Claymore (Kureimoa クレイモア)
Genre: Adventure, Fantasy, Medieval
Σκηνοθεσία: Hiroyuki Tanaka
Studio: Madhouse Studios
Επεισόδια: 26 (3/4/2007 – 25/9/2007)
Η σειρά Claymore είναι βασισμένη στο ομώνυμο manga του Norihiro Yagi. Προβλήθηκε σε 26 επεισόδια, στο κανάλι NTV, από τις 3 Απριλίου έως τις 25 Σεπτεμβρίου 2007, ακολουθώντας, μέχρι κάποιο σημείο, πιστά την ροή του manga. Η σειρά έγινε σε παραγωγή Madhouse Studios, σκηνοθεσία του Hiroyuki Tanaka, σχέδιο από Takahiro Umehara και μουσική από Masanori Takumi. Η σειρά έχει βαθμό καταλληλότητας TV-MA (mature audiences), λόγω του βίαιου και αιματηρού περιεχομένου της.
Σύνοψη:
Σε ένα μεσαιωνικό σκηνικό, ο κόσμος μαστίζεται από τέρατα που αρέσκονται στο να τρώνε ανθρώπινα εντόσθια. Τα τέρατα αυτά, που ονομάζονται Yoma, έχουν φυσικές δυνατότητες πολύ ανώτερες από αυτές των ανθρώπων και για αυτό είναι πολύ δύσκολο να εξοντωθούν. Για τον σκοπό αυτό δημιουργήθηκε μια οργάνωση πολεμιστριών, οι οποίες είναι υβρίδια ανθρώπων και Yoma. Οι πολεμίστριες αυτές κατέχουν επίσης υπερβολικά αυξημένες φυσικές δυνατότητες, μεγαλύτερες των Yoma, και τα σκοτώνουν με μεγάλα σπαθιά (claymores). Από την προτίμησή τους στο όπλο αυτό, οι άνθρωποι τις ονόμασαν Claymore. Οι Claymore σκοτώνουν Yoma μετά από εντολή κάποιας πόλης ή χωριού λαμβάνοντας, μετά την διεκπεραίωση της δουλειάς, μια μεγάλη χρηματική αμοιβή, για λογαριασμό της οργάνωσής τους. Η σειρά ακολουθεί τις περιπέτειες της Claymore #47 εν ονόματι Clare και του προστατευόμενού της, του Raki.
Γενικός σχολιασμός:
Για να μπει ο μη εξοικειωμένος αναγνώστης στο κλίμα, θα κάνω πρώτα μια μικρή περιγραφή των Claymore. Οι πολεμίστριες αυτές ήταν άνθρωποι που «πήραν» το αίμα και τη σάρκα από κάποιο Yoma για να αποκτήσουν την απαραίτητη δύναμη να τα πολεμήσουν. Σχεδόν στο σύνολο των περιπτώσεων είναι κορίτσια ορφανά, που οι γονείς τους σκοτώθηκαν από κάποιο Yoma και η οργάνωση (η οποία διοικείται από μυστηριώδεις μαυροντυμένους κουκουλοφόρους) τα πήρε για να τα κάνει Claymore. Με την γενετική αυτή τροποποίηση αποκτούν υπεράνθρωπες ικανότητες και μπορούν να χρησιμοποιήσουν την δαιμονική ενέργεια των τεράτων, η οποία λέγεται yoki. Εξωτερικά είναι άνθρωποι και έχουν ανοιχτά ξανθιά μαλλιά και ασημένια μάτια. Όσο ελευθερώνουν yoki, η δύναμή τους μεγαλώνει αλλά αποκτούν περισσότερα δαιμονικά χαρακτηριστικά. Μπορούν να απελευθερώσουν ενέργεια μέχρι κάποιο οριακό σημείο, μετά το οποίο μεταμορφώνονται οριστικά στα τέρατα τα οποία κυνηγούν.
Γνωρίζοντας το κυρίως θέμα αυτού του anime, δεν περιμένει κανείς να παρακολουθήσει μία σειρά με δυνατό σενάριο. Ευτυχώς, ο Norihiro Υagi μας διαψεύδει πλήρως. Πίσω από την μυστηριώδη οργάνωση μπορεί να κρύβονται μυστικά και κίνητρα ιδιαίτερα σκληρά και απάνθρωπα, τα οποία ο θεατής αντιλαμβάνεται όσο προχωράει η σειρά. Με αποκορύφωση τα επεισόδια 11–17, αποκαλύπτονται γεγονότα και καταστάσεις που τραβούν το ενδιαφέρον όσο και οι μάχες, οι οποίες (ας το παραδεχτούμε) είναι και ο κύριος λόγος που θα δει κάποιος ένα τέτοιο anime. Από την άλλη, τα 2 ή 3 τελευταία επεισόδια μας ρίχνουν μια ψυχρολουσία σεναριακής απώλειας, που ίσως να μας βάλουν στο τριπάκι του αν θέλουμε 2η season ή όχι (προσωπικά δεν έχω καταλήξει ακόμη). Εδώ να σημειωθεί ότι μέχρι το 20ο επεισόδιο η πλοκή ακολουθεί πιστά το manga και γι’ αυτό αναφέρω τον συγγραφέα. Η πλοκή από εκεί και μετά είναι δουλειά της ομάδας του anime.
Ένα άλλο πολύ καλό σημείο είναι οι χαρακτήρες των Claymore. Η κάθε μία έχει την δική της προσωπικότητα και τα δικά της κίνητρα και πιστεύω. Βλέπουμε Claymore ευέξαπτες, ήρεμες, αιμοχαρείς, βάρβαρες, νηφάλιες. Όλες έχουν την προοπτική να ξεφύγουν από τα όριά τους (αυτό θα το καταλάβει κάποιος καλύτερα αν δει τη σειρά) αλλά λίγες ξεφεύγουν και ακόμα λιγότερες μπορούν να επανέλθουν.
Η απόμακρη συμπεριφορά τους οφείλεται στο ότι κανείς δεν τις αντιμετωπίζει σαν ανθρώπους, αλλά σαν δαίμονες-μάγισσες. Οι άνθρωποι τις αποκαλούν silver-eyed witches, ή απλά τέρατα και επειδή γνωρίζουν την δαιμονική τους φύση τις φοβούνται και τις αποφεύγουν. Ενώ οι περισσότερες δεν δείχνουν να ενοχλούνται, στην πραγματικότητα δεν θέλουν τίποτε, όσο να ζήσουν και να πεθάνουν σαν άνθρωποι.
Σχέδιο:
Τα Madhouse Studios έκαναν άλλη μία φορά το θαύμα τους. Μετά από σειρές όπως Death Note, Devil May Cry, Gungrave και X, μας παρέδωσαν αυτό το φοβερό anime, που πραγματικά έχει συνδυάσει υπέροχα το σχέδιο με την ιστορία.
Ο τρόπος με τον οποίο έχουν σχεδιαστεί οι χαρακτήρες βγάζει όλη τους την ύπαρξη στην επιφάνεια. Οι κάτοικοι των ταλαιπωρημένων από τους δαίμονες πόλεων, οι απόκοσμες και μυστηριώδεις Claymore, τα σαρκοβόρα Yoma, έχουν όλα αποδοθεί με πολύ ικανοποιητικό τρόπο. Το σκηνικό απαρτίζεται από πυκνοκατοικημένες πόλεις, μεγάλα δάση, παγωμένα και αφιλόξενα βουνά, άνυδρες ερήμους. Μία πληθώρα τοποθεσιών που δεν κουράζει και αποτελεί ένα ταιριαστό φόντο για τις περιπέτειες που εξιστορούνται.
Οι μάχες είναι αναμφισβήτητα το δυνατό σημείο της σειράς. Έντονες, βίαιες και αιμοσταγείς, αποτελούν τον κορμό της ιστορίας και το κεντρικό θέμα αρκετών επεισοδίων. Τα σπαθιά που σχίζουν τον αέρα για να βρουν το στόχο τους, οι ασταμάτητες επιθέσεις των τεράτων και οι πανίσχυρες αύρες δένουν για να δώσουν ένα θέαμα που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Το περιβάλλον, φυσικά, δε μένει ανεπηρέαστο από τον πόλεμο μεταξύ Claymore και Yoma. Σκόνη στον αέρα, βράχοι που σπάνε, τοίχοι που γκρεμίζονται είναι μόνο ένα δείγμα από τις συνέπειες των αδυσώπητων μαχών. Και όλα έχουν αποδοθεί με την κάθε λεπτομέρεια.
Ήχος / Μουσική:
Η ηχητική και μουσική επένδυση της σειράς δεν μπορούσε παρά να είναι και αυτή έντονα δεμένη με το γενικότερο κλίμα. Οι φωνές των χαρακτήρων και ειδικότερα των Claymore αποδίδουν όλο το συναίσθημα ή ακόμα και την πλήρη απώλεια συναισθημάτων αυτού που μιλάει. Οι Claymore ακούγονται απόμακρες και ψυχρές. Μηχανές που σκοτώνουν και τίποτα άλλο. Αλλά όταν τα συναισθήματά τους αποκαλύπτονται, οι seiyū φροντίζουν να μας κάνουν να το νιώσουμε πολύ καλά.
Τα μουσικά κομμάτια που ακούγονται είναι εναρμονισμένα με την ένταση ή την χαλαρότητα της κάθε σκηνής, και κάποια από αυτά πραγματικά χαράσσονται στη μνήμη του θεατή και όταν ξανακούγονται φέρνουν πίσω κάθε προηγούμενη μάχη, κάθε ανθρώπινη στιγμή αδυναμίας και δύναμης. Πολύ καλές επιλογές έγιναν και στα τραγούδια των τίτλων. Το τραγούδι των τίτλων αρχής Raison D’ Être, ερμηνεύεται από το visual kei συγκρότημα Nightmare, ενώ το τραγούδι των τίτλων τέλους είναι το Danzai no Hana ~Guilty Sky~ (断罪の花 ~Guilty Sky~) που ερμηνεύει η Kosaka Riyu.
Το soundtrack της σειράς έχει συγκεντρωθεί στο cd "CLAYMORE TV Animation O.S.T.", ενώ έχει κυκλοφορήσει και cd με 10 character songs που τιτλοφορείται Claymore Intimate Persona: Character Song Shuu (CLAYMORE INTIMATE PERSONA~キャラクターソング集~ ). Τα τραγούδια αναφέρονται σε 10 Claymore και ερμηνεύονται από την αντίστοιχη seiyū.
Συνοψίζοντας:
Το Claymore είναι μια αξιόλογη σειρά δράσης, με έντονες στιγμές και θεαματικές μάχες. Κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο μέχρι την τελευταία στιγμή και πραγματικά πιστεύω ότι είναι ένα anime που πρέπει να το δειτε. (Εκτός βέβαια αν δεν αντέχει κάποιος το splatter…)
Θετικά σημεία: (+)
Πολλή δράση και έντονες μάχες
Πολύ καλοί χαρακτήρες
Αρνητικά σημεία: (-)
Στο τέλος η πλοκή υποβαθμίζεται
Review by
Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Kai: 15 Ιούνιος 2017 - 14:05