Όχι, το στάτους της ομοφυλοφιλίας δεν είναι εντελώς διαφορετικό και η ιδέα ότι υπάρχουν διαφορετικοί σεξουαλικοί προσανατολισμοί με τον οποίο γεννιέται ο κάθε άνθρωπος, και διατηρεί μόνο αυτό για το υπόλοιπο της ζωής του δεν είναι μια σύγχρονη αντίληψη και σίγουρα δεν είναι ένα σύγχρονο κατασκεύασμα. Αλλά καταλαβάινω γιατί μπορεί κάποιος να το πιστεύει αυτό. Ο προσανατολισμός υπάρχει και ειναι πλέον επιστημονικά αποδεκτος. Και υπηρχε πάντα, απλώς η κοινωνία (συνήθω οι θρησκευόμενες εξ'αυτών) στρουθοκαμήλιζε για να μην παραδεχτεί τη φυσικοτητα του. Το οτι μπορεί κάποιος να ενεργησει εξω απο τον προσανατολισμο του π.χ. ομοφυλοφιλοι που παντρευονται ετεροφιλους και τεκνοποιουν από φοβο κατακραυγής, ή ετεροφυλοφιλοι που βιάζουν ομόφυλους των, για λογου επιβολης, βασανιστηριων, virgin cleansing myth και άλλες ανωμαλίες, δεν εχει να κανει με τον προσανατολισμό. Είναι μια πολύπλοκη συζητηση που δεν αφορά το δευτερο συνθετικό "-φιλία", την σεξουαλική έλξη δηλαδή για έναν αλλο ανθρωπο.
Και κάποτε ήταν επιστημονικά αποδεκτή η αντίληψη ότι η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια, όλως τυχαίως η επιστήμη τείνει να συμφωνεί πάντα με την αντίληψη που ενισχύει την εκάστοτε επικρατέστερη ιδεολογία. Είναι ουσιαστικά αδύνατον να γίνει αντιληπτή η ανθρώπινη φύση ανεξάρτητα από την ανθρώπινη κοινωνία, καθώς η κοινωνία είναι ούτως ή άλλως μέρος της φύσης του ανθρώπου, και όπως στη φύση υπάρχει ποικιλομορφία με πολλά κοινά σημεία, το ίδιο συμβαίνει και στους πολιτισμούς. Μέρος αυτής της ποικιλομορφίας στην ανθρώπινη συμπεριφορά είναι το ότι ο άνθρωπος αν έχει μια υγιή επαφή με τη φύση του μπορεί να λειτουργήσει σε πολλά διαφορετικά πλαίσια, ανεξάρτητα από κάποιο συγκεκριμένο "προσανατολισμό". Δεν τεκνοποιούν ούτε παντρεύονται όλοι οι ομοφυλόφιλοι από φόβο, ούτε όλοι οι άντρες που υιοθετούν ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές σε χώρους όπως ο στρατός ή οι φυλακές είναι μέσω βιασμών, νομίζω ότι όταν ο άνθρωπος βγαίνει έξω από το "comfort zone" του, γνωρίζει ότι η φύση του είναι κάτι πολύ πιο πολύπλοκο από αυτό που μπορεί να νόμιζε.
Η διαδοση της ομοφυλοφιλίας λογικά θα ήταν παντου και πάντα περιπου η ίδια, αλλά η δαιμονοποίηση της κάνει την ακριβη καταγραφη ποσοστών πρακτικα απίθανη.
Μα δεν ήταν η ίδια. Αυτό είναι το θέμα. Ορισμένοι πολιτισμοί θεσμοποίησαν την ομοφυλοφιλία σε ορισμένα πλαίσια και ως προς ορισμένες σχέσεις (βλ. αρχαία Ελλάδα, μεσαιωνική Ιαπωνία) και άλλοι την καταδίκασαν ή αδιαφόρησαν για αυτήν. Τα ποσοστά που αναγνωρίζουμε σήμερα ως φυσιολογικά δεν νομίζω πως δικαιολογούν πχ την έκταση φαινομένων όπως τα γνωστά σκάνδαλα της καθολικής εκκλησίας.
Άνθρωποι βρίσκονται σε μια τάδε θέση και υιοθετούν μια τάδε συμπεριφορά, γιατί μπορούν. Γιατί το κοινωνικό πλαίσιο που τους διαμόρφωσε τους το επιτρέπει ή τους ωθεί προς αυτό.
Για αυτό και όταν μιλάμε ιστορικά για την ομοφυλοφιλία δε μιλάμε για κάποια ταυτότητα ή ατζέντα, αλλά για μια συμπεριφορά. Ο βαθμός της επιλογής που έχει ο καθένας στο αν θα υιοθετήσει μία ή άλλη συμπεριφορά είναι κάτι που δεν είμαστε σε θέση να ανιχνεύσουμε, γιατί η σεξουαλικότητα είναι ούτως η άλλως άμεσα συνυφασμένη με την ψυχολογία. Η φυσική ανατομία και οι ερωτογενείς ζώνες όλων των ανθρώπων είναι σε γενικές γραμμές οι ίδιες. Ο βαθμός στον οποίο ερεθίζεται κανείς εξαρτάται πάρα πολύ από ψυχολογικές συνθήκες και το τι "επιτρέπει" ο ίδιος στον εαυτό του να νιώσει. Νομίζω ότι επειδή ζούμε σε μια κοινωνία που βασίζεται πολύ στην αρχή της αντίφασης και σου λέει ότι δεν μπορείς να είσαι πολλά πράγματα ταυτόχρονα, αλλά πρέπει να είσαι ή το ένα ή το άλλο, οι άνθρωποι που για χ/ψ λόγους ανακαλύπτουν σε μικρή ηλικία πολύ εντονότερες ομοφυλοφιλικές τάσεις απ' ότι το αντίστροφο, καταλήγουν να δομούν την ταυτότητά τους πάνω σε αυτό με ένα τρόπο που να τους κάνει να μοιάζουν πολύ διαφορετικοί από τους υπόλοιπους, ενώ συνήθως δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη φυσική διαφορά που να το καθιστά αυτό αναγκαίο. Το ότι κάποιοι από αυτούς μπορεί να καταλήξουν παραδοσιακοί οικογενειάρχες δε σημαίνει απαραίτητα ότι αρνούνται εξ' ολοκλήρου τη φύση τους, αλλά περιορίζουν ένα μέρος αυτής, για να ενισχύσουν ένα άλλο.
2. Αμαρτία δεν είναι ότι σε απομακρυνει απο το θεό, αν δεν εισαι θρησκος. Αν παρατηρήσεις, οι απαγορεύσεις και οι τιμωρίες στην παλαιά διαθηκη δεν ηταν ίδιες για άντρες και γυναικες. Δηλαδή.
α>Πέτρος βίαζε Γιαννη; Κακό! Γιάννης μετά σκιά του εαυτού του, δεν μπορεί να πάει στη δουλειά ή στον πόλεμο.
β>Πετρος βιαζε Μελπωμένη; Ζμπουτσαμας έτσι και αλλιως βουβη και πειθηνια τη θελουμε.
γ>Νικος κεράτωσε Μαρία; Ζμπουτσαμας αρκει να μην ειναι παντρεμενη γιατι ανηκει σε αλλον..
δ>Μαρία κεράτωσε Νίκο; Μαλακία. Νικος ερωτευμένος, χάνει τα μυαλά του, δεν μπορεί να πάει στη δουλειά ή στον πόλεμο, αρα λιθοβολισμος Μαρίας στην πλατεία να βλέπουν όλοι προς γνωση και συμμορφωση.
Και πάει λέγοντας. Αμαρτία δηλαδή ήταν ότι δυνητικά μπορούσε να οδηγησει στην εξασθένηση της κοινωνιας, ως συνολο και στρατιωτική δυναμη, οχι το ανηθικο. Αλλιώ θα είχαν ολοι τις ίδιες τιμωριες, κατ'ελάχιστον.
Θα αποφύγω να σχολιάσω πόσο αυθαίρετα ερμηνεύεις την Παλαιά Διαθήκη (και την Καινή παραπάνω) γιατί θα κάνω και εγώ το ίδιο μιας και τείνει να είναι αναπόφευκτο, και θα μείνω απλώς στο γεγονός ότι αμαρτία ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ αν δεν είσαι θρήσκος. Δεν έχει νόημα. Δεν γίνεται να καταλάβεις καν το concept. Για αυτό και μιλάς για κοσμικές και ιστορικές τιμωρίες που για κανένα λόγο δεν εξυπακούονται από την ίδια την έννοια της αμαρτίας. Το ότι κάποιος αναγνωρίζει τη φύση του ως αμαρτωλή δε σημαίνει ότι δίνει δικαίωμα σε κάποιον άλλον άνθρωπο να τον τιμωρίσει. Υπάρχουν ένα σωρό χριστιανοί ομοφυλόφιλοι, το ότι αναγνωρίζουν τη φύση τους ως αμαρτωλή (όπως θα ήταν λογικό να κάνει κάθε χριστιανός ανεξαρτήτως προσανατολισμού) δε σημαίνει ότι συμφωνούν και επιζητούν την ομοφοβική βία από τους συνανθρώπους τους.
3. Ο σύγχρονος κοσμος δεν έχει βουλιάξει στην "αμαρτία" λόγω υλισμου, αυτός υπήρχε πάντα, αλλά κυρίως λογω αμφισβητησης. Εχουν πλέον εξηγηθει τα φυσικα φαινομενα, οι αρρωστιες εχουν θεραπειες και το να πηγαινεις στην εκκλησία για πολλους ειναι γραφικο. Οποτε, απο τη στιγμη που δεν ενοχλουν κανεναν άλλον, θα στριψουν ενα τσιγαρακι, θα φανε σουβλακι κυριακατικα και θα λιγουρευτουν ενα περαστικο κωλαρακι χωρις ιδιαιτερες τυψεις. Δεν σε εμποδίζει να πιστευεις στο Θεό, αν θες. Αλλη μία αντιφαση στις χιλιάδες.
Το αν σε εμποδίζει ή όχι είναι δικό σου θέμα. Έχει να κάνει με το πώς πιστεύεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πιστεύει κανείς, το αν ο τρόπος ζωής του αποτελεί αντίφαση ή σύνθεση ως προς αυτό είναι πάλι θέμα δικής του αντίληψης.
4. Δεν ειναι υποκριτικο οτι αυτο κατακρινει μονο η εκκλησια, ειναι πρακτικό. Βρισκει πιο πολλόυς οπαδους έτσι. Αν κατήγγειλε με το ίδιο σθενος την οστρακοφαγία, θα γελαγαν η πέτρες, τα παρδαλά κατσίκια και η κουτση Μαρία. Το αφηνιασμενο πληθος 9 ατομων στην πλατεία συντάγματος δε θα φτανε ουτε για ομαδα ποδοσφαιρου.
Η οστρακοφαγία δεν καταδικάζεται κάπου στην Αγία Γραφή, αυτό είναι το θέμα. Το να είσαι πλούσιος, αντίθετα, το να διεκδικείς κοσμική εξουσία, το να είσαι περίφανος για τον εαυτό σου, το να καταπιέζεις και να εκμεταλλεύεσαι τους άλλους, αυτά είναι πράγματα που καταδικάζονται απείρως περισσότερο από το αν σου αρέσουν τα αγοράκια ή τα κοριτσάκια. Φαντάσου η εκκλησία να κατέκρινε τις πρακτικές που τη συντηρούν εδώ και αιώνες, θα αυτοαναιρούταν.
Για να εξηγήσω πιο απλά αυτό που θέλω να πω πάνω στη σύγχρονη ζωή, αν καταβάθος δεν αναγνωρίζεις κάτι ως μέρος της φύσης σου, δεν έχεις λόγο να το μισείς. Μισούμε αυτό που φοβόμαστε. Φοβόμαστε τους καθρέπτες της δικής μας αδυναμίας. Αν η ανθρώπινη σεξουαλικότητα περιοριζόταν στις σύγχρονες ταμπέλες προσανατολισμών που γεννήθηκαν από τις πολιτικές ταυτοτήτων, τότε πράγματι θα ήταν τόσο παράλογο να μισούμε ο ένας τον άλλον επειδή απλά γεννηθήκαμε διαφορετικοί. Κατακρίνει κανείς μια συμπεριφορά που αισθάνεται ως απειλητική, γιατί ξέρει μέσα του ότι ο ίδιος δεν απέχει τόσο πολύ από αυτήν όσο θα ήθελε να νομίζει.
Αυτό εξηγεί και τη διαφορά στο στάτους της ομοφυλοφιλίας για κάθε φύλο.
Οι περισσότερες γυναίκες με τις οποίες έχω έρθει αρκετά κοντά ώστε να μιλάμε για τέτοια, αν δεν ήταν ομοφυλόφιλες, είτε είχαν κάποια σχετική έλξη ή εμπειρία/σχέση τουλάχιστον σε μια φάση της ζωής τους, ή ήταν τουλάχιστον ανοιχτές προς αυτό το ενδεχόμενο. Από άντρες μόνο τον Γκλέτσο ξέρω, και όχι προσωπικά.: P Τυχαίνει να συναναστρέφομαι τόσο συχνά με άτομα με "αμφι/λεσβιακό γενετικό κώδικα"; Ή μήπως είναι πιο ανοικτές προς τις δυνατότητες της φύσης τους γιατί έχουν πολύ λιγότερα να ρισκάρουν;