176 replies to this topic

[Kenny]

Καλα αυτό είναι η εντολη της αγορας.Αρχικα ηθελαν να το περοσουν ως παιδικο βιβλιο,και μετα που ειδαν οτι είχαν και ενηλικο κοινο σκεφτηκαν τι να κανουν,και αποφασισαν να βγαλουν και mature εκδοση

Spoiler: Δεν μπόρεσα να κρατηθώ

Mature έκδοση θα ήταν αν η Rowling προσέθετε σ' αυτήν και λίγο φίκι-φούκι στην ιστορία.

[samurai_pizza_dora]

Μα τι λες τωρα?Είχε 3-4 ολοκληρα φιλια!
Επρεπε να λεει 18+...

[Jiraiya]

Μα τι λες τωρα?Είχε 3-4 ολοκληρα φιλια!
Επρεπε να λεει 18+...

Πόσο αθώα είσαι.Πρέπει να σου κάνω εντατικά μαθήματα.Θα μάθεις από τον καλύτερο.Γιατί όπως είχε πει και ο Jiraiya στο Naruto,i am not a common pervert i am a super pervert:hero:

[Erisadesu]

Οπως διευκρινισα,γνωριζω πολυ καλα ότι ο Harry Potter δεν ειναι μια σειρα βιβλιων που αναφερεται αποκλειστικα σε ενηλικες.Μπορει τα πρωτα να μην προσελκυουν ουτε καν το εφηβικό κοινο(ειδικα τα δυο πρωτα ήταν πολυ βαρετα...)
Αλλα απο ενα σημειο και μετα το επιπεδο ανεβαινει,όχι βέβαια για να θεωρηθει κάποιο λογοτεχνικό αριστουργημα,αλλα για να γινει ευχαριστο και για μεγαλυτερο ηλικιακα κοινο.

Βεβαια παραμενει ενα μυθιστόρημα φαντασιας,και αφου ανηκει σε αυτη τη κατηγορια είναι εξ αρχης περιορισμενο.Aυτο το λογοτεχνικο είδος νομιζω οτι προσφερει παντα τα ιδια:μια ωραια περιπετεια,με καποιους αξιολογους χαρακτηρες ισως και όχι μια φιλοσοφικη αναλυση.Και το Harry Potter επιτρεψε μου να σου πω ότι είναι κορυφαιο σε αυτον τον τομεα.Δεν είναι σωστο να εισαι προκατειλημενη μονο και μονο επειδη αναφερεται στη "μαγεια" και οι προταγωνιστες του ειναι μαθητες.(και το σχολειο ειναι κατι που προσελκυει το μαθητικο αναγνωστικο κοινο,στο οποιο ανηκεις μεχρι τα 17 και συνεχιζεις βεβαια να ανηκεις και στο πανεπιστημιο)
Η μαγεια δεν είναι ένα φανταστικο στοιχειο που αναφερεται σε ατομα περιορισμενης νοημοσυνης.Είναι μια κρυφη επιθυμια του ανθρωπου,που παντα μας συναρπαζει και μας κανεις να ονειρευτουμε.

Κατηγορόντας λοιπον μονο και μονο την υπαρξη του thread χωρις καποιο σοβαρο επιχειρημα,είναι σαν να κατηγορεις όλα τα fantasy books και να τα απορριπτεις,γιατι ναι,αν θεωρησουμε το harry potter παιδικο(κατι που κανω και η ιδια),τοτε και όλα τα υπολοιπα βιβλια της κατηγοριας(που είναι πολλα,όμως ονομαζονται ωριμα επειδη εχουν εναν πομπωδη τιτλο) είναι και αυτα κατακριτεα.

Τελευταια το σκεφτηκα,και αποφασισα ότι ο Harry Potter δεν διαφερει και πολυ και απο αλλες περιπετειες που εχω διαβασει(που εχουν σοβαρα εξωφυλλα και τιτλους και θεωρουνται best seller για ενηλικους)
Μαλλον και εγω το ειδα λιγο ανωριμα το πραγμα,αυτη η κατηγορια βιβλιων δεν εχει καποιο ηλικιακο οριο-ολα αυτα τα βιβλια εχουν το ίδιο στιλ.
Πώς εκανα και εγω αυτο το λαθος,εγω η Harry potter fan?

επειδή ειναι φαντασίας δεν το κάνει και ενήλικο, ας πουμε οι τριλογία του κόσμου μου φάνηκε πιο πολύ βιβλίο για ενήλικες, τα πρώτα βιβλία ήταν όπως είπα καλά για να περάσει ενα παιδί την ώρα του αλλά εντάξει μη τρελενόμαστε κιόλας.

Spoiler: Δεν μπόρεσα να κρατηθώ

Mature έκδοση θα ήταν αν η Rowling προσέθετε σ' αυτήν και λίγο φίκι-φούκι στην ιστορία.

σε αυτό συμφωνώ !!!!!! λολ θα χαιρομουν πολύ η ερμιόνη να τα έφτιαχνε με τον ρον..

Spoiler:

μπορεί να θεωρώ χαζό το thread αλλά όπως βλέπετε μου αρέσουν πολύ οι ταινίες και ειδικά τα δίδυμα αδέρφια του ρον

[Kenny]

επειδή ειναι φαντασίας δεν το κάνει και ενήλικο, ας πουμε οι τριλογία του κόσμου μου φάνηκε πιο πολύ βιβλίο για ενήλικες, τα πρώτα βιβλία ήταν όπως είπα καλά για να περάσει ενα παιδί την ώρα του αλλά εντάξει μη τρελενόμαστε κιόλας. [...]

Δοκίμασε να διαβάσεις το Earthsea series (δεν ξέρω πως είναι ο τίτλος στα ελληνικά). Μάλλον θα σου αρέσει. Το βρήκα αρκετά "για ενήλικες" όπως λες κι εσύ.

Πάντως αυτοί οι χαρακτηρισμοί πολλές φορές είναι παραπλανητικοί. Διάβασα τον και καλά "παιδικό" Ιούλιο Βέρν στα 18 μου και τον βρήκα αρκετά "για ενήλικες". Μερικά έργα συνδυάζουν απλότητα στην περιγραφή με πνευματικό βάθος. Εκεί είναι δύσκολο να βάλεις ταμπέλες...

[Glastenen]

Συνφωνώ για Earthsea (=Γαιοθάλασσα), απλά respect

Οι κακές γλώσσες λένε ότι αφότου η Rowling έγινε πάμπλουτη (πιο πλούσια και από την βασιλική οικογένεια της Βρετανίας), μετά τα 3 πρώτα βιβλία δηλαδή, έβαζε μια ομάδα άλλων ανθρώπων να γράφουν τα βιβλία της. Δηλαδή, αυτή έδινε το outline της πλοκής, και κάποιοι ανώνυμοι επαγγελματίες συγγραφείς αναλάμβαναν το wording της ιστορίας. Αυτό το στηρίζουν σε μια αλλαγή του ύφους (προς το καλύτερο) που παρατηρούν από το 4ο βιβλίο και μετά.

ρε παιδιά μην τρελαθούμε. όσο γράφεις τόσο βελτιώνεσαι, λογικό δεν είναι? συν ότι η ιστορία γίνεται πιο βαριά και πιο περίπλοκη, τι ύφος θα είχε "κυριακή πρωί εκδρομή με τις σκούπες"? δεν νομίζω να το έκανε αυτό ένας άνθρωπος που για χρόνια ψωμολύσσαγε προκειμένου να μπορεί γράφει....


σχετικά με τα σχολία περί "υψηλής λογοτεχνίας" κτλ...λες και όλα όσα διαβάζουμε είναι Ντοστογιέφσκι (και ειδικά τα σημερινά). IMO η τύπισσα τα σπάει, και σε πλοκή και σε ύφος, αυτό που ξενίζει είναι αφενός οι υπερβολικές διαστάσεις του fandom και αφετέρου το και καλά "παιδικό" της υποθέσεως-και αυτομάτως υποδεέστερο...για μένα ούτε μόνο παιδικό είναι, ούτε θα ψάξω τα φοβερά νοήματα. Μια απλή ιστορία καλού εναντίον κακού είναι, με πρωταγωνιστή ένα κατακαημένο έφηβο (που δεν του 'φταναν όλα τ'άλλα...).

για τον Τόλκιν ίσως μοιάζει βαρετός αλλά έγραφε έναν αιώνα πριν την εποχή μας, σόρυ κιόλας! όντως, ακόμη και στους συγχρόνους του φάνταζε περίεργος, διότι το ύφος του ήταν ρομαντικό (δλδ 20-30 χρόνια πίσω) αλλά το "σήκωνε" στο στόρι του, πώς το λένε. δεν έγραφε κάτι εμπορικό για να πουλήσει σε 15χρονα, έγραφε γιατί ονειρευόταν κόσμους...δεν μπορώ να πω ότι τον χωνεύω εύκολα, αλλά χίλιες φορές το ατόφιο, βαρύ ύφος του από την ξεφτυλισμένη εμπορευματοποίηση που δέχτηκε με τις ταινίες...πιο πολύ κινδύνευε η Συντροφιά από fangirls παρά από τις ορδές της Μόρντορ....

(και για όσους πήγαν να διαβάσουν Άρχοντα και τους έφυγε η μαγκιά ας δοκιμάσουν το Χόμπιτ: εκεί φαίνεται η διαφορά ύφους του καθηγητή, ανάλογα με τον σκοπό και το κοινό του )

Spoiler:

επίσης: για φίκι φούκι στον χάρι συμμαζευτείτε...το διαβάζουν ΚΑΙ παιδιά, πώς να το κάνουμε! για όλα τα άλλα υπάρχει το fanfiction και άγιος ο θεός...

ΚΑΙ για να επανέλθω: διάβασα και 'γω το τελευταίο και μάζεψα δάκρυα λύπης και χαράς σε κρυστάλλινο μπουκαλάκι με επιχρυσωμένο πώμα να πάω να πλύνω με την ντεκαπαρισμένη κόμη μου τους πόδας της Ρόουλινγκ, μιμούμενη σκηνές βιβλικού μεγαλείου-το μοναδικό ανάλογο της συγκίνησης




το prince's tale όργωσε....................................

[CuBi]

Πολύ καλό το 7ο βιβλίο. Δίνει έναν αξιοπρεπή και ποιοτικό επίλογο στην σειρά. Ένα αρνητικό είναι το ότι

Spoiler:

προδιαθέτει τον αναγνώστη για τον θάνατο του Χάρι αλλα τελικά αυτός ζει πανηγυρικά. Δεν θα είχα πρόβλημα αν πέθαινε πάντως... Μερικά σημεία που μου άρεσαν ιδιαίτερα ήταν όταν τα παιδιά κρυβόντουσαν με την σκηνή, το κομμάτι στο σπίτι των Μάλφοϋ αλλά και στο Gringotts. Επίσης, η απο-υπερανθρωποποίηση του Dumbledore ήταν απρόσμενη και καλοδουλεμένη. Ο θάνατος που με πείραξε περισσότερο αλλά ίσως να ήταν και ο πιο συμβολικός ήταν της Hedwig. Γενικά το βιβλίο είχε πολύ suspense, δράση αλλά και χιούμορ.

Erisabetsu

Spoiler:

Στο 7ο βιβλίο πέφτει βαρύ φλερτ μεταξύ

Spoiler:

Ρον και Ερμιόνης. Και τελικά

Spoiler:

παντρεύονται. Τι κλισέ!

[Dain]

Και μένα μ'αρέσουν τα Χάρυ Πόττερ. Πράγματι τα πρώτα 2-3 βιβλία είχαν ένα πιο "παιδικό" feel, ίσως γιατί το target audience ήταν παιδιά (όπως ήταν και οι πρωταγωνιστές), αλλά αργότερα που ο ΧΠ έγινε φαινόμενο, τα διάβαζαν και μεγάλοι.
Στα επόμενα βιβλία, σιγά-σιγά, η ιστορία γίνεται βαθύτερη πιο περίπλοκη και φυσικά η ωρήμανση της Jo σαν συγγραφέας είναι επίσης εμφανής, λογική και αναμενόμενη.
Δεν υπάρχει κάποια ηλικιακή ομάδα στην οποία να απευθύνονται τα βιβλία του ΧΠ, κυρίως επειδή είναι γραμμένα σε "πολλαπλά επίπεδα" και ο κάθε αναγνώστης, ανάλογα με την ηλικία και τον τρόπο που σκέπτεται/αισθάνεται μπορεί να πάρει διαφορετικά πράγματα από την ιστορία.
Ακριβώς αυτό το τελευταίο είναι, πιστεύω, ένα σημαντικό στοιχείο που μαρτυρά το ταλέντο της Jo!

[AndroGhost]

εγω με βαριά καρδιά ψήφισα τη 2η επιλογή. και όταν λέω βαριά καρδιά το λέω επειδή δε πιστεύω πως ο χάρυ πόττερ απευθύνεται σε παιδάκια. απευθύνεται όπως πολύ σωστά είπατε σε έφηβους.

ναι το διάβασα το 7ο στα αγγλικά και μπορώ να πω ότι το prince's tail και το back in forest ήταν τέλεια κεφάλαια!!!!!

[Nausica]

Ναι το ομολογώ... Έχω διαβάσει όοοολα τα βιβλία (εχμ...τα τέσσερα πρώτα από δύο φορές... )και όποτε έβγαινε ένα καινούριο δεν το άφηνα από τα χέρια μου μέχρι να φτάσω στην τελευταία σελίδα! Όπου και να πήγαινα, το βιβλίο μαζί! (Ευτυχώς δεν βγήκε κανένα πέρυσι που είχα τις Πανελλήνιες...)
Και εκεί που έλεγα ότι δεν μπορεί να γίνει καλύτερο (τι άλλο πια να σκεφτεί αυτή η Ρόουλινγκ) έρχεται το 7ο...

Ήταν απίστευτο... Από την αρχή μέχρι το τέλος... Και τα είχε όλα! (Ακριβώς επειδή υποτίθεται ότι είναι για παιδιά δεν θα μπορούσε να γράψει τίποτα παραπάνω για τα φλερτ που ήταν σε εξέλιξη!) Εγώ πάντως έβαλα τα κλάματα σε 2-3 σημεία... :cry:Sorry guys, I can't help it!

[JigokuNeko]

Ναι, διαβαζω και δεν ντρεπομαι να το πω!
το οτι απευθηνεται στο εφηβικο κοινο δεν το κανει απαγορευτικο για ενηλικες.

Ελεος που οσοι δεν ειμαστε πλεον στο σχολειο πρεπει σωνει και καλα να διαβαζουμε βαρια λογοτεχνια για αλκοολικους αποτυχημενους που εχουν χασει το αριστερο ποδι και το δεξι αντιχειρα σε ατυχημα με νταλικα που κουβαλουσε κοπρια, με συνεπεια να βρισκουν διεξοδο στα ναρκωτικα και να ενδιδουν σε αιμομικτικες σχεσεις πριν αυτοκτονησουν.

Ο ΧΠ ειναι μια ωραια ιστορια του φανταστικου, με χιουμορ (ποσοι, μα ποσοι συγγραφεις ξεχνανε την υπαρξη του ), συγκινηση και περιπετεια. δεν ειναι το μονο βιβλιο που διαβασα ποτε στη ζωη μου ουτε το καλυτερο αλλα δεν θα το σνομπαρω κιολας για κ@φριλες που λενε αλλοι.

[Dain]

Ελεος που οσοι δεν ειμαστε πλεον στο σχολειο πρεπει σωνει και καλα να διαβαζουμε βαρια λογοτεχνια για αλκοολικους αποτυχημενους που εχουν χασει το αριστερο ποδι και το δεξι αντιχειρα σε ατυχημα με νταλικα που κουβαλουσε κοπρια, με συνεπεια να βρισκουν διεξοδο στα ναρκωτικα και να ενδιδουν σε αιμομικτικες σχεσεις πριν αυτοκτονησουν.

Δεν ξέρεις πόσο απόλυτα συμφωνώ μαζί σου! Ακριβώς αυτό σκέφτομαι και γω. Αδιέξοδα, θάνατοι, αρρώστιες, ναρκωτικά, και να σε κάνει ένα βιβλίο να βγεις έτοιμος για αυτοκτονία ή ψυχίατρο = Καλή λογοτεχνία.
Φαντασία, χαρά, περιπέτεια, χιούμορ, αναζήτηση, εξέλιξη, λύσεις, φιλία = Κακή λογοτεχνία για "παιδιά".
Ευτυχώς αρχίζει να αλλάζει και αυτό σιγά-σιγά στη χώρα μας. Βγαίνουν πολλά και ποικίλα βιβλία φαντασίας και όχι μόνο, στην Ελλάδα και από ξένους και από Έλληνες συγγραφείς.

Το μόνο "άσχημο" είναι πως ακούγεται (το είχε στα Yahoo News χτες και το είπε ο γείτονας της Jo, Ian Rankin γνωστός συγγραφέας μυστηρίου) πως η Jo γράφει νέο βιβλίο αλλά θα είναι αστυνομικό μυστήριο.
Ε, προφανώς θέλει ένα "διάλειμα" από το χώρο της φαντασίας (αν και θα πάρω το νέο της βιβλίο γιατί μ'αρέσει σαν συγγραφέας παρ'όλο που δεν είμαι πάρα πολύ φαν των μυστηρίων) αλλά ελπίζω κάποτε να επιστρέψει αν όχι στον Χάρυ Πότερ τουλάχιστον στον "κόσμο" του.

[JigokuNeko]

Δεν ξέρεις πόσο απόλυτα συμφωνώ μαζί σου! Ακριβώς αυτό σκέφτομαι και γω. Αδιέξοδα, θάνατοι, αρρώστιες, ναρκωτικά, και να σε κάνει ένα βιβλίο να βγεις έτοιμος για αυτοκτονία ή ψυχίατρο = Καλή λογοτεχνία.
Φαντασία, χαρά, περιπέτεια, χιούμορ, αναζήτηση, εξέλιξη, λύσεις, φιλία = Κακή λογοτεχνία για "παιδιά".
Ευτυχώς αρχίζει να αλλάζει και αυτό σιγά-σιγά στη χώρα μας. Βγαίνουν πολλά και ποικίλα βιβλία φαντασίας και όχι μόνο, στην Ελλάδα και από ξένους και από Έλληνες συγγραφείς.

Για καποιο λογο εχει επικρατησει η αποψη οτι ενα ευχαριστο αναγνωσμα ειναι pulp fiction και δεν αξιζει. προσωπικα δεν αντεχω τη πολλη κλαψιλα και απογνωση-ειναι λες και πανε για βραβειο σαδισμου. δε λεω, για να εκτιμησεις τη χαρα θελει και λιγο λυπη αλλα μη κλαψουμε μεχρι θανατου βρε αδερφε!

χμ, για να αλλαξει ουσιαστικα κατι εδω πρεπει να αρχισουν να διαβαζουν κατι αλλο εκτος απο αρλεκιν και αθλητικες εφημεριδες. οταν ειχα παει Αγγλια, οι μισοι στο μετρο ειχαν και ενα βιβλιο η εφημεριδα. εδω βλεπω απο εναν αναγνωστη (κοπελα συνηθως) καθε 2-3 μερες (οι τζαμπα εφημεριδες δε μετρανε!). τα στερεοτυπα καλα κρατουν προς το παρον.

Το μόνο "άσχημο" είναι πως ακούγεται (το είχε στα Yahoo News χτες και το είπε ο γείτονας της Jo, Ian Rankin γνωστός συγγραφέας μυστηρίου) πως η Jo γράφει νέο βιβλίο αλλά θα είναι αστυνομικό μυστήριο.
Ε, προφανώς θέλει ένα "διάλειμα" από το χώρο της φαντασίας (αν και θα πάρω το νέο της βιβλίο γιατί μ'αρέσει σαν συγγραφέας παρ'όλο που δεν είμαι πάρα πολύ φαν των μυστηρίων) αλλά ελπίζω κάποτε να επιστρέψει αν όχι στον Χάρυ Πότερ τουλάχιστον στον "κόσμο" του.

εμενα μου φανηκε τελειωτικο τελος να σου πω την αληθεια. το οτι αλλαζει ειδος ειναι καλο κατα καποιο τροπο γιατι ενα βιβλιο φαντασιας-οτι και να ητανε-θα το θαβανε ολοι λογω προκαταληψης. αν εχεις βαλει τον πηχη τοσο ψηλα θα φας τα μουτρα σου στη δευτερη προσπαθεια, δε γινεται...

[Dain]

Ναι σίγουρα. Το λέει και η ίδια εξ άλλου πως δεν πιστεύει πως ο "κεραυνός" θα πέσει στο "ίδιο μέρος" ξανά.
Απλά υπάρχει η αίσθηση και η επιθυμία από φανς, αν όχι για μια συνέχεια του ΧΠ τουλάχιστον βιβλία στο ίδιο "σύμπαν" που έχει δημιουργήσει η Jo, με άλλους χαρακτήρες ή και σε άλλες εποχές πιθανά.

Και δω διαβάζει κόσμος και βιβλία φαντασίας και άλλα που δεν το παίζουν "υψηλή λογοτεχνία" ενώ στην ουσία είναι οτιδήποτε εκτός από αυτό (και δεν αναφέρομαι βέβαια στην Κλασσική Λογοτεχνία), απλά εδώ υπάρχει η εντύπωση "Α! Διαβάζεις βιβλία άρα είσαι ψευτο-κουλτουριάρης" ενώ σε άλλες χώρες το διάβασμα γενικώς είναι μια ακόμα, αποδεκτή από όλους ουσιαστικά, ψυχαγωγία ανεξάρτητα από το είδος που ο καθένας προτιμά. Για την Ευρώπη τουλάχιστον.

Η θεοποίηση και η εμπορευματοποίηση της μιζέριας και η αναγωγή της σε "ουσιαστική λογοτεχνία" με ενοχλεί και μένα πολύ.
Είναι άλλο μια φυσιολογική δόση προβλημάτων κλπ, αλλά αυτή η καταθλιπτική γκρίζα κλαψίλα που δεν καν "πραγματιστική" μου τη δίνει αγρίως.

[Glastenen]

εκτός της πονεμένης κλαψίλας να προσθέσετε και την κουλτουριάρικη τσόντα (που ενίοτε πάνε και πακέτο στο αυτό ανάγνωσμα) που πλασάρονται ως ο ακρογωνιαίος λίθος και η επιτομή της σύγχρονης λογοτεχνίας (εν περιλήψει κακή, ΚΑΚΗ λογοτεχνία, κόπυ-πέηστ ο ένας του αλλουνού, φαντασία και πρωτοτυπία μηδέν εις το τετράγωνο).
Ήμαρτον, βαρεθήκαμε τις αισθησιακές ηρωίδες που τις έχει φτύσει η ζωή κατάμουτρα και μη έχοντας στον ήλιο μοίρα γίνονται κωλ γκερλς για να μεγαλώσουν το 2χρονο μούλικό τους αλλά ως δια μαγείας εμφανίζεται ο υπερβολικά ωραίος υπερβολικά καλός και υπερβολικά ταλαντούχος ώριμος κύριος που την σώζει από το βούρκο (ναι, ναι βλέπω τα δάκρυά σας ήδη να σχηματίζουν ποτάμια!). Και ερωτώ: εγώ σαν αναγνώστρια οφείλω να ταυτιστώ με την πρωταγωνίστρια? είναι τόσο αναγκαίο να μαζοχιστώ τοιουτοτρόπως? λέω 'γω τώρα....

άντε ρε Jo βγάλε τίποτα καινούργιο να διαβάσουμε τα "παιδικά" σου γιατί τα "ενήλικά" μας δεν παλεύονται...

Spoiler:

και ναι, είδα όνειρα με τον Snape χτες βράδυ και αγαλλίασε η ψυχή μου!