Μετάβαση στο περιεχόμενο


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Σύνδεση 

Εγγραφή
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Φωτογραφία
- - - - -

Goodnight Punpun


  • Please log in to reply
36 replies to this topic

#31 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3.264 Δημοσιεύσεις:
  • LocationΘεσσαλονίκη

Καταχωρήθηκε 15 Δεκέμβριος 2013 - 00:07

Σαν να έχει στεγνώσει αυτό το "νήμα". Να ενημερώσω ότι οι Hox έχουν φτάσει μέχρι το κεφάλαιο 99. Φτάσαμε με τα καλά στην ανανέωση του συμβολαίου για το νοίκι, για όποιον δεν θυμάται:

Spoiler:

Γενικά ένα αξιόλογο manga, αν γίνει licensed θα το αγοράσω.

 

αλλος το επραξε τελικα.....

 

αξιολογο manga οντως, αλλα δεν ξερω, δεν με ικανοποιησε το τελος. πολυ βιαστικα τελειωσε, λες και ηθελε να το παρατησει για να παει στο επομενο manga, υπηρχε χωρος για κατι περισσοτερο στην τελικη.

 

οπως και να εχει, δεν θα το ξεχασω. αυτο το σχεδιο σου ταραζει το ειναι σου.....



#32 Kamui

Kamui

    Degenerate aristocrat

  • Members
  • 615 Δημοσιεύσεις:
  • LocationRealm of perdition

Καταχωρήθηκε 26 Οκτώβριος 2014 - 04:46

To διάβαζα κατά τη διάρκεια ολόκληρου του τελευταίου χρόνου με μεγάλα διαλείμματα, πράγμα που δε μετανιώνω, γιατί δεν είναι ένα manga που διαβάζεται για διασκέδαση σε οποιαδήποτε στιγμή. Είχα αποφασίσει από νωρίτερα ότι το oyasumi punpun είναι το καλύτερο manga που έχω διαβάσει και πιθανότατα θα διαβάσω ποτέ. Καθώς το έβλεπα να τελειώνει, δε σκεφτόμουν τις στιγμές που πέρασα διαβάζοντάς το, σκεφτόμουν το πώς θα είναι η ζωή μου χωρίς αυτό. Ήταν για μένα κάτι σαν φιλοσοφικός συνοδοιπόρος, η στιγμή όπου κάθε γεγονός, συναίσθημα και εικόνα γίνεται σύμβολο που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει την αλήθεια. Διαδικασία που πονάει, χωρίς αμφιβολία, και πάντα συνοδεύεται από το άβολο συναίσθημα ότι κάτι δε σκέφτομαι σωστά, σε κάποια παγίδα πέφτω, πώς δεν μπορώ ποτέ να απεξαρτηθω αρκετά από τις ηδονές και της ελπίδες μιας ζωής που χαράσσει μια μικροσκοπική πορεία στο μεγάλο χάρτη της απέλπιδος αβύσσου. Κι όμως, όλα ήταν εν γνώση του δημιουργού. Ήξερε πάντα πώς να συμπαρασταθεί στον πόνο μου και να μου δείξει ότι αυτό που σκέφτομαι δεν το σκέφτομαι μόνο εγώ, ότι δεν είμαι ο μόνος που ζει μάταια και στοχάζεται το παρόν λόγω της ανικανότητάς του να δημιουργήσει ένα ουσιώδες μέλλον.

Ο Inio με την δεξιοτεχνία του στους ακραίους δρασκελισμούς ανάμεσα στη φυσιολογική καθημερινότητα και το μακάβριο δράμα, μπορούσε κάθε στιγμή να με πείθει ότι θέλω να βρεθώ εκεί, ότι η ψυχή μου θέλει να βγει από τα δεσμά αυτού του βιδωμένου σε μια καρέκλα σώματος και να γίνει ένα με αυτό το έργο και τη θρήνουσα, παντoτινά ανεκπλήρωτη προφητεία του. Και αυτή ακριβώς η δεξιοτεχνία είναι που το κάνει να μοιάζει σε μένα σχεδόν εξωπραγματική δημιουργία. Το ότι ξέρει κάλλιστα να ισορροπεί ανάμεσα στα αντιφατικά συναισθήματα και τις σκέψεις που αναπόφευκτα αντιμετωπίζει ο αναγνώστης κατά την πορεία της ζωής του (πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια πορεία ενηλικίωσης, ίσως η ηλικία μου να βοήθησε σε αυτό) ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε όλες ταυτόχρονα. Δε νομίζω πώς έχω ξανασυναντήσει έργο τέχνης που να μπορεί να αγκαλιάζει τόσο πραγματικά την ίδια μου την αντίφαση σε σχέση με αυτό και τη μερική ανικανότητά μου να εναρμονιστώ με το σύμπαν του. Αντίθετα, εκέι βρίσκεται όλο το νόημα. Στο πόσο κοντά φτάνεις στην κατανόηση της πραγματικότητας, του εαυτού, και της φύσης των πραγμάτων, και πώς αυτή συνεχίζει ανεξάρτητα από εσένα, αφήνοντας πίσω εσένα και τις σκέψεις σου, τις συγκινήτικές στιγμές, την πνευματική ενατένιση που σηκώνουμε σαν σημαίες πάνω από τα κεφάλια μας για να πειστούμε πώς δε χρειαζόμαστε το αύριο.

 

Μέσα σε όλα του τα κοσμοθεωρικά άλματα και τις ακραίες δραματικές του σκηνές, παραμένει το απόλυτο έργο ενηλικίωσης. Πάνω στην προσπάθεια μας να κατανοήσουμε και να δημιουργήσουμε ταυτόχρονα τον ιδεατό κόσμο και τον εαυτό μας, στηριζόμαστε σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως Θεό μέσα μας, τη δύναμη που θα μας ωθήσει προς την κατάκτηση του ονείρου. Παρουσιάζεται τέλεια η συνειδητοποίηση ότι αυτός ο Θεός όσο μεγαλώνουμε μοιάζει περισσότερο με διάβολο, ότι όλη αυτή η δύναμη που τόσο καιρό νιώθαμε δεν έκανε τίποτα παρά να χτίζει την πορεία μας προς την αυτοκαταστροφή, παραμένοντας όμως το μοναδικό πράγμα που να μοιάζει αληθινό μέσα μας και να κινεί τα νήματα των επιθυμιών μας, γι αυτό και είναι αδύνατον να απαλλαγούμε από αυτόν χωρίς να τραυματιστούμε μόνιμα και ανεπανόρθωτα από τη διαδικασία.

 

Αγαπημένοι μου χαρακτήρες είναι μάλλον ο θείος Yuichi και ο μαθηματικός του οποίου το όνομα μου διαφεύγει. Ο πρώτος γιατί ταυτίστηκα σε μεγάλο βαθμό μαζί του σε σχέση με την ενοχικότητα που τον πλημμυρίζει λόγω του ασυμβίβαστου και ανικανοποίητου των επιθυμιών του, τις οποίες είναι υπερβολικά δειλός για να ακολουθήσει και να χειριστεί. Ο δεύτερος γιατί ήταν ίσως ο μόνος που υπήρξε ειλικρινής και ιδεολόγος μέχρι τέλους. Κατάφερε να βρει το alter-ego του, τον άνθρωπο που σεβόταν για τη στάση του απέναντι στην πραγματικότητα αλλά απογοητευόταν από τη στάση του στην ίδια την πραγματικότητα, και να τον οδηγήσει εκεί που του άξιζε, στο δικό του ιερό περπωμένο όπου ο ιδεαλισμός δεν γνωρίζει ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στο απόλυτο και την ανυπαρξία.

 

Anyway, υπάρχουν σκηνές από αυτό το manga τις οποίες νομίζω ότι συχνά θα νιώθω την ανάγκη να διαβάσω ξανά και ξανά, και για τις οποίες θα μπορούσα να γράψω πολλά πράγματα, αλλά είπα αρκετά. Ό,τι και να πω σε ένα ποστ δεν μπορώ έτσι κι αλλιώς να καλύψω ούτε το 10% του συνολικού νοήματος αυτού του έργου.

 


O6rrvsU.jpg


#33 pasxaleas

pasxaleas

    Smell the bunny

  • Members
  • 860 Δημοσιεύσεις:

Καταχωρήθηκε 28 Απρίλιος 2015 - 16:42

Συνεύντεξη του Αsano Inio για το punpun.

https://mangabrog.wordpress.com/2014/07/06/inio-asano-interview-reality-is-tough-so-read-this-manga-about-cute-girls-and-feel-better/


                                                                                                                                                09pntFA.png?1


#34 Angel.tze

Angel.tze

    Το perverted υποσυνειδητο μου εχει παντα δικιο

  • Members
  • 362 Δημοσιεύσεις:

Καταχωρήθηκε 19 Μάιος 2018 - 09:37

Ξεκίνησα να το διαβαζω, σε μια καθισια έφτασα στο 21ο chapter και έχω να δηλώσω ότι είναι πραγματικά εξαιρετικό. Θίγει αρκετά θέματα με μεγάλη επιτυχία. Λατρεύω τον συμβολισμό που έχει να κάνει με τον πρωταγωνιστή και τους πάντες γύρω του. Το σχέδιο είναι άψογο και η απλή φιγούρα του punpun δημιουργεί μια τόσο προφανή αλλά όμορφη αντίθεση.

Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι ότι
Spoiler:


Κατά τ'αλλα, πολύ όμορφο, ρεαλιστικό και λίγο σκοτεινό σε μερικά σημεία. Αγαπημένος χαρακτήρας ο θείος, φαίνεται πολύ ενδιαφέρων και ανεξερεύνητος, ελπίζω να μάθουμε περισσότερα γι'αυτόν μετά.

8J90AKf.jpg

that's a dude!


#35 Kamui

Kamui

    Degenerate aristocrat

  • Members
  • 615 Δημοσιεύσεις:
  • LocationRealm of perdition

Καταχωρήθηκε 20 Μάιος 2018 - 06:43

Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι ότι

Spoiler:

 

Δεν θέλω να απαντήσω βάσει της πιο συνολικής εικόνας που έχω για το manga καθώς είσαι ακόμα νωρίς, αλλά πιστεύεις πως ένα 12χρονο δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο;

Spoiler:

Πάντως κι εμένα με έχουν απασχολήσει παρόμοια ζητήματα σε σχέση με το συγκεκριμένο manga καθώς η αφήγηση αλλά και η ίδα σύλληψή του είναι ιδιαίτερα αμήχανες και μπορούν να συζητηθούν πολλά πάνω σε αυτό, αλλά καλύτερα να σε αφήσω να το διαβάσεις χωρίς να σε προειδοποιώ για πράγματα ή να απαντάω βάσει στοιχείων που μπορεί να προκύπτουν αργότερα.


O6rrvsU.jpg


#36 Angel.tze

Angel.tze

    Το perverted υποσυνειδητο μου εχει παντα δικιο

  • Members
  • 362 Δημοσιεύσεις:

Καταχωρήθηκε 20 Μάιος 2018 - 10:20

πιστεύεις πως ένα 12χρονο δεν σκέφτεται ποτέ τον θάνατο;

Spoiler:

Εγω οταν ημουν δωδεκα χρονων, δεν σκεφτομουν το θανατο :P

 

Spoiler:


8J90AKf.jpg

that's a dude!


#37 Angel.tze

Angel.tze

    Το perverted υποσυνειδητο μου εχει παντα δικιο

  • Members
  • 362 Δημοσιεύσεις:

Καταχωρήθηκε 22 Μάιος 2018 - 16:59

Διπλό ποστ γιατί δεν γίνεται αλλιώς.

Ξαφνιάστηκα και ένιωσα λίγο χάλια στο chapter 66.

Spoiler:

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Angel.tze: 22 Μάιος 2018 - 17:05

8J90AKf.jpg

that's a dude!