94073 replies to this topic

[ge0__]

Youtube Video

Edited by Hazuki, 03 June 2021 - 09:03.
Added youtube tags

[ZeLiGa]

Γενικα και ο ΛΔΜ και ο ειτζελ.τζε φασκουν και αντιφάσκουν, με εχουν μπερδεψει με το τι πραγματικα πιστευουν

 

Ο ΛΔΜ λέει ότι

"τωρα δε βγαζουν τιποτα καλο/οτι καλη σειρα/ταινια υπάρχει θα είναι μια παγερή, κρύα ταινία με χαρακτήρες που έχουν ψυχολογικά.",
"Τώρα οι ταινιες και οι σειρες ειναι φαση με ψυχρα χρωματα, εντονες σκιές με αποτελεσμα να προδιδουν το τι θα δεις στην ταινια.",
"τωρα, όλα είναι παγερά και αδιάφορα."

και μετά τελικά λέει ότι τελικά δεν είναι προβλέψιμες σεναριακά..

 

Ο άλλος λέει ότι

"Αυτοί που λένε ότι ο Τιτανικός είναι γλυκανάλατο έργο για κοπέλες είναι βλάκες ή άνθρωποι που δεν μπορούν να νιώσουν."

 

και μετά από λίγο καταλήγει ότι τελικά το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι για πέταμα...

 

 

Και γω ένιωσα γλυκιά νοσταλγία όταν είδα τα pre rendered backgrounds στο link του LDM/Erudinam, (ειδικα με FFIX που το δευτερο νομιζω ειναι η σκηνη που μπαινει ο Vivi, με resi3, και εννοείται με Legend of Dragoon), αλλα δεν κανω ετσι.

[Erudinam]

ναι γιατι λεω οτι σκηνοθετικα ειναι αδιαφορες.οι φωτισμοι και τα χρωματα, μου προδιδουν οτι η ταινια θα εχει πολλες φορες κατι σκοτεινο ή ακραιο. (βια πραγματικοτητα) κλπ. οποτε αν ξαφνικα δω μια ακραια σκηνη, ειναι σαν να την περιμενω. δηλαδη δεν σοκαρει.

 

 

ενω στις ταινιες του 90s οι ταινιες ηταν πιο απλες οπτικα, με αποτελεσμμα οταν συνεβαινε κατι ακραιο, καπως εγραφε η αντιθεση πιο εντονα. Ισως επειδη τα απλα χρωματα να κανουν κατι να φαινεται πιο καθημερινο, ισως πιο αθωο και ξαφνικα οταν γίνεται κατι ακραιο, γράφει παραπανω.

 

ακομη δηλαδη και σε σαπουνοπερες, (βλεπε Καρουζελ) οταν συνεβαινε κατι ακραιο αμεσως εγραφε πολυ η αντιθεση.

Edited by Erudinam, 03 June 2021 - 12:13.

[Black Rock]

Στα περί ιστορικής ακεραιότητας της βύθισης του Τιτανικού μέχρι και σήμερα δεν είναι 100% σίγουροι πως το σκαρί κόπηκε πριν η αφού βυθίστηκε εντελώς στη θάλασσα. Ο Κάμερον, μεγάλος λάτρης των ναυαγίων ήταν μαζί με την ομάδα που ανακάλυψε το ναυάγιο και έκανε έρευνα πάνω σε αυτό όταν έκανε την ταινια νομίζω. Αν δεν κάνω λάθος συνεχίζει ακόμα να συμμετέχει ενεργά στις έρευνες γιατί έχω δει κάποια ντοκιμαντέρ με τον ίδιο εκει.
Φυσικά όμως κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει πως τα γεγονότα έγιναν έτσι γιατί ότι γνωρίζουμε βασίζονται σε μαρτυρίες των επιζώντων και όταν έχεις να κάνεις με ένα τέτοιο έντονο συμβάν μπορεί να υπάρχουν κάποιες ελλείψεις στο τι μπορεί να θυμάται κάποιος.
Τώρα για τη παρελθοντολαγνεια μπορώ να βρω τον εαυτό μου να βλέπει παλιές σειρές ξανά και ξανά αλλά όχι επειδή νομίζω πως είναι καλύτερες αλλά απλά επειδή ψυχολογικά νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια στο να βλέπω κάτι που ήδη ξέρω συν του ότι βαριέμαι πλέον να ψάχνω γιατί δουλεύω πολλές ώρες.(οκ, κυρίως βαριέμαι)
Παιχνίδια πάλι δεν έχω κανένα θέμα, όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρωνω. Ανάθεμα το switch που όλα τα παιχνίδια είναι πανάκριβα και μου τη σπάει βέβαια.

[Angel.tze]

Μα σε όλα υπερέβαλες, όταν λες ότι είναι ταινιάρα και ότι δεν απευθύνεται σε... κοπέλες, και τώρα ουσιαστικά λες ότι το 80% της ταινίας είναι σκουπίδι αλλά έχει ιστορικό setting και κάποιες αποσπασματικές σκηνές που αξίζουν. Δεν γίνεται να κρίνεις μια ταινία αγνοώντας το μεγαλύτερο μέρος της. Αναγνωρίζω βέβαια ότι μια ταινία μπορεί να σου αφήσει μια έντονη ανάμνηση λόγω μιας σκηνής ενώ η υπόλοιπη μπορεί να είναι αδιάφορη, αλλά νομίζω ότι αυτό πρέπει να το λάβει κανείς υπόψη για να την κρίνει συνολικά και να επικοινωνήσει την εμπειρία του με άλλους. Μιλάμε για μια ταινία που κρατάει πάνω από 3 ώρες και οι 2 δεν βλέπονται. Είδα τη σκηνή του βυθίσματος και το τέλος απ' όσο θυμάμαι, και όντως εκεί βελτιώνεται, αλλά όταν έχουν προηγηθεί 2 ώρες που κάνουν την Disney να μοιάζει να απευθύνεται σε πολύ πιο ώριμους ανθρώπους (πάλι αδικώ πολύ τη Disney), δεν γίνεται απλώς να το παραβλέψω, γιατί εκείνο είναι το πραγματικό focus της ταινίας. Και όταν έχεις ήδη πειστεί ότι βλέπεις μια αδιανόητη βλακεία, αυτό αποδυναμώνει και οποιοδήποτε καλό φινάλε μπορεί να υπάρχει στην πορεία. Αλήθεια, είτε το setting είναι απλώς ένα πρόσχημα για να δείξουν φθηνό και πιασάρικο (όχι σε εμένα) romance, είτε ο μόνος τρόπος να γυριστεί τότε μια ταινία με αυτό το setting από παραγωγή τέτοιου βελινεκούς, ήταν να την πνίξουν σε χολιγουντιανά tropes σε βαθμό που να μην βλέπεται από οποιονδήποτε δεν είναι μαθημένος στο να βλέπει τα πράγματα μέσα από αυτά τα συγκεκριμένα tropes, και βλέπει ταινίες ακριβώς περιμένοντας να δει αυτά. Πάλι αναπόφευκτα μου έρχεται η σύνδεση με παιδικές ταινίες animation, γιατί έτσι μπορώ να εξηγήσω γιατί η συγκεκριμένη "ενήλικη" ταινία ήταν τόσο μα τόσο δημοφιλής στα κορίτσια του δημοτικού ακόμα και σχεδόν 10 χρόνια μετά. Γιατί ακολουθεί ακριβώς την ίδια δομή με ένα "παιδικό", που όμως έχει και τη...γνωστή σκηνή που κάνει τα παιδιά να νιώθουν πιο ενήλικα που την έχουν δει.

Ο άλλος λέει ότι

Quote

"Αυτοί που λένε ότι ο Τιτανικός είναι γλυκανάλατο έργο για κοπέλες είναι βλάκες ή άνθρωποι που δεν μπορούν να νιώσουν."

 

και μετά από λίγο καταλήγει ότι τελικά το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι για πέταμα...

Βρε ξεκολλήστε, αυτό το είπα εξαρχής από το πρώτο μου ποστ, ότι όλο το πρώτο μισό είναι βλακεία. Συγκεκριμένα, το είχα ξεκαθαρίσει εδώ "Βασικά, το πρώτο μισό είναι πολύ γλυκανάλατο και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα (το ρομάντζο, like ok), αλλά εκεί που ξεκινά η βύθιση, έδωσαν ρέστα όλοι."

Από εκεί και πέρα, πράγματι νιώθω ότι όσοι περιορίζουν την αξία του έργου σε "γλυκανάλατο δράμα που στοχεύει σε κοπέλες" (γιατί το έχω ακούσει αρκετές φορές) δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τους τα υπόλοιπα κομμάτια που είναι απλά τόσο κουλ εμπειρία για να παραλειφθούν από την ταμπέλα. Όπως λες, Kamui, πράγματι η βύθιση ήταν μια τόσο έντονη ανάμνηση που θεωρώ ότι αξίζει να τη δει κάποιος, ακόμα κι αν πρέπει πρώτα να καθίσει να δει όλη τη σαβούρα (και μπορεί να του αρέσει κιόλας, ποτέ δεν ξέρεις, οπότε σε αυτή την περίπτωση όλο το έργο θα ήταν entertaining). Νιώθω ότι αυτές οι λίγες σκηνές είναι τόσο καλές για να παραβλεφθεί το υπόλοιπο έργο. Και όχι, δεν νομίζω ότι η αρχική σαβούρα αποδυναμώνει τη συνέχεια (από την προσωπική εμπειρία μου δηλαδή). Ίσως εγώ να έκανα μια ξεκάθαρη διάκριση εν τέλει και είπα "άλλο το ένα, άλλο το άλλο", διαχωρίζοντας το δράμα από το ρομάντζο, παρά το γεγονός ότι το δεύτερο είναι εν τέλει το φόκους, τι να πω. Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος απλά να δει μόνο τη βύθιση σε κάποιο κλιπ, αλλά νιώθω πως δεν θα υπήρχε το κάποιο χτίσιμο που έδειξαν, δηλαδή την αντίθεση της ζωής πάνω στο καράβι πριν και το πως διαταράχθηκε ο κόσμος τους όλος με το που συγκρούστηκαν στο παγόβουνο.

 

 

Είναι σαν το Your Lie in April, το οποίο είναι ανυπόφορα σαχλό και γελοίο ("χιούμορ" γαρ) σε μεγάλο μέρος του. Εντούτοις, έχει ορισμένες πολύ καλά εκτελεσμένες σκηνές, ειδικά όσον αφορούσε στην ανικανότητα του Kousei να ακούσει και να παίξει το πιάνο, είχε έναν καλό χαρακτήρα (Tsubaki), είχε καλή κλασσική μουσική και το φινάλε ήταν πανέμορφο οπτικά. Ε, γι' αυτά τα κομμάτια το έχω προτείνει σε άλλους. Σαν να λέμε σε ορισμένους τομείς παίρνει 2/10, σε άλλους 9/10. Θεωρώ ότι, έστω για αυτές τις κάποιες σκηνές, κάτι έχει να πει το έργο και αξίζει να το δει κάποιος. Ακριβώς αυτό είναι και το αίσθημα που έχω για τον Τιτανικό. Είναι απλά τόσο δυνατές οι σκηνές της βύθισης που αξίζει να το δει κάποιος. Αυτή η ταινία έχει κάτι να προσφέρει.

 

 

 

Δεν απαγορεύεται κανείς να αποστάξει μια καλή σκέψη η εμπειρία από ένα σκάρτο έργο, και δεν το βρίσκω και απολύτως απίθανο. Μάλιστα, οι πιο ενδιαφέρουσες αισθητικές συζητήσεις μπορεί να προκύψουν μέσα από έργα που κατά κοινή ομολογία είναι trash. Άραγε αυτό τα καθιστά κρυφά αριστουργήματα; Είναι πολύπλοκη συζήτηση. Σημασία έχει ότι έχουν τη δυνατότητα να σε φέρουν σε αυτό το σημείο εκεί που κάτι άλλο μπορεί να σε κάνει να πεις ότι είναι τέλειο αλλά να μείνεις με ένα κενό. 

 

Φυσικά, εξάλλου ο καθένας κατανοεί κάτι διαφορετικό. Συμφωνώ με όσα λες στην παράγραφο (εκτός από το Brotherhood, εγώ υπερλάτρεψα ). Το θέμα, όμως, είναι όταν γίνεται μια εγκεφαλική προσπάθεια να βρουν ένα νόημα, ίσως για να φανούν ψαγμένοι, ίσως για να νιώσουν ότι εν τέλει δεν σπατάλησαν τον χρόνο τους. Ας μιλάμε για όμορφα μηνύματα και ωραίες εμπειρίες μόνο όταν πράγματι τα νιώθουμε και όταν πιστεύουμε ότι κάτι είχε να πει. Το να εφευρίσκουμε ιδέες και μηνύματα βασισμένοι σε tropes ίσα ίσα για να πούμε ότι είχε πράγματι ένα κάποιο νόημα είναι ανούσιο και καθόλου εποικοδομητικό.

 

 

 

Στα περί ιστορικής ακεραιότητας της βύθισης του Τιτανικού μέχρι και σήμερα δεν είναι 100% σίγουροι πως το σκαρί κόπηκε πριν η αφού βυθίστηκε εντελώς στη θάλασσα. Ο Κάμερον, μεγάλος λάτρης των ναυαγίων ήταν μαζί με την ομάδα που ανακάλυψε το ναυάγιο και έκανε έρευνα πάνω σε αυτό όταν έκανε την ταινια νομίζω. Αν δεν κάνω λάθος συνεχίζει ακόμα να συμμετέχει ενεργά στις έρευνες γιατί έχω δει κάποια ντοκιμαντέρ με τον ίδιο εκει.

Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες 

[Kamui]

 

Βρε ξεκολλήστε, αυτό το είπα εξαρχής από το πρώτο μου ποστ, ότι όλο το πρώτο μισό είναι βλακεία. Συγκεκριμένα, το είχα ξεκαθαρίσει εδώ "Βασικά, το πρώτο μισό είναι πολύ γλυκανάλατο και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα (το ρομάντζο, like ok), αλλά εκεί που ξεκινά η βύθιση, έδωσαν ρέστα όλοι."

Από εκεί και πέρα, πράγματι νιώθω ότι όσοι περιορίζουν την αξία του έργου σε "γλυκανάλατο δράμα που στοχεύει σε κοπέλες" (γιατί το έχω ακούσει αρκετές φορές) δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τους τα υπόλοιπα κομμάτια που είναι απλά τόσο κουλ εμπειρία για να παραλειφθούν από την ταμπέλα. Όπως λες, Kamui, πράγματι η βύθιση ήταν μια τόσο έντονη ανάμνηση που θεωρώ ότι αξίζει να τη δει κάποιος, ακόμα κι αν πρέπει πρώτα να καθίσει να δει όλη τη σαβούρα (και μπορεί να του αρέσει κιόλας, ποτέ δεν ξέρεις, οπότε σε αυτή την περίπτωση όλο το έργο θα ήταν entertaining). Νιώθω ότι αυτές οι λίγες σκηνές είναι τόσο καλές για να παραβλεφθεί το υπόλοιπο έργο. Και όχι, δεν νομίζω ότι η αρχική σαβούρα αποδυναμώνει τη συνέχεια (από την προσωπική εμπειρία μου δηλαδή). Ίσως εγώ να έκανα μια ξεκάθαρη διάκριση εν τέλει και είπα "άλλο το ένα, άλλο το άλλο", διαχωρίζοντας το δράμα από το ρομάντζο, παρά το γεγονός ότι το δεύτερο είναι εν τέλει το φόκους, τι να πω. Βέβαια, θα μπορούσε κάποιος απλά να δει μόνο τη βύθιση σε κάποιο κλιπ, αλλά νιώθω πως δεν θα υπήρχε το κάποιο χτίσιμο που έδειξαν, δηλαδή την αντίθεση της ζωής πάνω στο καράβι πριν και το πως διαταράχθηκε ο κόσμος τους όλος με το που συγκρούστηκαν στο παγόβουνο.

 

 

Είναι σαν το Your Lie in April, το οποίο είναι ανυπόφορα σαχλό και γελοίο ("χιούμορ" γαρ) σε μεγάλο μέρος του. Εντούτοις, έχει ορισμένες πολύ καλά εκτελεσμένες σκηνές, ειδικά όσον αφορούσε στην ανικανότητα του Kousei να ακούσει και να παίξει το πιάνο, είχε έναν καλό χαρακτήρα (Tsubaki), είχε καλή κλασσική μουσική και το φινάλε ήταν πανέμορφο οπτικά. Ε, γι' αυτά τα κομμάτια το έχω προτείνει σε άλλους. Σαν να λέμε σε ορισμένους τομείς παίρνει 2/10, σε άλλους 9/10. Θεωρώ ότι, έστω για αυτές τις κάποιες σκηνές, κάτι έχει να πει το έργο και αξίζει να το δει κάποιος. Ακριβώς αυτό είναι και το αίσθημα που έχω για τον Τιτανικό. Είναι απλά τόσο δυνατές οι σκηνές της βύθισης που αξίζει να το δει κάποιος. Αυτή η ταινία έχει κάτι να προσφέρει.

Ε μα κι εσύ τώρα έχεις βαλθεί να μου πατήσεις όλα τα triggers! Δεν ξέρω αν έχεις δει τα posts μου για το συγκεκριμένο anime, (δεν έχω δει και πολλά, αλλά τα πετυχαίνεις διάνα) αλλά πράγματι αυτό είναι που ξεχωρίζει ένα απολύτως αδιάφορο έργο από ένα memorably άθλιο έργο. Γιατί μπορείς να δεις ότι υπάρχει ένα potential, και ότι έχεις κάποιους λόγους να ασχοληθείς, αλλά ταυτόχρονα σε αναγκάζει να υποστείς έναν οχετό σάχλας που δεν γίνεται απλώς να το διαχωρίσεις από το σύνολο. Στο φινάλε 2/10 και 9/10 βγάζει 5/10. Το προτείνεις εύκολα; Έγω δεν θα το πρότεινα σε κανέναν, εκτός αν ίσως έχει εξαντλήσει πρώτα οτιδήποτε καλό υπάρχει, πράγμα απίθανο. Το συγκεκριμένο anime ήταν αποστολή αυτοκαταστροφής, και το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό εμφανώς δεν προκύπτει από καμία καθαρά ατομική παρορμητική πρωτοβουλία, αλλά από μια αντίληψη ότι "έτσι πρέπει να είναι για να κάνει επιτυχία", όπως και ο Τιτανικός. Ενώ θα μπορούσαν να κόψουν τον μισό τηλεοπτικό χρόνο για να φτιάξουν ένα καλό και μετρημένο δράμα, προτίμησαν να το γεμίσουν από slapstick σαχλαμάρες, για να είναι "anime", για να μην μας πέσει βαρύ, για να αρέσει "σε όλους"! Τι σημασία έχει αν δεν έχουμε καμία απολύτως αίσθηση του χιούμορ και απλώς ανασκευάζουμε tropes που τα έχουμε κάνει copy paste από το πιο generic anime στον κόσμο; Εκεί βλέπεις την ουσιαστική δειλία και την αδυναμία των καλλιτεχνών που συνεργάζονται με μεγάλες παραγωγές που τους καπελώνουν ή που απλώς είναι τόσο εθισμένοι στο pulp fiction που αδυνατούν να φτιάξουν οτιδήποτε αυτόνομο από συγκεκριμένα tropes. Γιατί δεν έχουν άλλες αναφορές, οπότε νομίζουν ότι για να φτιάξεις τέχνη πρέπει απλώς να ακολουθείς τους πετυχημένους του είδους με το οποίο ασχολείσαι. Εγώ δεν άντεξα να το δω το συγκεκριμένο anime, παρόλο που το σκεφτόμουν και εν μέρει ήθελα να το κάνω, γιατί δεν ήθελα απλώς να προσπεράσω ένα υπερβολικά μεγάλο μέρος του που ήταν αθλίως παρουσιασμένο και φυσικά και αποδυνάμωνε το υπόλοιπο.

[pc_magas]

Guys Πληγώθηκα πρώτη φορά από κώδικα.
Έφτιαξα ένα billing σύστημα και είχε κατακαρασπάσει.

Το χειρότερο είναι ότι ενώ αναζητούσα στην βάση για δεδομένα επί 2 μέρες τελικά ήταν όλα κομπλέ .....

[Hazuki]

Δεν καταλαβαίνω τελικά έχεις πρόβλημα ή όχι, τι είχε κατακαρασπάσει;

[Angel.tze]

 

 

Δεν ξέρω αν έχεις δει τα posts μου για το συγκεκριμένο anime, (δεν έχω δει και πολλά, αλλά τα πετυχαίνεις διάνα) αλλά πράγματι αυτό είναι που ξεχωρίζει ένα απολύτως αδιάφορο έργο από ένα memorably άθλιο έργο.

 

Για το SAO δεν είχα ιδέα, για το FMA υπέθεσα ότι θα το είχες δει (και μάλιστα δεν με εξέπληξε που προτίμησες το αρχικό (δεν το έχω δει ακόμα, αλλά ξέρω ότι η θεματολογία είναι διαφορετική)), αλλά ναι, για το your lie πράγματι είχα διαβάσει τα σχόλιά σου και τα θυμόμουν γιατί με έβρισκαν αρκετά σύμφωνο. Αυτός είναι και ο λόγος που ανέφερα το συγκεκριμένο έργο.

[Erudinam]

οσο για τα ανιμε, αν και δεν ειμαι ειδικος γιατι δεν εχω δει πολλα, μπορω να πω οτι αυτα που εγιναν 90s ειχαν καλυτερη σκηνοθεσια και παραπανω λεπτομερεια στο σχεδιασμο. Εδικα αν συγκρινουμε το dragon ball z με το super ή τα πρωτα επεισοδια του one piece με τα τωρινα.

 

 

ακομη και αλλα ανιμε που βγαινουν, απλα δεν με τραβανε. ακομη και σε καινουργια ανιμε με καλο σχεδιασμο παλι κατι δεν μου αρεσει.

[ZeLiGa]

Δε σου αρέσει γιατί γέρασες. Ρε φίλε ασχολεισαι και με θεατρο υποτιθεται, dragon ball και σκηνοθεσια δεν ξερω αν πανε μαζι. Επισης, σιγουρα δεν εχει νόημα να συγκρίνεις το άρμεγμα που έγινε στο db με οτιδήποτε, για να αποδειξεις καποιο point. Όχι πως το db ήταν ποτέ κανά παράδειγμα εκλεπτισμένης τέχνης..

 

Το One Piece βγήκε τον Οκτώμβρη του 1999. Μόνο τα πρώτα 8 επεισόδια βγήκαν στη δεκατία του 90. Όλα τα άλλα είναι 2000 και μετά.

 

Εγώ πάλι είδα μια ταινία του 95 προχτες, το La Haine. Η ταινία ήταν σκοτεινή και μαύρη από την αρχή μέχρι το τέλος. Σίγουρα δεν ήταν λιγότερο σοκαριστική επειδή θα μπορούσε να περιμένει κάποιος το τι θα δει. Αντιθέτως, είναι τρομακτικό πως αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν (μέσα σε έναν χρόνο μου έρχονται δύο περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν στο τμήμα, στη χωρα μας, ετσι; ), με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και υπάρχουν όντως άνθρωποι που ζούνε έτσι. Επίκαιρη (δυστυχως) ακόμα και σήμερα.

 

Βλέπεις τιποτα αλλο περα απο blockbusters ρε μπρο;

 

Youtube Video

[pc_magas]

Δεν καταλαβαίνω τελικά έχεις πρόβλημα ή όχι, τι είχε κατακαρασπάσει;

Είχε σπάσει ένα Homebrewed cueing σύστημα το οποίο θέλαμε να το αντικαταστήσουμε. Παράλληλα έφαγα 2 μέρες για να βρώ σε ποια εστιατόρια είχαν σταλεί τιμολόγια επειδή δεν υπήρχε γραμμή documentation.
Μου σκάγαν errors ένα σωρό και είχα πολλάπλά timeouts λόγο ότι το cueing σύστημα βασιζόταν σε Http και ήταν προχειρογραμμένο.

Ευτυχώς το laravel έχει το δικό του μηχανισμό με jobs έτσι ήταν copy paste εργασία και να στήσω SQS.

 

 

In the meantime σκεύτομαι να ανοίξω μπουγατσοπωλείο στο Μενίδι. Άραγε να αξίζει;

Η ιδεα είναι να πουλάω είτε ψημμένη είτε σε πακέτο για να την ψήνεις στο σπίτι σου.

Edited by pc_magas, 04 June 2021 - 21:56.

[Kamui]

Δε σου αρέσει γιατί γέρασες. Ρε φίλε ασχολεισαι και με θεατρο υποτιθεται, dragon ball και σκηνοθεσια δεν ξερω αν πανε μαζι. Επισης, σιγουρα δεν εχει νόημα να συγκρίνεις το άρμεγμα που έγινε στο db με οτιδήποτε, για να αποδειξεις καποιο point. Όχι πως το db ήταν ποτέ κανά παράδειγμα εκλεπτισμένης τέχνης..

 

Το One Piece βγήκε τον Οκτώμβρη του 1999. Μόνο τα πρώτα 8 επεισόδια βγήκαν στη δεκατία του 90. Όλα τα άλλα είναι 2000 και μετά.

 

Εγώ πάλι είδα μια ταινία του 95 προχτες, το La Haine. Η ταινία ήταν σκοτεινή και μαύρη από την αρχή μέχρι το τέλος. Σίγουρα δεν ήταν λιγότερο σοκαριστική επειδή θα μπορούσε να περιμένει κάποιος το τι θα δει. Αντιθέτως, είναι τρομακτικό πως αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν (μέσα σε έναν χρόνο μου έρχονται δύο περιπτώσεις ανθρώπων που πέθαναν στο τμήμα, στη χωρα μας, ετσι; ), με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και υπάρχουν όντως άνθρωποι που ζούνε έτσι. Επίκαιρη (δυστυχως) ακόμα και σήμερα.

 

Βλέπεις τιποτα αλλο περα απο blockbusters ρε μπρο;

 

Youtube Video

Η σκηνοθεσία του Dragonball είναι αξιοσημείωτη. Κινείται σε ρυθμούς κινηματογράφου ανατολικής Ευρώπης, με τη διαφορά ότι το αργό μοντάζ δεν έχει κάποιο νόημα ούτε ιδιαίτερη εικαστική επιμέλεια, αλλά απλώς μάλλον προσπαθούσαν να κάψουν τηλεοπτικό χρόνο για να αυξήσουν τα επεισόδια, που δεν έχουν και κάτι πολύ παραπάνω από ασταμάτητες μάχες με μεγάλες παύσης για ποιοτικό διάλογο, ενώ η κάμερα γυρνάει περιμετρικά αναζητώντας τη λιγότερο κολακευτική οπτική γωνία απεικόνισης των χαρακτήρων που μπορεί να βρεθεί.

 

Τι εννοείς "πέθαναν στο τμήμα"; Δεν έτυχε να ενημερωθώ για κάτι τέτοιο. Κατά τ' άλλα για κάποιο λόγο το La Haine που αναφέρεις μου θύμισε το εξαιρετικό I'm not your Negro, ίσως γιατί τις είδα και τις δύο στο φεστιβάλ του Ιουνίου στο Άστυ.

Youtube Video

 

Το λέω γιατί η χρήση του ασπρόμαυρου film εξακολουθεί να είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και πετυχημένη, σκέφτομαι πάρα πολλά σύγχρονα παραδείγματα. Πάλι θα επανέλθω σε αυτό που έλεγα στο προηγούμενο post, ότι πχ τώρα που το ασπρόμαυρο φιλμ χρησιμοποιείται για πολύ συγκεκριμένους σκοπούς (έμφαση στη φωτοσκίαση, εικαστική διάθεση και αποκοπή από την "πραγματικότητα", αυτοαναφορικότητα), είναι περισσότερο ταυτισμένο με συγκεκριμένες indie τάσεις στον κινηματογράφο και συνήθως συνδυάζεται με πολύ αργό μοντάζ, στατικότητα και μελαγχολικές θεματολογίες, κάποτε συνυπήρχε με χαρούμενη μουσική και μια πιο "καθημερινή" προσέγγιση, που ίσως προκαλούσε περισσότερη έκπληξη όταν συνέβαινε κάτι που έσπαγε την κανονικότητα. Προσωπικά προτιμώ το σύγχρονο κινηματογράφο ίσως επειδή έτσι συνήθησα πριν δοκιμάσω τον παλιό. Είναι πολύ πιο κοντά στο mood μου. Με ξενίζει πολύ η μουσική που έγραφαν για ταινίες στον 20ο αιώνα καθώς και οι επιλογές των ηθοποιών και το styling, που συνδίαζε πιο "κοινότοπα" κινηματογραφικά στοιχεία με τολμηρές σκηνοθετικές επιλογές που δεν φανερώνονται πάντα από την αρχή, πριν προκύψει ο έντονος διαχωρισμός μεταξύ βιομηχανικού και καλλιτεχνικού κινηματογράφου. Είναι θέμα προσωπικής προτίμησης, αν και για να λέμε την αλήθεια, νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος που λέει ότι ο παλιός κινηματογράφος ήταν καλύτερος και ότι τώρα έχει παρακμάσει δεν ασχολείται με σύγχρονο κινηματογράφο, βλέπει μόνο blockbusters και συγκρίνει με τις λίγες κορυφαίες διαχρονικές ταινίες του 20ου αιώνα, λες και δεν βγαίνουν σε κάθε εποχή καλές εξαιρέσεις ανάμεσα σε αμέτρητες μετριότητες.

Edited by Kamui, 05 June 2021 - 00:59.

[ZeLiGa]

Είχα στο μυαλό αυτό:
https://www.epohi.gr/article/24949/nekros-metanasths-sto-at-omonoias

όπου μετά βρέθηκαν ουσίες στο αίμα του και όχι ότι εφαγε μάπες σαν να μην υπάρχει αύριο (που δεν υπήρχε αυριο τελικα), αλλά η αλήθεια είναι ότι πάνε 2 χρόνια.

Μετά είχα στο μυαλό αυτό:
https://www.flash.gr/greece/1653693/volos-astynomiki-via-vasilis-maggos-nekros-o-27xronos-pou-ksylokopithike-agria

Όπου όμως δεν πέθανε στο τμήμα, αλλά μερικές μέρες μετά. Γενικά τα περιστατικά αστυνομικής βίας τα νιώσαν όλοι στο πετσί τους, και τα τελευταια 2 χρονια μου φαινονται πιο εντονα. Βάλε μέσα και άλλα περιστατικά, όπως η υποθεση του ζακ, και βλεπεις πως αυτα τα σκηνικα δεν είναι μόνο από ταινίες.

Υ.Γ. Ρε συ στο dbz απλα θελαν να αυξησουν τη διαρκεια. Οι ενδιαμεσοι διαλογοι, οσο τους θυμαμαι, ηταν "ειμαι κακος, θα υποφερεις. οχι θα γινω πιο δυνατος να σε νικησω. ΑΑΑΑΑΑΑ" κτλ.

Είναι θέμα προσωπικής προτίμησης, αν και για να λέμε την αλήθεια, νομίζω ότι ο περισσότερος κόσμος που λέει ότι ο παλιός κινηματογράφος ήταν καλύτερος και ότι τώρα έχει παρακμάσει δεν ασχολείται με σύγχρονο κινηματογράφο, βλέπει μόνο blockbusters και συγκρίνει με τις λίγες κορυφαίες διαχρονικές ταινίες του 20ου αιώνα, λες και δεν βγαίνουν σε κάθε εποχή καλές εξαιρέσεις ανάμεσα σε αμέτρητες μετριότητες.

++

Edited by Hazuki, 05 June 2021 - 11:11.
Posts merged

[Erudinam]

https://www.kotaku.com.au/2014/11/how-anime-art-has-changed-an-explainer/