Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo
* - - - - 1 votes

Flanders no Inu

winter 1975 anime review drama historical slice of life

  • Please log in to reply
3 replies to this topic

#1 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3,264 posts
  • LocationΘεσσαλονίκη

Posted 21 August 2007 - 23:22

Τίτλος: A Dog of Flanders
Στούντιο παραγωγής: Nippon Animation
Έτος παραγωγής: 1974
Επεισόδια: 52 των 25 λεπτών
 

Dog_of_Flanders_%281975_TV_series%29.jpg


Φαντάζομαι οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει για το World Masterpiece Theater, μια πραγματικά αξιέπαινη προσπάθεια να προσαρμοστούν μερικά από τα καλύτερα βιβλία για παιδιά σε σειρές κινουμένων σχεδίων. Καλά καμία σχέση με αυτά που μοιράζουν σήμερα μερικές εφημερίδες, που μάλλον απωθούν παρά προωθούν τα παιδιά να δουν κινούμενα σχέδια και πόσο μάλλον να διαβάσουν βιβλία. Η πασίγνωστη σειρά Heidi ήταν η πρώτη απόπειρα μεταφοράς του βιβλίου σε ανιμε. Γνωστά και θρυλικά ονόματα του ιαπωνικού animation, όπως οι Miyazaki, Takahata, Y.Mori, Y.Kotabe, διακρίθηκαν μέσω αυτών των σειρών.
 

Παραγωγής 1975, 52 επεισοδίων, σκηνοθετημένη από τον Υoshio Kuroda, ο οποίος αν θυμάστε σκηνοθέτησε και ένα ανιμε του 1982, δημοφιλές στην Ελλάδα, όπου μια ομάδα παιδιών ναυαγεί σε ένα νησί του Ειρηνικού και επίσης την πασίγνωστη σειρά Peter Pan, συν-σκηνοθετημένη με τον σκηνοθέτη των Fantastic Children, Takashi Nakamura το 1989. Μάλιστα συμμετείχε με μια ταινία μικρού μήκους στην ιαπωνική ταινία All About My Dog.

Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του 1872 της Ouida, ψευδώνυμο της Βρετανίδας Marie Louise de la Ramée, βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός που είχε γίνει στο Βέλγιο, όπου μάλιστα υπάρχει και άγαλμα ενός παιδιού με ένα σκυλί. Ο μικρός Nello με τον παππού του Jehan Daas, o οποίος είναι σακάτης από τη θητεία του στο στρατό, μεταφέρουν κάθε μέρα το γάλα που προμηθεύονται από το χωριό τους στο Antwerb. Περισσότερο είναι μια δουλειά ελεημοσύνης που το κάνουν οι χωριανοί για να τους στηρίξουν, μιας και για τον παππού του δεν υπάρχει άλλη κατάλληλη δουλειά. Ο Nello είναι από νωρίς ορφανός από γονείς, με μόνη συντροφιά τον παππού του, όπως και για τον παππού ο εγγονός του είναι ότι του απέμεινε στον κόσμο. Ώσπου μια μέρα βρίσκουν παρατημένο τον Patrashe, ένα σκυλί Φλαμανδίας, το οποίο ο πρώην ιδιοκτήτης του το κακομεταχειριζόταν και το είχε να σέρνει ένα κάρο με κουζινικά. Εκείνη την εποχή ο κόσμος χρησιμοποιούσε ακόμα και τα σκυλιά για να σέρνει καροτσάκια. Μιας και ούτε το τάιζε, ούτε το πότιζε, το σκυλί τα βρόντηξε και έπεσε αναίσθητο και έτσι το παράτησε να πεθάνει.

O Nello με τον παππού του το βρήκαν και με την κατάλληλη φροντίδα το επανέφεραν και το σκυλί από την ευγνωμοσύνη του μπαίνει μπροστά στο κάρο με τα γάλατα, θέλοντας να το σύρει. Έτσι αναπτύχθηκε μια φιλία μεταξύ του ζώου και του Nello με τον παππού του.

Όπως και μια βαθιά φιλία είχε αναπτυχθεί μεταξύ του Nello και της Alois, κόρης του τσιφλικά της περιοχής Baas Cogez. Γνωριζόντουσαν από παιδιά παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της. Δεν ήθελε να συναναστρέφεται η κόρη του, για την οποία είχε υψηλές προσδοκίες, με ένα παιδί κατώτερης τάξης όπως ο Nello. Ωστόσο η φιλία τους παρέμεινε αλώβητη. Και μόνο με αυτή μπορούσε να μιλήσει για ότι τον απασχολούσε.

Ο Nello, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, εκτιμούσε την Τέχνη και συγκεκριμένα τον πίνακα του Rubens στον καθεδρικό ναό της πόλης. Επιθυμούσε να δει τους άλλους δυο πίνακες του ζωγράφου που ήταν καλυμμένοι. Ώσπου ανακοινώθηκε πως γίνεται ένας διαγωνισμός ζωγραφικής και ο νικητής θα κέρδιζε 200 φράγκα ετησίως. Ο Nello ενθουσιασμένος βάλθηκε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό.
 

al3.jpg

 

Όμως τα πράγματα δε θα είναι συνέχεια ρόδινα. Μιας και η ιστορία ακολουθεί το Ρομαντισμό, η ζοφερότητα αντικαθιστά τα πάντα. Όταν ο παππούς του Nello πεθαίνει και ξεσπά μια πυρκαγιά που καταστρέφει ολοσχερώς τον μύλο του χωριού, ο Nello κατηγορείται ως εμπρηστής και λόγω και της προκατάληψης του τσιφλικά (υποβοηθούμενη και από την οργή του όταν ο Nello ζωγράφισε τη κόρη του) το παιδί απομονώνεται, χάνει τη δουλειά του ως γαλατάς, χάνει και το διαγωνισμό (είχε στείλει μια εικόνα του παππού του με το σκυλί), χάνει και το σπίτι του και συντετριμμένος και καταρακωμένος περιφέρεται μες στο κρύο, ώσπου βρίσκει ένα μπόγο με χρήματα, δάνειο που είχε πάρει ο τσιφλικάς από την τράπεζα για την καταστροφή του μύλου και για να αποζημιώσει τους χωρικούς και που το έχασε στο δρόμο. Ο Nello επιστρέφει τα χρήματα στην οικογένεια την ώρα που ο τσιφλικάς έλειπε για να τα ψάξει, αφήνει τον Patrash στη φροντίδα της Alois και φεύγει μες στο κρύο.

Ο τσιφλικάς όταν επιστρέφει απελπισμένος και βλέπει τα χρήματα και μαθαίνει ποιος τα επέστρεψε, ξεσπά σε λυγμούς και ξεκινά να βρει το Nello για να επανορθώσει.
Ο Patrash, μην αντέχοντας την απουσία του Nello, φεύγει από το σπίτι των Cogez και ψάχνωντας το Nello μέχρι την Antwerb, τον βρίσκει στο ναό μπροστά στις ζωγραφιές του Rubens. Ο Nello βλέποντας το σκυλί να επιστρέφει το αγκαλιάζει και ξεψυχάνε από το κρύο και τις κακουχίες μέσα στο ναό.

'Ολα αυτά η σειρά τα προσαρμόζει αρκετά καλά στη μικρή οθόνη, μιας και μιλάμε για ένα βιβλίο 50 μόνο σελίδων. Και αν αναλογιστείς πως η σειρά περιλαμβάνει 52 επεισόδια, τότε είναι απορίας άξιον πως δεν καταντά βαρετή σε κανένα σημείο.

Εκτός από την ιστορία καθαυτή, η σειρά περιλαμβάνει και ενδιαφέροντα στοιχεία για τη ζωή στο χωριό και την πόλη εκείνης της εποχής. Αισθάνεσαι περίεργα βλέποντας πόσο πολύ περπατούσαν και ταλαιπωρούνταν αυτοί οι άνθρωποι, ενώ σήμερα βαριέσαι ακόμα και να πεταχτείς στο περίπτερο να πάρεις τσιγάρα.

Η σειρά ακολουθεί το βιβλίο στα περισσότερα σημεία αν και γίνονται μερικές προσαρμογές (σύνηθες φαινόμενο στα ανιμε του WMT) για να είναι πιο προσιτά στους μικρούς θεατές, όπως πχ το ότι οι ηλικίες του Nello και της Alois είναι μικρότερες στο ανιμε για να μη φανεί ότι αναπτύσσεται κάτι παραπάνω από μια απλή φιλία αναμεταξύ τους. Επίσης ο βάναυσος πρώην ιδιοκτήτης του Patrashe πεθαίνει στο βιβλίο.

Όσο για το σχέδιο των χαρακτήρων, κλασσικά αναφέρει στο βιβλίο πως η Alois έχει μαύρα μάτια, αποτέλεσμα της ισπανικής κυριαρχίας στις Κάτω Χώρες, ενώ στο anime έχει γαλανά μάτια, όπως και ο Nello. Και ο Patrash στο βιβλίο και το remake του 1992 είναι πολύ πιο άσχημος από αυτόν της σειράς του WMT. Το λέω γιατί τα αγαπημένα μου σκυλιά είναι τα λυκόσκυλα και τα κόλλεϋ. Αλλά αν θέλετε ρεαλισμό υπάρχει το βιβλίο.

Η σειρά αναπτύσσει τον κόσμο του βιβλίου με κάθε λεπτομέρεια. Και προσθέτει και επιπλέον ιστορίες, χωρίς ωστόσο να γίνονται βαρετές και να γεμίζουν τον χρόνο.

Άλλοι χαρακτήρες είναι η γυναίκα του Cogez που είναι πιο ανεκτική και με περισσότερη κατανόηση από τον άντρα της, η γειτόνισσα Nulette και ο ξυλοκόπος Michele, που και αυτοί κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν το Nello.
Στη σειρά, προσθέτονται και επιπλέον χαρακτήρες όπως:

Ο George και ο μικρός αδελφός του Paul, δύο παιδιά που ο Nello συναντά τυχαία στην Antwerb και αναπτύσσεται μια φιλία μεταξύ τους.

Ο Hans, ο επιστάτης του κτήματος, δεξί χέρι του Cogez, ύπουλος και γλοιώδης που για να κερδίσει την εύνοια του αφεντικού, δεν διστάζει να κατηγορεί άδικα το Nello και τον παππού του. Και ο γιος του Andre, καλός κατά βάθος, που λόγω της αυστηρότητας του πατέρα του αναγκάζεται να συμβαδίσει με τα νερά του.

Ο Noel, ο μάστορας του μύλου υ κάνει σποραδικά εμφανίσεις με το γαδαρό του και υπερασπίζεται και αυτός το Nello.

Αργότερα εμφανίζεται και ένας ζωγράφος/κριτικός τέχνης.

Και τέλος η μαύρη πάπια της Nulette που δείχνει συμπάθεια προς το σκύλο και όλο δημιουργεί προβλήματα σε όποιον συναντήσει.

Τo ανιμε προσθέτει και άλλα στοιχεία στη πλοκή, όπως το ότι η Alois πρέπει να πάει για σπουδές στην Αγγλία, ενώ σε άλλο σημείο και ο φίλος του Nello αναγκάζεται να φύγει.
 

14-1481020233899.jpg
 

Αυτή είναι....εν ολίγοις η πλοκή. Όμως παρουσιάζεται με έναν τρόπο αριστουργηματικό που σε πολύ λίγα ανιμε ως τώρα έχω δει. Νιώθεις πραγματικά πως βλέπεις ένα αριστούργημα, αντιπροσωπευτικό της χρυσής εποχής της τηλεόρασης. Ομολογώ πως αν μικρός έβλεπα αυτή τη σειρά αντί του Νιλς Χολγκερσον, θα γινόταν αυτή η αγαπημένη μου.

Και όσο περισσότερο τη βλέπεις, τόσο περισσότερο συμπάσχεις με τους χαρακτήρες. Και το ότι εδώ αντί για στρίγκλες και μοχθηρές αριστοκράτισσες, όπως συμβαίνει στα περισσότερα ανιμε, έχουμε άντρες να είναι κακοί και αυστηροί χαρακτήρες, κάνει το ανιμε ακόμα πιο βαρύ για τα μικρά παιδιά. Ποιος άλλωστε μικρός δε φοβόνταν τον πατέρα. Καλά σήμερα οι πατεράδες φοβούνται τους γιους και τις κόρες. Ιδίως οι σκηνές που ο Patrashe μαστιγώνεται από το αφεντικό, δεν θα προβαλλόντουσαν ποτέ σήμερα. Και οι σκηνές που οι ραδιουργίες του Hans και η δυσπιστία του τσιφλικά κάνουν τη ζωή του Nello, της Alois και του παππού του κόλαση, δεν περνάνε απαρατήρητες.

Οι χαρακτήρες είναι άψογοι και ζωντανοί, καμιά σχέση με τα κλισέ των σημερινών. Εντάξει δεν είπαμε να περάσει ο χαρακτήρας υπαρξιακή κρίση και μέσω flashback να δει τη συντέλεια του κόσμου και να γυαλίσει το μάτι του αποκτώντας υπερφυσικές ιδιότητες και να γίνει μάστορας πολεμικών τεχνών.... Τότε τέτοιες σειρές ήταν πρωτοποριακές και έδειχναν όντως ότι η Ιαπωνία είχε ποιοτικές παραγωγές. Μιας και ούτε την είχα δει από μικρός, ούτε και περίμενα να είναι καλύτερη από το βιβλίο, παρ όλα αυτά με συνεπήρε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο επεισόδιο, δείχνοντας έτσι πως δίκαια αυτή η σειρά βρίσκεται ψηλά στη λίστα.

Τα τελευταία επεισόδια είναι ιδιαίτερα συγκινητικά και αν δεν είχα διαβάσει το βιβλίο ή έβλεπα την ταινία του 1997 από τον ίδιο σκηνοθέτη της σειράς θα επηρεαζόμουν περισσότερο.

Οι χαρακτήρες είναι αξέχαστοι, ιδίως τα παιδιά. Ειλικρινά δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο άριστα ήταν όλα σε αυτή τη σειρά. Και αν είστε κυνόφιλοι, τότε δεν θα μπορούσατε να μείνετε ανεπηρέαστοι από τις εκφράσεις του Patrash. Μακάρι όλα τα σκυλιά να ήταν τόσο έξυπνα και καλόκαρδα όσο αυτό, αλλά είπαμε , εδώ εξιδανικεύονται κάποια πράγματα.

Το σχέδιο απλοποιημένο και αυτό αλλά γεμάτο ζωντάνια, χωρίς να λείπουν κάποια λαθάκια στο animation εδώ και εκεί (52 επεισόδια σε ένα χρόνο είναι λίγο απαιτητικό έτσι και αλλιώς). Τα τοπία και τα σκηνικά της Φλάνδρας είναι άριστα και οι χαρακτήρες επίσης είναι ζωντανοί, χάρη και στους πολύ καλούς (Ιάπωνες) ηθοποιούς. Πρέπει να τη δείτε για να καταλάβετε, έστω και μεταγλωττισμένη.

Και η μουσική επένδυση απόλυτα ταιριαστή σε μια σειρά τέτοιου είδους, δραματική ή συγκινητική όπου πρέπει, χωρίς να είναι υπερβολικά παιδική.

Μια από τις καλύτερες σειρές που έτυχε να δω και αν δεν έχετε δει έστω και έναν τίτλο του WMT του '70 χάνετε αρκετά. Χάρη σε τέτοιου είδους σειρές ενδιαφέρθηκα από μικρός για τη λογοτεχνία.

 

fl5.jpg

Υπάρχει και ένα remake του 1992 που φαίνεται να είναι πιο πιστό στο βιβλίο και προβλήθηκε και αυτό σε κάποιες χώρες, αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε περαιτέρω με αυτό. Είναι πιο δραματικό και οι χαρακτήρες είναι πιο ρεαλιστικοί από τη σειρά του 70, αλλά δεν φτάνει αυτό για να χαρακτηριστεί καλύτερο. Υπάρχει και η ταινία του 1997 από τον ίδιο σκηνοθέτη της σειράς του 75. Οι χαρακτήρες είναι καλύτερα σχεδιασμένοι και χρησιμοποιείται CGI για τα σκηνικά. Ακολουθεί και αυτή πιστότερα το βιβλίο και είναι και αυτή αρκετά δραματική. Μόνο που η ιαπωνική έκδοση κρατά περισσότερα λεπτά και έχει κάποιες επιπλέον σκηνές από την αγγλική. Καλή ταινία αλλά δεν φτάνει το λυρισμό της σειράς και αυτό ίσως δυσαρεστήσει μερικούς.

Θεωρούσα πως τέτοιες σειρές ήταν ωραίες μόνο και μόνο επειδή τις έβλεπα με μάτια παιδιού και λόγω νοσταλγίας. Τελικά βλέποντας της ξανά κατάλαβα πως όντως είναι αριστουργήματα.

Υπάρχει σε DVD και μεταγλωττισμένη αλλά και σε fansubs.

 

Όσοι ενδιαφέρονται το βιβλίο υπάρχει online εδώ. 50 σελίδες είναι μόνο.
The Baldwin Project: A Dog of Flanders by Ouida


Edited by Kai, 15 June 2017 - 10:55.


#2 Kenny

Kenny

    <SS0·b ∨ ~SS0·b>

  • Retired Staff
  • 8,653 posts
  • Locationbetween the frets

Posted 21 August 2007 - 23:42

OK, με όλη αυτή τη περιγραφή, μου τον "πούλησες" τον τίτλο... με έβαλες να ψάχνομαι τώρα! Βάλε το σε αλυσίδα και θα κάνεις πολλά παιδιά εδώ μέσα χαρούμενα. :)

Πάντως, σε ότι αφορά το rant σου για τα σύγχρονα anime, ψιλοδιαφωνώ. OK, crap dominates the genre, και δεν ντρέπομαι να σου πω ότι κάθομαι και τα βλέπω εις γνώσιν του πόσο they suck σε σχέση με παλιά αριστουργήματα. Αλλά και σήμερα βγαίνουν υπέροχες παραγωγές, απλώς έχει αλλάξει η αναλογία αριστουργήματα/μπούρδες. Τα αριστουργήματα βγαίνουν με χαμηλό αλλά σταθερό ρυθμό, ενώ οι μπούρδες αυξάνονται εκθετικά. Φυσικά, αυτό προκαλεί το πρόβλμα της εύρεσης των αριστουργημάτων, μιας και χάνονται μέσα στον ωκεανο των άθλιων παραγωγών.

2112.gif
|| FORUM RULES || ADN RULES || FEEDBACK || IP.BOARD QUICK USER GUIDE || #anime.gr @ irc.rizon.net ||


#3 Phantom Duck

Phantom Duck

    Platyrhynchos Kineticus

  • Retired Staff
  • 5,461 posts

Posted 22 August 2007 - 00:26

Άλλο ένα αφιέρωμα για έναν άγνωστο τίτλο που πρέπει να εφιστήσουμε την προσοχή μας :thumbup: .

Όσον αφορά την σύγκριση παλιών-καινούργιων anime συμφωνώ με τον Kenny

E5VV38U.jpg


#4 Petran79

Petran79

    YOU GET TO BURNING!

  • Review Team
  • 3,264 posts
  • LocationΘεσσαλονίκη

Posted 30 January 2012 - 22:25

OK, με όλη αυτή τη περιγραφή, μου τον "πούλησες" τον τίτλο... με έβαλες να ψάχνομαι τώρα! Βάλε το σε αλυσίδα και θα κάνεις πολλά παιδιά εδώ μέσα χαρούμενα. :)

Πάντως, σε ότι αφορά το rant σου για τα σύγχρονα anime, ψιλοδιαφωνώ. OK, crap dominates the genre, και δεν ντρέπομαι να σου πω ότι κάθομαι και τα βλέπω εις γνώσιν του πόσο they suck σε σχέση με παλιά αριστουργήματα. Αλλά και σήμερα βγαίνουν υπέροχες παραγωγές, απλώς έχει αλλάξει η αναλογία αριστουργήματα/μπούρδες. Τα αριστουργήματα βγαίνουν με χαμηλό αλλά σταθερό ρυθμό, ενώ οι μπούρδες αυξάνονται εκθετικά. Φυσικά, αυτό προκαλεί το πρόβλμα της εύρεσης των αριστουργημάτων, μιας και χάνονται μέσα στον ωκεανο των άθλιων παραγωγών.



λοιπον, τωρα περναω τα reviews μου απο δευτερο χερι και εβγαλα αυτα που ειχα γραψει, αφοσιωμενος καθαρα και μονο στη σειρα.

Ειχα παρασυρθει τοτε. Ηταν οντως σοκ να βλεπεις τετοιες σειρες μετα απο εκθεση σε καινουργια ανιμε. Ηταν τοσο διαφορετικες και σε μαγευαν. Η σειρα Dog of Flanders ηταν η πρωτη ουσιαστικα WMT που ειχα δει και μαλιστα στα Ιαπωνικα. Λογικο να με συνεπαρει. Ευτυχως πλεον οι παλιες σειρες εγιναν ευρυτερα γνωστες και ειναι διαθεσιμες με αγγλικους υποτιτλους, ολοκληρες ή τμηματικα.



Also tagged with one or more of these keywords: winter 1975, anime review, drama, historical, slice of life