεδα, ότι πρέπει για τους μικρούς μας φίλους, ώστε να έχουν να τη θυμούνται μαζί με τις δραματικές και σπαρακτικές σκηνές. Το τραγούδι εισαγωγής αλλά και αυτό του τέλους είναι αρκετά ευχάριστα. Και οι σκηνές καταδίωξης έχουν καλή μουσική επένδυση.
Είναι μια ταινία που την βλέπεις ευχάριστα και είναι από αυτές που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Έχει αισθήματα και το δείχνει.
Πίσω από τα genga:
Τώρα στον τεχνικό τομέα: αν και η παραγωγή είναι του Group Tac, το animation ανέλαβε κυρίως το Studio Junio. Aμφότερα θρυλικά στούντιο που δεν υπάρχουν πλέον. Φαλίρισαν.
Την επίβλεψη της παραγωγής ανέλαβε ο Τsuneo Maeda (Night of the Galactic Railroad), ενώ ηχολήπτης ήταν ο πρόεδρος του Group Tac Atsumi Tashiro. Ένας από τους σημαντικότερους ανιματέρ στην ταινία ήταν ο Toshiyuki Inoue. Η ρεαλιστική σκηνή της φουρτουνιασμένης θάλασσας το πιθανότερο να είναι δική του. Και άλλοι ταλαντούχοι ανιματέρ συμμετείχαν, όπως οι Τakeo Kitahara, Yoshiji Kigami, Yoshiyuki Hane και Yoshiyuki Momose. Σκηνοθέτης ο γνωστός μας απο την Κάντυ Κάντυ, Imazawa Tetsuo
και ενα βίντεο των τίτλων τέλους με όλους τους συντελεστές και σκηνές από την ταινία. Εννοείται πως αν τη δείτε θα είναι ακόμα πιο συγκινητικοί!
΄Άλλες προτάσεις:
Τί γυρεύει η αλεπού στο Αnime.gr;
Gongitsune: Άλλη μια ποιοτική ταινία με αλεπούδες, πιο εύθυμη, ποιοτικότερη, μα λιγότερο ρεαλιστική. Θα τη δείτε προφανώς για άλλους λόγους, αλλά δεν θα μετανιώσετε ούτε εδώ. Διασκευή μιας άλλης γνωστής ιαπωνικής ιστοριούλας.
Τhe Cunning Little Vixen: Ποιοτική διασκευή σε animation της γνωστης όπερας, η οποία βασίζεται σε κόμικ. Ιδιαίτερη ταινία για μεγαλύτερες ηλικίες, σε μορφή οπερέτας! Υπέροχη μουσική!
Vuk the Little Fox: Παραγωγή του θρυλικού ουγγρικού στούντιο Pannonia Film, έχει όλα τα στοιχεία που αποφεύγουν τα σημερινά καρτούν. Πανέξυπνη, αλλά και με χιούμορ, απλά από τις καλύτερες ταινίες του είδους. Bασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο.
Τhe Fox and the Hound: Κλασσική ταινία της Disney σε μια από τις όχι και τόσο καλές περιόδους της. Μπορεί να μην αρέσει σε όλους και να κατακρεούργησε το βιβλίο, αλλά βλέπεται και αυτή, αν και υστερεί αρκετά σε σχέση με τις άλλες σε όλα, πέραν του animation.
Παρόλο που είχα δει τη Gongitsune τυχαία, δεν θα ήξερα καν ότι υπάρχει και αυτή η ταινία, αν δεν διάβαζα το άρθρο στον πολύ κατατοπιστικό ιστιότοπο των Anipages εδώ