139 replies to this topic

[ThePirateHunter]

Δεν απορρίπτουμε κανένα ζόμπι, όλα τα καλά, χωράνε!

Δυστυχώς όχι ακόμα. Έχω δει την ταινία και έχω διαβάσει ένα μικρό απόσπασμα και περιμένω να ξεχάσω το πόσο χάλια έγραφε στο 1ο του μαύρου πύργου και στο salem's lot, για να το πιάσω και αυτό. xD

Για τον Μαυρο Πυργο θα συμφωνησω, αλλα εισαι το πρωτο ατομο που εχω ακουσει να λεει οτι εχει παραπονο απο το Salem's Lot

[Anelis]

Για τον Μαυρο Πυργο θα συμφωνησω, αλλα εισαι το πρωτο ατομο που εχω ακουσει να λεει οτι εχει παραπονο απο το Salem's Lot

Έτσι η άτιμη, πρωτοτυπώ πάντα. xD
~not really βέβαια, καθότι έχω ακούσει αρκετή γκρίνια για το συγκεκριμένο βιβλίο~

Το Salem's Lot έχει πολύ ενδιαφέρον setting και στηρίζεται σε μια απλή αλλά καλή ιδέα η οποία έχει μια πάλι αρκετά καλή εξέλιξη. Αλλά είναι πολύ κακογραμμένο. Και από άποψη πρόζας και από ανάπτυξη χαρακτήρων. Είναι φλύαρο σε διάφορα σημεία χωρίς λόγο, γιατί φαίνεται ότι ο νέος -τότε- συγγραφέας προσπαθεί να εξοικειωθεί πλήρως με το μέσο. Οι χαρακτήρες ξεκινάνε ως καρμπόν και ακόμα και αν στη μέση του βιβλίου όλοι μαζί σου δίνουν την εντύπωση ότι γνώρισες μια μικρή πόλη-χωριό της Αμερικής, αν κοιτάξεις καλύτερα, συνειδητοποιείς ότι το μόνο που σου περιγράφει είναι πολλά στερεότυπα -ναι ακόμα και για την εποχή του- ανθρώπων χωρίς ουσιαστικό βάθος.
Στα πρώτα κεφάλαια, όταν ο βασανισμένος 30κάτι συγγραφέας συναντάει την κοπέλα, ο King δεν μπορεί να βρει κανέναν άλλο τρόπο να μας δείξει ότι ταιριάζουν, οπότε μας το βαράει στο κεφάλι με ένα σφυρί, βάζοντας τον πρωταγωνιστή του να της λέει, μέσα σε ούτε 20 λεπτά γνωριμίας και ενώ αυτή είναι φάνγκερλ, ότι

Spoiler: μικρό spoiler ασήμαντο για την έκβαση της πλοκής

η μάνα του αυτοκτόνησε. Ε α παράτα μας ρε emo boy. Ποιά δικαιολογία σαθρού χαρακτήρα το κάνει αυτό; ΟΥΣΤ!

[Night Wizard Seal]

Κοίτα, κι εγώ είμαι από τα άτομα που έρχονται αντιμέτωπα με κάποιες παραξενιές στο γράψιμο του King, αλλά είναι καλός. Το 6ο βιβλίο του Πύργου το θεωρώ πραγματικά από τα αριστουργήματά του. Είναι τόσο καλογραμμένο και με τέλειες εικόνες. Οι εικόνες και η πλοκή είναι αυτό που μου άρεσε και στο 1ο κι ας είναι αρκετά αμφιλεγόμενο.

Όλως περιέργως όμως, διαβάζοντας το Νεκρωταφίο Ζώων, ξέφυγα από αυτήν τη μέγκενη του συγγραφέα. Τώρα, ή έχω συνηθίσει το συγγραφέα ή είναι πολύ καλά γραμμένο το άνωθεν βιβλίο. Αλλά όπως είπα και πριν, με εντυπωσίασε με αυτό το βιβλίο. Μπορεί να φταίει ότι το έγραψε και σε μια άστατη περίοδος της ζωής του(αλλαγή πολιτείας) και είναι άμεσα συνδεδεμένο με την οικογένεια του και με συμβάντα που ο ίδιος έπαθε. Τα έχει δέσει πολύ ωραία. Μου άλλαξε την άποψη για τον King το συγκεκριμένο και για τα ζόμπια. Νομίζω επιβάλλεται να το διαβάσεις Anelis . Θα σου αρέσει. Μαζί με το 6ο του πύργου είναι στα τοπ horror King-like.

Το Salem's Lot το έχω διαβάσει και μου άρεσε αρκετά, αν και πλατίαζε σε ορισμένες περιγραφές(κι εδώ βαριέμαι τον King). Σε αυτό θα φταίει και το γεγονός ότι είδα αμέσως μετά την ταινία και έφαγα τέτοια φρίκη, που μάλλον το βιβλίο μου φάνηκε παράδεισος.

[Osama Bin Laden]

Έχοντας αρχίσει να καίω το εγκέφαλό μου (και επειδή δεν μου έκανε ποτέ "κλικ" ο King ) διάβασα πρόσφατα το Turbulent Mirror των John Briggs και David Peat, και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον σχετικό με τα μαθηματικά θέλει να κάνει ένα διάλλειμα από τα μυθιστορήματα και να ασχοληθεί με κάτι λίγο πιο παρανοϊκό.

[ThePirateHunter]

Έτσι η άτιμη, πρωτοτυπώ πάντα. xD
~not really βέβαια, καθότι έχω ακούσει αρκετή γκρίνια για το συγκεκριμένο βιβλίο~

Το Salem's Lot έχει πολύ ενδιαφέρον setting και στηρίζεται σε μια απλή αλλά καλή ιδέα η οποία έχει μια πάλι αρκετά καλή εξέλιξη. Αλλά είναι πολύ κακογραμμένο. Και από άποψη πρόζας και από ανάπτυξη χαρακτήρων. Είναι φλύαρο σε διάφορα σημεία χωρίς λόγο, γιατί φαίνεται ότι ο νέος -τότε- συγγραφέας προσπαθεί να εξοικειωθεί πλήρως με το μέσο. Οι χαρακτήρες ξεκινάνε ως καρμπόν και ακόμα και αν στη μέση του βιβλίου όλοι μαζί σου δίνουν την εντύπωση ότι γνώρισες μια μικρή πόλη-χωριό της Αμερικής, αν κοιτάξεις καλύτερα, συνειδητοποιείς ότι το μόνο που σου περιγράφει είναι πολλά στερεότυπα -ναι ακόμα και για την εποχή του- ανθρώπων χωρίς ουσιαστικό βάθος.
Στα πρώτα κεφάλαια, όταν ο βασανισμένος 30κάτι συγγραφέας συναντάει την κοπέλα, ο King δεν μπορεί να βρει κανέναν άλλο τρόπο να μας δείξει ότι ταιριάζουν, οπότε μας το βαράει στο κεφάλι με ένα σφυρί, βάζοντας τον πρωταγωνιστή του να της λέει, μέσα σε ούτε 20 λεπτά γνωριμίας και ενώ αυτή είναι φάνγκερλ, ότι

Spoiler: μικρό spoiler ασήμαντο για την έκβαση της πλοκής

η μάνα του αυτοκτόνησε. Ε α παράτα μας ρε emo boy. Ποιά δικαιολογία σαθρού χαρακτήρα το κάνει αυτό; ΟΥΣΤ!

Χμμμ, με προβληματισες τωρα, θα το κανω ενα reread οταν τελειωσω με αυτο που ξεκινησα σημερα.Το διαβασα σχετικα μικρος και μαλλον με συνεπηρε τοσο η ιστορια που δεν προσεξα τα αδυναμα σημεια

[Anelis]

Η ηλικία και η φάση που είσαι μετράει πολύ όταν διαβάζεις ένα βιβλίο. Εγώ τα τελευταία χρόνια άρχισα να διαβάζω πολύ πιο συστηματικά απ' ότι παλιότερα (παλιά διάβαζα 10 βιβλία το χρόνο το πολύ) και αρχίζω και βλέπω ότι πλέον μου είναι πολύ πιο εύκολο να αναγνωρίσω τη δομή ενός βιβλίου, την οικονομία του γραψίματος, τα διάφορα συγγραφικά τρικ, το στήσιμο της πρόζας και άλλα τεχνικά σημεία και λεπτομέρειες την ώρα που τα βλέπω.

Φωκάκιε Pet Sematary (που έχω δει και την ταινία) και The Cell είναι στα επόμενα must-read-zombie-books εδώ και καιρό. Όταν με το καλό τα διαβάσω θα σου πω αν συμφωνώ ή όχι.

[Kamui]

Λολ. Στο 90% του βιβλίου έβριζε το Hegel και τη σχολή του, όσους κακοποιούν τα ζώα, και γενικά τις γυναίκες (με τα τσιτάτα για το πώς οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν δικαιώματα να φτάνει πολύ κοντά στο 40% του βιβλίου), άρα πώς λες το παραπάνω;

Σου φαίνεται τόσο απίθανο να θεωρεί κανείς δίκαια την κριτική του και να συμφωνεί?
Tα ποσοστά είναι σίγουρα τραβηγμένα, αν και δεν μπορώ να πω πως δε συμφώνησα με τα περισσότερα απο τα συγκεκριμένα παραδείγματα, απλά πιστεύω πως η εποχή του τον δικαιολογεί ως ένα βαθμό.
Ειδικά όσον αφορά στις γυναίκες, σίγουρα ο 20ος αιώνας απέδειξε πόσο μεγάλο λάθος έκανε, (ή ίσως όχι και τόσο σίγουρα) αλλά ο άνθρωπος δικαίως έκρινε με βάση αυτά που έβλεπε τότε, μια κοινωνία, δηλαδή, με υποκριτές άντρες με ιπποτική συμπεριφορά του gentleman απέναντι στις γυναίκες που ξαφνικά είχαν γίνει "κυρίες", ακόμα και αν οι περισσότερες απο αυτές δεν είχαν κανένα ουσιαστικό ρόλο στην κοινωνία πέρα απο αυτό της συζήγου ή της μητέρας.Στην ουσία τα κοινωνικά στερεότυπα του τότε δεν έδιναν στη γυναίκα κάποια ουσιαστική ελευθερία-ανεξαρτησία, αλλά απλώς έδιναν μια πιο τιμιτική θέση στο ρόλο που ήδη τους είχαν προσάψει.
Ακόμα και στις κατηγορίες του απέναντι στους μέγιστους φιλοσόφους Καντ και Χεγκελ μπορεί να έχουν πραγματική βάση, γιατί το έργο που άφησαν μπορεί να είναι ιδιαίτερα παραπλανητικό σε σύγκριση με το εν ζωή έργο τους και την αλληλεπίδρασή του στις ζωές και τις σκέψεις των οπαδών τους.
Or we could say that he was just a jealous jerk but he's too moe to call him that.


Btw τελικά μ' αρέσει που έλεγα πως δεν υπήρχε περίπτωση να τελειώσω τον Κόσμο της Σοφίας μέσα σε ένα καλοκαίρι, είμαι ήδη μετά τη μέση και πάλι διαβάζω σε αρκετά αργούς ρυθμούς.
Δεν είμαι καθόλου εξοικιωμένος με το διάβασμα, γι αυτό και ένα μεγάλων διαστάσεων βιβλίο έμοιαζε challenge για μένα.Αν με ενδιαφέρει όμως ένα θέμα, το μέγεθος του βιβλίου είναι το τελευταίο που θα με εμποδίσει απο το να ασχοληθώ.
Γενικα μέχρι στιγμής εκπληρώνει το σκοπό που του έθεσα, να με εφοδιάσει δηλαδή με κάποιες βασικές γνώσεις, να με βοηθήσει να προσανατολιστώ, και πάνω απ' όλα, να με κάνει να σκεφτώ, απλά θεωρώ το ύφος του κάπως παιδικό και οτι η προσπάθεια του να γίνει πιο προσιτό στο νεανικό κοινό δίνει μια κάπως χλιαρή αίσθηση στη φιλοσοφία.
Επίσης ξοδεύονται αρκετές σελίδες στο αφηγηματικό κομμάτι και πολλοί φιλόσοφοι μένουν λίγο αδικημένοι ως προς το πειρεχόμενό τους, συν οτι δεν έχει Νίτσε.
Θα επιστρέψω με ολοκληρωμένες εντυπώσεις όταν το τελειώσω.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kamui: 08 Αύγουστος 2012 - 10:05

[Anelis]

Σου φαίνεται τόσο απίθανο να θεωρεί κανείς δίκαια την κριτική του και να συμφωνεί?

Όπως σου υπογράμμισα, μου φαίνεται εντελώς απίθανη η φράση "όποιον και ότι και να έβριζε, του άξιζε." Γιατί δε μιλάμε για κριτική, όχι στο συγκεκριμένο βιβλίο, και μιλάμε για έναν άκρατο μισογυνισμό. Οπότε ναι, θα ήθελα να πω ότι μου φαίνεται απίθανο, αλλά μάλλον το φόρουμ με διαψεύδει κάθε φορά που το πιστεύω αυτό.

-----
On a moderating note:
Παρακαλώ να μην ξαναδώ εκφράσεις όπως "jealous faggot" ακόμα και με χιουμοριστικό ύφος.

[Lord Leon]

Kamui μην μπαινεις στην παγιδα να αντιμετωπισεις τον κοσμο της σοφίας ως εγχειριδιο φιλοσοφίας, όπως κανανε πολλοι. Η μαγκια του συγγραφεα ειναι να φτιαχει μυθιστορηματα με μπολικες δοσεις επιστημης, οχι συγγραματα με μυθιστορηματικο χαρακτηρα. Ειναι ισως ο αγαπημενος μου συγγραφεας, από όταν διαβασα το Maya, αλλα θεωρω ότι αδικειται απο αναγνωστες που προσαπτουν στα βιβλια του πραγματα τα οποια ουδεποτε διεκδικησε.

Προσωπικά το διαβασα στα 13 πρωτη φορα και το αγαπησα, αλλα το καταλαβα στο 100% μετά τα 17 που το ξαναπιασα (κυριως γιατι ειχα διαβασει περισσοτερα πραγματα με παραλληλα συμπαντα διαστασεις κτλ). Χαλαρωσε, απολαυσε το (αν σου αρεσει ο τροπος γραφης) και αν σου αφησει κατι καλως.

[Namida]

The book of lies του Brad Meltzer. Κατώτερο των προσδοκιών μου. Έχοντας διαβάσει το book of fate του ιδίου περίμενα κάτι αντίστοιχο. Δυστυχώς το book of lies δεν έχει το βάθος ή την πλοκή που είχε το προηγούμενο. Μια χλιαρή σχετικά ιστορία, που δανείζεται κάποιο στοιχεία από τη βιβλό και τον μύθο του Σούπερμαν και του δημιουργού του. Προσπαθεί να μπλέξει μέσα κάποια αρχαία μυστική οργάνωση, το κάνει όμως τελείως επιφανειακά. Οι χαρακτήρες δεν έχουν και τόσο ενδιαφέρον, και καθώς η ιστορία εστιάζεται σε αυτούς, ο κόσμος γύρω τους παραμένει σχετικά αδιάφορος προς τα γεγονότα. Επιπλέον δεν έχει τη ένταση που περίμενα. Ουσιατικά μέχρι τη μέση περίπου είναι ανιαρό, και αποκτά εκεί ενδιαφέρον, που σε κρατάει για καμιά 150αρία σελίδες. Η κορύφωση επίσης αδιάφορη. Δεν μπορώ να πω ότι είναι κακό, σίγουρα όμως δεν είναι αυτό που περίμενα. Ωστόσο θα δώσω ακόμια μια ευκαιρία στο συγγραφέα, για να δω ποιο τελικά είναι το πραγματικό πρόσωπό του

[Night Wizard Seal]

Μόλις τελείωσα το Νεκρωταφίο Ζώων. Πίστευα πως θα με απογοητεύσει το τέλος του, αλλά επλανήθην.

Ο επίλογός του θα μου μείνει χαραγμένος στο μυαλό για αρκετό καιρό. Από τις πιο ωραίες εικόνες. Anelis θεωρώ πως θα τον αγαπήσεις τον Επίλογο. Μια σελίδα, quite orgasmic for ya!

Τελικά βρήκα αυτό που με ενοχλεί με τον King. Ορισμένες φορές πλατιάζει τόσο πολύ με κάτι περιγραφές, που ουσιαστικά είναι παρεκβάσεις στην αφήγηση, και στο τέλος αυτών αναρωτιέσαι "Μα καλά που πήγε; Έχει νόημα αυτό που διαβάζω;" Θα έλεγα είναι μια επιφανειακή χαρτογράφηση του Αμερικάνικου πολιτισμού. Εν ολίγοις, λακωνικότητα μηδέν.

Spoiler:

Να μας λέει τώρα ο τύπος ότι ο θείος του πρωταγωνιστή είναι νεκροθάφτης και να αναλύει σε 2+ σελίδες για τον ετήσιο τζίρο του και το πως αυτός αυξομειώνεται κατά τη διάρκεια των 4 εποχών, συν χαζές λεπτομέρειες.

Δηλαδή οκ. Σηκώνω τα χέρια.

[Kalamaris]

Ahhh it's good to be back in the books threads.Χτες το βραδυ αποτελειωσα το American Gods.Αν και αρχικα δεν μου γεμιζε το ματι,παρ'ολο που αναγνωριζα το ποσο διασκεδαστικο ηταν,προς το τελος πορωθηκα τοσο αγρια που τσακισα 200 σελιδες non-stop.Πεφτει απιστευτη ιντριγκα την οποια δεν μπορεις ουτε να διανοηθεις.Ολα φαινονται τοοοσο απλα και συνηθισμενα και ακριβως αυτη η εντυποση ειναι που σε κανει να μην βλεπεις τα ατελειωτα χιντ για την πραγματικη φυση των πραγματων και σε κανει να μοιαζεις σαν ηλιθιος οταν οι αποκαλυψεις ερχονται απανωτες.Αυτο προσθετει πιστευω και πολυ σημαντικο reread quality.Ηταν η δευτερη επαφη μου με neil gaiman(μετα το marvel 1602) και εμεινα πληρως ικανοποιημενως.Κατι ακουσα για σειρα πανω στο βιβλιο.So looking forward to it.

Next up Jonathan strange and mr norel.Anelis rejoice

[demonicMC]

Μόλις πριν δύο μέρες τελείωσα το Silmarilion του Tolkien. Απλά επικό. Βέβαια είχα ένα μικρό πρόβλημα στο να φανταστώ κατά που έπεφτε το κάθε μέρος το οποίο περιέγραφε, ευτυχώς που υπάρχει και ο χάρτης που δίνουν. Αγαπημένα κομμάτια μπορώ να πω ότι ήταν η ιστορία "Μπέρεν και Λούθιεν" και το τέλος του Υψηλού Βασιλιά Φινγκόλφιν. Όσο για τους χαρακτήρες που με συγκίνησαν περισσότερο Φινγκόλφιν και Τούριν Τουράμπαρ. Money well spent μπορώ να πω.

Τώρα, όσο για τον Stephen King και τα έργα του. Το πρώτο του Μαύρου Πύργου δεν με ενθουσίασε όσο πίστευα στην αρχή. Έχοντας διαβάσει το Αυτό και το Πράσινο Μίλι περίμενα κάτι ανάλογο, και μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα. Αλλά από ότι ακούω και εδώ και αλλού, τα υπόλοιπα βιβλία είναι πολύ καλύτερα οπότε θα τους δώσω μία ευκαιρία. Πάντως, πολύ παράξενη σύμπτωση, σήμερα είδα σε ένα ράφι το νεκροταφείο των ζώων σε ένα ράφι και σκέφτηκα να το πάρω (τελικά δεν ήταν γραφτό), και τώρα βλέπω αυτή τη συζήτηση

[Dante80]

Το τελευταίο που τελείωσα πριν μια βδομάδα περίπου ήταν το The Hunted, 1942-1945" Απλά καταπληκτική δουλειά, ο μακαρίτης ο Blair έδωσε την ψυχή του στο πόνημα και έβαλε τα γυαλιά σε πολλούς από τους αερολόγους της "Γερμανικής Παντοκρατορίας" που έπαιζαν στον τομέα ως τότε.

[Nozomu]

Εγώ τελείωσα 1) το Grapic Novel του Fahrenheit 451... Πολυ καλο και σου δινει τροφη για σκεψη.

2) το The Secret of the Alchemist (Fate of the Stone) του John Ward. Αρκετη φαντασια και καλη.