29 replies to this topic

[Dain]

Σε ένα άλλο τόπικ, ο Dante80 έβαλε το παρακάτω λινκ:

The Industry - Lifestyle and Wages - AnimeSuki Forum

Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο που παρατίθεται, ένα μεγάλο ποσοστό των animators βγάζει κάθε χρόνο χρήματα που ισοδυναμούν, και ίσως λιγότερο, με τις ετήσιες αποδοχές ενός ανειδίκευτου εργαζόμενου στην Ελλάδα!!
Και μόνο από αυτό είναι εμφανές πως σε μια ακριβή χώρα όπως η Ιαπωνία δεν μπορεί να ζήσει κάποιος με τίποτα έχοντας ένα τέτοιο μισθό και για πάνω από δέκα ώρες δουλειάς την ημέρα!

Ομολογώ πως με εξέπληξε και με σόκαρε αυτό, γιατί γνωρίζοντας πόσο τεράστια παραγωγή ανιμε και μανγκα υπάρχει εκεί, και πόσο μεγάλη είναι η διείσδεισή τους στην κουλτούρα της Ιαπωνίας - για να μην μιλήσουμε για την δημοσιότητα των animeka και mangaka - θα περίμενε κάποιος να μπορούσε ένας animator να ζήσει αν όχι εύπορα, τουλάχιστον με έναν αξιοπρεπή μισθό.

Κι όμως τα πράγματα φαίνεται να είναι πολύ διαφορετικά, και ειλικρινά θα ήθελα πολύ να μάθω περισσότερα για τον τρόπο που λειτουργεί η βιομηχανία των ανιμε, για το πώς απορροφούν τους animators, και για το πώς ένας mangaka φεύγει από το χώρο των doujinshi για να εργαστεί και να παρουσιάσει τη δουλειά του σε κάποιο εκδοτικό οίκο.

Όπως τόνισε ο Dante80, το να είσαι animeka ή mangaka στην Ιαπωνία είναι το επόμενο καλύτερο πράγμα από το να είσαι τελείως άνεργος.
Κατανοώ πως η παραδοσιακή κουλτούρα, και ίσως οι κοινωνικές δομές της Ιαπωνίας να θεωρούν ακόμα τα ανιμε/μανγκα σαν κάτι υποδεέστερο, σαν υποκουλτούρα, όπως περίπου θεωρούν τα κόμικς αρκετές Δυτικές κοινωνίες, όπως και η Ελλάδα.

Είναι βέβαιο πως πρόκειται για βιομηχανία και ως τέτοια θα έχει υιοθετήσει κάποιες από τις "αρχές" που ισχύουν και για τα υπόλοιπα επαγγέλματα. Όμως λαμβάνοντας υπ'όψη οτι κάποια περιοδικά, όπως το Shonen Jump κάθε βδομάδα πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ στις Δυτικές εταιρίες κόμικς, ΟΛΟΙ οι τίτλοι τους μαζί ΔΕΝ πουλάνε ένα εκατομμύριο αντίτυπα το μήνα, και γνωρίζοντας επίσης πόσα άπειρα anime βγαίνουν συνεχώς, μπορεί να βγει το συμπέρασμα πως οι κατ'ευφημισμόν "μισθοί" δεν οφείλονται στην έλλειψη κεφαλαίου ή εσόδων που έχουν τα διάφορα studio ή εκδοτικοί οίκοι.

Σίγουρα ένας νέος animeka(gengaka?) ή mangaka δεν μπορεί να έχει την απαίτηση να πληρώνεται όσο τα πιο μεγάλα ονόματα του χώρου και το ίδιο ισχύει και στην Αμερική.
Αλλά ακόμα και ένας καινούργιος animator ή σχεδιαστής κόμικς, βγάζει αρκετά χρήματα για να ζήσει καλά με μια σχετική άνεση στις ΗΠΑ ή τη Γαλλία.
Όμως το εισόδημά τους αντιστοιχεί στην Ιαπωνία με εκείνο μιας μειοψηφίας που προφανώς αποτελείται ήδη από "ονόματα" και όχι από καινούργιους.

Στο site του οποίου το λινκ έβαλα πάλι πιο πάνω, απαντά και ένα άτομο που μάλλον είναι Ιάπωνας. Έχει πολυ ενδιαφέρον ό,τι λέει και ομολογώ πως παρά το σοκ και την έκπληξή μου και το σπάσιμο μιας "φούσκας" που είχα στο νου μου για τον κόσμο των anime/manga, μου γεννιώνται πολλές απορίες για το όλο θέμα.
Κατά βάση η απορία είναι αν η σχετικά ταπεινωτική θέση που έχουν οι δημιουργοί των anime/manga είναι θέμα της Ιαπωνικής κοινωνίας - που έχει αιώνες παράδοσης στην "αξιοκρατική" ιεραρχία - αν σχετίζεται με την ασταθή και καπριτσίοζικη Ιαπωνική οικονομία, ή αν είναι θέμα εκμετάλευσης των καλλιτεχνών από τις εταιρείες και τα στούντιο.

Εσείς τι λέτε?

[Kenny]

Λυπάμαι που θα το πω αλλά στον κόσμο που ζούμε, δεν με εκπλήσσει αυτό το γεγονός. Δυστυχώς στην εποχή μας η χειρωνακτική εργασία υποτιμάται, και αντιθέτως υπερτιμάται η δουλειά του σεναριογράφου, του σκηνοθέτη που καθορίζει το storyboard, και φυσικά των executives που δεν ασχολούνται καν με το ίδιο το anime, παρά μόνο με παράπλευρο paper work (licencing, merchandise κτλ). Και αυτά δεν ισχύουν τώρα τελευταία, ισχύουν από γενέσεως anime.

(Ο όρος animeka δεν υπάρχει. Ο animator στα ιαπωνικά λέγεται gengaka.)

[roriconfan]

Κι εγώ έμεινα σέκος όταν το διάβασα αυτό. Πραγματικά παράξενο και παράλογο. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι ποδοσφαιριστές που παίρνουνε εκατομύρια για να κλωτσάνε μια μπάλα.

Μάλλον τελικά η τέχνη δεν πουλάει γενικώς πουθενά. Πόσοι ζωγράφοι ή γλύπτες μπορούνε να ζούνε μόνο με το χόμπι τους;

Πάντως δεν ξέρω αν θεωρείται ακριβώς εκμετάλλευση. Πληρώνονται τόσο λίγο για να δημιουργούνε τόσο εκπληκτική δουλειά. Αν πληρώνονταν πολύ, θα βγαίνανε ακόμη καλύτερες σειρές δηλαδή;

[Mr Ayu-Mania]

Σιγουρα τα λεφτα ειναι πολυ λιγα, για μια δυνατη οικονομια σαν την Ιαπωνια. Αλλα μιλαμε για τους in-between animators, δηλαδη αυτους που σχεδιαζουν τα frames και κανουν το coloring και τετοιες δουλειες. Φυσικο ειναι αυτοι που κανουν το σεναριο, character design, storyboarding, κτλ, να πληρωνονται περισσοτερο. Οι απλοι animators μαλιστα σε λιγα χρονια θα εκλειψουν τελειως στην Ιαπωνια, αφου ηδη μεγαλο ποσοστο της in-between δουλειας γινεται στην Κορεα οπου τα εργατικα ειναι ακομα πιο φτηνα. Θα το εχετε δει σιγουρα στους τιτλους τελους ξαφνικα να σταματανε τα Kanji και να πεταγετε μια μεγαλη λιστα με κορεατικα ονοματα στα αγγλικα.

Αμα λοιπον ονειρευεσαι να κανεις καριερα στα ανιμε, τοτε να πας να ζητησεις δουλεια σε στουντιο παραγωγης δεν ειναι καλη κινηση. Για αυτο εχουμε αρχισει να βλεπουμε το φαινομενο τυπων σαν τον Makoto Shinkai που οπλισμενος με ενα Mac αρχισε να φτιαχνει μονος του ανιμε με την ελπιδα να τραβηξει την προσοχη των studio, και κυριως των χρηματοδοτων.

Τα manga παντως ειναι αλλη ιστορια. Αυτα ειναι δημιουργια συνηθως ενος η δυο ατομων, και οι πιθανοτητες για αναγνωριση και κερδη ειναι σαφως μεγαλυτερες.

[Dante80]

Ακόμα πιο τραγικό είναι το γεγονός πως το 80% του προσωπικού σε anime studios δουλεύουν με το κομμάτι (frames, eps κτλ) και όχι με κανονικό μισθό. Οι μάγκες έχουν βρεί κενό στον νόμο, και ουσιαστικά τους βάζουν να δουλέψουν με συμβολαιογραφική πράξη και όχι με σύμβαση.

Σε ακόμα χειρότερη θέση βρίσκονται οι voice actors, με πραγματικά τραγικές συνθήκες εύρεσης εργασίας και εκμετάλλευσης από την βιομηχανία. Πληρώνονται fixed rate ανα eps σύμφωνα με ένα σύστημα τάξεων (*ranking) και το αν λένε μια λέξη, ή χίλιες λέξεις είναι αδιάφορο. Όσο ανεβαίνεις rank (και αλλάζεις κασέ προς το καλύτερο) τόσο λιγότερες δουλειές παίρνεις. Σε βάζουν σε περιοδείες, να τραγουδάς OP και ED songs, διαφημίσεις κτλ, και το σωματείο παίρνει τα πάντα, πληρώνεσαι απλά σαν υπάλληλος κτλ κτλ.

Ο φίλος και ομογάλακτος powerboy βασιζόμενος σε αυτό το thread στο animesuki έχει γράψει μια πολύ καλή περίληψη εδώ...την παραθέτω παρακάτω...

• Θέλετε να κοιμάστε και να κάνετε μπάνιο στον χώρο εργασίας σας και να πηγαίνετε σπίτι μόνο τα Σαββατοκύριακα –αν πάτε δηλαδή;
• Θέλετε να παίρνετε λιγότερα και από αυτούς που δουλεύουν στα Goodies ενώ οι ανώτεροί σας κερδίζουν εκατομμύρια;
• Μπορείτε να αντέξετε μια σταθερή δίαιτα καφέδων, τσιγάρων και fast-food;
• Θέλετε να κάνετε μια δουλεία για πολύ καιρό, μόνο και μόνο για να σας λένε να την ξανακάνετε;
• Θέλετε να είστε σε μια κατάσταση συνεχούς ανασφάλειας σχετικά με το πότε θα βρείτε την επόμενή σας εργασία;
• Θέλετε να υποφέρετε την γκρίνια ανθρώπων από το εξωτερικό που παραπονιούνται επειδή «τους παίρνετε την δουλειά» μόνο και μόνο για να σας εκμεταλλευτούν αργότερα;
• Θέλετε να δουλεύετε με άτομα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, που παίρνουν ναρκωτικά και έχουν μπλεξίματα με τον υπόκοσμο;
• Θέλετε οι άλλοι να έχουν τελείως άθλια εικόνα για εσάς;

Εάν απαντήσατε "ναι" σε όλες τις ερωτήσεις, τότε, συγχαρητήρια, η δουλειά σε ένα Ιαπωνέζικο στούντιο παραγωγής anime είναι ιδανική για εσάς! Ναι, η δουλειά ενός ανιματέρ είναι χειρότερη και από το να δουλεύεις σε παιδοστάσιο στον τρίτο κόσμο.

Πρώτα απ’όλα, ας αναφέρουμε μερικά νούμερα. To 65% των δημιουργών anime βγάζει λιγότερο από 3 εκατομμύρια Yen (περίπου 18.000 Ευρώ) τον χρόνο σε μια από τις ακριβότερες χώρες του κόσμου. Ο μέσος χρόνος εργασίας είναι 10,5 ώρες την ημέρα, το 49,5% αισθάνεται ότι οι μισθοί τους είναι μικροί, ενώ το 90% αισθάνεται ότι οι συντάξεις τους και η ασφάλειά του είναι ανεπαρκείς. Οι Storyboarders πληρώνονται 200 Yen (1 Ευρώ δηλαδή), ανά σκίτσο και πληρώνονται μόνο έως 80% αυτού που πληρώνονται και οι υπόλοιποι.

Αυτοί που κερδίζουν πολλά από τα anime είναι τα άτομα στην κορυφή, οι διευθυντές των στούντιο, οι σκηνοθέτες, οι σχεδιαστές των χαρακτήρων, αυτοί που διαχειρίζονται τα δικαιώματα. Αυτοί παίρνουν τα πολλά φράγκα. Οι υπόλοιποι δεν μπορούν να πληρώσουν καν το νοίκι.

Εάν είσαι αρκετά καλός (ή τρελός, όπως την περίπτωση του Nabeshin) μπορείς να προαχθείς σε Ανώτερο Σκηνοθέτη, οπότε και μπορείς να γευτείς λίγο δόξα και χλιδή. Αλλά με τόσα πολλά άτομα να διεκδικούν αυτή την θέση, οι πιθανότητες να τα καταφέρεις είναι πολύ λίγες.

Αυτό το άθλιο καθεστώς εργασίας όχι μόνο είναι ανεκτό στην Ιαπωνία, είναι απολύτως νόμιμο! Οι ανιματέρ δεν είναι υπό την δούλεψη του στούντιό τους, είναι υπό εργασία με συμβολαιογραφική σύμβαση. Αυτό σημαίνει, με απλά λόγια, ότι τα κανονικά εργασιακά δικαιώματα τα οποία εμείς απολαμβάνουμε, ουσιαστικά καταργούνται. Ξεχάστε τον μέγιστο αριθμό ωρών ανά εργασίας την εβδομάδα, ξεχάστε τον κατώτερο μισθό. Οι ανιματές είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν για τα στούντιο μέχρι τελικής πτώσεως ή ολοκλήρωσης του anime. Οι διευθυντές των studio τους θεωρούν αντικαταστάσιμους και τους υποδεικνύουν ότι δεν θα διστάσουν να τους διώξουν εάν δείξουν έστω και το παραμικρό ίχνος αντίδρασης.

Βέβαια η βιομηχανία των anime έχει λόγο που επιβάλλει αυτό το καθεστώς. Σε σχέση με άλλες μορφές διασκέδασης, τα anime έχουν αρκετά υψηλό κόστος παραγωγής, κυρίως λόγω του μεγάλου αριθμού χειροποίητων σχεδίων που απαιτούνται. Ένα επεισόδιο anime κοστίζει κατά μέσο όρο 140.000 Ευρώ, ένα ποσό το οποίο δύσκολα αναπληρώνεται με πωλήσεις DVD μόνο. Συνεπώς το κόστος παραγωγής πρέπει να μειωθεί κάπως.

Το πρόβλημα της μείωσης κόστους ήταν κάτι το οποίο η βιομηχανία αντιμετώπιζε από την αρχή της. Όταν ο Osamu Tezuka δημιούργησε το πρώτο Ιαπωνέζικο στούντιο παραγωγής anime συνειδητοποίησε ότι πρέπει να βρεί τρόπο να κόψει το κόστος παραγωγής για μπορεί η παραγωγή ενός κινουμένου σχεδίου να αποφέρει κέρδος. Έτσι δημιούργησε τεχνικές όπως να επιβάλει μουντό φόντο για να τονίσει την δράσει, να επαναχρησιμοποιεί σχέδια… και να επιβάλλει απάνθρωπες συνθήκες εργασίας στους σχεδιαστές του. Αν και τα anime οφείλουν πολλά στον Tezuka, αρκετοί δημιουργοί όπως ο Miyazaki τον κατηγορούν ότι αυτός είναι που ουσιαστικά δημιούργησε αυτό το απάνθρωπο καθεστώς εργασίας.

Οι Seiyuu δεν είναι Star

Εάν νομίζετε ότι η ζωή ενός Seiyuu είναι καλύτερη, είστε τρελλά γελασμένοι. Αντίθετα από ότι πιστεύουμε η ζωή ενός Seiyuu δεν είναι ενός αστεριού του τραγουδιού ή του σινεμά. Οι περισσότεροι από αυτούς ζουν κανονικά/μέτρια, ή ακόμα και άσχημα.

Αρχικά ένας Seiyuu δεν έχει σταθερό μισθό. Εάν ένας Seiyuu ανήκει σε πρακτορείο ταλέντων (αυτά που τους δίνουν δουλειές) τότε πληρώνεται 2.000-3.000 Yen ανά επεισόδιο (περίπου 100-150 Ευρώ). Το ποσό αυτό είναι σταθερό είτε ο Seiyuu έχει μόνο μια ατάκα ή 100 στο επεισόδιο. Το ταλέντο και η απόδοση δεν λαμβάνονται καθόλου υπ’όψιν. Αυτό σημαίνει ότι ένας Seiyuu, όσο καλός και διάσημος να είναι, είναι υποχρεωμένος να πηγαίνει συνεχώς σε οντισιόν για να είναι σε τουλάχιστον 2-3 τίτλους ανά σεζόν και φυσικά να έχει και δεύτερη δουλειά προκειμένου να βγάζει τα προς το ζείν.

Όσοι δεν τα καταφέρνουν περνούν πραγματικά άσχημα. Η Ochiai Yurika στο προσωπικό της blog αναφέρει πώς της έκοψαν το ρεύμα και παραλίγο να την πετάξουν έξω επειδή δεν είχε αρκετά να πληρώσει το νοίκι της.

Ακόμα και οι διάσημοι Seiyuu δεν παίρνουν παιρνουν πάρα πολλά. Οι μισθοί της Megumi Hayabishira (Faye Valentine στο Cowboy Bebop, Rei Ayanami στο Neon Genesis Evangelion) ή της Kikouko Inoue (Belldandy) δεν είναι πάρα πολύ υψηλοί, παρά τα πολλά χρόνια τους στην υπηρεσία και παρά το γεγονός ότι είναι από τις πιο περιζήτητες στον χώρο. Ο πιο καλοπληρωμένος Seiyuu, o Kamiya Akira παίρνει 10.000-50.000 Yen ανά επεισόδιο και δουλεύει από την δεκαετία του 70.

Και τα τραγούδια; Εάν ένας Seiyuu τραγουδήσει ένα τραγούδι σε μια σειρά, τότε πληρώνεται καλά, έτσι;

Λάθος! Οι Seiyuu δεν είναι τραγουδιστές και δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με αυτούς. Αντίθετα από τους κανονικούς τραγουδιστές, ένας Seiyuu δεν δικαιούται ποσοστά από το τραγούδι που εκτελεί. Παίρνει πολύ λίγα ή ακόμα και τίποτα. Η συμφωνία γίνεται μεταξύ του στούντιο παραγωγής και του πρακτορείου ταλεντών ΟΧΙ ανάμεσα στους δημιουργούς του τραγουδιού και τον Seiyuu.

Εξάλλου τα δικαιώματα ενός τραγουδιού πάνε στον συνθέτη και στιχογράφο του, όχι στον τραγουδιστή. Εάν διαβάσετε προσεκτικά τα Credits ενός anime θα δείτε τα παρακάτω:

• Στίχοι Από:
• Μουσική Από:
• Εκτέλεση Από:

Σε ένα τραγούδι μιας σειράς anime ο συνθέτης και ο στιχογράφος είναι αυτοί που παίρνουν τα μεγάλα ποσοστά επειδή αυτοί είναι που δημιουργήσαν το τραγούδι. Εάν το τραγούδι χρησιμοποιηθεί σε Karaoke τότε παίρνουν ποσοστά από τα κέρδη. Ο τραγουδιστής απλά εκτελεί το τραγούδι. Οποιοσδήποτε με καλή φωνή στο κλειδί του τραγουδιού θεωρείται κατάλληλος.

Η διαδικασία που ακολουθείται για την εκτέλεση ενός τραγουδιού σε σειρά anime είναι η εξής:

• Το πρακτορείο ταλέντων καλεί τον Seiyuu να τραγουδήσει.
• Οι στίχοι και η μουσική παρέχονται από την δισκογραφική εταιρία.
• Ο/Η Seiyuu εκτελεί το τραγούδι και παίρνει ένα μικρό ποσό.
• Το τραγούδι γίνεται επιτυχία καθώς πολλοί Otaku το αγοράζουν.
• Τα κέρδη πάνε στο πρακτορείο (που παρείχε τον τραγουδιστή) και την δισκογραφική εταιρία (που παρείχε τους στίχους και την μουσική)
• Τι παίρνει ο Seiyuu; Το μικρό ποσό που πήρε στην αρχή, και τίποτα άλλο.

Τι γίνεται όταν ένας Seiyuu θυμώσει και θέλει κάτι παραπάνω; Πολύ απλά το πρακτορείο ταλέντων τον/την διώχνει, τον αφήνει άνεργο για λίγο και διαλέγει κάποιον άλλον. Ένας Seiyuu είναι απλά ένας εργάτης και, όπως οι σχεδιαστές anime, θεωρείται αντικαταστάσιμος. Εάν δείξει έστω και την παραμικρή αντίσταση, δεν θα ξαναβρεί δουλειά. Οι Seiyuu δεν μπορούν να βρούν δουλειά χωρίς τα πρακτορεία. Συνεπώς, υποχρεούνται να εκτελούν τις εντολές που τους δίνουν δίχως αντίρρηση.

Σαν γυναίκα Seiyuu είσαι υποχρεωμένη
να πηγαίνεις όπου σε στέλνει το πρακτορείο σου δίχως να βγάζεις κίχ.
Πρέπει να κάνεις συναυλίες, δημόσιες εμφανίσεις, φωτογραφίσεις και να
παίρνεις ψίχουλα, ενώ το πρακτορείο σου παίρνει τα κέρδη της εργασίας
σου. Και πρέπει να μπορέσεις να κρατήσει ψηλά το ενδιαφέρον του κοινού
για σένα, αλλιώς θα σε πάρει η κάτω βόλτα και θα πας στην «σκοτεινή
πλευρά». Θα καταλήξεις να δίνεις την φωνή σου σε ero-παιχνίδια και
Hentai, ή ακόμα και γυρίζεις «τσόντες».



Νομίζω ότι αυτό είναι το κατάλληλο σημείο για να πω ότι εκτός από τις
δυσχερείς συνθήκες εργασίας, οι Seiyuu έχουν να αντιμετωπίσουν και τον
πουριτανισμό της Ιαπωνικής κοινωνίας. Η καριέρα της Miyamura Yuko της
γυναίκας που παρείχε την φωνή στην Asuka Langley στο Neon Genesis
Evangelion καταστράφηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι έδωσε την φωνή της σε
διάφορα Hentai anime και παιχνίδια. Ναι, οι Otaku ενθουσιάστηκαν, αλλά
οι διάφορες οργανώσεις (ξέρετε, από αυτές που λένε ότι το Heavy Metal
σε κάνει σατανιστή), διαμαρτυρηθήκαν αρκετά έτσι ώστε να μην μπορέσει
να ξαναβρεί δουλειά σε πιο καλοπληρωμένες δουλειές.



Αρκετοί επώνυμοι Seiyuu συμφωνούν να δώσουν τις φωνές τους σε ερωτικά
παιχνίδια και anime, καθώς παίρνουν πιο πολλά από τις κανονικές
παραγωγές, αλλά εάν το κάνουν πρέπει να χρησιμοποιούν ψευδώνυμο για να
μην δουν την καριέρα τους να καταρρέει. Ορίστε ορισμένα παραδείγματα:

• Mizuhashi Kaori = Uehara Tomomi
• Itou Shizuka = Misaki Rina
• Nabatame Hitomi = Tezuka Maki

Ξαναγυρνώντας στην θέμα της εργασίας. ένας νεος Seiyuu βγαίνει από την ακαδημία φωνητικής εκπαίδευσης, σε ένα αρκετά ανταγωνιστικό περιβάλλον όπου χιλιάδες άτομα ψάχνουν να βρούν ρόλο σε μια σειρά. Εάν είναι τυχερός, ίσως του τύχει κάτι καλό σε 2-3 χρόνια αναμονής, μετά από πολλές οντισιόν. Και αυτό μόνον εάν είναι αρκετά ταλαντούχος για να ξεπεράσει το 99% των άλλων υποψηφίων. Όταν αρχίσεις πλέον να δουλευεις στην βιομηχανία, οι απολαβές σου είναι πολύ χαμηλές.

Ένας Seiyuu μετά από κάποια χρόνια υπηρεσίας έχει την δυνατότητα να ανεβεί κλάση και να δικαιούται περισσότερα χρήματα. Ωστόσο όμως αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι, διότι μεγαλύτερη αμοιβή σημαίνει ότι λιγότερα στούντιο θα διατεθούν να σε προσλάβουν. Γιατί να προσλάβουν ένα βετεράνο όταν μπορούν να πάρουν κάποιον νέο, που θα κάνει την δουλειά εξίσου καλά και θα αποφέρει περισσότερα κέρδη; Αρκετοί είναι οι βετεράνοι του χώρου που αποφεύγουν να «προαχθούν» γιατί αυτό σημαίνει ότι θα χάσουν την δουλειά τους.


Ψέματα να πώ; Υπάρχει το σύστημα...

Αλήθεια, βλέπετε με το ίδιο μάτι τώρα την Aya Hirano, την Horie Yui και τόσες άλλες ταλαντούχες και ταλαντούχους ηθοποιούς που δίνουν φωνή και ψυχή στους ήρωές μας; Βλέπετε με το ίδιο μάτι τα Studio παραγωγής anime; Οι ανιματές και οι seiyuu παίρνουν ψίχουλα για να προσφέρουν ζωή στους χαρακτήρες που τόσο πολύ αγαπάμε. Οι ζωές τους είναι σκληρές αν και το ταλέντο τους αδιαμφισβήτητο.

Υπάρχουν βέβαια αρκετοί που μισούν το κατεστημένο, και διαλέγουν να μην πάνε με τα νερά του, αλλά με μεγάλο κόστος. Ο Miyazaki, ο οποίος αντιπαθεί το σύστημα των πρακτορείων, προσπάθησε να βάλει επώνυμους ηθοποιούς στα έργα του και σαν αποτέλεσμα, το voice-acting θεωρείται υποδεέστερο. Επιπλέον, επειδή αρνήται να εκμεταλλευτεί το φτηνό εργατικό δυναμικό, το κόστος τον ταινιών του είναι αρκετά μεγάλο. Ο μόνος λόγος που μπορεί και κάνει ότι κάνει είναι ότι έχει υπογράψει συμφωνία με την Disney, μαζί με ότι αυτό συνεπάγεται. Και φυσικά ένας Hayo δεν φέρνει την άνοιξη.

Καταλήγοντας, τα άτομα τα οποία μας προσφέρουν τόσες ποιοτικές σειρές, σίγουρα αξίζουν κάτι καλύτερο. Αλλά από την άλλη, η βιομηχανία παραγωγής anime δεν θα μπορούσε να συντηρηθεί χωρίς την στυγνή τους εκμετάλλευση. Πρέπει να βρεθεί μια χρησή τομή για μπορούμε να απολαμβάνουμε τα anime μας χωρίς τύψεις ότι ουσιαστικά κάνουμε πλούσια άτομα που δεν αξίζουν τα λεφτά που παίρνουν, ενώ οι πραγματικοί δημιουργοί και ηθοποιοί φυτοζωούν.

Σημείωση Συντάκτη:

Το παραπάνω άρθρο βασίζεται στην παρακάτω συζήτηση στο animesuki:
The Industry - Lifestyle and Wages - AnimeSuki Forum

Αξίζει πραγματικά να ρίξετε μια ματιά!

(Αναδημοσίευση από AnimePlanet.gr - Anime, Manga, J-Music, Ιαπωνία, Reviews, Podcast, είναι όλα εδώ στην Ελλάδα!)

Σε γενικές γραμμές την κατάσταση την ήξερα λόγω μιας σειράς άρθρων στο askJohn (τα οποία δεν μπορώ να βρώ με τπτ γαμώτο), όπως και από ένα παλιό debate στο animenation μεταξύ fans των Tezuka και Miyazaki (τα αντίθετα άκρα όσον αφορά την διοίκηση ανθωπίνων πόρων στην βιομηχανία anime).

Αyu, η κατάσταση με τα manga δεν είναι πολύ καλύτερη (αν και εκεί ισχύουν λόγω της φύσης του προϊόντος άλλα μέτρα και σταθμά). Ο δημιουργός ειδικά σε γνωστές εβδομαδιαίες και μηνιαίες σειρές πολλές φορές απλά ζωγραφίζει το προσχέδιο (board) και τόσο το inking όσο και το σχέδιο γίνεται από πεθαμένους υπαλλήλους που πληρώνονται από σωματείο και ανά σελίδα.

.....και φυσικά των executives που δεν ασχολούνται καν με το ίδιο το anime, παρά μόνο με παράπλευρο paper work (licencing, merchandise κτλ). Και αυτά δεν ισχύουν τώρα τελευταία, ισχύουν από γενέσεως anime.

Μα φυσικά. Τα κέρδη της βιομηχανίας anime λίγη σχέση έχουν με τα ίδια τα anime. Τα συμπληρωματικά προϊόντα είναι αυτά που δίνουν τα κέρδη στις επιχειρήσεις, μαζί με το sublicensing σε άλλες αγορές (βλ. ΗΠΑ). Πάρε για παράδειγμα μια ετήσια έκθεση του JETRO (Japan External Trade Organization) για να καταλάβεις πως δουλεύει το σύστημα....

JETRO's 2005 report is an update of the 2004 report. The changes going on in Japanese Animation industry are quite profound. Here is some excerpts from the 2005 with a list of the sources for some of the data in the report listed below.

The anime market sales in Japan declined from a high of 213.5 billion yen in 2002, to 191.2 billion yen in 2003(a 10.4% drop).

There are about 430 anime production studios in Japan, with 264(over 60%) of them concentrated in greater Tokyo - 70 of these are in the Suginami district of Tokyo.

Earlier this year, the Japan Digital Contents & an independent government agency gathered 500 million yen each to start an investment financing fund for content production in animation.

A typical 30-minute TV episode costs 10 million yen to produce, however some cost as little as 5 million yen to produce.

Most TV series do not recoup their production costs through TV broadcasting and rely on other revenue sources (DVDs, licensing, toys, etc...) to make up the shortfall and profit.

Employees in many smaller animation studios are not paid monthly salaries. Many also don't have guaranteed stable incomes. Almost all of the animation broadcast in South Korea used to be from Japan. South Korea now produces 30% to 40% of the animation on television in their country.

Wao Corporation is behind the opening of Japan's first vocational graduate school. It is scheduled to open in April 2006 in Suginami.

The 2.5 billion yen used in the production of Spirited Away was invested bythese businesses: Studio Ghibli, Tokuma Shoten Publishing, Nippon Television Network Dentsu, Tohokushinsha Film, and a few others.

Feature-length anime movies released in theaters have dropped in revenue for several consecutive years. Box office revenue has dropped 53% between 2001 and 2003, from a high of 53.3 billion yen in 2001, to 33.7 billion yen in 2003.

The number of TV anime programs continue to grow each year. In 2003, there were 2,850 episodes of anime broadcast in Japan, up from 2,748 in 2002. This was the second consecutive annual rise. Over Sixty percent of TV anime is broadcast in the evening after six p.m.

Sales of anime DVDs/videos were 92.59 billion yen in 2004. This however was a 5.5% decrease from 2003. The sales of animation DVDs/videos in Japan was 80% Japanese anime and 20% imported animation.

In 2004, the anime market was estimated to be worth 20 billion yen according to the Nomura Research Institute. The numbers were based on the amount of DVDs sold.

METI issued a report in January of 2004 estimating on sales internationally that 60% of the anime shown worldwide is made in Japan.

Sources:
Dentsu Communication Institute
Japane Digital Contents
Japan Video Software Association
Ministry of Economy, Trade and Industry(METI)
Nomura Research Institute
Video Research
Woa Corporation
Yano Research

[Mr Ayu-Mania]

Καημενη Aya.... Τι τραβας...

Αν και το γεγονος οτι τελικα εισαι μια απλη υπαλληλος και οχι η απλησιαστη σουπερσταρ, σε κανει καπως...

... πιο προσιτη στα ονειρα μας!! :wooi2:

[Konata]

Δηλαδή αν προσλάβω εγώ την Aya με καλό μισθό λέτε να μου κάτσει;

[Aldarion]

Περίμενα να είναι χαμηλοί οι μισθοί, κυρίως λόγο του όγκου των anime που βγαίνει αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Αυτό που νομίζω ότι πρέπει να μας θορυβήσει δεν είναι η τόσο άσχημη κατάσταση αλλά το ότι όλα αυτά είναι νόμιμα.(όπως και οι πολύ άσχημες συνθήκες εργασίας γενικά στη Ιαπωνία)

[Dain]

Και πάλι ο Dante παραθέτει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Thanks again.

Που λέτε, τα πράγματα κάποτε ήταν περίπου τόσο άσχημα και στις ΗΠΑ/Ευρώπη αν και ποτέ σε τέτοιο βαθμό.
Είναι παράξενο πως οι σχεδιαστές των frames ή οι colorists δεν πληρώνονται περισσότερο. Είναι άχαρη δουλειά και θέλει απίστευτη προσοχή. Άχαρη όχι μόνο για την επαναληπτικότητά της αλλά γιατί είναι το "αθέατο" κομμάτι στα κινούμενα σχέδια γενικώς, που, παράδοξα, είναι και μπροστά στα μάτια μας.
Στην πραγματικότητα οι animators των ενδιάμεσων frames μπορεί να έχουν μεγαλύτερη καλλιτεχνική ικανότητα, και σίγουρα ευελιξία, από ό,τι οι designers.
Ένας παλιός μου φίλος, από Θεσσαλονίκη, που είναι ζωγράφος και βραβευμένος animator (σε διαγωνισμό μικρού μήκους ταινίας) και μανιώδης Disney fan, μου είχε δείξει μερικά απίστευτα μπλοκ σχεδίων που είχε από προκαταρκτικά σχέδια που έκανε για κάποια δουλειά ενός animation studio στην Αθήνα το οποίο αναλάμβανε το ρόλο της "Κορέας" όπως αναφέρε ο Ayu-Mania πιο πάνω, για Γαλλικές παραγωγές.
Η πειθαρχία που έπρεπε να έχει στο σχέδιο ήταν τόσο μεγάλη και ο χρόνος που απαιτούνταν για να προσαρμόσει τα σχέδιά του σε εντελώς απόλυτες παραμέτρους τον έκαναν να μην αναλάβει τη δουλειά τελικά, μια που και η πληρωμή ήταν μάλλον αστεία.

Πώς συνδέεται τώρα όλο το παραπάνω με τους animeka στην Ιαπωνία? Όσο γρήγορος και να είναι κάποιος, ο χρόνος που απαιτείται για frames είναι τεράστιος. Οι animators των frames - εκτός αν χρησιμοποιούνται αποκλειστικά computers πια - είναι εξ ίσου σημαντικοί όσο και οι άλλοι designers/animators.
Oπότε σίγουρα τίθεται τόσο θέμα εκμετάλλευσης, όσο και άδικου συστήματος από το νόμο.

Στην Αμερική βγάζουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν παρ'όλο που έχουν υπάρξει κατά καιρούς απεργίες, μαζικές απολύσεις - ειδικά από τη Disney -και άλλα "ευτράπελα".
Το ίδιο ίσχυε και με τον χώρο των κόμικς, και ισχύει ακόμα πού και πού.
Είναι γνωστά τα παραδείγματα των δημιουργών του Superman - και δε χρειάζεται να πει κανείς πόσα εκατομμύρια έχει βγάλει η DC/National Comics από το χαρακτήρα αυτό - που μετά από πολλές μυνήσεις, η εταιρία δέχτηκε να τους δίνει ένα αξιοπρεπές ποσό συν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αλλά αυτό έγινε όταν είχαν γεράσει πια, και μερικές μηνύσεις είναι ακόμα στα χέρια των δικηγόρων.
Όμως υπάρχει και το παράδειγμα του ζωγράφου Dan DeCarlo που εργαζόταν στην Archie Comics επί 40-τόσα χρόνια και δημιούργησε χιλιάδες επί χιλιάδων ιστορίες και πολλούς χαρακτήρες. Όταν άρρωστος βαριά και γέρος πια -αν και δούλευε ακόμα - έκανε μια μήνυση στους εκδότες για τα δικαιώματα κάποιων χαρακτήρων που θα γίνονταν ταινία - και δε ζητούσε και τίποτα σπουδαίο - η Archie Comics τον απέλυσε!

Όμως ποια είναι η διαφορά με την Ιαπωνία εδώ? Οτι όλα αυτά προκάλεσαν σάλο στην Αμερικανική κοινότητα των comics creators, δημοσιεύτηκαν άπειρα άρθρα σε έγκυρα και επαγγελματικά περιοδικά, όπως το Comics Journal, και σε κάποιες περιπτώσεις οι εκδότες υπαναχώρησαν ύστερα από την κατακραυγή, που περιείχε και τις φωνές των φανς.

Εξ άλλου η γνωστή ήδη απεργία των Αμερικανών συγγραφέων σε τηλεοπτικές σειρές που ζητούν royalties και residuals (έξτρα αμοιβή από merchandising κλπ, αμοιβή σε μεταδώσεις μέσω του Ιντερνετ και επίσης έξτρα αμοιβή για επαναλήψεις) γονάτισε όλα τα τηλεοπτικά δίκτυα, μια που οι συγγραφείς είναι οργανωμένοι σε κάποιο πανίσχυρο Σωματείο.

Αναρωτιέμαι λοιπόν. Δεν υπάρχει στην Ιαπωνία κάτι ανάλογο για τους animeka/seiyuu/mangaka κλπ? Οι θαυμαστές όλων αυτών των υπέροχων σειρών anime/manga έχουν επίγνωση πως το απίστευτο ταλέντο που βλέπουν/βλέπουμε σε κάθε σειρά, όλη αυτή η δουλειά, η φαντασία, η δημιουργικότητα, ο ιδρώτας, αμοίβεται με ψίχουλα?

Sorry για το σχετικά "έντονο" ύφος μου αλλά ειλικρινά με έχουν σοκάρει αυτά που διαβάζω.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι αληθινοί καλλιτέχνες, εξασκημένοι, με εκπληκτική τεχνική, αστείρευτη φαντασία, καλλιεργημένη αισθητική, και εξ ίσου αστείρευτη υπομονή. Πώς είναι δυνατόν να μην εκτιμάται κάτι τέτοιο, από επαγγελματική έστω άποψη?

Και να σκεφτεί κανείς πως υπάρχουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί σχεδιαστές που κάνουν δέκα μουτζούρες, πέντ'-έξι ξεβράκωτες και μερικές σκηνές "σεχ" ( ) και θεωρούνται "ιερά τέρατα" των κόμικς με αμοιβές αστρονομικές...

Δηλαδή έλεος!

[Kenny]

Dain, Ιαπωνία και συνδικαλισμός είναι ασύμβατοι όροι... αν οι ιάπωνες animators κάνουν απεργία, next thing they know, θα έχουν απολυθεί, και τις θέσεις τους θα τις έχουν πιάσει άλλοι πεινασμένοι.

[Dain]

Οπότε προφανώς αληθεύει, έστω και συμβολικά, αυτό που είχα διαβάσει κάπου πως η έννοια της "απεργίας" για έναν Ιάπωνα εργαζόμενο είναι να κρεμάσει μια ταμπέλα στο στήθος του που λέει "απεργώ" και να τη φοράει στη δουλειά του...

Είναι όμως ενδιαφέρον θέμα για το πώς λειτουργεί ο όποιος "συνδικαλισμός" υπάρχει στην Ιαπωνία.
Το πιο παράξενο από όλα ξέρετε ποιο είναι? Πώς ζουν οι Ιάπωνες animators που δεν ανήκουν σε κάποια πιο "υψηλή" βαθμίδα - και άρα με μεγαλύτερο μισθό - αφού αν πρέπει να δουλεύουν 10+ ώρες τη μέρα, αυτό σημαίνει πως δεν έχουν καν το χρόνο, για να μη μιλήσουμε για την ενέργεια, για δεύτερη δουλειά?

Χωρίς να το βασίζω κάπου αυτό που θα πω, πιθανά αυτή να είναι μια από τις αιτίες που δημιουργούνται τόσοι "κύκλοι" στην Ιαπωνία και είναι τόσο συχνό το φαινόμενο των πολλών συγκατοίκων σε ένα μικρό διαμέρισμα. Ο μόνος τρόπος με τέτοιους μισθούς για να ζήσει κάποιος, ελπίζοντας προφανώς σε ένα καλύτερο αύριο, θα είναι φαντάζομαι το να μοιράζονται τα κοινά έξοδα σε ένα σπίτι.
Εκτός αν κάποιος μένει βέβαια στο πατρικό του...

Αναρωτιέμαι κατά πόσο στέκει η παραπάνω σκέψη.

[Anelis]

Καλά έχω μείνει άφωνη!
Εγώ νόμιζα ότι οι μισθοί τους είναι αρκετά καλοί! Ιδίως διαβάζοντας συνεντεύξεις από voice actors στο Newtype (που φυσικά δεν τιθόταν καν θέμα για τους μισθούς τους τώρα που το σκεύτομαι) είχα μείνει με την εντύπωση αυτή.
Έχω ψιλό-σοκαριστεί αυτή τη στιγμή με όλη αυτή την εκμετάλευση που υφίσταντε όλοι αυτοί οι άνθρωποι τη στιγμή που manga και anime έχουν τόσο υψιλές πωλήσεις σε όλο τον κόσμο.

Με τους μισθούς των mangaka τι γίνεται; Η ίδια φαρσοκωμωδία και σε αυτό τον τομέα;;;;;;;

[Dain]

Από ό,τι φαίνεται η θέση των mangaka είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των animators.
Σύμφωνα με ένα άλλο τόπικ στο animesuki: Odd question: manga income - AnimeSuki Forum
ένας mangaka του οποίου η δουλειά ξεκινά να δημοσιεύεται σε κάποια ανθολογία, παίρνει 3000 Υen τη σελίδα, που αντιστοιχεί σε $27,5. Το ποσό είναι πολύ κατώτερο μεν από το αντίστοιχο που παίρνει ένας Αμερικανός σχεδιαστής (ο οποίος μάλιστα δεν γράφει, ούτε βάζει μελάνι στη δουλειά του), αλλά τελικά βγαίνει ένα αξιοπρεπέστερο εισόδημα για έναν mangaka, που συγχρόνως μπορεί να εργάζεται από το σπίτι του παρ'όλο που προφανώς πρέπει να εργάζεται σκληρά.
Όμως το καλύτερο από όλα για έναν mangaka είναι το ποσοστό που παίρνει από τα tankoubon όταν/αν η δουλειά του είναι αρκετά επιτυχής ώστε οι εκδότες να αποφασίσουν να τη βγάλουν σε τόμους.
Και μπορεί μετά να ζητήσει και περισσότερα χρήματα στη σελίδα.

Κατά τα φαινόμενα λοιπόν οι mangaka είναι σε καλύτερη θέση από τους animators ακόμα και όσοι πρωτοξεκινούν.

Από την άλλη, δεν είναι λίγοι οι mangaka που εργάζονται σαν βοηθοί μεγάλων ονομάτων (η Rumiko Takahashi έχει 4 σταθερές βοηθούς***), οπότε εκεί δεν ξέρω τι παίζει, ούτε για τους mangaka που εργάζονται μεν σε κάποιο περιοδικό αλλά δεν έχουν δική τους σειρά manga.

***Πάντως αφού η Takahashi-sensei πήρε τις βοηθούς της σε ένα μεγάλο και εξωτικό ταξίδι για διακοπές πριν λίγα χρόνια, μάλλον δεν τις θεωρεί απλώς "έμψυχα εργαλεία", παρ'όλο που -όπως είναι σύνηθες - θα χτυπάνε και οι πέντε εξωγήινα ωράρια. Γιαπωνέζες είναι εξ άλλου!

[Anelis]

...πάλι καλά! Θα τρελαινόμουν αν μάθαινα ότι κ αυτοί παίρνουν ψίχουλα!!

4 βοηθούς;;;
(πρέπει να τις στοίχησαν πολύ αυτές οι διακοπές, κ ας είναι από τις πιο πλούσιες Ιαπωνέζες!)

[Dante80]

Revived. Για όσους ενδιαφέρονται ακόμα για το θέμα, ο Bynum του animationinsider.net έγραψε πρόσφατα ένα πολύ καλό άρθρο τόσο για το θέμα όσο και γενικότερα για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το Japanimation σήμερα...good read...^^

The Problem with Japanese Animation