Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo
- - - - -

Romeo no Aoi Sora - Die Schwarzen Brüder

winter 1995 anime review adventure drama historical

  • Please log in to reply
No replies to this topic

#1 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3,264 posts
  • LocationΘεσσαλονίκη

Posted 29 November 2007 - 15:25

Έτος παραγωγής: 1995
Σειρά 33 επεισοδίων διάρκειας 25 λεπτά το καθένα
Στούντιο παραγωγής: Nippon Animation/Fuji TV


romeo1.jpg

Ίσως ο σημαντικότερος λόγος που οι σειρές από το στούντιο Nippon Animation έγιναν οι αγαπημένες μου (και δεν είμαι ο μόνος), ήταν γιατί δεν ακολούθησαν ως επί το πλείστον τη συνταγή που βλέπεις συνήθως σε διάφορες σειρές καρτούν, που περιλαμβάνουν μάχες με ρομπότ, νίτζα και σαμουράι, κορίτσια και αγόρια με υπερφυσικές δυνάμεις,χαζούς χαρακτήρες και ρομάτζα και διασκευές πρόχειρων manga, για να τα τσεπώσουν οι παραγωγοί και να πουλήσουν παιχνίδια και αξεσουάρ και να αποβλακώσουν τους θεατές. Ούτε απευθύνονται αποκλειστικά σε ιαπωνικό κοινό. Αντί για αυτό, το σενάριο βασιζόταν στα πιο διάσημα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας από Ευρώπη και Αμερική (πχ. Rascal, Pollyanna, Heidi, Little House on the Prairie, Little Princess, En Famille, Little Women, Swiss Family Robinson, Tom Sawyer, Anne of Green Gables, Daddy Long Legs κλπ). Η κάθε σειρά είχε αρκετά καλούς χαρακτήρες και οι θεατές (και προπάντως τα παιδιά) μπορούσαν να διδαχτούν 1-2 πράγματα. Και αρκετοί από τους ανιματέρ εργάστηκαν και στο στούντιο Ghibili και αν σας αρέσουν οι ταινίες του οφείλετε να δείτε έστω κάποιες από τις σειρές του Nippon Animation, οι περισσότερες από τις οποίες όπως η Romeo no Aoi Sora ανήκουν στις σειρές του World Masterpiece Theater. Αυτές οι σειρές μάλλον θα τις καταλάβουν καλύτερα οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικάνοι θεατές παρά οι Ιάπωνες, μιας και οι γνωστοί όροι που συναντάμε όπως fan-service, mecha, shonen κλπ είναι άγνωστοι εδώ και έτσι απευθύνονται σε ένα ευρύτερο κοινό. Τώρα γιατί δεν είναι γνωστές σήμερα στους νεότερους θεατές, αυτό είναι άλλο θέμα. Απλά δείτε τες, ιδίως αυτές του 70 και του 80, για να τις συγκρίνετε με τις σημερινές και να καταλάβετε τη διαφορά.

Γενικά κάθε στούντιο που έκανε παρόμοια προσπάθεια να μεταφέρει τέτοια βιβλία επί της οθόνης, είτε από Ιαπωνία είτε από άλλη χώρα, χωρίς να αλλοιώσει σημαντικά την ιστορία του βιβλίου, αξίζει συγχαρητήρια.
 

romeo2.jpg

Μια τέτοια απόπειρα έγινε και το 1995 από το στούντιο Nippon Animation, με τη μεταφορά ενός από τα γνωστότερα βιβλία παιδικής λογοτεχνίας με τίτλο Die Schwarzen Brüder. Περισσότερο γνωστό είναι βέβαια στις γερμανόφωνές χώρες και αν ξέρετε Γερμανικά θα πρέπει να είναι στις πρώτες επιλογές σας. Φυσικά υπάρχει στα Γαλλικά και στα Ιταλικά. Μεταδώθηκε και στα Ελληνικά ένα φεγγάρι απο τον ΣΚΑΙ. Κυκλοφόρησαν τα πρώτα επεισόδια σε DVD στα Ελληνικά.

Θα μου πείτε, εδώ με τα πετσοκομμένα Ελληνικά και Αγγλικά που ξέρουμε και την κυριαρχία γραμματικής από SMS, IRC και διάφορα σουξεδάκια ποιοτικών ελληνικών και αγγλικών τραγουδιών δεν ενδιαφερόμαστε για βιβλία, στα Γερμανικά θα διαβάσουμε τώρα; Και όμως αξίζει τον κόπο.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Συγγραφέας του είναι η Liza Tetzner (1894-1963), μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας. Αν και γεννήθηκε στη Γερμανία, εξορίστηκε το 1933 στην Ελβετία μαζί με το σύζυγό της Kurt Held, ψευδώνυμο του Kurt Klaber (1897-1959), όπου πήραν αργότερα την υπηκοότητα της χώρας και έμειναν εκεί ώς το τέλος. Το βιβλίο γράφτηκε το 1941. Το άρχισε η Lisa Tetzner, αλλά το ολοκλήρωσε ο σύζηγός της και επειδή ήταν πολιτικός πρόσφυγας και δεν του επιτρεπόταν να εκδίδει ο ίδιος τίποτα γραπτό για ένα διάστημα, το βιβλίο εκδόθηκε στο όνομα της γυναίκας του.
Να σημειώσω πως το ζευγάρι αυτό έγραψε και άλλα δημοφιλή βιβλία, κάποια από τα οποία γίναν σειρές και ταινίες, όπως το Die Rote Zora und ihre Bande (και αυτό το 1941), που συνιστώ επίσης να διαβάσετε. Τέτοια βιβλία δε χαρακτηρίστηκαν τυχαία κλασσικά.
 

romeo3.jpg

Αφορμή για το βιβλίο στάθηκε ένα χρονικό που διάβασε η συγγραφέας στην κρατική βιβλιοθήκη. Το χρονικό είχε τίτλο "Μικροί Ελβετοί σκλάβοι" και περιέγραφε ένα θλιβερό γεγονός που συνέβη πριν 100 χρόνια, δηλ το 1840, όπου 16 παιδιά πνίγηκαν καθώς τα μετέφερε μια βάρκα από την Ελβετία στο τότε υπό αυστριακή κατοχή Μιλάνο, για να δουλέψουν ως βοηθοί καπνοδοχοκαθαριστών. Και η δουλειά αυτή δεν ήταν τότε και από τις καλύτερες μιας και δε χρησιμοποιούσαν το ειδικό σύρμα για τις καμινάδες, αλλά στέλναν τα παιδιά κατευθείαν μέσα στα τζάκια επειδή μόνο αυτά χωρούσαν, για να βγάλουν τη στάχτη με τα χέρια, κινδυνεύοντας έτσι και από τη στάχτη αλλά και από τις αναθυμιάσεις. Άσε που ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες.

Η ιστορία αρχίζει σε ένα μικρό ιταλόφωνο ελβετικό χωριό στα 1838 με το όνομα Sonogno, στο καντόνι του Tessin. Ο 13χρονος Giorgio ζει με την οικογένεια του μια κανονική για την εποχή ζωή, βοηθώντας την στις διάφορες δύσκολες δουλειές στα χωράφια και στη βοσκή των ζώων. Όμως χτυπήματα της μοίρας μειώνουν σημαντικά την περιουσία της και ο πατέρας του Giorgio αναγκάζεται να πουλήσει το παιδί του στον Antonio Luini, τον λεγόμενο και "ο άντρας με τη χαρακιά", λόγω μιας χαρακιάς στο πρόσωπό του. Η δουλειά του Luini είναι να αγοράζει παιδιά και να τα στέλνει στο Μιλάνο για να εργαστούν ως βοηθοί καπνοδοχοκαθαριστών για 6 μήνες (ευτυχώς οι συμβάσεις βελτιώθηκαν από τότε...νομίζω.....). Είναι άνθρωπος του υποκόσμου, τον φοβούνται πολλοί και τον απεχθάνονται ακόμα περισσότεροι και για αυτό αποφεύγει και τις Αρχές.
Στο δρόμο για το Μιλάνο ο Giorgio γνωρίζεται με τον Alfredo, που επίσης πάει στο Μιλάνο για την ίδια δουλειά, αλλά κρύβει και ένα μυστικό που θα αποκαλυφθεί αργότερα. Τα παιδιά ορκίζονται να είναι παντοτινοί φίλοι. Καθώς φτάνουν στο σημείο συγκέντρωσης, όπου υπάρχουν και άλλα παιδιά και ο Luini, επιβιβάζονται σε μια βάρκα και μπαρκάρουν κρυφά τη νύχτα, αλλά τους πιάνει θύελλα και η βάρκα αναποδογυρίζει, με αποτέλεσμα να πνιγούν οι περισσότεροι. Ο Giorgio και o Alfredo γλυτώνουν και σώζουν και τη ζωή του Luini, που παρόλα αυτά τους μεταφέρει στο Μιλάνο. Εκεί οι δρόμοι τους χωρίζουν και ο Giorgio πιάνει δουλειά ως βοηθός του Battista Rossi, καλοκάγαθου μεν, αλλά υπό την επιρροή της γυναίκας του που δεν είναι και από τις καλύτερες. Ακόμα χειρότερος όμως είναι ο γιος τους Αnselmo, που βάζει το Giorgio από την αρχή στο μάτι και θέλει μαζί με τη μάνα του να του κάνει τη ζωή κόλαση. Εντελώς αντίθετο χαρακτήρα όμως έχει η κόρη τους Angeletta, που είναι άρρωστη εδώ και χρόνια (φυματίωση) και απομονωμένη στο δωμάτιό της. Συμπαθεί το Giorgio από την πρώτη στιγμή και τον βοηθά σημαντικά. Ο Alfredo όμως έχει ακόμα χειρότερη μεταχείρηση από το δικό του αφεντικό.

Έτσι ο Giorgio ξεκινά τη δουλειά πλάι στο Rossi περιφερόμενος στο Μιλάνο και φωνάζοντας "Spazzacamino". Όμως κάποια παιδιά στο δρόμο τον ακολουθούν και τον κοροϊδεύουν. Είναι η περιβόητη συμμορία με το όνομα "Οι Λύκοι" (καμιά σχέση με αυτούς του Μίκυ Μάου).

Μετά από την ανθυγιεινή δουλειά ο Giorgio βρίσκει χρόνο να συναντήσει τον Alfredo, του οποίου όμως η υγεία λόγω της κακομεταχείρησης από το αφεντικό του που τα μπεκροπίνει, έχει χειροτερέψει σημαντικά. Ο Alfredo είναι αρχηγός της συμμορίας "Τα Μαύρα Αδέλφια", που την αποτελούν αποκλειστικά τα παιδιά που δουλεύουν ως καπνοδοχοκαθαριστές. Εκεί γνωρίζεται και με άλλα παιδιά και μαζί προσπαθούν να αλληλουποστηριχθούν και να αντιμετωπίσουν τους Λύκους, των οποίων ο Anselmo είναι μέλος. Παράλληλα όμως ο Alfredo του αποκαλύπτει το μυστικό του και όταν τα πράγματα πάρουν πιο δραματική τροπή, ο Giorgio αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας την υπόσχεση που έδωσε όταν ορκίστηκε μαζί με τον Alfredo.
 

romeo4.jpg

Υπόθεση της σειράς:
Δε θα αποκαλύψω περισσότερα γιατί εδώ ακριβώς είναι το κομβικό σημείο που διαφέρει η σειρά από το βιβλίο και τα πράγματα στη σειρά λαμβάνουν τελείως διαφορετική τροπή. Φυσικά το να βλέπεις μια σειρά δεν φτάνει σε καμιά περίπτωση αυτό που νοιώθεις διαβάζοντας το βιβλίο, αλλά εδώ τα πράγματα αλλάζουν εντελώς και δεν έχουν καμία σχέση. Όπως γράφει και εδώ (Pelleas.net | Collected Anime Reviews) δε μιλάμε για padding, δηλ. να βάζεις 1-2 επεισόδια που δεν υπάρχουν στο βιβλίο για να επεκτείνεις την πλοκή, αλλά για ολοκληρωτική αλλάγή. Για να το καταλάβετε θα πρέπει να διαβάσετε και το βιβλίο. Δυστηχώς η σειρά έγινε την περίοδο που ακόμα και οι παραγωγοί του στούντιο Nippon Animation μπήκαν στο παιχνίδι της τηλεθέασης με σημαντικές παρεμβολές στις ποιοτικές σειρές. Αποτέλεσμα να μην φτάνουν σε ποιότητα της θρυλικές σειρές του 70 και έτσι είτε να μειώνεται ο αριθμός των επεισοδίων (απο 50 σε 39 ή λιγότερο), είτε να μην βασίζονται σε βιβλίο και να είναι εμπορικότερα (Nanatsu no Umi no Tico, Peter Pan no Bouken), είτε να πιάνουν απαγοητευτικά νούμερα τηλεθέασης, να μειώνεται ο αριθμός επεισοδίων και να αποσύρονται ή να κόβονται εντελώς (Meiken Rasshii, Ie Naki no Remi). Έτσι και αυτή η σειρά κόπηκε στη μέση και τελείωσε απότομα, προσθέτοντας αρκετά κλισέ στο τέλος και αντικαταστάθηκε από τηλεπαιχνίδια και κωμωδίες. Ωστόσο μια άσχημη σειρά του Nippon Animation παραμένει ποιοτικότερη ή και στο ίδιο επίπεδο με ποιοτικές σειρές άλλων στούντιο.

Επίσης η χρονολογία στο βιβλίο είναι το 1840, αλλά στη σειρά μεταφερόμαστε μετά το Risorgimento.

Άλλες αλλαγές είναι το ότι στη σειρά ο Giorgio (Romeo στο anime) βλέπει την Angeletta μόνο κρυφά τη νύχτα, ενώ στο βιβλίο δεν του επιβάλλεται περιορισμός. Άσε που προσθέτουν πληροφορίες για αυτήν που δεν υπάρχουν στο βιβλίο. Να σημειώσω πως και η Liza Tetzner αναγκάστηκε να μείνει για μήνες κατάκοιτη στο κρεβάττι, οπότε η Angeletta ίσως αντιπροσωπεύει μέρος του χαρακτήρα της.

Στη σειρά στους Λύκους προστίθεται και ένας άλλος χαρακτήρας, η Nikita, που μάλλον δείχνει πως οι σεναριογράφοι θα διαβάσανε σίγουρα και το Die Rote Zora.

Και φυσικά οι άθλιες συνθήκες και η κακομεταχείριση που αντιμετωπίζουν τα παιδιά, δεν αναπαρίστανται στη σειρά όπως στο βιβλίο.

Και οι χαρακτήρες δεν έχουν καμιά σχέση με την περιγραφή του βιβλίου. Πχ η γυναίκα του Rossi στο βιβλίο είναι αδύνατη και νευρικιά, ενώ στη σειρά την κάνανε νταρντάνα, κάνοντας έτσι τις φάπες της στο Giorgio ακόμα πιο οδυνηρές.

Και όπως γίνεται σε όλα τα καρτούν, ο πρωταγωνιστής έχει συντροφιά και ένα ζωάκι. Στην περίπτωσή μας μια χαριτωμένη νυφίτσα με το όνομα Piccolo.
 

romeo5.jpg

Κατά τα άλλα και παρά της αδυναμίες πρόκειται για μια ποιοτική σειρά που έχει να προσφέρει περισσότερα από όσα έχετε συνηθίσει βλέποντας anime και ο τρόπος που αναπτύσσονται οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικός και δεν θα σας απαγοητεύσει. Μόνο πρόβλημα τα τελευταία επεισόδια που αλλάζουν την ιστορία του βιβλίου και καταντάνε βαρετά σε μερικά σημεία. Το τελευταίο επεισόδιο όμως επιφυλάσσει ένα συγκινητικό τέλος, όπως σχεδόν και κάθε τελευταίο επεισόδιο σειρών του World Masterpiece Theater.

Από τους χαρακτήρες στη σειρά ξεχωρίζουν ο Giorgio και o Alfredo, όπως και η Angeletta. Αργότερα εμφανίζονται και άλλοι χαρακτήρες από τις δύο συμμορίες, όπως και κάποιοι ευεργέτες, σαν το γιατρό Casella .

Ο θεατής συμπάσχει με τους χαρακτήρες και προσμένει το επόμενο επεισόδιο, ενώ οι συμπλοκές μεταξύ των συμμοριών έχουν δραση και αγωνία. Και μερικές στιγμές είναι ιδιαίτερα δραματικές.

Όσο για το animation: Το Μιλάνο του 19ου αιώνα, έστω με μερικούς αναχρονισμούς, αναπαρίσταται αρκετά πιστά, ενώ και οι χαρακτήρες είναι αρκετά καλά σχεδιασμένοι. Μιας και πρόκειται για μεταφορά Bildungsroman επί της μικρής οθόνης, η ανάπτυξη τους δεν έχει καμία σχέση με τα συνηθισμένα anime που βλέπετε.

Η μουσική επένδυση είναι και αυτή ποιοτική, από το υπέροχο τραγούδι εισαγωγής μέχρι την background μουσική και κάνει τη θέαση της σειράς ακόμα καλύτερη.

Σκηνοθέτης της σειράς είναι ο Kozo Kozuha που όπως βλέπω σκηνοθέτησε αρκετές σειρές του Nippon Animation, δυστηχώς όχι και τόσο καλές. Πιστεύω αν η σειρά αυτή είχε γίνει το 70 θα ήταν μια από τις καλύτερες, ενώ με την αλλαγή της πλοκής χαλάει σημαντικά στο τέλος.

 

romeo6.jpg

Είναι από τις σειρές που θα προκαλέσουν θετικές εντυπώσεις σε όλους τους θεατές. Και ίσως να εκτιμήσετε περισσότερο κάποια πράγματα βλέποντας πως ζούσαν οι άνθρωποι τότε.

Αν σας άρεσε η σειρά διαβάστε και το βιβλίο που είναι πολύ καλύτερη εμπειρία και ένα από τα καλύτερα και συγκινητικότερα που έτυχε να διαβάσω. Χάνετε αρκετά αν αρκεστείτε μόνο στο anime.


 

romeo7.jpg


Edited by Kai, 15 June 2017 - 15:03.




Also tagged with one or more of these keywords: winter 1995, anime review, adventure, drama, historical