(Για να καταλάβετε για τι διαμάντι μιλάμε, η γκόμενα που είναι στο foreground...δεν υπάρχει πουθενά στο anime)...
Nam's home planet of Aqualoid has become a barren wasteland since the invasion of the Inorganics.While running from the Inorganics, Nam meets Rasa,her blob Munga,and a lecherous shipcaptain.The group soon discover SHADE, a sword with the power to control Aqualoid and give power back to its people. There's just one problem,every Inorganic on the planet wants to see the sword destroyed and Nam and his crew dead.
Διαβάζοντας το παραπάνω, κάποιος θα νόμιζε πως θα δει μια ταινία δράσης. Αυτό όμως που λαμβάνει τελικά είναι ένα από τα μεγαλύτερα post apocalyptic-plot hole-deformed graphics-WHAT THE FUCΚ JUST HAPPENED κομμάτια που μας έχει δώσει το 80s japanimation. And MOAR!
Φτιαγμένο από το (short lived) Kaname Production studio (που φυσικά όλοι γνωρίζουμε εδώ στην Ελλάδα λόγω του plawress sanshiro), το Birth του 1984 είναι ίσως αντιπροσωπευτικό μιας σειράς anime που ενώ καταφέρνει να αποτύχει στα πάντα, η ίδια του η αποτυχία είναι τόσο όμορφη που το κάνει επιτυχημένο.
Νομίζω πως παλιότερα το έπαιζε κάποιο περιφερειακό κανάλι, αν και βασιζόταν στην παλιά Αμερικάνικη έκδοση του OVA (Planet Busters), που είχε αλλάξει ελαφρώς το σενάριο (το ποιό?...τέσπα). Σε κάθε περίπτωση πάντως, είτε το θυμάστε είτε όχι, αξίζει τον κόπο να το δείτε τώρα, για να καταλάβετε την πραγματική έννοια της φράσης "epic failure".
Εϊτίλα μουσική, stock sound effect (θα αναγνωρίσετε και πολλά από jumaru μέσα), lipsyncing του κώλου (από τα λίγα anime που πέφτουν ΤΟΣΟ έξω), υπόθεση βάρα με, consistency 0, χαρακτήρες μπάζα, τέλος....omg...τέλος. Μιλάμε για κομμάτι απείρου κάλλους.
Γιατί όμως να το μνημονεύσουμε? Υπάρχουν 3 βασικοί λόγοι
Ο πρώτος είναι η συμμετοχή σε αυτόν τον τίτλο του μκρού θεούλη Yoshinori Kanada που δίνει ένα εξαιρετικό cartoony look σε όλο το έργο, τόσο στα character όσο και τα mechanical animations (όσοι δεν τον γνωρίζουν τον κύριο, έχει δώσει ρέστα στον λαό μέσω του studio ghibli και των δουλειών του leiji matsumoto).
Ο δεύτερος, είναι ο έτερος καπαδόκης Makoto Kobayashi, που είναι υπέυθυνος για το mecha design του έργου. Η δουλειά του αργότερα για το studio gonzo έχει μείνει στην ιστορία
Οι 2 παραπάνω κύριοι μαζί, μας δίνουν ένα καταπληκτικό concept για το animation αυτού του έργου, ειδικά αν σκεφτεί κανείς το ανύπαρκτο σχεδόν budget του. Θα σας θυμίσει μεταγενέστερες δουλειές με cartoony-frantic-deformed περιεχόμενο, όπως το dead leaves. And remember...μιλάμε για 1984, και budget 1000yen (μαζί με τα σουβλάκια για τους animators)...η συγκεκριμένη δουλειά ήταν από τα πρώτα OVA που εστίαζαν στην (στα σπάργανα τότε) home video αγορά. Επίσης φοβερή δουλειά έχει γίνει με την κάμερα, με μερικά shots να κολακεύουν το animation σε υπερθετικό βαθμό. Πολύ καλή δουλειά πράγματι.
Και ο τρίτος λόγος είναι πως οι παραγωγοί αυτού του έργου ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΟΥΝ. Also, they just don't give a fuck. Θα πρέπει να το δείτε in one sitting για να το καταλάβετε αυτό. Απλά οι άνθρωποι όποτε είχαν ένα πρόβλημα με την υπόθεση, τον ήχο, το budget ή το animation, το έλυναν παίρνοντας ναρκωτικά και προχωρώντας παρακάτω. Έτσι, στο επόμενο ακριβώς πρόβλημα ήταν πιο μαστουρωμένοι, και μέχρι να φτάσουν στο τελευταίο πρόβλημα η ταινία είχε περάσει (κατά λάθος) σε άκρως ψυχεδελικά επίπεδα. Από πράσινες πιπεριές σε σημαίες της Ιαπωνίας και από σφραγίσματα με τρίαινες σε χταπόδια με βεντάλιες, WELCOME TO THE MINDFUCK...(εξάλλου, δεν είναι τυχαίο πως σε αυτό το OVA συμμετέχει και ο hideaki anno...στην τελευταία δουλειά του ως animator πριν γίνει συνιδρυτής της gainax)...XD
Είναι τόσο μα τόσο αλλοπρόσαλλο το αποτέλεσμα, που μόλις δείτε το ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ τέλος του έργου που
...θα ψάχνετε αυτί πρόχειρο για να δαγκώσετε...
Must see (or rewatch) καθαρά για εγκυκλοπαιδικούς λόγους (μην με βρίζετε μετά, προειδοποίησα).
Edited by Kai, 15 June 2017 - 14:15.