Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo
- - - - -

Fear Factory


  • Please log in to reply
2 replies to this topic

#1 red pyramid

red pyramid

    Revolutionary Fanboy

  • Members
  • 1,655 posts
  • LocationThe city upon the hill

Posted 27 July 2008 - 21:55

Όταν κατά το έτος 1989 ο Dino Cazares ,κιθαρίστας, άκουγε τον Burton C. Bell να τραγουδάει στη μπανιέρα του διαμερίσματος το οποίο μοιράζοταν με άλλα 6 άτομα, μάλλον δύσκολα μπορούσε να φανταστεί τις καταστάσεις που θα ζούσε στο μέλλον με αυτό το άτομο. Αυτό που σίγουρα φαντάστηκε ήταν η φωνή του ως φωνή του συγκροτήματος το οποίο είχε ελάχιστους μήνες πριν δημιουργήσει μαζί με τον ντράμμερ Raymond Herrera. Ευτηχώς για όλους, το όραμα του Cazares θα πραγματοποιούταν σύντομα.

Οι Fear Factory δημιουργήθηκαν στη Καλιφόρνια των Η.Π.Α. το σωτήριο έτος 1989, όταν συναντήθηκαν οι Cazares-Herrera και αποφάσισαν να παρατήσουν τα γκρουπ στα οποία έπερναν μέρος για να φτιάξουν ένα συγκρότημα το οποίο και θα υλοποιούσε ένα concept, μια συγκεκριμένη ιδέα: Metal και industrial, άνθρωπος και μηχανή. Αυτό φένεται και απο το όνομα τους όπου το Fear αντιπροσωπεύει το συναίσθημα, το οργισμένο/σκοτεινό κομμάτι της μουσικής ενώ το Factory τα πιο καθαρά και βιομηχανικά μέρη.

Στην αρχή το γκρούπ υποτίθεται ότι θα έμενε χωρίς τραγουδιστή, αλλά ευτηχώς, αφότου μπήκε στο παζλ και ο Bell, η μπάντα ξεκινάει πρόβες δημιουργόντας το γνωστό της στυλ. Ύστερα απο ένα ελάχιστο διάστημα, τους ανακαλύπτει ο γνωστός Ross Robinson (ο τύπος που ανακάλυψε αργότερα τους Korn, Limp Bizkit, Slipknot, κτλ αλλά και υπεύθυνος για τη παραγωγή σε δίσκους σαν το Crimson Idol - WASP, Root - Sepultura, The burning red - Machine Head) και κάνουν την εξής συμφωνία: η μπάντα θα ηχογραφίσει μαζί του μερικά κομμάτια και θα έχει τα δικαιώματα τους, αλλά ο Ross θα έχει τα δικαιώματα των ηχογραφήσεων.

Έτσι και γίνεται και ηχογραφείτε το Concrete, δίσκος με 16 κομματάρες, γεμάτο στη καφρίλα και τη μακαβραιότητα, το πλέον ωμό δείγμα γραφής του γκρουπ. Η μπάντα χρειάστηκε να υπερβεί πολλές δυσκολίες, όπως π.χ. την έλλειψη μπασίστα αλλά και μπάσου. Στο πρώτο η λύση ήταν να παίξει μπάσο ο Cazares. στο δεύτερο, χρειάστηκε να κλέβουν το μπάσο του Blackie Lawless των W.A.S.P. που ηχογραφούσαν το Crimson Idol εκείνη την εποχή.

Προσωπική εκτίμηση, μιλάμε για δισκάρα απο τις λίγες και σε αυτό βρίσκουμε πολλά κομμάτια που αργότερα εμφανίστηκαν με άλλη μορφή. Δυστηχώς ο δίσκος έκανε 12 χρόνια για να κυκλοφορήσει λόγω έλλειψης συνενόησης μεταξύ Ross και μπάντας και για αυτό δεν λογίζεται ως το επίσημο ντεμπούτο τους. Ήταν όμως μία αρχή. Μερικά κομμάτια απο το δίσκο για να πάρετε μία ιδέα

Spoiler:

Μετά απο την ηχογράφηση του Concrete, η μπάντα αναζητάει εταιρία και ευτηχώς για τους ίδιους, χάρη στην γνωριμία τους με τον Ross έρχονται σε επαφή με την θρυλική Roadrunner Records και ξεκινάνε τις ηχογραφήσεις του Soul of a new machine. Όταν τελικά ο δίσκος κυκλοφορεί το 1992, σοκάρει όλο το underground. Πρώτη φορά καθαρά με brutal φωνιτικά, ποικιλία στη μορφή και δομή των κομματιών. θεικός τραγουδιστής, ακόμη θεικότερος ντράμμερ και ο Cazares να θερίζει με τα riffs του. Ο ήχος σε σχέση με το Concrete αρκετά καθαρότερος αλλά αυτό δεν λογίζεται κατ' ανάγκη ως κακό.

Ο δίσκος αυτός προκάλεσε κατά κύριο λόγο αρνητικές αντιδράσεις, μιάς και οι πιο πιουρίστες του είδους δεν θέλανε προσμίξεις με άλλα είδη και η μπάντα θεωρούταν μια παρέα ξεπουλημένων που δεν μένει στα στεγανά του metal.

Spoiler:


Μετά απο αυτό το δίσκο, οι Fear Factory βρίσκουν επιτέλους μπασίστα, τον βέλγο Christian Olde Wolders και περιοδεύουν για 3 χρόνια σέρί, κυκλοφορόντας στο ενδιάμεσο το EP Fear is the mindkiller, το οποίο περιείχε 6 κομμάτια του Soul of a new machine σε techno-death remixes. Άψογο δισκάκι και αξίζει να το πάρετε, έστω με την επανακυκλοφορία του S.O.A.N.M που έγινε πριν 2 χρόνια.

Το 1995 μπαίνουν στο στούντιο να ηχογραφήσουν τον επόμενο δίσκο. Το δίσκο ορόσημο που έμελε να σημαδέψει την ιστορία του γκρουπ αλλά και του metal για τη δεκαετία του 90. Τον ηχογραφούνε στο ίδιο στούντιο που ηχογραφούν οι Faith no more το king for a day, fool for a lifetime (respect) και οι Bon Jovi το These Days, με τους μηχανικούς να τους κοιτάνε περίεργα, με καθυστέρηση που έκανε τη δισκογραφική να τους κράζει, με αλλαγή παραγωγού (Rys Fullber αντί του υπερβολικά μεταλλά Collin Richardson) για πιο ψυχρό ήχο, εμπλουτίζουν τη μουσική με ηλεκτρονικά στοιχεία και καθαρότερα φωνιτικά σε βαθμό υπερβολικά ριψοκύνδινο. Ηχογραφούν και τη διασκευή του Dog Day Sunrise των Head of David. Έτσι βγαίνει το Demanufacture, ο κατ' εμέ απόλυτος δίσκος της δεκαετίας.

Ότι και να πούμε για το δίσκο είναι λίγο. Όλα τα κομμάτια είναι απλά 11/10 και βάλε, όλα μοναδικά και ξεχωριστά, στέκονται τόσο ως σύνολο όσο και μονάχα τέλεια. Απλά να δηλώσω τη προτίμηση μου στα παρακάτω

Spoiler:

Ο δίσκος απο εκεί και πέρα θερίζει, γίνεται σημείο αναφοράς, πουλάει σαν τρελό και βγάζει τη μπάντα για σωρό περιοδείες, απο τις οποίες ξεχωρίζουν κατά πολλούς οι συναυλίες με τους Black Sabbath στο reunion του 1997. Την ίδια χρονιά η μπάντα κυκλοφορεί το Remanufacture: Cloning technology με τα remixes των κομματιών του Demanufacture,΄έχοντας συνεργασίες με μέλη απο Depeche Mode, Front line Assembly, κτλ και θέμα την τεχνολογία και την κλωνοποίηση. Ουσιαστικά είναι το άλλο μισό του Demanufacture και κατ' εμέ αν δεν έχει ακούσει κανείς το ένα δεν μπορεί να κρίνει το άλλο. Αν θέλετε μπορείτε να τα πάρετε και τα 2 με την επανακυκλοφορία του Demanufacture για τα 25 χρόνια της Roadrunner. αν βρείτε βέβαια αντίτυπο τώρα πια.

Spoiler:

υ.γ. αυτό είναι το πρώτο μέρος του αφιερώματος. Αύριο ελπίζω να έχω τελιώσει το επόμενο.

υ.γ. συγνώμη για τα όποια ορθογραφικά, θα φροντίσω να διορθωθούν όπου υπάρχουν
Posted Image

#2 keetharesh

keetharesh

    Θρας Τζαζ Ασασιν

  • Members
  • 43 posts

Posted 12 August 2008 - 11:04

Έτσι βγαίνει το Demanufacture, ο κατ' εμέ απόλυτος δίσκος της δεκαετίας.


καλυτερος δισκος της μπαντας ναι και με διαφορα και σιγουρα ειναι στα πιο σημαντικα αλμπουμ στο χωρο αλλα να μου επιτρεψεις να προτιμησω τους ministry(ειναι οι μονοι συγκρισιμοι).
Posted Image

#3 red pyramid

red pyramid

    Revolutionary Fanboy

  • Members
  • 1,655 posts
  • LocationThe city upon the hill

Posted 12 August 2008 - 13:53

καλυτερος δισκος της μπαντας ναι και με διαφορα και σιγουρα ειναι στα πιο σημαντικα αλμπουμ στο χωρο αλλα να μου επιτρεψεις να προτιμησω τους ministry(ειναι οι μονοι συγκρισιμοι).


Χμ, να σου πώ την αλήθεια, όταν έλεγα απόλυτος δεν εννοούσα καλύτερος, γιατί προσωπικός θεωρώ ισάξια τα Concrete- Soul of a new machine - Demanufacture - Obsolete - Archetype. Όσο για τη σύγκριση, νταξ, οι Ministry ήταν πολύ πιο ηλεκτρονικοί πάντοτε, ενώ στους Fear Factory μετράει τρομερά το metal στοιχείο, ακόμη και αν το συγκρίνεις με το Psalm 69, πόσο μάλλον με δίσκους τύπου The mind is a horrible thing to taste (σημειωτέων, τα 3 τελευταία έχω ακούσει ελάχιστα, για αυτό και δεν έχω άποψη).

υ.γ. το αφιέρωμα θα το τελειώσω σύντομα. Δεν είναι μεγάλο, αλλά είχα μια άλφα βαρεμάρα + ζόρια αυτό το καιρό.
Posted Image