Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo
* * * - - 1 votes

Hadashi no Gen I & II

summer 1983 historical drama anime review madhouse

  • Please log in to reply
4 replies to this topic

#1 Kai

Kai

    Fluent in sarcasm

  • Review Team
  • 2,722 posts

Posted 30 March 2012 - 07:51

Studio: Madhouse
Year: 1983/1986
Genres: Drama, Historical


OPpic.jpg

Ξεχασμένες μέσα στις λίστες anime που περιμένουν καιρό για να τα δω, πιθανών περασμένες μέσα χωρίς πολλή σκέψη, ίσως μετά από μια γρήγορη ανάγνωση της περίληψης, υπήρχαν και οι δύο ταινίες του “Ξυπόλυτου Gen”. Χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός και να αναφερθεί σε αυτό ένα άλλο manga για μου διεγείρει την περιέργεια. Οι κάπως τσιμπημένες τιμές του manga και το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να το βρω διαθέσιμο για κατέβασμα στο ίντερνετ με έκανα ν' αποδεχτώ ότι για την ώρα μπορούσα μόνο να το πάρω απόφαση και να δω τις ταινίες. Δύσκολη απόφαση για κάποιον που δεν του αρέσει η ιδέα να είναι πάνω από μία ώρα καθηλωμένος μπροστά από ένα έργο...


"I start running with bare feet..."

Καθώς ο πόλεμος πλησίαζε προς το τέλος του, στην Χιροσίμα η οικογένεια Nakaoka αγωνιζόταν καθημερινά, κάτω από τις δύσκολες συνθήκες της περιόδου, να βγάλει τα προς το ζειν. Ο εξάχρονος Gen, ζώντας ακόμα μέσα στη ζεστασιά του σπιτιού του, με την παιδιάστικη αθωότητά του παραμένει αισιόδοξος για το μέλλον. 6 Αυγούστου του 1945, η ατομική βόμβα “Little Boy” πέφτει στη Hiroshima και μαζί με την πόλη και το σπίτι του μικρού χάνονται χιλιάδες αθώες ψυχές. Ο Gen, μάρτυρας όλων αυτών των γεγονότων, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τις νέες συνθήκες διαβίωσης και τις επιπτώσεις της ατομικής βόμβας χωρίς να χάνει την παιδική του αθωότητα.

Η δεύτερη ταινία μάς μεταφέρει τρία χρόνια αργότερα. Η περιοχή της Χιροσίμα δεν έχει ανακάμψει και πολλές οικογένειες αναγκάζονται να επιβιώσουν ανάμεσα σε συνθήκες εξαθλίωσης. Όλοι προσπαθούν να βγάλουν όσα χρήματα μπορούν με κάθε τρόπο. Ορφανά γεμίζουν τους δρόμους. Η μάθηση προσφέρεται μόνο σε λίγους και δεν υπάρχει επαρκής ιατρική βοήθεια. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση, ο Gen κάνει νέους φίλους και προσπαθεί να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για την οικογένειά του...
 

01-18.jpg

"To erase history is to forget..."

Η πρώτη ταινία αρχίζει παρουσιάζοντάς μας τη ρουτίνα της οικογένειας Nakaoka, βοηθώντας μας να φανταστούμε τις συνθήκες που επικρατούσαν μέσα σε ένα μέσο Ιαπωνικό νοικοκυριό εκείνη την εποχή. Μέσα στην καθημερινή πάλη για ένα πιάτο φαγητό, το συνεχές άγχος από τις εναέριες επιθέσεις και τους συναγερμούς, η αθωότητα δύο αδερφών έρχεται σε αντίθεση με το κλίμα που επικρατούσε γύρω τους. Η παιδιάστικη περιέργεια τους και ο αυθορμητισμός αντικρούεται με την στάση των ενηλίκων.

Όλα αυτά μπορεί να κάνουν την ταινία να φανεί πως είναι αργή σε εξέλιξη αρχικά. Το γλυκόπικρο κλίμα που επικρατεί όμως αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τη συνέχειά της μιας και έρχεται σε αντίθεση με με τις εικόνες που παρουσιάζονται στο δεύτερο μισό. Η βόμβα πέφτει και ακολουθούν σκηνές με βασανιστικά αργή κίνηση. Εικόνες σουρεαλιστικές, για τις οποίες δεν σε προϊδεάζει η αρχή της ταινίας ούτε το καρτουνιστικό σχέδιο που υιοθετεί η σειρά, αποδεικνύουν πως δεν πρόκειται για μια παιδική ταινία. Άνθρωποι καίγονται, κτήρια καταρρέουν και καταπλακώνουν τους πάντες, η πόλη παραδίνεται στις φλόγες. Όσοι καταφέρανε να επιζήσουν από την καταστροφή είτε έχουν μείνει σκιές του εαυτού τους, είτε προσπαθούν να βρουν διαφυγή κάπου με οποιονδήποτε τρόπο. Ο Gen ξεγελά τον θάνατο από καθαρή τύχη και γίνεται μάρτυρας όχι μόνο των θανάτων των γύρω του αλλά και μελών της οικογένειάς του. Από εκεί και πέρα η ιστορία εξιστορεί ένα ταξίδι επιβίωσης απέναντι στην φτώχεια και την πείνα.

Το τελευταίο κομμάτι της ταινίας αφιερώνεται στον τρόπο ζωής της οικογένειας αμέσως μετά την καταστροφή. Η κατάσταση που επικρατεί δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια για να θρηνήσουν. Λίγοι έχουν τα προνόμια για μια καλή ζωή και ο Gen δεν είναι ένας από αυτούς, έτσι αναλαμβάνει ευθύνες δύσκολες για ένα παιδί της ηλικίας του για να βοηθήσει την οικογένειά του έχοντας ως εμπόδια την πείνα και τις παρενέργειες της ραδιενέργειας. Στο ίδιο κλίμα συνεχίζει και η δεύτερη ταινία που τοποθετείται τρία χρόνια αργότερα. Έχοντας μεγαλώσει λίγο, ο Gen πλέον έχει συνηθίσει σε αυτές τις συνθήκες διαβίωσης. Νέα προβλήματα εμφανίζονται διαρκώς και καθώς γνωρίζει νέα άτομα βλέπει τις άσχημες επιπτώσεις του πολέμου και πώς επηρεάζουν τους ανθρώπους γύρω του.




02-24.jpg

"Become as strong as a wheat, boys..."

Επέλεξα να δω το “Hidashi no Gen” σαν σύνολο και να μην επικεντρωθώ σε μία από τις δύο ταινίες σε αυτήν την review αφού η μία συμπληρώνει την άλλη και το μήνυμά τους είναι συνολικό. Ίσως, αν είχε τη δυνατότητα να γυριστεί σε σειρά, να μπορούσε να πει ακόμα περισσότερα. Ο Nakawaza Kenji, έχοντας βασίσει την ιστορία του Gen σε δικές του εμπειρίες, σαν μάρτυρας ο ίδιος της τραγωδίας, δεν φοβάται να αποτυπώσει με την πένα του ορισμένες σκληρές σκηνές που με τη σειρά τους μεταφέρονται στην ταινία, πράγμα που σε κάνει ν' αναρωτιέσαι πώς οι ταινίες αυτές χαρακτηρίζονται από ένα αρκετά αισιόδοξο πνεύμα.

Η πρώτη ταινία θεωρείται από τους περισσότερους ως η καλύτερη από τις δύο. Οι σκηνές του βομβαρδισμού της Χιροσίμα έρχονται σε μεγάλη αντίθεση με το καρτουνιστικό στυλ της σειράς, αντίθεση αρκετή για να ξαφνιάσει κάνοντας ορισμένες από αυτές να αποτυπωθούν στο μυαλό του θεατή. “Obake”, δηλαδή στοιχειά, χαρακτηρίζει έντρομος ο μικρός τους πληγωμένους που αντικρίζει και ο σχεδιασμός τους δεν απέχει πολύ από μετέπειτα απεικονίσεις ζόμπι σε άνιμε. Η ταινία όπως ήταν φυσικό, αφιερώνει αρκετό χρόνο στις αντιδράσεις των επιζώντων τις πρώτες ώρες μετά τον βομβαρδισμό και τον πανικό που επικρατούσε. Αναφορικά, η σκηνή που μου έκανε μεγάλη, αν όχι την περισσότερη εντύπωση ανάμεσα σε άλλες, ήταν εκείνη στην οποία ένας δάσκαλος πασχίζει να σώσει τους μαθητές του οδηγώντας τους μέσα στα νερά του ποταμού για να τους προστατέψει από τις φλόγες, καταλήγει όμως να τους δει να πνίγονται ένας-ένας από την κούραση.

Το τελευταίο κομμάτι της ταινίας είναι και το πιο αδύναμο. Είναι ξεκάθαρο πως πολλά κομμάτια του manga είχαν κοπεί. Ακόμα πιο εμφανές γίνεται όταν η σχέση που αναπτύσσει ο Gen με έναν πληγέντα, που είχε χάσει τα άκρα του, και το πόσο τον είχε επηρεάσει ο μικρός παρουσιάζεται μέσα σε λίγα λεπτά. Η ιστορία κυλλά πολύ πιο γρήγορα απ' όσο θα έπρεπε και ορισμένα συναισθήματα αποτυπώνονται βεβιασμένα. Η ταινία παρά το βαρύ κλίμα που δημιουργεί από τη μέση και μετά καταφέρνει και κλείνει αισιόδοξα.

Και μετά φτάνουμε στην δεύτερη ταινία, την οποία αγάπησα πολύ περισσότερο από την πρώτη. Μπορεί να μην έχει τις σκηνές φρίκης της πρώτης αλλά είναι πολύ πιο αληθινή σε συναισθήματα, τουλάχιστον στον τρόπο που τα εξωτερικεύουν οι χαρακτήρες. Ο Gen έχει μεγαλώσει λίγο και μαζί με τον υιοθετημένο του αδερφό φαίνεται να έχει χάσει αρκετή από την αθωότητα που είχε στην πρώτη ταινία. Οι επιπτώσεις της pika, η συμπεριφορά των ενηλίκων απέναντι σε ορφανά και σε άτομα με εμφανή σημάδια από την έκρηξη, η φτώχεια, η πείνα και τα πράγματα όπως φαινόταν από τη μεριά των παιδιών είναι τα πιο κύρια πράγματα με τα οποία ασχολείται η ταινία. Για πρώτη φορά γίνεται πιο έντονη η συμπεριφορά των κατακτητών απέναντι στους ηττημένους και το αίσθημα εξευτελισμού που ένιωθαν.

Αν εκτίμησα κάτι στην ταινία ήταν ότι δεν αναλώθηκε σε πολιτικά μηνύματα αλλά εξέφρασε μόνο το παράπονο όσων δεν έφταιγαν γι' αυτόν τον πόλεμο απέναντι και στις δυο πλευρές.




03-14.jpg

"Dad really did see that far ahead, Mom was a dandy..."

Ο Gen σαν χαρακτήρας πετυχαίνει ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η σειρά, να γίνει ένας πρωταγωνιστής που δεν τα βάζει κάτω, καταφέρνει να τα βάλει με τις δυσκολίες που συναντά και καμιά φορά γίνεται plot device αφού επηρεάζει τους πάντες γύρω τον τρόπο με τον που αντιμετωπίζει τα πράγματα. Παρόλο όμως που περνάει από καταστάσεις στις οποίες πρέπει να φέρεται σαν ενήλικας εκεί που πετυχαίνει σαν πρωταγωνιστής είναι ότι ο δημιουργός δεν ξεχνάει ότι είναι παιδί. Γκρινιάζει, παρασύρεται και κλαίει εκεί που που πρέπει, λυγίζει κάτω από την απώλεια και παρόλα αυτά μένει δυνατός. Ακόμα και η αισιοδοξία που τον διακατέχει δικαιολογείται εν μέρει από την ηλικία του. Τίποτα το ιδιαίτερο και ταυτόχρονα ακριβώς αυτό που χρειάζεται ώστε η ταινία να μην βαρύνει υπερβολικά το κλίμα της.

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που παρουσιάστηκε η μητέρα του Gen ως μια γυναίκα της εποχής της. Αφήνοντας αρχικά την εντύπωση ενός χαρακτήρα αδύναμου, μεστώνεται κατά τη διάρκεια της σειράς μέσω των συνθηκών και της απώλειας και γίνεται πιο αποφασιστική, επηρεάζει άμεσα τον Gen και θυσιάζει πολλά πράγματα για την οικογένειά της.

Από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας αξίζει να αναφερθεί ο πατέρας, όχι τόσο λόγω του χαρακτήρα του όσο για τον τρόπο που επηρέαζε έμμεσα την νοοτροπία του Gen με τα λόγια του αλλά ακόμα περισσότερο για την μερίδα των ανθρώπων που εκπροσωπούσε. Όντας αντίθετος με την πολιτική της κυβέρνησής του, του συμπεριφερόταν σαν προδότη. Ο ίδιος ήταν περήφανος για της απόψεις του ανεξάρτητα με το πόσο επηρέαζαν την αντιμετώπισή του από τους άλλους.

Στην δεύτερη ταινία προσθέτονται περισσότεροι χαρακτήρες. Ο Gen συναναστρέφεται με μια παρέα ορφανών παιδιών και βλέπει τη ζωή και από τη δική τους πλευρά που είναι ακόμα πιο δύσκολη. Αναγκασμένα να ζουν στο περιθώριο, μπλέκονται με την μαύρη αγορά, διψάνε για μάθηση που δεν τους προσφέρουν και αναγκάζονται να γίνουν κλέφτες χωρίς δεύτερη σκέψη. Έμμεσα, σκιαγραφεί τον τρόπο που λειτουργούν οι άνθρωποι σε τέτοιες περιπτώσεις υιοθετώντας μια νοοτροπία που απέχει πολύ από το "ένας για όλους και όλοι για έναν".




04-8.jpg

Τεχνικός Τομέας

Animation
Για τα σημερινά δεδομένα, το animation και το design της πρώτης ταινίας δεν έχει τίποτα το ξεχωριστό. Είναι αρκετά καλό όμως για την εποχή στην οποία δημιουργήθηκε. Το καρτουνιστικό στυλ δεν δένει αμέσως με το κλίμα και το θέμα της ταινίας και ταιριάζει πολύ περισσότερο στις ανάλαφρες σκηνές της σειράς αφαιρώντας το κλίμα που θα μπορούσε να πετύχει σαν σύνολο κάτι που ήταν φανερό ότι μπορούσε να κάνει λαμβάνοντας υπόψιν τον ιδιαίτερα λεπτομερή σχεδιασμό των θυμάτων και των εκρήξεων.

Τα πράγματα διορθώνονται στην δεύτερη ταινία. Τα χρώματα είναι πολύ πιο ζεστά, ο σχεδιασμός των χαρακτήρων πιο “σοβαρός” και τα backgrounds πολύ πιο καλοδουλεμένα.

Ήχος
Αν εξαιρέσουμε την έξυπνη ιδέα της αφήγησης στην πρώτη ταινία και την διατήρηση της διαλέκτου (η οποία υπάρχει και στην δεύτερη), ο ήχος είναι το πιο αδύναμο κομμάτι της. Και δεν μιλάμε μόνο για τα μουντά ηχητικά εφέ σε διάφορες σκηνές της που δικαιολογούνται από την εποχή στην οποία δημιουργήθηκε. Η επιλογή των ηθοποιών για δύο από τους πιο βασικούς χαρακτήρες ήταν εκνευριστικά κακή. Όταν βάζεις ένα παιδί να ερμηνεύσει έναν ήρωα που περνάει από τέτοιες καταστάσεις πρέπει να είσαι σίγουρος ότι τουλάχιστον μπορεί να τον ερμηνεύσει σωστά ως έναν βαθμό. Στην συγκεκριμένη ταινία η ιδέα αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί αποτυχημένη. Σκηνές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πολύ περισσότερο συναίσθημα χάνουν από το κακό voice acting. Και αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι οι υπόλοιπες ερμηνείες είναι αξιομνημόνευτες.

Τα πράγματα διορθώνονται αισθητά στη δεύτερη ταινία, με το voice acting να είναι πολύ πιο υποφερτό ενώ οι ήχοι δένουν πολύ καλύτερα με τις εικόνες.

"Such feelings grow and overflow..."

Δεν θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το “Hadashi Gen” αριστούργημα, αν και του αξίζει πολύ περισσότερο απ' ότι σε άλλα, θα μπορούσα να πω όμως ότι είναι μια “εμπειρία” που αξίζει να έχει ένας φίλος των anime. Πάνω από όλα είναι μια ιστορία ενός ξυπόλυτου αγοριού για να επιβιώσει μέσα από δυσκολίες που έφερε ένας πόλεμος τον οποίο δεν είχε επιλέξει ο ίδιος, γραμμένη από έναν άνθρωπο που τις είχε βιώσει.



Trivia
- To "Hadashi no Gen" εκδιδόταν αρχικά στο περιοδικό "Weekly Shonen Jump". Κόπηκε και εκδόθηκε ενάμιση χρόνο αργότερα. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε τρία λιγότερο γνωστά περιοδικά, τα Shimin (Citizen), Bunka Hyōron (Cultural Criticism), και Kyōiku Hyōron (Educational Criticism) όπου και ολοκληρώθηκε. (Shonen Jump, από τότε πετάς τους καλούς σου τίτλους).
- Ένας εθελοντικός οργανισμός με το όνομα "Project Gen" δημιουργήθηκε το 1976 για να μεταφράσει το manga στα αγγλικά. Το μεταφρασμένο υλικό, που εκδόθηκε συγκεντρωμένο σε 4 volumes, έκανε το "Barefoot Gen" το πρώτο manga που εκδόθηκε ποτέ στα αγγλικά.
- Έχει μεταφερθεί επίσης σε 3 live-action ταινίες καθώς και σε μια τηλεοπτική σειρά δύο επεισοδίων.





"Live as strong as a wheat. Even when it is stepped on,
it still shoots up through the ground."


ySss0UF.jpg


#2 Trivia Spitting Monster

Trivia Spitting Monster

    Moe Baby Jorōgumo

  • Members
  • 369 posts
  • LocationThessaloniki

Posted 30 March 2012 - 15:49

Δεν ξέρω για τις ταινίες, αλλά το κείμενο είναι εξαιρετικό. Kai, μπράβο.

Μπράβο σου, επίσης, που τις θύμισες. Το αντιπολεμικό anime με θεματολογία Β' Παγκοσμίου Πολέμου που φαίνεται να έχει μείνει στο χρόνο είναι το Grave of the Fireflies (δικαίως, πιθανότατα), αλλά όταν υπάρχει και άλλο υλικό, είναι κρίμα να ξεχνιέται έτσι.

Posted Image

We must be nothing less than fabulous.

^MyAnimeList^


#3 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3,264 posts
  • LocationΘεσσαλονίκη

Posted 30 March 2012 - 22:04

πολυ καλη παρουσιαση, τωρα τη διαβαζω πρωτη φορα.

να σημειωσω οτι τα 4 πρωτα manga που βασιζονται οι δυο ταινιες ή ένα μερος της δευτερης, ειναι πολυ πιο λεπτομερή μιας και περιγραφουν γεγονοτα πριν ξεκινησει η ταινια, οπως την αποφαση του αδελφου του Γκεν να φυγει στο Μετωπο ή τη σύλληψη του πατερα του Γκεν απο τις αρχες για τις ειρηνιστικες του αποψεις. Επισης στο manga ο Γκεν και τα αλλα δυο αδελφια του στιγματιζονται στο σχολειο απο τη σταση του πατερα τους και βασανιζονται.
γενικα το manga το βρηκα απο τα καλυτερα, ενω η ταινια δεν μου αφησε και τις καλυτερες εντυπωσεις. πιο πολυ παει στο να σοκαρει παρα να μορφωσει.

αλλη μια παρομοια αυτοβιογραφικη ταινια που τα παει καλυτερα στο να εξιστορει ειναι και η
Tsushimamaru: Sayonara Okinawa (1982), βασισμενη στο βιβλιο του ιστορικου απο την Οκιναουα Tatsushiro Oshiro. Aφορα ενα ναυαγιο ενος πλοιου το 1944 οπου βρηκαν το θανατο πολλα παιδια.

対馬丸 -γ•γ‚γ†γら沖縄- 1 †ニコニコ動画(εε®Ώ)

#4 Kai

Kai

    Fluent in sarcasm

  • Review Team
  • 2,722 posts

Posted 31 March 2012 - 10:06

Φαινόταν ότι είχανε κοπεί πολλά πράγματα. Από μία συνέντευξη και μερικά σχόλια που διάβασα στο ίντερνετ μάλιστα κοπήκανε και πράγματα πολύ σημαντικά. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε που οι περισσότεροι αναφέρανε την κορεάτικη καταγωγή του γείτονα και το γεγονός ότι δεν δόθηκε καθόλου βάση και χρόνος στον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Θα ήθελα κάποια στιγμή να καταφέρω να διαβάσω και το manga.

ySss0UF.jpg


#5 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3,264 posts
  • LocationΘεσσαλονίκη

Posted 31 March 2012 - 20:06

α ναι τον ειχα ξεχασει. μαλιστα σε μια σκηνη ο Gen αναφερεται με υποτιμητικα σχολια για την καταγωγη του και ο πατερας του τον τιμωρει αυστηρα.

οταν το ειχα διαβασει δεν υπηρχαν ολα τα manga στα Αγγλικα, τωρα ομως δημοσιευτηκαν. απο τα καλυτερα manga.



Also tagged with one or more of these keywords: summer 1983, historical, drama, anime review, madhouse