71 replies to this topic

[Blademaster_X]

Κλείνοντας πιστεύω ότι δεν θα επηρεαζόμασταν τόσο με τους 50 νεκρούς αν ακούγαμε στις ειδήσεις ότι πεθάναν απο έκρηξη βόμβας στο Ιράκ. Τώρα όμως που οι νεκροί ειναι στη χώρα μας όλοι μας επηρεαστήκαμε.

Προσωπικα δεν νομιζω πως εχω επηρρεαστει πιο πολυ επειδη οι θανατοι αυτη τη φορα.(ναι, αυτη τη φορα και ναι θα υπαρξουν κι αλλοι και χτυπηστε οσο ξυλο θελετε) ειναι στη χωρα μας
Αν δεν ηταν αυτο το thread δεν θα σκεφτομουν καν να ποσταρω κατι σχετικο. Και μιας και δεν εχει πεθανει κανενας δικος μου ανθρωπος ειμαι σιγουρος πως η λυπη που νιωθω αυτη τη στιγμη και προσωρινη ειναι και δεν προκειται να φτανει ουτε στο ελαχιστο τη λυπη ενος γνωστου ενος θυματος. Ο κοσμος ετσι δουλευει: Εχουμε ανθρωπους που ξερουμε και νοιαζομαστε και αλλους για τους οποιους νιωθουμε κατι προσωρινο.
Το μονο που μπορω να πω ειναι πως μεχρι ενα σημειο ολοι μας εχουμε χασει 1-2 γνωστους μας, αλλοι απο τη φυσικη ροη της ζωης και αλλοι απο περιπτωσεις σαν κι αυτες. Για την 1η περιπτωση μπορω να τους καταλαβω μιας και αυτη τη στιγμη ειμαι χωρις ουτε ενα παππου/γιαγια. Για το 2ο ακομα δεν εχω περασει κατι τετοιο και γιαυτο οτι και να πω σε αυτα τα ατομα θα ειναι λιγο και δεν θα βοηθησει καθολου. Η καρδια ενος ανθρωπου ειναι μικρη και παει μονο στα ατομα που νοιαζεται. Τι δικαιωμα εχω εγω να ισχιριζομαι πως καταλαβαινω τον πονο τους οταν δεν μπορω καν να φανταστω πως θα ειναι.
Το καλυτερο για αυτα τα ατομα αυτη τη στιγμη ειναι ο χρονος. Ειναι το ενα πραγμα που θα μεινει για παντα χωρις τελος.

[Darkchilde]

Τι να πώ κι εγώ? Έχασα 4 ανθρώπους πολύ αγαπημένους σε 3 χρόνια...

Τον Οκτώβριο του 2004 έχασα τον παπαπού μου από Altzheimer's. Τουλάχιστον είχε περάσει τα 90. Στεναχωρέθηκα αλλά εκείνη την εποχή είχα τον πατέρα μου με καρκίνο. Πέθανε τον Φεβρουάριο του 2005. Ήταν 66 χρονών.
Φέτος τον Ιανουάριο έχασα την γιαγιά μου. 100 παρά κάτι η γιαγιά (ίσως και 100+), έφυγε στο σπίτι από γηρατειά. Δεν είχε κάποια αρρώστια ή κάτι τέτοιο.
Αλλά εκείνο που με πόνεσε και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ, είναι ο θάνατος της μικρής μου αδελφής σε τροχαίο στις 24 Ιουνίου 2007. Ήταν 26 χρονών. Ούτε να την αναφέρω δεν μπορώ χωρίς να με πιάνουν τα δάκρυα...

[Nova]

I believe there's a place where the restless souls wander.
Burdened by the weight of their own sadness, they cannot
enter Heaven...
And so they wait, trapped between our world and the next,
endlessly searching for a way to rid themselves of their
pain - in the hopes that somehow, some day...
... they will be reunited with the ones they love.

[sgouver]

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ THREAD

Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια,
θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη
ο ήλιος, θάνατος μέσα στους θανάτους.

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει,
για να ζυγίσει, μια «ελλιπή» μερίδα,
θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ’ ακούσουμε τη μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης,
πρώτη κατάθεσις δραχμές τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
«υπάρχω;» λες, κι ύστερα: «δεν υπάρχεις!».
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης.

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

Καρυωτάκης Κ.Γ.

«Πρέβεζα». Ποιήματα και πεζά. Ερμής, 1979. 141-142.

[Strawhat_Nikos]

και ενα κομματι αφιερωμενο στα παιδια που χαθηκαν απο ναρκωτικα.

My Death - David Bowie
[YOUTUBE]http://www.youtube.com/watch?v=rIzE3j84kKU[/YOUTUBE]

[Nova]

Life is a dream, on the way to Death

[kami]

θανατος...

διαβασα τα προηγουμενα σας ποστ και πραγματικα σας νιωθω και σας καταλαβαινω απολυτα...
τι να πρωτοπει κανεις για το θανατο αλλα και για τη ζωη...τι ειναι ζωη και τι ειναι θανατος?εγω ακομα ψαχνω...υπαρχει πραγματικα κατι μετα το θανατο?η ολα σταματανε εκει και μετα μαυριλα?ειναι ολα αυτα περι ζωης και θανατου δημιουργηματα της αναπτυγμενης νοημοσυνης και της αναζητης για καποιου νοηματος σε ολα αυτα του ανθρωπο?η οντως υπαρχει κατι πραγματικα και ολα εχουν καποιο σκοπο?ωραια θα ηταν να υπαρχει κατι αλλα εμενα δεν με ενδιαφερει...με ενδιαφερει που ζω...
κανεις δεν μπορει να απαντησει με σιγουρια στα παραπανω...το μονο σιγουρο ειναι οτι η ζωη ειναι κατι το ξεχωριστο και το ποσο ωραια η ασχημη ειναι εξαρτατε απο εμας και μονο εμας...
και τον θανατο προσπαθω να τον αντιμετωπιζω σαν ενα ταξιδι,αυτος που "πεθαινει" φευγει για ενα μεγαλο ταξιδι και ποια στιγμη θα τα ξαναπουμε...
αυτο ομως που πραγματικα με θλυβει ειναι η στεναγχωρια των αλλων,πραγματικα αμα βλεπω ανθρωπους να κλενε ενω τους εχω συνηθισει δυνατους και χαμογελαστους ,δεν μπορω...
γι'αυτο και προσπαθω να αποφευγω οσο μπορω τις κηδειες...γι'αυτο και προσπαθω να κανω χαρουμενους οσους ποιο πολλους μπορω...

[Quajafrie]

Όπου είμαι εγώ ο θάνατος δεν είναι. Όπου είναι ο θάνατος εγώ δεν είμαι.

[Bulle]

Η ζωή είναι μια μοναχική πορεία προς το θάνατο.

Ο άνθρωπος δεν υπάρχει γι αυτό που λέμε ζωή ,αλλά γι αυτό που λέμε θάνατος.
Αρα τα καλύτερα έρχονται!

[Matthew]

Εγω δεν εχω ζησει το θανατο καποιου κοντινού μου
προσώπου ακομα.
Ευτυχώς η δυστυχώς δεν ξέρω...

Μάλλον ευτυχως...

[etellen]

Θάνατος ε??? Ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει πάνω στο θέμα αλλα τεσπα...
Η κολλητή μου ειναι πολύ ευαίσθητη με το θέμα του θανάτου και με ρωτα κατα καιρούς ποιος ο λόγος να ζούμε, να παλεύουμε, να κάνουμε όνειρα, να αγωνιούμε, αφου τελικά όλα είναι μάταια. Κάποια μέρα θα τα χάσουμε.
Ο Καβάφης έλεγε σαν βγεις στον πηγεμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος. Σημασία δεν έχει η αρχή και το τέλος, αλλά η διαδρομή. Κι αν τελικά δεν υπήρχε αυτό το τέλος τι θα εκτιμούσαμε απο αυτή τη ζωή, και πόση αξία θα δίναμε στους ανθρώπους που μας συντροφεύουν?
Την τελευταία φορά που έκλαψα για κάποιον ήταν στο ατύχημα του Μαλιακού με τα παιδιά του πούλμαν. Ναι πάει καιρός κι ας έχασα απο τότε ανθρώπους που τους γνώριζα, ενω εκείνα τα παιδιά ούτε που ήξερα ότι υπήρχαν. Μετα διατήρησα την ψυχραιμία μου. Η ζωή είναι σκληρή και άδική, παρτε το χαμπάρι, είτε σας αρέσει είτε όχι. Αν μη τι άλλο, το πουλί το τρώει αυτός που έχει μείνει πίσω και πρέπει να συνεχίσει να ζει. Γιατί αυτή είναι η μαγκιά. Να καταφέρεις να επιβιώσεις μετα απο αυτό. Ο θάνατος είναι εύκολος, η ζωή είναι δύσκολη. Και είναι προτιμότερο να πεθαίνει κάποιος απο το να ζει και να υποφέρει, όπως κάποιος άρρωστος που πεθαίνει κάθε μέρα στους πόνους αλλα οι συγγενείς προσπαθούν να τον κρατήσουν στη ζωή, ή ένας τραυματίας που θα μείνει φυτό για την υπόλοιπη ζωή του.
Και συμφωνώ με την erisabetsu. Κάθε μέρα πεθαίνουν ανθρώποι. Αυτη τη στιγμή ενας έφηβος μπορεί να πηδάει απο μια ταράτσα, ένα παιδί της Αφρικής να ξεψυχα απο την πείνα, ένας άστεγος να ξυλιάζει απο το κρύο, μια γιαγια να είναι εγκαταλελημένη....Ο κατάλογος μακρύς της αδικίας, και θα συνεχίσει να είναι όσο ο άνθρωπος παραμένει ηλίθιος.
Στο ερώτημα γιατί να γενιόμαστε αν είναι να πεθάνουμε, ρίξτε μια ματια γύρω σας. Τι βλέπετε; Ασπρο και μαύρο, κι ενδιάμεσα όλα τα χρώματα της ίριδας να ξεδιπλώνονται. Καλό και κακό, αλλά και χιλιάδες άλλα συναισθήματα. Φως και σκοτάδι, όμως και λυκόφως. Ο Ηλιος δύει και ανατέλει, αλλά μεσουρανει κιόλας. Ολα στην φύση υπάρχουν σε ζεύγη, και όλα εξελίσσονται. Η ζωή και ο θάνατος είναι απλα δυο αντίθετες καταστάσεις και η πορεία απο την μια άκρη στην άλλη είναι η ουσία. Αν χάσεις την ουσία, έχεις χάσει το νόημα του παιχνιδιού.

[Glastenen]

Η ζωή είναι μια μοναχική πορεία προς το θάνατο.

άσε που στο δρόμο μπορεί και να πεθάνεις κιόλας!

[red pyramid]

άσε που στο δρόμο μπορεί και να πεθάνεις κιόλας!

:hahaha:Ότι και να πώ είναι λίγο

Βασικά μια σκέψη μου:πιο τρομακτικό είναι να ζείς σα πεθαμένος,παρά να έχεις πεθάνει σωματικά.Οπότε ζήστε και εκμεταλευτίτε τη ζωή σας όσο το δυνατόν περρισσότερο

[Bushido]

Τον θάνατο τον παίρνουμε όλοι εγωιστικά..πραγματικά δη ξέρει κανένας αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο k αν είναι καλά η κακά...δη boris να lipase για κάποιον αν δη ξέρεις που είναι.απλά πιο πολύ "σταναχωριομαστε" για εμάς παρα για αυτούς που "πεθαναν" gt απλά σκεφτόμαστε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτό το άτομο αν δη είχε πεθάνει...κάθε μετά κάποιος στο κόσμο πεθαίνει αλλα δη κλαίμε κάθε μέρα...κλαίμε μονο όταν έχει να κάνει με ένα κοντινό μας άτομο k όσο πιο κοντινό τόσο μεγαλύτερος ο ψυχικός πόνος..άρα πάλι καταλήγω ότι είμαστε "ψιλοεγωιστες" πάνω σε αυτό το θέμα...gr αν είναι να κλαις όπως ηπα για έναν φίλο σου που πέθανε etc να κλαις k για τον παππου στην ιαπωνία...τα λέω λίγο ψυχρα αλλα δη ξέρω.... μήπως είναι etc? κανένας δη μπορεί να ξέρει κάποια πράγματα....k αυτό το αφήνω να αιωρείται...όσο για τους θανάτους αυτούς...αυτοί ήταν άσκοποι θάνατοι k μακάρι , αν υπάρχει θεός,NA TIMWRISREI TA KA8ARMATA POU VALAN TIS FWTIES,OPWS KRINEI O IDIOS....θέλω πραγματικά να πω πολλά ακόμα αλλα δη λέω τίποτα...απλά υπάρχει αδικία πολύ στο κόσμο ,k αυτό to διαπιστώνουμε κάθε μέρα.................................................

[Nagi_Souichiro]

Τον θάνατο τον παίρνουμε όλοι εγωιστικά..πραγματικά δη ξέρει κανένας αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο k αν είναι καλά η κακά...δη boris να lipase για κάποιον αν δη ξέρεις που είναι.απλά πιο πολύ "σταναχωριομαστε" για εμάς παρα για αυτούς που "πεθαναν" gt απλά σκεφτόμαστε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτό το άτομο αν δη είχε πεθάνει...κάθε μετά κάποιος στο κόσμο πεθαίνει αλλα δη κλαίμε κάθε μέρα...κλαίμε μονο όταν έχει να κάνει με ένα κοντινό μας άτομο k όσο πιο κοντινό τόσο μεγαλύτερος ο ψυχικός πόνος..άρα πάλι καταλήγω ότι είμαστε "ψιλοεγωιστες" πάνω σε αυτό το θέμα...gr αν είναι να κλαις όπως ηπα για έναν φίλο σου που πέθανε etc να κλαις k για τον παππου στην ιαπωνία...τα λέω λίγο ψυχρα αλλα δη ξέρω.... μήπως είναι etc? κανένας δη μπορεί να ξέρει κάποια πράγματα....k αυτό το αφήνω να αιωρείται...όσο για τους θανάτους αυτούς...αυτοί ήταν άσκοποι θάνατοι k μακάρι , αν υπάρχει θεός,NA TIMWRISREI TA KA8ARMATA POU VALAN TIS FWTIES,OPWS KRINEI O IDIOS....θέλω πραγματικά να πω πολλά ακόμα αλλα δη λέω τίποτα...απλά υπάρχει αδικία πολύ στο κόσμο ,k αυτό to διαπιστώνουμε κάθε μέρα.................................................

Μου άρεσαν πολύ αυτά που είπες,τα έχω σκευτεί πάαρα πολλές φορές (τα ίδια ακριβώς) ,τόσες πολλές που έχω κλάψει γι'αυτά..(και πιστεύω οτί είναι μαγκιά μου αυτό)..αλλά αυτή η αδικία που υπάρχει είναι το χειρότερο,με κάνει να τρελαίνωμαι..και ΓΙΑΤΙ?..
Γιατί οι πλοιοψυφία κοιτάει τα φράγκα..******* ΤΑ ΛΕΦΤΑ..και επιδή δεν θέλω να σας κουράσω θα πώ κάτι,ΔΥΣΤΥΧΩΣ τσάμπα μιλάμε..αν δεν κάνουμε κάτι εμείς οι ίδιοι δεν θα γίνει τπτ..

Τώρα που εμείς μιλάμε κάποιοι βγάζουν βρόμικο χρήμα,εκμεταλεύοντε ανθρώπους και καταστάσεις και κάνουν πράγματα που δεν αξίζουν ούτε στους πιο σκληρούς ανθρώπους..

Αυτό όπως είπε και ο (φίλος) Bushido,ΌΛΑ ΘΑ ΤΑ ΚΡΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ,στο ΤΕΛΟΣ..
εμείς μπορούμε μόνο να ομωρφίνουμε τον κόσμο μας..ΑΥΤΟΣ θα τιμωρίσει αυτούς που κάναν κακό.......



(Κανείς δεν αξίζει να πεθάνει,ότι κι αν έχει κάνει)