Εντάξει ρε 'συ kamui, μην δημιουργείς κι εσύ τους ίδιους διαχωρισμούς στους οποίους ασκείς κριτική. Το ότι εμβολιάστηκε κάποιος δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι συστημικός ή ότι ξυπνάει και κοιμάται προσευχόμενος να έρθει η νέα τάξη πραγμάτων...
Αυτό μου το έχουν ξαναπεί και μου κάνει εντύπωση που παρερμηνεύονται εύκολα τα λεγόμενά μου. Ίσως συμβαίνει γιατί απαντάω κάπως επιθετικά σε μια κατάσταση η οποία είναι βίαιη και επιθετική εις βάρος εμένα και πάρα πολλών άλλων ανθρώπων εδώ και δύο χρόνια, μια κατάσταση στην οποία δεν είχαμε κανένα δικαίωμα έκφρασης σε οποιοδήποτε επίπεδο. Σίγουρα εύκολα πέφτει κανείς στην παγίδα με το να αναπαράγει το απαρτχάιντ διαλέγοντας "στρατόπεδο", πράγμα με το οποίο δεν συμφώνησα ποτέ, πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι όταν υπάρχει ένα γενικευμένο ρατσιστικό καθεστώς, τα θύματα του ρατσισμού δεν γίνεται να εξισώνονται με τους θύτες, ακόμα και αν η οργή τους είναι υπερβολική. Βέβαια δεν είναι όλοι ακριβώς θύτες γιατί και από την αλληλεπίδρασή μου με περαστικούς στο δρόμο η κοινή γνώμη γενικά δεν πρόκειται γενικά να παραδεχτεί ότι συμφωνεί με αυτή την κατάσταση. Όταν όμως συναινεί κανείς σε ένα καθεστώς και επωφελείται από "προνόμια" που στερούνται οι συνάνθρωποί του, είτε το θέλει είτε όχι παίρνει μια πολιτική θέση. Έχω ακούσει πράγματα του τύπου "ναι αλλά αν κάποιος είναι υπέρ του εμβολίου γιατί να μην έχει το ίδιο δικαίωμα με εσένα", που είναι σαν να λέμε "it's ok to be white". Το ότι ο υγειονομικός ρατσισμός δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα αποκαλύπτει ποια είναι τα πραγματικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας η οποία περιμένει κάποια επίσημη έγκριση για να καταλάβει αν η συμπεριφορά του είναι ρατσιστική ή όχι. Όταν παραβιάζονται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τα θύματα της καταπίεσης εξομοιώνονται με όσους επωφελούνται από αυτήν, σαν να πρόκειται για ένα ίσο ζήτημα, αγνοεί κανείς τη βαθειά πολιτική διάσταση του ζητήματος. Ενδεχομένως κάποιοι πίστεψαν πράγματι το παραμύθι των ΜΜΕ περί "αντιεμβολιαστών". Breaking news: καμία διαδήλωση δεν υπήρξε ενάντια στο δικαίωμα στον εμβολιασμό, οι κυριότερες διαδηλώσεις ενάντια στις υποχρεωτικότητες παγκοσμίως έχουν να κάνουν με το πολιτικό σκέλος της υποχρεωτικότητας και μόνο. Δεν υπάρχει κάποιος διχασμός ανάμεσα σε αντικρουόμενα συμφέροντα εδώ, ο διχασμός είναι χειραγωγούμενος από ένα κράτος που φορτώνει τη δική του ανευθυνότητα σε μία κοινωνικά ευάλλωτη ομάδα, την οποία στοχοποιεί ως κοινωνικά επικίνδυνη βάσει ψευδών επιστημονικών στοιχείων. Ο διχασμός στην πραγματικότητα όμως δεν αφορά τους εμβολιασμένους η μη, αφορά ακριβώς όσους εμπιστεύονται τη συστημική προπαγάνδα η οποία αναπαράγει με ανάλογα μονομερή και συχνά ψευδή τρόπο το αφήγημα που συμφέρει το σύμπλεγμα εξουσίας που διατηρεί τον έλεγχο της πληροφορίας, και σε όσους αναζητούν κάποια μορφή εκδημοκρατισμού απέναντι σε όλους τους τομείς έκφρασης του ανθρώπου. Εδώ βέβαια τα πράγματα γίνονται πολύ πιο πολύπλοκα καθώς αυτός ο διαχωρισμός επίσης δεν είναι συνεπής σε όλους τους τομείς της ιδεολογίας, για την ακρίβεια είναι γεμάτος στρεβλώσεις, οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι πάραυτα να επεκτείνουν τη συκοφαντία περί "ακροδεξιών στοιχείων που εχθρεύονται την πρόοδο και σκορπούν την παραπληροφόρηση".
Η θέση των επιστημόνων στην αρχή της πανδημίας ήταν ότι αν προλάβει να εμβολιαστεί ένα σεβαστό ποσοστό του πληθυσμού (πχ 70%), τότε η ασθένεια από τον ιό θα αρχίσει να γίνεται σταδιακά πιο ήπια στα στελέχη για τα οποία υπάρχει κάλυψη (Α και Δ, από τα κυρίαρχα). Έλεγαν, κιόλας, ότι ο ιός θα αρχίσει να μεταλλάσσεται σε ακόμη πιο ήπια στελέχη (πχ. Ο) και δεν θα είναι τόσο θανάσιμος, όσο αρχικά ήταν.
Καταρχάς δεν νομίζω πως υπήρξε ποτέ κάποια ενιαία και σαφής "θέση των επιστημόνων", πόσο μάλλον στην αρχή, απλώς κατασκευάστηκε ένα αφήγημα και παπαγαλίστηκε επιτηδευμένα από τα ΜΜΕ σε μια διαδικασία που για τον πιο εύπιστο μοιάζει με χαλασμένο τηλέφωνο. Ο ΠΟΥ συστηματικά υποστήριζε ότι τα ποσοστά των ανεμβολίαστων ευθύνονται για τη δημιουργία μεταλλάξεων, μια αντίληψη που προπαγανδίστηκε καταστροφολογικά από τα ΜΜΕ, φτάνοντας μέχρι και σε σημείο να στοχοποιήσουν τα ανήλικα παιδιά (αυτά που βασανίζουν εδώ και δύο χρόνια) ως "εργαστήρια παραγωγής μεταλλάξεων". Ακόμα και στην περίπτωση της όμικρον η καταστροφολογία συνεχίστηκε, ακόμα και όταν το αποτυχημένο αντιεπιστημονικό αφήγημά τους για το τοίχος ανοσίας που δεν θα χτιζόταν ποτέ γιατί ο εμβολιασμός ενέτεινε τη διασπορά των μεταλλάξεων αντί για το αντίθετο κατέρρευσε, εκμεταλλεύονταν την ίδια καταστροφολογία για να υποστηρίξουν ακριβώς το ίδιο αφήγημα, βάζοντας όλο και περισσότερες κοινωνικά ευάλλωτες ομάδες στο στόχαστρο και υποβάλλοντας ακόμα και τους πειθαρχημένους σε όλο και περισσότερους εκβιασμούς, όπως η τρίτη δόση.
Στην πράξη, πράγματι επιμηκυνθηκε ο ρυθμος εξάπλωσης με τις καραντίνες, δίνοντας τον χώρο στα συστήματα υγείας των χωρών να προετοιμαστούν και να αναχαιτίσουν ένα μεγάλο κύμα θανάτων, που θα προερχόταν από τα αρχικά στελέχη.
ΟΜΩΣ
Από ένα σημείο και μετά, το ζήτημα έγινε πολιτικό. Η δική μας κυβέρνηση δεν στήριξε όσο θα έπρεπε το σύστημα υγείας, έπαιρνε πολιτικές αποφάσεις βάσει του ποιος ήταν εμβολιασμένος ή όχι (το πρόστιμο άνω των 60 μεγάλη ξεφτίλα), χωρίς να υπάρχει κάποιο εμφανές κίνητρο. Ο κόσμος διαιρέθηκε σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους, ψεκασμένους και αψεκαστους, κλπ.
Μπορώ να κατανοήσω ότι κάποιος εύπιστος μπορεί να δικαιολογίσει το κομμάτι σχετικά με τις καραντίνες και ούτε προσωπικά το παίζω ξερόλας ως προς το τι έπρεπε να γίνει για το καλό όλων, ωστόσο πιστεύω ότι το ζήτημα της επιδημιολογίας είναι αμιγώς πολιτικό. Η βιοπολιτική αντίληψη ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ' όλα και ότι μοναδική ευθύνη του κράτους σε περίπτωση επιδημίας είναι να ελαχιστοποιήσει τους θανάτους που να οφείλονται στη συγκεκριμένη νόσο (που παραπλανητικά ονομάστηκε "πανδημία" όπως και η Η1Ν1, ακριβώς για να δικαιολογηθεί η πολιτική της διαχείριση που στην περίπτωση της Η1Ν1 είχε αποτύχει) είναι βαθειά παραπλανητική γιατί μπορεί να αποτελέσει την αιτία για τόσο μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές κρίσεις που να οδηγήσουν συνολικά σε μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη υγειονομική επιδείνωση. Αν μη τι άλλο αυτό αποδεικνύεται από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που δείχνουν ότι πριν τα εμβόλια οι συνολικοί θάνατοι ήταν λιγότεροι απ' ότι μετά. Αυτό δε σημαίνει ότι για τους θανάτους οφείλονται μόνο τα εμβόλια ή ότι οι καραντίνες δεν μείωσαν καθόλου τον αριθμό των ανθρώπων που θα πέθαιναν τότε, (γιατί αργά ή γρήγορα οι περισσότεροι έτσι κι αλλιώς θα πέθαναν, γιατί αυτό είναι το φυσιολογικό με βάση το προσδόκιμο ζωής που είχαν υπερβεί), δείχνει όμως ότι η συνολική εικόνα της βιοπολιτικής διαχείρησης ακόμα και σε υγειονομικό επίπεδο μόνο, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παρουσίαζαν οι τρομοκράτες και οι καταστροφολόγοι. Η αποτελεσματικότητα του κράτους έκτακτης ανάγκης ακόμα και σε καθαρά υγειονομικό επίπεδο δεν φαίνεται να είναι μακροπρόθεσμα αποτελεσματική, για το πολιτικό και νομικό σκέλος ως προς το μέλλον των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" και των "δυτικών δημοκρατιών" ας μην σχολιάσω καν. Αυτό ας πούμε πως θα το κρίνει η ιστορία, αν δεν το έχει εμφανώς κρίνει ήδη.
Και επειδή το πρόσχημα πάντα ήταν τα συστήματα υγείας όπως λες, αυτά που ήταν από πριν ανεπαρκή και είναι μάλλον αδιανόητο το ότι δεν υπήρχε σε καμία χώρα κανένα απολύτως σχέδιο για την υγειονομική διαχείριση μιας ενδεχόμενης πανδημίας ( δηλαδή σε περίπτωση πραγματικής πανδημίας τι θα κάνουν; και τώρα που "μάθαμε από τα λάθη μας" τι άλλαξε; ), δεν αναφέρεις ως πολιτική απόφαση το ότι εν μέσω "ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ" αποφασίστηκε να βγουν σε αναστολή υγειονομικό προσωπικό, με μία γελοία ψευδοεπιστημονική πρόφαση που μέσα στον κυκεώνα της παραπληροφόρησης που επικρατούσε τότε, έμοιαζε στον περισσότερο κόσμο σχεδόν λογική. Να δεχτεί κανείς όλα τα άλλα, αλλά αυτό; Και ποιος ήταν δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους να τους στηρίξει; Οι συνάδελφοί τους επί το πλείστον τους γύρισαν την πλάτη και τα συνδικάτα τους τους ενέπαιζαν για να διαφημίσουν τις συριζαίικες πολιτικές τους όταν τους συνέφερε και εξαφανίζονταν όταν δεν τους έπαιρνε να μιλήσουν.
Για εμένα, όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι ίδιοι οι άνθρωποι που δεν προσέχουν ποτέ από μόνοι τους, γιατί τα γράφουν όλα στα αρχιδια τους. Εμένα στη δουλειά με κόλλησαν, ενώ ο ίδιος πρόσεχα άπειρα πολύ (γιατί οκ, συμβαίνει...), αλλά δεν μετέδωσα σε κανέναν άλλον τον ιό και έτσι έσπασα την "αλυσίδα". Αντίθετα, οι άλλοι 2 συνάδελφοί μου (ο ένας που με κόλλησε και ο άλλος) κόλλησαν επίσης τις οικογένειες και τους φίλους τους, επειδή δεν τήρησαν την πενθήμερη καραντίνα και επειδή "είχαν γίνει καλά σε 2 μέρες". Εγώ ακόμη και μετά την καραντίνα φορούσα μάσκα παντού μέχρι να συμπληρωθεί το δεκαήμερο.
Μετά από αυτά είσαι σίγουρος ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το ποιος δε φοράει μάσκα;
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kamui: 27 Ιούλιος 2022 - 02:20
