251 replies to this topic

[Neuro]

Τώρα που θυμάμαι το χειρότερο είναι να βλέπεις εφιάλτη και να ξυπνάς 2-3 φόρες και να νομίζεις πως ήταν ένα όνειρο μόνο και να σινιδοποιης ότι ακόμα συνεχιζη το όνειρο...δηλαδή τι λέω να κοιμάσαι και να ξυπνάς μέσα στο όνειρο δεν ξερό αν το έχει πάθη και κάποιος άλλος αυτό άλλα είναι το χειρότερο...ιδικά όταν σε κυνηγάνε κάτι τεράστια τέρατα καλιμενοι με γλίτσα και αραχνοειδείς με φτερά και σκιλια που το δέρμα τους έχει αρχίσει να αποσυντιθετε και να έχουν κόκκινα μάτια που φωτίζουν και να τρέχουν τα σάλια τους με το που σε βλέπουν να σου ορμάνε. Το κακό είναι ότι πότε δεν έχω όπλο και παλεύω με τα χεριά και ενώ ξύπναω και περνώ μια ανάσα γυρίζω και στέκεται διπλά μου και μου ορμάει

[a2a]

Εγώ από μικρή δε βλέπω καθόλου φυσιολογικά όνειρα. Αν ποτέ δω νορμάλ όνειρο αναρωτιέμαι ποιος μου έκλεψε το τρελό μου όνειρο. Ειδικά τα θριλεροειδή μου όνειρα γίνονται κάλιστα σενάρια για ταινίες τρόμου.
Ένα όνειρο που θυμάμαι πολύ από την παιδική μου ηλικία είναι πως η γιαγιά μου έκανε συλλογή από σταυρωμένους σκελετούς. Creepy! Αφού δεν μου έμεινε ψυχολογικό τραύμα είμαι σε καλό δρόμο (παιδί 8 χρονών να βλέπει τέτοια όνειρα δεν είναι πολύ φυσιολογικό).

Αλλά ένα από τα τελευταία πιο τρελά μου όνειρα ήταν το εξής (όπως το έγραψα στο blog ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΤΣΑ):

Spoiler:

Ξεκινούσε από το τέλος του 2ου μέρους μιας τριλογίας επιστημονικής φαντασίας. Το 1ο μέρος δεν το χω δει αλλά υποσυνείδητα ήξερα τι είχε συμβεί. Στο όνειρο μου πολεμούσα με κάτι εξωγήινους που είχαν επιτεθεί στη Γη. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Στο πρώτο μέρος της τριλογίας αυτοί είχαν ξανάρθει το 1995 και είχαν προσπαθήσει να μας κατακτήσουν με έναν ιό που μετέτρεπε τους ανθρώπους σε εξωγήινα ζόμπι. Αλλά τους είχαμε νικήσει εκ των έσω. Στο τέλος αυτοί είχαν απαγάγει έναν πρωταγωνιστή και είχαν φύγει.

Στο παρόν τώρα είχαν ξανάρθει και τους πολεμούσαμε πάλι. Είχαμε έρθει σε επαφή με τον πρωταγωνιστή που είχαν απαγάγει και που τώρα δούλευε ως βοθρατζής στο εξωγήινο πλοίο (;;; και τους νικήσαμε εκ των έσω ξανά. Κάναμε κάτι μάχες έτσι για τη δράση (και για κάποιο λόγο με βοηθούσαν τα παιδιά από το Yukan Club... wtf?) και μετά αυτοί οι παλιοεξωγήινοι ξεκουμπήστηκαν τσαντισμένοι.

Τώρα άρχιζε το 3ο μέρος. Πανηγυρίζαμε με τον Προέδρο της Αμερικής πάνω σε ένα ελικόπτερο που πέταγε πάνω από το λιμάνι της πόλης (μη ρωτάτε ποια πόλη ήταν δεν ξέρω). Πάντα σε αυτές τις ταινίες... εεεε όνειρα πρέπει να έχουμε και τον Πλανητάρχη μαζί. Είναι σαν αξεσουάρ. Από κάτω ήταν μια θαλαμηγός που πανηγύριζαν κάτι πλούσιοι. Όλοι χαιρόμασταν που διώξαμε τους εξωγήινους. Από ένα λάθος χειρισμό το ελικόπτερο πλησίασε πολύ τη θαλαμηγό και ο καπετάνιος της πανικοβλήθηκε και τη στούκαρε ο βλαξ πάνω σε μια οικοδομή στην άκρη του λιμανιού! Από την πρόσκρουση έπεσαν από την οικοδομή κάτι γυαλιά και έκαναν τους πλούσιους κομματάκια. Τότε όμως εγώ πρόσεξα πως τα γυαλιά αντί να βουλιάξουν στο νερό έλιωσαν. Και τότε κατάλαβα πως οι εξωγήινοι μας έστησαν κομπίνα! Αυτά τα γυαλιά ήταν στ' αλήθεια μια πιο εξελιγμένη μορφή του ιού-ζόμπι και τώρα ο ιός ήταν ελεύθερος στη θάλασσα! Οι εξωγήινοι θα ξαναγύριζαν να μας σκλαβώσουν αφού μας έκαναν ζόμπι.

Προσγειωθήκαμε λοιπόν και μαζί με τον Πρόεδρο και τους σωματοφύλακες του προσπαθούσαμε να προειδοποιήσουμε τον κόσμο. Αλλά οι περισσότεροι πανηγύριζαν τη νίκη ενάντια στους εξωγήινους και χωρίς να μας δίνουν σημασία πέφταν στη θάλασσα από τη χαρά τους! Μάταια εγώ φώναζα "Ρε βλαμμένοι! Μη πάτε στη θάλασσα! Θα γίνετε ζόμπι!" Στο τέλος παραιτήθηκα και έλεγα "Όσοι θέλετε ακολουθήστε με! Για τους άλλους χέστηκα!" Τελικά ήρθαν μαζί μου καμιά 70ρα άτομα, ανάμεσα τους τα παιδιά από το Yukan Club (o Bidou ήταν τόσο λαμπερός) και μια τύπισσα με φριζαρισμένο μαλλί και παρανοϊκό βλέμμα που ήταν πρωταγωνίστρια στο 1ο μέρος και οι εξωγήινοι της είχαν σκοτώσει το παιδί. Α ναι και ο Τζακ Μπάουερ! Κλειστήκαμε στο σπίτι μου (το οποίο είχε μεγαλώσει για να χωράει τον κόσμο) και ψάχναμε να βρούμε τρόπο να νικήσουμε. Τότε ακούστηκε φασαρία από το δρόμο και άρχισαν να έρχονται τα ζόμπι!

Κάπου εκεί με ξύπνησε και η αδερφή μου γιατί είχε πάει 2 η ώρα και έπρεπε να φάω μεσημεριανό! Πάντως αυτό είναι ένα από τα πολλά περιέργα όνειρα που έχω δει κατά καιρούς. Μπορεί κάποια στιγμή να γράψω και για κάποιο παλαιότερο. Μερικά είναι πολύ τρομακτικά! Άλλα πάλι έιναι σαν αυτό: έξυπνα σαν ιδέες, γελοία στην εκτέλεση!

[Neuro]

Α και ένα όνειρο που μου έχει μήνη από την αρχή τις χρονιάς και με ανήσυχη αφου φέτος είναι η χρονιά του ποντικιού σύμφωνα με το κινεζικό ημερολόγιο...είμαι σε ένα σκοτινο σπίτι με όλα τα φώτα σβησμένα και γύρο μου να περιφέρονται άτομα ώμος να μην τους βλέπω ούτε να ακούω τι λένε. Πλησιάζω μια πόρτα ενο το παρκε απο κατο τριζι και βλέπω μια τεράστια τρύπα στην μέση που συνεχίζει 3 ορόφους ποιο κάτω εν το μεταξύ όλα τα δωμάτια προς τα κάτω είναι τα ίδια έχουν ΑΠΟ 4 πόρτες στην μέση κάθε τοίχου. Κατεβαίνω κάτω και ακόμα ακούγονται τα άτομα τριγύρω και κάτι μου λένε...κιταω στην τρύπα που είναι προς το υπόγειο και βλέπω 2 κόκκινα μάτια να γυαλίζουν...μου ορμάει ένας τεράστιος αουρεος (μεγαλύτερος από γάτα!!!) και τελευταία στιγμή καταφέρνω να προστατευτώ με το χέρι και μου το δαγκώνει ... το αφήνει και σκαρφαλώνει προς το λεμο μου τελευταία στιγμή τον πιάνω και απλός δαγκώνει τον ώμο μου και πέφτω στο πάτωμα! Παλεύω μαζί του μέχρι να τον πιάσω για το λεμο...σηκώνομαι και αρχίζω να τον βαράω στο πάτωμα (πως βαράμε τα χταπόδια έτσι) ! Πέφτει ανεστιτος και μιλάω με κάποιον παρόλο που δεν τον βλέπω η ακούω...ξαφνικά ο αουρεος συνερχεται και ξαναπροσπαθεί να με δαγκώσει στο λεμο ... αυτή η κατάσταση επαναλαβαίνεται 2-3 φόρες. Μέτα ερχεται μια ωραία κοπέλα και μου λέει ότι θέλει να μου δείξει κάτι...μεταφερόμαστε σε ένα βουνό και σε μια σπήλια (πως είναι του μπατμαν) που έχει πινάκες καναπέδες κανονικό σαλόνι...και μια παράξενη σιδερένια πόρτα που μιαζι σαν να έχει βγει από κάποια τενια επιστιμονηκεις φαντασιας (star wars πως ειναι η μεγαλες πορτες ετσι) ανηγη την πορτα και μεσα υπαρχη μια σπιλια που εχει μια απαλη μπλε αποχροση και μεσα τεραστιους ασπρους νιχτεριδες!!! Μεγαλη οσο ανθροπο ρωταω την κοπελα αν ειναι επικιντινη και μου λεει πως δεν ειναι...φευγη μεσα και ετιμαζι κατι ενω εγω καθομαι και χαζεβω την ομοφια της σπιλιας που μπικα. Εκινη την στηγμι ακουω καποιος να μηλαει κιταω προς το χερι μου και βλεπω τον αουρεο που τον κραταω ακομα! Ακου την σκεψη του "Εαν τον δαγκοσω και τους διξω οτι ειναι καλο θα του επιτεθουν ολοι" τοτε με δανγκονη για το χερι...ενο μεχρι τοτε ολες η νιχτεριδες πετουσαν ισιχα γιρνανε προς εμενα και μου επιτιθονται!!! Χτιπαω τον προτο με το χερι ο δευτερος με ριχνη ενο παλεβω και με τον αουρεο!!! Πεσμενος κατο χτιπαω με το ποδι αλλη μια νιχτεριδα που πιγενε να με δαγκοσι στο ποδι και στο βαθος να ερχονται αλλα 20-30 νιχτεριδες με δανγκονι για το λεμο ο αουρεος ομος προλαβενο να τον ποιασω σερνομαι στην πορτα τον πεταω μεσα και κλινι αποτομα αφινουντας τους μεσα και ξηπναω ιδρομενος...

[sintar]

Neuro that was creepy!!!πολλα δαγκωματα!!εγω (ευτηχως η δυστηχως )δν βλεπω παραξενα ονειρα..μονο ακυρα...

[scrooge1991]

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΛΙΚΕΡΙΤΣ

Από παράξενα όνειρα έχω δει χιλιάδες. Μια φορά είχα δει στο όνειρο μου, ότι εκεί που κοιμόμουν, ήρθαν και με πήραν κάτι μικρά γλυκά πλασματάκια και μου είπαν ότι ο κόσμος τους κινδυνεύει από κάτι ρομπότ και ότι εγώ είμαι ο εκλεκτός που θα τους σώσει. Έτσι πήγαμε στον κόσμο τους που ήταν παράλληλος με το δικό μας. Αλλά μόλις φτάσαμε τα γλυκά πλασματάκια μεταμορφώθηκαν σε ρομποτ και απ' ότι κατάλαβα είχαν κρυφακούσει από τα πραγματικά γλυκά πλασματάκια μέσω ενός κοριού ότι εγώ είμαι ο εκλεκτός και ήρθαν να με απαγάγουν πριν έρθουν τα πραγματικά γλυκά πλασματάκια και με πάρουν. Αλλά εγώ κατάφερα και δραπέτευσα χάρη στον καλό μάγο που ήταν φυλακισμένος μαζί μου, που θυσίασε τη ζωή του για μένα (είχε έναν μαγικό λευκό κρύσταλλο χάρη με τον οποίο μπορούσε να γίνει αήττητος και να αποδράσει, αλλά τον έδωσε σε μένα που ήμουν πιο νέος απ' αυτόν, αυτός ήταν 100 χρονών, για να σώσω εγώ τον κόσμο αυτό - τον παράλληλο). [Μόλις ο μάγος μου έδωσε τον κρύσταλλο πέθανε]. Έτσι απέδρασα και πήγαινα στα πραγματικά μικρά πλασματάκια. Αλλά όταν έφτασα μου είπαν ότι υπάρχει κι άλλος αήττητος, αλλα κακός [Έγινε αήττητος χάρη στον μαγικό μαύρο κρύσταλλο]. Τέλος πάντων πολεμήσαμε, νίκησα, αλλά μόλις νίκησα ήρθε ο μαύρος βασιλιάς, ο αρχηγός των ρομποτ και του κακού αήττητου και τον φώναζαν ο αήττητος των αήττητων. Και άρχισε να με βασανίσει και να μου εξαπολύει κεραυνούς (νομίζω πως πονούσα μέσα στον ύπνο μου, άλλο πάλι και τούτο - επίσης μέσα στον ύπνο μου όταν τρώω νιώθω τη γεύση) και με είχε ρημάξει, με είχε κάνει κουρέλι. Αλλά τότε ήρθε ο λευκός βασιλιάς (που ήταν κάτι σαν πρωθυπουργός - βασικά σαν τον Ντάμπλντορ ήταν), και φώναξε "Έλα φως!". Τότε όλα έγιναν κάτασπρα, κανένας δεν έβλεπε κανέναν και μόλις όλα επανήλθαν έλειπαν και τα ρομπότ και ο μαύρος βασιλιάς και εγώ είχα γίνει καλά. Ο λευκός βασιλιάς μου είπε: Σε ευχαριστούμε που βοήθησες τον κόσμο μας. Τα βλίκεριτς θα σε πάνε πάλι σπίτι σου (βλίκεριτς μάλλον εννοούσε τα μικρά γλυκά πλασματάκια, γιατί ούτως ή άλλως αυτά με πήγαν σπίτι μου - όχι ότι θυμάμαι τη διαδρομή), θα σε βάλουν στο κρεβάτι σου για να ξανακοιμηθείς. Κι όταν ξυπνήσεις, θα νομίζεις πως όλα αυτά ήταν ένα όνειρο". Όνειρο - ξεόνειρο εγώ τα θυμάμαι, γι' αυτό και αυτό το όνειρο το ονόμασα "ο κόσμος των βλίκεριτς".

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από scrooge1991: 13 Αύγουστος 2008 - 20:47

[cheery girl!]

Να λοιπον το Topic μου!!!!!Παιδια,δεν ξερω τι ειναι αυτο με εμενα αλλα ενα φυσιολογικο ονειρο (οσες φορες μου εχει τυχει να δω γιατι συνηθως κοιμαμαι σαν γομαρα...) δεν εχω δει στην ζωη μου......και το χειροτερο????Αγκιζουν την πραγματικοτητα κατα πολυ με αποτελεσμα εγω,αγουροξυπνημενη οπως ειμαι,να μην μπορω να διακρινω αν το ονειρο εχει οντως λαβει χωρα η ειναι αποκομα της φαντασιας μου......

Ξεκιναω με το πιο προσφατο.....

Το ειχα δει κατα την περιοδο των εξετασεων.....γραφαμε μαθηματικα κατευθυνσης και ειχα ριξει το διαβασμα της ζωης μου...Ημουν ανεκαθεν καλη σε αυτο το μαθημα αλλα η προοπτικη να εγραφα κατω απο 17,εκανε το αιμα μου να παγωνει μεσα στις φλεβες μου....

Αυτο για 1 και μοναδικο λογο!

Πρωτων γιατι η μαθηματικος μας ειναι μια ξανθια χαζη που δεν εχει ιδεα απο μαθηματικα!Ξερετε ποσες φορες την εχω διορθωσει??????Μεχρι και λαθος θεματα εχει βαλει σε εξετασεις!Γι αυτο τον λογο προμυθευεται ολα τα θεματα του αντρα της (που ειναι σκυλι ανημερο,απο αυτα που και γαβγιζουν και δαγκωνουν!) και μα το θεο,βαζει κατι θεματα που ουτε και ο αινσταιν δεν θα καταφερνε να λυσει με ευκολια!!!!!!!Και αλημονο να μαθαινε ο Συκινιωτης (ο μαθηματικος του φροντηστηριου μου) οτι εγραψα μετρια.....

''Περιμενω τουλαχιστον 20 απο σενα'' μου ειχε πει με εκεινη την παγερη φωνη που κοβει καθε ανασα και ακινητοποιει της αισθησεις....οπως βλεπετε μου ειχε αφησει πολλες επιλογες...Η 20ρι χτυπητο η βουτια στον πλησιεστερο γκρεμο!!!!Μπρρρ και μονο που τι θυμηθηκα ανατριχιασα!!!!!!!

Φαινεται λοιπον οτι ειχα πολυ αγχος,κατι που με εκανε να δω αυτο το ατελειωτο και βασανιστηκο ονειρο...

Ηρθε η ωρα της αφηγησης λοιπον!

Γραφαμε μαθηματικα...εγω κλασσικα λογο επωνιμου καθομουν σε ενα απο τα μεσεα θρανια της πρωτης στηλης!Ο χοντρος και φαλακρας χημικος μας,εκανε την επιτηρηση και καρφωνε συνεχως το βλεμμα του πανω μου,κατι που με ενοχλουσε ιδιαιτερα και δεν με αφηνε να σκεφτω....Ειχα κολλησει στο 3ο θεμα....το κοιταγα με προσηλωση.....''Περιγραψτε την θεωρια του χαους (!?!) ελεγε και μετα μεσω του πυθαγωριου φτιαξτε ενα διανυσμα με πραγματικο και φανταστικο μερος......!!!!''

Εδω γελαμε γιατι οι ασυναρτησιες που μολις ανεφερα δεν υπαρχουν καν στην υλη της Β ΛΥΚΕΙΟΥ......Στην ουσια δεν υπαρχουν καθολου....

Εγω λεει ειχα περιγραψει μια χαρα την θεωρια και ειχα φτιαξει το διανυσματακι μου (μη με ρωτατε πως,ιδεα δεν εχω!) Αλλα κατι δεν μ'αρεσε.....Ειχα διαπιστωσει λεει πως η θεωρια δεν περιγραφει με απολυτη ακριβεια το δυανισμα....και μολις προσπαθησα να το αποδειξω στο μυαλο μου δεν εβρισκα λεει την Αντιστροφη αποδειξη......

Οπου ξαφνικα!Τσαφ ενα λαμπακι αναψε στο μυαλο μου,σαν αυτα στα κομικς!!!!''Δεν το πιστευω'' αναφωνησα!Ειχα βρει τροπο να διαψευσω την θεωρια.....αμεσος ξεχασα το τεστ,ξεχασα τον Συκινιωτη και αρχισα να κανω κατι τρελους υπολογισμους (περιττο να πω πως στο ονειρο ενιωθα σαν τον Σουπερμαν!)...Ριξες,υποριζα,χορνερ,λογαριθμους και τι δεν ειχα χρησημοποιησει......και τελικα κατεληξα καπου.....ακομα και τωρα το θυμαμαι........ενα τρελο λεει νουμερο ισουταν με 5!!!Αμαν σκεφτηκα....αρα ειναι σταθερο!!!!Αρα η θεωρια δεν ισχυει!!!!!

Πεταγομαι απο τη θεση μου,περνω σβαρνα 2 συμμαθητες και τρεχω ουρλιαζοντας σαν τρελη στο διαδρομο!!!!!'ΘΕΕ μου το βρηκα το βρηκα'' ελεγα πασχιζοντας να καταπνιξω τα δακρυα χαρας.....ξαφνικα ομως κανω σουζα....Στην αλλη ακρη του κτηριου βρισκοταν ο μεγαλυτερος μου εχθρος (στο ονειρο παντα) ο πανεξυπνος συμμαθητης μου ο Δημητρης....

''Δεν θα μου κλεψεις εσυ την ιδεα'' φωναζει με την βραχνη φωνη του......''Εγω το βρικα πρωτος'' προσθεσε και αρχισε να τρεχει με μια εκπληκτικη ταχυτητα.....

''Θα το παω πρωτος στη μαθηματικη επιτροπη της Αθηνας!'' ειπε με παθος καιπηδηξε τα καγελα του σχολειου!

Εγω δεν εχασα χρονο!

-Αντρεααααααααα!!!!!!Ειπα σχεδον τσιριζοντας και να σου το τοτε αγορι μου,με την μηχανη του.......''Πισω του''

Ανεβηκα στην μηχανη και σαν φαντασματα εξαφανιστηκαμε.....τρεχαμε με πολυ μεγαλη ταχυτητα......ειχαμε περασει τον Δημητρη κατα πολυ,κοντεβαμε να φτασουμε στη νικη μου....

Οσπου ενα ξαφνικο ''Αντρεαααααα δεν σου χω πει να μην ξαναοδηγησεις ποτε τη μηχανη του πατερα σου??????'' τα κατεστρεψε ολα!

Η Ευριδικη,η χοντρη μητερα του αντρεα βρεθηκε μπροστα μας, και σταματησε με τα 2 χερια την μηχανη εμποδιζοντας μας να συνεχισουμε....

''Παλι κοπανα κανετεεεεεεε????Γρηγορα πισω στο σχολειο ειπε και με μια μεγαλη σφυριχτρα που κουβαλουσε φωναξε εναν απο τους μποντικαρντ (!?!) της και μας πηγαν σηκωτους στο σχολειο...

Οταν φτασαμε ανεβηκαμε στην αιθουσα και ο στριμενος χημικος μου με περιμενε στην πορτα με ενα μεγαλο αυταρεσκο χαμογελο.....''Καλωσηρθατε δεσποινης'' ειπε...''Μας λειψατε''

Και τοτε ξυπνησα.....Περιττο να πω πως την επομενη μερα πηγα να γραψω και βρηκα τον Αντρεα και του ειπα με θυμωμενη φωνη....''Αμα ξαναεπιτρεψεις στην μανα σου να μπει αναμεσα σε μενα και στο ονειρο μου,χωριζουμε!''

Αυτος απεμεινε να με κοιταζει θλιμενα με ενα ερωτηματικο βλεμμα ενω εγω απαλαγμενη απο το αγχος πλεον εγραψα ενα ζωηρο 19!!!!!

Τελικα βγηκε σε καλο η ολη ιστορια!!!!!!

[jimmare]

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΛΙΚΕΡΙΤΣ

Από παράξενα όνειρα έχω δει χιλιάδες. Μια φορά είχα δει στο όνειρο μου, ότι εκεί που κοιμόμουν, ήρθαν και με πήραν κάτι μικρά γλυκά πλασματάκια και μου είπαν ότι ο κόσμος τους κινδυνεύει από κάτι ρομπότ και ότι εγώ είμαι ο εκλεκτός που θα τους σώσει. Έτσι πήγαμε στον κόσμο τους που ήταν παράλληλος με το δικό τους. Αλλά μόλις φτάσαμε τα γλυκά πλασματάκια μεταμορφώθηκαν σε ρομποτ και απ' ότι κατάλαβα είχαν κρυφακούσει από τα πραγματικά γλυκά πλασματάκια μέσω ενός κοριού ότι εγώ είμαι ο εκλεκτός και ήρθαν να με απαγάγουν πριν έρθουν τα πραγματικά γλυκά πλασματάκια και με πάρουν. Αλλά εγώ κατάφερα και δραπέτευσα χάρη στον καλό μάγο που ήταν φυλακισμένος μαζί μου, που θυσίασε τη ζωή του για μένα (είχε έναν μαγικό λευκό κρύσταλλο χάρη με τον οποίο μπορούσε να γίνει αήττητος και να αποδράσει, αλλά τον έδωσε σε μένα που ήμουν πιο νέος απ' αυτόν, αυτός ήταν 100 χρονών, για να σώσω εγώ τον κόσμο αυτό - τον παράλληλο). [Μόλις ο μάγος μου έδωσε τον κρύσταλλο πέθανε]. Έτσι απέδρασα και πήγαινα στα πραγματικά μικρά πλασματάκια. Αλλά όταν έφτασα μου είπαν ότι υπάρχει κι άλλος αήττητος, αλλα κακός [Έγινε αήττητος χάρη στον μαγικό μαύρο κρύσταλλο]. Τέλος πάντων πολεμήσαμε, νίκησα, αλλά μόλις νίκησα ήρθε ο μαύρος βασιλιάς, ο αρχηγός των ρομποτ και του κακού αήττητου και τον φώναζαν ο αήττητος των αήττητων. Και άρχισε να με βασανίσει και να μου εξαπολύει κεραυνούς (νομίζω πως πονούσα μέσα στον ύπνο μου, άλλο πάλι και τούτο - επίσης μέσα στον ύπνο μου όταν τρώω νιώθω τη γεύση) και με είχε ρημάξει, με είχε κάνει κουρέλι. Αλλά τότε ήρθε ο λευκός βασιλιάς (που ήταν κάτι σαν πρωθυπουργός - βασικά σαν τον Ντάμπλντορ ήταν), και φώναξε "Έλα φως!". Τότε όλα έγιναν κάτασπρα, κανένας δεν έβλεπε κανέναν και μόλις όλα επανήλθαν έλειπαν και τα ρομπότ και ο μαύρος βασιλιάς και εγώ είχα γίνει καλά. Ο λευκός βασιλιάς μου είπε: Σε ευχαριστούμε που βοήθησες τον κόσμο μας. Τα βλίκεριτς θα σε πάνε πάλι σπίτι σου (βλίκεριτς μάλλον εννοούσε τα μικρά γλυκά πλασματάκια, γιατί ούτως ή άλλως αυτά με πήγαν σπίτι μου - όχι ότι θυμάμαι τη διαδρομή), θα σε βάλουν στο κρεβάτι σου για να ξανακοιμηθείς. Κι όταν ξυπνήσεις, θα νομίζεις πως όλα αυτά ήταν ένα όνειρο". Όνειρο - ξεόνειρο εγώ τα θυμάμαι, γι' αυτό και αυτό το όνειρο το ονόμασα "ο κόσμος των βλίκεριτς".

Eλεος...Μου θυμιζει Αμερικανικο δρακο που επαιζε η net:hahaha:Αλλα αντι για ρομποτ ειχε να αντιμετωπισει τερατα...

[AnO!]

λοιπον....πρωτον ολα τα ονειρα ειναι κουλα και περιεργα,γιατι πολυ απλα την ωρα που κοιμομαστε το συνειδητο,το υποσυνειδητο και το ασυνειδητο μερος του εαυτου μας μπαινουν στο mixer με αποτελεσμα αυτες τις ασυναρτησιες που βλεπουμε καθε βραδυ(μεσημερι,ή πρωι,αναλογα)...
περιεργα ονειρα βλεπω καθε βραδυ,το προβλημα με μενα ειναι οτι ειναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ζωντανα... εκτος απο οραση και ακοη εχω πολυ εντονη την αισθηση της αφης και επισης εχω οσφρηση ΚΑΙ γευση(!)
χαρακτηριστικα παραδειγματα:
ΟΣΦΡΗΣΗ:ημουν λεει στο φροντηστηριο σχεδιου και περιμενα να δωσω σχεδιο,και τοτε περναει απο μπροστα μου ενας τυπος που μυριζε ασχημα(και η πλακα ειναι πως οντως ετσι μυριζει στην πραγματικοτητα)

σε αλλο ονειρο,μεσα στην ολη πλοκη περνουσα απο ενα παρκο που ηταν γεματο δεντρα με λευκα λουλουδια των οποιων το αρωμα ηταν διασπαρτο στον αερα...

ΓΕΥΣΗ:τα μονα πραγματα που θυμαμαι πως εχω φαει στον υπνο μου ειναι γλυκο πορτοκαλι(το οποιο μυριζε και υπεροχα) και ενα αλλο πραγμα που ηταν σαν πραλινα σοκολατα(μεσα σε γυαλινη συσκευασια σαν αυτη της nutella)και ειχε κατι το οποιο ηταν σαν ψημμενοι κοκκοι ριζιου...δεν νομιζω να κυκλοφορει κατι τετοιο στο εμποριο,παντως ηταν πολυ ωραιο...

τα ονειρα μου γενικα ειναι σαν προσομοιωση της πραγματικοτητας,με πολυ ασυναρτητες πλοκες...

[Namida]

ΟΣΦΡΗΣΗ:ημουν λεει στο φροντηστηριο σχεδιου και περιμενα να δωσω σχεδιο,και τοτε περναει απο μπροστα μου ενας τυπος που μυριζε ασχημα(και η πλακα ειναι πως οντως ετσι μυριζει στην πραγματικοτητα)

σε αλλο ονειρο,μεσα στην ολη πλοκη περνουσα απο ενα παρκο που ηταν γεματο δεντρα με λευκα λουλουδια των οποιων το αρωμα ηταν διασπαρτο στον αερα...

Εγώ πιστεύω ότι λειτουργεί αντίστροφα. Δηαλδή πραγματικά υπάρχει κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, και ο εγκέφαλος το ερμηνεύει σαν μέρος του ονείρου. Π.χ. ενώ κοιμάσαι, μυρίζεις κάτι (άσχημη ή ευχάριστη μυρωδία) και στο όνειρο σου βλέπεις σκουπήδια ή λουλούδια, έτσι ώστε να δικαιολογηθεί αυτή σου η αίσθηση. Εμένα μου έχει τύχει να βλέπω στο όνειρο ότι κτυπάει το τηλέφωνο, επειδή ακούγα το τηλέφωνο που κτυπούσε πραγματικά.
Επίσης, κάποιες φορές τα όνειρα μας εκφράζουν σωματικές ανάγκες. Όταν διψάς, είναι πολύ πιθανόν και στο όνειρο σου να ψάχνεις για νερό, όταν θες να πας τουαλέτα, συχνά ψάχνεις για τουαλέτα.

[AnO!]

να σου πω και εγω ετσι το σκευτηκα αρχικα,αλλα καμια μυρωδια δεν μοιαζει με του Ηλια(του τυπου απο το φροντιστηριο) και δεν παιζει να μυρισα κατι σε λουλουδι μεσα στο δωματιο μου.... ουτε αλλα πολλα πραγματα που αισθανομαι στον υπνο μου και δεν αποτελουν φυσικα ερεθισματα...
Βεβαια υπαρχουν και οι περιπτωσεις που λες(ποσες φορες βλεπαμε ως παιδακια πως θελαμε να παμε τουαλετα και στην τελικη βρεχαμε το κρεβατι μας?)αλλα τις περισοτερες φορες οτι γινεται στον υπνο μου δεν επιρρεαζεται απο την πραγματικοτητα,και τις σωματικες μου αναγκες...

[pagama]

εγω οταν ημουν μικρος επι μια βδομαδα εβλεπα το εξης ονειρο:
ημουν λεει στην γειτονια μου(συγκεκριμενα εξω απο το σπιτι της γιαγιας μου)και ηταν τελειως σκοταδι μονο μια λαμπα της ΔΕΗ ηταν αναμενη και χτυπουσα πορτες να μου ανοιξουν αλλα τπτ(το εκανα γτ ψιλοφοβομουν τα σκοταδια) και απο το πουθενα πεταγονται 2 λιονταρια 2 μετρα το καθε ενα αλλα εγω λεει δεν φοβηθηκα χτυπαω το ενα και αμεσως μετα με εφαγε το αλλο και μετα ξυπνουσα μεσα στον ιδρωτα(μαλλον απο την μαχη lol)



Α! και κτ αλλο μιας και ειπε ο Ano για κατουρηματα.....μια φορα εβρεξα το κρεβατι μ και το ονειρο μου ηταν το εξης:
ετρεχα με το kadett του πατερα μου(παλι στην γειτονια μ) και φορουσα ενα τζιν και ανεβενα μια ανηφορα και κατουριομουν(και προσπαθουσα να ξεκουμποσω το τζιν(που τοτε μικρος δεν μπορουσα) και τρακερνω καιχ τυπαω ενα τοιχο και μετα ξυπνησα βρεγμενος

ολα αυτα σε ηλικια 5-6 ετων

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από pagama: 20 Αύγουστος 2008 - 23:22

[anime-dono]

Εγω παλι παροτι βλεπω κουλα ονειρα δεν μου κανουν εντυπωση πια αλλα το πιο κουλο ηταν ενα ονειρο που ειδα τα περασμενα χριστουγεννα μετα απο ενα τριημερο παιχνιδιου Kingdom Hearts 2:burningbe3: εβαλα να δω την ταινια Final Fantasy Vii ξερετε μετα το παιχνιδι που ειχε μεσα τον Cloud οπως ηταν στην ταινια απλος ηθελα να την δω. Μολις τελιωνει η ταινια ξερενομαι και μαλλον φτεγαν τα προαναφερθεντα , ειδα ενα ονειρο οτι ειμουν στο νησι του Sora απο το game με ενα σπαθι αλλα Cloud και πολεμαγα με καμοια 100αργια Heartless αφηστε τρελη φαση αφου οταν ξηπνησα ξανακοιμηθηκα αρκετες φορες απανοτα μπας και δω την συνεχια. Συμπερασμα αν θελετε να παρετε τον ρολο ενος χαρακτιρα παιχνιδιου κλπ αφιερωστε ενα τριημερο παιχνιδιου χωρις σταματημο και ισως τα καταφερετε.

[Igore]

Λένε... οτι τα όνειρα κρατάνε δευτερόλεπτα ή λεπτά.

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία που δεν έχω ζήσει ποτέ...

Παραθερίζοντας στο 2ο πόδι χαλκιδικής στο iza camping μετά απο ένα νορμάλ φαγοπότι στην παραλία πηγαίνω κατα της 3 να κοιμηθώ..
.. Με παίρνει κατ'ευθείαν.

Ξεκινάω να βλέπω οτι βρίσκομαι μαζί με πολλούς γνωστούς σε containers στιβαγμένοι. (εκει γύρω τριγυρνούσαν κάτι πράγματα σαν συμπυκνωμένες ρευστές ουσίες που αιωρούνται, σαν το νερό π.χ. στο κενό). Οι ουσίες αυτές είχαν ευφυία και ανταποκρίνονταν σε πολλές αντιδράσεις μας.. κοιμάμαι (εμφολευμένο όνειρο)


Βλέπω τον εαυτό μου να ξυπνάει σε σταυρωμένη φάση πάνω σε μια πυραμιδοειδή πλατεία... Γύρω-γύρω κτήρια σε στύλ Βέγκας και Tokyo.. Κοιτάζω στο χέρι μου και βλέπω μια συσκευή εμφυτευμένη μέσα μου!! Φρικάρω χωρίς να ξέρω τι κάνω ή τι να κάνω γυρνάω στην πόλη εκεί... Μπαίνω σε ένα λεωφωρείο (yellow type bus) που αιωρείτο και κάθομαι με μια κοπέλα που το δέρμα τις έχει παντού στίγματα.. Μου εξηγεί πως δουλεύει η συσκευή στο χέρι μου...


{Ανάλυση συσκευης:... Απο τον καρπό μέχρι τον αγκώνα εμφυτευμένη μέσα στο χέρι ανοίγει με την σκέψη μια lcd-3d hologram οθόνη η οποία εξ αρχής μου λέει όλα τα bio-stats μου.. Καρκινικά κύτταρα 20% π.χ. Λευκά αιμοσφαίρια 60%... κ.ο.κ.. Παθαίνω ένα σοκ εκεί και σκέφτομαι οτι πρέπει να ξυπνήσω}


----Ξυπνάω και σηκώνομαι στο τροχόσπιτο μας βλέπω το κινητό κ η ώρα είχε πάει 6(χαράματα)... σκέφτομαι οτι είναι πολύ νωρίς κ ξανακοιμάμαι...-----


Ενεργοποιώ το gps της συσκευής κ μου λέει που βρίσκονται κάποια άτομα που ψάχνω.... (το story so far έχει αποκοπεί απο πολλές λεπτομέριες για λόγους ηθικούς κ δεοντολογικούς... παραμένω μόνο στο τεχνολογικό σημείο). Οι φίλοι που συνέχισα να συναντώ μου είπαν περισσότερα για την συσκευή στο χέρι, όπως και για αυτές τις μορφές ευφυίας που αναφέρθηκα ποιό πριν... Συνεχίζοντας (συγνώμη αν σας κουράζω) Μαθαίνω οτι η συσκεύη παίρνει επεκτάσεις άπειρης χωριτικότητας (σε στύλ chipset-mini cd τετράγωνη μορφή).. η οποίες εισέρχονται απο μια εγκοπή στο χέρι-συσκευή. Στην συνέχεια ένα λέιζερ-reader διαβάζει την "καρτούλα" με περίπου 1000 κινήσεις ανα 1ms (δεν ξέρω αντιστοιχείες)... Αργότερα διαπίστωσα οτι τα κίτρινα αυτά πραγματάκια που αιωρούνται ήταν ψυχές ή κάτι τέτοιο που υπήρχαν στην Γη κ οπου στάλθηκαν εκεί που ήμουν τελοσπάντων για να πλάσουν έναν νέο κόσμο.. Φρικάρω επίσης όταν μαθαίνω πως όλη η πραγματική ίστορια (της Γης ώς τώρα) είναι γραμμένη σε τέτοιες καρτούλες "ανα κατηγορία" σε βιβλιοθήκες.. Πως υπήρχαν καρτούλες που μπορούσα να παρακολουθήσω ανθρώπους πάνω στην Γη μέσα απο το πέταγμα μιας μύγας π.χ. (και ΑΚΟΜΑ ποιο ΤΡΑΒΗΓΜΕΝΑ πράγματα...)

Ξυπνάω στο τροχόσπιτο ξανά... και ΞΕΝΕΡΩΝΩ τόσο πολύ που γύρισα απο κει που ήμουν που δεν ήθελα να περπατήσω καν... η ώρα είχε πάει 2 το μεσημέρι... Έτρεμα... νομιζα πως στο χέρι μου είχα την συσκευή ακόμα...


και το ποιό γελοίο.... Στεναχωρέθηκα που δεν υπήρχε εκεί..



Λίγες μέρες αργότερα μαθαίνω απο φίλο στην Αγγλια που σπουδάζει robotics & nanotechnologies οτι ήδη κυκλοφορούν τα πρώτα control-chips (ιατρικά- cash carriers κ.ο.κ για όσους κατάλαβαν) και πως συσκευές όπως αυτή που του εξιστόρησα ενδέχεται να ενσωματωθούν κάποια στιγμή στον κόσμο... Ήδη τα exoskeleton soldiers έχουν ξεκινήσει απο τον Αμερικάνικο στρατό... Κ έχουν βελτιωθεί τεχνολογίες όπως ακουστικά για τελειώς κωφούς... και χειρουργία για να μπορούν οι τυφλοί να βλέπουν βασικές σκιές και γραμμές....


hmmmm... what else..... μεγάλο πράμα ο ύπνος...


-------------------------the end--------------------------------------

[Namida]

Είμαι στο καράβι που γυρίζουμε από Ίο (το νησί), και κατά σύμπτωση στο απέναντι τραπέζι κάθονται τρεις κοπέλες που είχα δει στον ηλεκτρικό όταν πήγαινα προς Πειραία πριν από 5 μέρες. Προφανώς πήγαν και εκείνες Ίο (το νησί) και έκατσαν όσες μέρες και εμείς. Είμασταν στο σαλώνι, και στην τηλεόραση έπαιζε τελεμάρκετινγκ με συλλογές μουσικής

Κάποια στιγμή, με παίρνει λοιπόν ο ύπνος, και στο όνειρο μου βλέπω ότι θυμήθηκα ποιες ήταν αυτές οι κοπέλες. Ήταν δύο συγκεκριμένες κοπέλες από το φόρουμ (ονόματα δεν λέμε). Χαίρομαι που τις θυμήθηκα, και λέω μόλις ξυπνήσω, θα πάω να τις χαιρετίσω. Βλέπω λοιπόν ότι ξυπνάω, και πάω και τους μιλάω. Με θυμήθηκαν και εκείνες, και πίασαμε λίγο την κουβέντα. Εν το μεταξύ, στο καράβι ήταν λέει και ένα συγκρότημα που θα τραγουδούσε πιο μετά, και εκείνη τη στιγμή έκαναν ζέσταμα. Το κομμάτι που έπαιζαν μου φαινόταν γνωστό, αλλά το είχαν ψιλοσκοτώσει. Λέω λοιπόν στη μια "Τι είναι αυτό που παίζουν, ο ύμνος;" Και μου απαντάει έτσι με υφάκι και γέλιο "Ο εθνικός;"

Εκείνη τη στιγμή ξύπνησα, και στην τηλεόραση έπαιζε τον εθνικό ύμνο, επειδή ξεκινούσε το πρόγραμμα της ΕΡΤ.

[Dark_Venus]

Ολο κατι αλλόκοτα βλέπω...ειδικά τώρα με τις πανελλήνιες που έδινα δε μπορείτε να φανταστήτε....λοιπόν,θυμαμαι ενα καλό,

εγραφα την επόμενη μέρα διαγώνισμα στον 'Κρητικό' του Σολωμού και είχα ρίξει το διάβασμα της ζωής μου.Επεσα λοιπόν κουρασμένη να κοιμηθώ..ξαφνικά βρέθηκα μέσα στον βυθό να θαυμάζω αμέρημνα κάτι λουλουδάκια που υπήρχαν λεει μέσα....εξαφνα...ακουστηκε κατι περιεργο και γυρησα να δω....με το που γυρνάω βλέπω ένα ψάρι (σολωμος πρεπει να ήταν χD) να με κοιταει εχθρικα....αρχισα λοιπον να τρεχω να ξεφυγω και μετα ουφ ξυπνησα......εκανα να φαω ψαρι 3 βδομαδες....