17 replies to this topic

[The Tragic Prince]

Υπαρχει ακομα ελπίδα!

[Itachi Akatsuki]

Τελειωσα και το Gyo   
Ρε πολυ φορα πηρα χαχαχα!
Λοιπον, θα πω το εξης, αν και με αφησε αρκετα ευχαριστημενο εχοντας τελειωσει πριν λιγες ωρες το Uzumaki δεν με "αγγιξε" τοσο.
Γενικα η παρανοια και η τρελα του Uzumaki δεν συγκρινοταν με του Gyo, το οποιο ναι μεν ηταν τρελο, αλλα δεν ειχε κατι πολυ disturbing.
Νταξει, εγω το περιμενα και σε αλλη φαση και ειχα φτιαχτει, οτι θα παγιδευτουν στην Okinawa οι 2 τους με τα ψαρια Κατι τετοιο ομως δεν συνεβη.
Στα θετικα του ανετα συγκαταλεγεται η φοβερη ατμοσφαιρα και το γεγονος οτι γινεται το ελα να δεις εκει μεσα!!!
Στα αρνητικα εχουμε την Kaori (die you φουκιν μπιατσ) και το οτι ποτε δεν αισθανθηκα οτι κινδυνευαν πολυ οι πρωταγωνιστες.Τεσπα, ξαναλεω μαλλον το Uzumaki φταιει   
Οκευ, δεν θα παρω σερι και 3ο, τετοιο πραμα παω να διαβασω κατι πιο ευχαριστω, πχ Assassination Classroom μιας και μου ηρθε η ιδεα απο το αντιστοιχο θρεντ για το anime

[Hazuki]

Τελείωσα και γω το manga χτες. Για να μην πλατιάζω είναι πολύ καλό όπως και το Uzumaki.

 

Θα ήθελα να επισημάνω, επειδή δεν είδα να αναφέρεται στα προηγούμενα posts, ότι όπως και στο Uzumaki έτσι και στο Gyo,

οι καφρίλες δεν είναι εκεί απλά για να σοκάρουν τον αναγνώστη.

Σε σχέση με την υπόθεση και το περιεχόμενο θέλουν να δώσουν μια άλλη διάσταση στο manga.

 

Παράδειγμα, με προβλημάτιζε η σκηνή με το τσίρκο. Όταν είδα το anime δεν έβγαζε κανένα νόημα γιατί από το συγκεκριμένο σημείο και πέρα διαφέρει τελείως από το αρχικό υλικό.

Εδώ όμως με τις σκηνές που ακολουθούν πιστεύω ότι φαίνεται μια δεύτερη ανάγνωση που θέλει να δώσει ο mangaka.

Εξηγώ, huge spoilers.

 

Spoiler:

Από τα πρώτα chapters μας δείχνει ότι η Kaori ζηλεύει τον Tadashi και μας το κάνει νιανια όταν πλέον έχει μολυνθεί από τα βακτήρια.

Τον κατηγορεί ότι θα την παρατήσει τώρα που είναι άσχημη και ότι του αρέσει η βοηθός του θείου.

Από την άλλη έχουμε το θείο του Tadashi που φτάνει στα άκρα για την επιστήμη του, που λέει ψέματα στον ανιψιό του και χρησιμοποιεί την Kaori στα πειράματα του.

Και ενώ βρισκόμαστε σε ένα κόσμο που όλα έχουν πάει κατά διαόλου και φαίνεται να μην υπάρχει καμία σωτηρία, ο mangaka επιλέγει να μας δείξει την σκηνή του τσίρκου.

Μια σκηνή ακραία, όπου ένας "παρουσιαστής" μας δείχνει τα νούμερα που φιλοξενεί το τσίρκο του κι όλα αποτελούν καφρίλες.

Καφρίλες που οδηγούν στην πλήρη απομυθοποίηση του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ενός ανθρώπινου πολιτισμού που πλέον είναι τόσο fucked up όπου θα έβρισκε κάποιος διασκέδαση σε ένα τέτοιο ακραίο θέαμα.

Έτσι γίνεται established που λέμε και στο χωρίο  , ότι είμαστε στο μη περαιτέρω, δεν πάει άλλο, ιναφ ιζ ιναφ ρε παιδάκι μου.

Κι σε αυτό το κόσμο βλέπουμε στις επόμενες σκηνές ότι ο θείος ξεπερνάει ακόμα κι αυτά τα όρια γίνεται fused με ένα ιπτάμενο μηχάνημα και τα βάζει με τον Tadashi,

ενώ η Kaori παρότι στην κατάσταση που βρίσκεται, δεμένη και με ένα κορμί που σαπίζει, οργίζεται και ξυπνάει για να πάρει εκδίκηση από το Tadashi λόγο της ζήλιας της.

Αυτή η υπέρβαση των ορίων θέλει να μας δείξει ότι ακόμα και σε ένα ακραίο κόσμο, ο άνθρωπος ορίζεται από τα συναισθήματα του.

Θα επιλέξει το συναίσθημα από την λογική και φυσικά σε κάτι τέτοιες ακραίες στιγμές θα επιλέξει το πιο εύκολο από τα συναισθήματα που είναι το μίσος ή η ζήλια.

Γιατί σε μια τέτοια στιγμή θα κυριαρχήσει ο εαυτός και το άτομο, που θα εκφραστούν μόνο μέσω αρνητικών συναισθημάτων γιατί όλα τα υπόλοιπα απλά θέλουν κόπο και χρόνο.

Αυτό φαίνεται και με το τέλος που ο Tadashi παρότι έχει περάσει πολλά, τον κυνηγούσε η πρώην αγαπημένη του ~dah!, τελικά καταλήγει να βρει τα απομεινάρια της 

και να της πει ότι είναι πλέον ελεύθερη από την μυρωδιά δείχνοντας τον κόπο που χρειάζεται ένα τέτοιο συναίσθημα.

 

~σοκ Τελικά ήταν ένα περίεργο love story! 

 

Τέσπα αυτά τα ολίγα, μπορεί να το παρασκέφτηκα αλλά νομίζω ο Ito γενικά έχει πολύ βαθύτερο περιεχόμενο αλλά οι περισσότεροι μένουν στις καφρίλες.

 

ps: Σχετικά με την ιστορία με τις ανθρώπινες μορφές στο βουνό μπορώ να γράψω σεντόνια ολόκληρα!