Το Revolutionary Girl Utena είναι μεταφορά του ομώνυμου manga και αποτελεί μια από τις πιο αξιοπερίεργες και ελκυστικές σειρές που έχω παρακολουθήσει, έχοντας εντελώς παλιομοδίτικη (σήμερα έμαθα ότι είναι σειρά της δεκαετίας του 90 και φρίκαρα) αλλά ιδιαίτερα καλλιτεχνική και προσεγμένη αισθητική.
Η ιστορία περιγράφει τη ζωή ενός κοριτσιού ονόματι Utena (στα ιαπωνικά σημαίνει ''κορίτσι με ροζ μαλλιά''), η οποία στη παιδική της ηλικία έχασε τους γονείς της. Ένας πρίγκιπας όμως, της έδωσε δύναμη για να ξεφύγει από τη θλίψη της. Φεύγοντας της αφήνει ένα δαχτυλίδι, λέγοντας της ότι ''αν η καρδιά σου παραμείνει αγνή, μια μέρα αυτό θα σε οδηγήσει σε εμένα. '' Καλά όλα αυτά, αλλά η μικρή Utena αποφάσισε να γίνει η ίδια πρίγκιπας και να προστατεύει τις πριγκίπισσες του κόσμου της. Ήταν όμως τελικά αυτό μια τόσο καλή ιδέα; Χρόνια αργότερα χάρη στο δαχτυλίδι του πρίγκιπα της, η Utena θα βρεθεί να μονομαχεί σε μια σχολή γεμάτη ίντριγκες, ανθρώπους με πάθη κάθε είδους, προδότες και φυσικά φίλους με σκοπό να σώσει την Anthy Himenya, μια κοπέλα η οποία γίνεται το τρόπαιο όποιου μέλους του Rose Council (ένα συμβούλιο των καλύτερων μαθητών της σχολής) καταφέρει και κερδίσει μια ξιφομαχία από τον τωρινό κάτοχο της Anthy. Όποιος καταφέρει να κόψει το τριαντάφυλλο από το στήθος του αντιπάλου του, κερδίζει τη μονομαχία και την Anthy.
Σας ακούγεται παραμυθένιο σενάριο; Είναι, όμως η ιστορία απέχει πολύ από το να είναι ένα απλό παραμυθάκι. Στο σύνολο της η υπόθεση εξελίσσει όσα στοιχεία δίνει η αρχική ιδέα και σχολιάζει πολλά θέματα που με τρόπο απρόσμενο για μια σειρά αυτού του είδους (εννοώ shoujo, αν και προσωπικώς δεν πιστεύω ότι το RGU μπορεί να ενταχθεί σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία).
Το ισχυρότερο σημείο της σειράς είναι οι χαρακτήρες της. Είναι όλοι τους ιδιαίτεροι, όμως έχει ο καθένας το δικό του λόγο για τις πράξεις του και για αυτό οι επιλογές τους στη διάρκεια της σειράς δικαιολογούνται απόλυτα όσο παράλογες και αν μπορεί να φαίνονται. Από τη δυναμική μα και συναισθηματική Jury, στον ήσυχο και μελαγχολικό Mickey που ψάχνει να βρει τη μελωδία που έχει χάσει από το αγαπημένο του μουσικό κομμάτι, μέχρι τους ολίγον τι ξιπασμένους Touga και Saionji και βέβαια το βασικό δίδυμο που πρωταγωνιστεί, Utena και Anthy, οι χαρακτήρες είναι μοναδικοί και προσωπικώς λατρεύω κάθε ένα από αυτούς, με εξαίρεση 1-2. Αυτό που προσωπικά λατρεύω στη συγκεκριμένη σειρά είναι ότι μέσα στα 39 επισόδεια της, οι "δευτερεύοντες" πρωταγωνιστές δίνουν το δικό τους στίγμα και έτσι όταν τελειώνει η ιστορία δεν μπορεί να πεί κανείς ότι υπάρχουν χαρακτήρες που δεν αναπτύχθηκαν, τους οποίους δεν γνωρίσαμε αρκετά.
Για τους περισσότερους η σειρά αυτή έχει μείνει στη μνήμη ως yuri, κυρίως λόγω των λεσβιακών υπονοούμενων μεταξύ Utena/Anthy (όπως και για τη ξεκάθαρη έλξη της Jury προς τη Shiori), αλλά διαφωνώ με αυτή την άποψη. Ναι, η σειρά είναι γεμάτη ερωτισμό και σεξουαλικότητα, τόσο έτερο όσο και ομοφυλική, το ευνοεί άλλωστε και η αισθητική της, δεν μένει όμως εκεί ούτε είναι τόσο ξεκάρφωτη όσο αρκετοί αφήνουν να εννοηθεί. Ίσα ίσα, τα συναισθήματα κάθε χαρακτήρα παρουσιάζονται έμμεσα και συνήθως αποτελούν αφορμή για να σχολιαστεί μια κρυφή πτυχή του κάθε ήρωα, είτε μιλάμε για ανασφάλεια είτε για παιδικά τραύματα, κτλ.
Αρκετοί οπαδοί της σειράς θεωρούν τα πιο χιουμοριστικά επισόδεια (αν θέλετε πείτε τα και fillers) ως χάσιμο χρόνου, αλλά εγώ τα λάτρεψα και πιστεύω ότι ξεκουράζουν το θεατή ενώ δίνουν ένα πιο ανάλαφρο τόνο στη κατά τα άλλα πολύ σκοτεινή ιστορία. Ειδικά το επισόδειο με το καγκουρό δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ, ήταν το επισόδειο που με έκανε να καταλάβω ότι έβλεπα το καλύτερο anime της ζωής μου.
Περί σκίτσου: για εμένα η σειρά κερδίζει το άριστα και σε αυτό το τομέα, μιάς και έχουμε ισορροπία ανάμεσα στη λεπτομέρεια και την απλότητα. Κάθε ήρωας συνήθως συνδέεται με ένα δικό του χρώμα, και αυτό μπορείτε αν θέλετε να το επιβεβαιώσετε μελετώντας τα artwork της σειράς. Να σημειώσω εδώ πως σε περίπτωση που έχετε ήδη δεί και τα 39 επισόδεια, αξίζει να ερευνήσετε και να δώσετε τη δική σας ερμηνεία στις εικόνες που βγήκαν αφότου η σειρά τελείωσε. Στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε forum και σελίδες αφιερωμένες αποκλειστικά στην ερμηνία κάθε τέτοιας εικόνας.
Στο σκηνοθετικό κομμάτι, έχουμε μεγάλη χρήση της λεγόμενης τεχνικής των ''επανάληψης σκηνών'', δηλαδή όσο προχωράει η πλοκή τόσο η σειρά να ανατρέχει σε παλιότερες σκηνές, είναι όμως από τις λίγες φορές που αυτό γίνεται τόσο φυσικά και βοηθάει το θεατή να καταλάβει το τι γίνεται. Επιπλέον, αυτό δεν αφήνει στον θεατή τη δυνατότητα να μπερδευτεί, να χάσει επαφή με το σενάριο, κάτι θετικότατο και αναγκαίο για σειρά 39 επισοδείων.
Για τη μουσική ό,τι και να πω είναι λίγο. Εδώ και δύο χρόνια απλά δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω κάθε τραγούδι με την ίδια προσήλωση και ενθουσιασμό. Αξίζει να δοκιμάσετε και τα λινκ τα οποία και έχω βάλει σε άλλα ποστ, αλλά προτείνω αυτό να γίνει αφότου τελειώσετε τη σειρά, έτσι κάθε κομμάτι θα έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία.
Συμπερασματικά, σας προτείνω το Revolutionary Girl Utena ως must watch, ειδικά αν σας αρέσουν τα shoujo και yuri. Ξεκίνησα αρκετά καχύποπτος απέναντι του και με κέρδισε κατά κράτος, με έκανε να το λατρέψω, γέλασα με αυτό, έκλαψα, τρελάθηκα, και μάλλον κέρδισε τη θέση του καλύτερου anime που έχω δει. Καλλιτεχνικό, ερωτικό, ιδιαίτερο, έξυπνο, λυπηρό, χιουμοριστικό, δραματικό και ένας θεός ξέρει με πόσες λέξεις θα μπορούσα να προσδώσω σε αυτό το έπος. Δείτε το με τη πρώτη ευκαιρία. Αν όχι εσείς χάνετε.
υ.γ. Δύο χρόνια έχουν περάσει από όταν τελείωσα, ακόμη δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Τι μας έκανες βρε Utena!
υ.γ. 2: Παρακάτω έχω αφήσει το αρχικό ποστ του τόπικ το οποίο όμως ήταν κάπως ασύνδετο και γεμάτο ορθογραφικά, οπότε μάλλον είναι καλύτερα να μείνει ως συμπληρωματικό στοιχείο.
Παλιά κριτική (2008)
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από red pyramid: 17 Σεπτέμβριος 2010 - 14:32
Καινούργια κριτική